
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="e5c90652-94b1-4eea-8e83-5f79b4c32037"><p class="Body">Yay, Soulcalibur! Man, wat hou ik van die games. De aantrekkingskracht van Tekken, maar dan met leukere mechanics, extravagantere personages, een nóg stommer verhaal, en wapens. Heel veel wapens. Zwaarden, messen, dolken, speren, stokken, knuppels, bijlen, zwepen, en nog veel meer. Ook niet geheel belangrijk: Soulcalibur is één van de weinige 3D-fighters die daadwerkelijk 3D is, in de zin dat diepte daadwerkelijk belangrijk is voor de gameplay. Eén van de drie aanvalsknoppen, A, zorgt immers voor horizontale aanvallen, die vooral goed zijn tegen personages die óm jou heen proberen te lopen. Van alle competitieve 3D-fighters die er zijn, zit Soulcalibur het minst aan z’n X-as vast, en dat zorgt ervoor dat de serie veel meer is dan ‘Tekken met zwaarden’.</p><p class="Body"><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/kOq5dVigDGU" style="text-align: center; display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe></p><h3 class="Body">Japan</h3><p class="Body">Toch is het alweer meer dan 6,5 jaar geleden dat het controversiële Soulcalibur V het daglicht zag. <a href="https://pu.nl/artikelen/review/soulcalibur-v/">Ik was er helemaal weg van</a>, maar veel fans konden zich niet over het feit heen zetten dat een groot deel van de bekende cast vervangen was door nieuwe, jongere gezichten. Dit heeft bijgedragen aan ’t feit dat de game niet zo goed verkocht als men hoopte, wat één van de redenen is dat dit nieuwe, zesde deel (we vergeten Soul Blade voor ’t gemak maar even) de ‘schade’ van z’n voorganger probeert terug te draaien door voornamelijk oude bekenden weer van stal te halen. Wie vroeger dus wel eens Soulcalibur II heeft gespeeld, zoals bijna iedereen met een GameCube, PS2 of Xbox, zal het gros van de cast dus herkennen. (En, ja: de memmen van bijvoorbeeld Taki zijn nog steeds fucking gigantisch, rustig maar. Japan trekt zich immers niks van social justice warriors aan.)<br/></p><h3 class="Body">Superaanvallen</h3><p class="Body">Ook de gameplay is grotendeels hetzelfde gebleven. De combat draait nog steeds om het steen-papier-schaar-achtige samenspel tussen horizontale aanvallen, verticale aanvallen en kicks, bijvoorbeeld. De Critical Edge-superaanvallen uit de vorige game zijn terug, al zijn ze nóg makkelijker gemaakt: je hoeft alleen de rechter-trigger in te drukken als je metertje vol is. Twee ‘kwartrondjes’ invoeren is dus niet meer nodig; iets wat nieuwkomers erg zullen waarderen. Wat cast en gameplay betreft kunnen we dus zeker zeggen dat Soulcalibur met deel zes terug is gegaan naar z’n roots; wie ooit een voorgaande game gespeeld heeft, zal zich hier meteen als een vis in ’t water voelen.</p><p class="Body" style="text-align: center;"> <iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/_sCw3kvSjj0" width="608"></iframe><br/></p><h3 class="Body">Eindbaas</h3><p class="Body">Dit betekent niet dat er geen nieuwe elementen in Soulcalibur VI zitten, hoor! Nieuwkomer Grøh — die net als Darth Maul een dubbel zwaard heeft dat in twee zwaarden gesplitst kan worden — is een genot om mee te spelen, bijvoorbeeld. Hij heeft één van de tofste moves in de serie: met B+K kun je zijn zwaarden uit elkaar halen en in een stance gaan staan, en als je vervolgens op A drukt, dan doet hij met beide zwaarden een snelle, laag rakende, driedubbele draaiende aanval. Hij wordt een soort blender, basically. Heerlijk. Ook nieuw is Azwel, de nieuwe eindbaas. Deze alchemist bezit scherven van zowel de Soul Calibur als de kwaadaardige Soul Edge, en kan daarmee dus zwevende manifestaties van magische wapens oproepen. Ik heb nog niet heel veel tijd in hem gestopt, maar hij bezit een paar beláchelijk overdreven moves die de titel eindbaas meer dan waardig zijn.<br/></p><h3 class="Body">Witte wolf</h3><p class="Body">Ook Geralt van Rivia — ja, die dude van The Witcher, ja — is een nieuw personage in Soulcalibur VI; iets dat we te danken hebben aan de traditie dat elk nieuw Soulcalibur-hoofddeel één of meer gekke third-party personages moet bevatten. Een goede traditie, als je ’t mij vraagt; één die immers voor gastoptredens gezorgd heeft van Link (Zelda), Heihachi (Tekken), Ezio Auditore (Assassin’s Creed), Kratos (God of War) en zelfs Darth Vader van Star Wars. <i>What’s not to love? </i>Ondanks dat ik geen fan ben van The Witcher (<i>Elric was there first, bitches</i>) vormt Geralt wel een uitstekende toevoeging aan het raster. Niet alleen omdat ie een goede zwaardvechter is, maar omdat hij met behulp van het Soul-metertje speciale vuuraanvallen kan uitvoeren die hem stiekem veel unieker en toffer later wegspelen dan ie verdient. Toffe toevoeging.</p><p class="Body" style="text-align: center;"><br/></p><h3 class="Body">Berucht</h3><p class="Body">Qua nieuwe mechanics is vooral de Reversal Edge opvallend. Wie het clash-systeem van Injustice kent, heeft een aardig idee van hoe dit hier werkt: ook Reversal Edge zorgt immers voor een visueel opwindend time-out momentje waarbij de twee spelers steen-papier-schaar moeten spelen om te kijken wie de ander een klap voor z’n sodeflikker mag verkopen. Persoonlijk ben ik er niet zo’n fan van — het slow-motion effect haalt de vaart uit de match, vind ik — maar het voegt wel een flitsende defensieve optie toe aan een game die berucht is voor z’n matige verdedigingsopties. Dat deze move geen meter kost én met één knop ingezet kan worden, zorgt er daarnaast voor dat het ook een daadwerkelijk bruikbare optie is. Ergens vind ik het dus wel oké dat het er inzit, al is het nog maar de vraag wat voor impact dit ogenschijnlijke makkelijke hulpmiddel gaat hebben op de competitieve balans van de game.<br/></p><h3 class="Body">En en en</h3><p>Enerzijds ben ik verliefd op Soulcalibur VI. Want, tja, het is een nieuwe Soulcalibur… En deze is verkrijgbaar op de hedendaagse platformen. En al m’n oude favorieten zijn terug. En de graphics zijn weer om van te smullen (vooral op levels waarbij de zon ondergaat). En er is veel singleplayer-content in de vorm van twee aanzienlijke story modes. En de borsten van Ivy zijn nog steeds gigantisch. En het is verdomme Soulcalibur; m’n favoriete serie vechtgames na Smash Bros. en Street Fighter! Maar, eerlijk is eerlijk, anderzijds voel ik ook een lichte teleurstelling. De cast is verrassend klein. Er zijn maar twee nieuwkomers. De graphics zijn mooi, maar niet beláchelijk mooi (zoals voorheen wél altijd het geval was). De twee singleplayer-modi zijn herhalend en saai, met veel lappen tekst en stilstaande tekeningen in plaats van toffe tussenfilmpjes. En waar is m’n <i>main bitch </i>Setsuka? Ik mis háár stuiterende jetsers, verdomme.</p><p style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/n4VJ_lLDS3w" width="608"></iframe></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Soulcalibur VI - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links