
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="733ef717-71cd-4097-b938-7e7c38237ef8"><p>Zodra men over de dertig heen keldert, lijkt het alsof de mensch steeds liever en vaker terugdenkt aan vervlogen tijden, toen ze hip waren en nog zorgeloos konden genieten van entertainment. Hollywood doet al jaren haar best om deze mensen te bedienen door op deze nostalgie in te spelen, met wisselend resultaat. Het is namelijk niet altijd een goed idee om een bordspel of speelgoed-franchise van weleer te verfilmen (Battleship, Max Steel), veel te laat komen met vervolgen op 90’s-films (Independence Day: Resurgence, Basic Instinct 2) of toppers uit de 80’s te remaken (Point Break, Conan The Barbarian, The Thing, Red Dawn, Robocop, Dirty Dancing, Clash of the Titans, The A-Team, The Karate Kid, Poltergeist, etc., etc). The Predator is zo’n franchise waar al decennia mee aangekut wordt, net zoals The Terminator en Alien, simpelweg omdat het origineel een 80’s classic is waar prima een oneindige franchise op gebouwd kan worden. Maar is dat een fijne ontwikkeling voor de filmsminnende mensch?</p><p><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/WaG1KZqrLvM" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe></p><h3>Previously on The Predator</h3><p>Ff een Predator-geschiedenislesje doorspekt met mijn mening. De eerste film uit 1987 met Arnold Schwarzenegger in de hoofdrol, Predator, is wat mij betreft een actie-klassieker. Nog niet op de eenzame hoogte van een Terminator 2 of Die Hard (die laatste is overigens van dezelfde regisseur), maar toch een krachtige ‘alien vs stoere mannen in de jungle’-film, die evenveel gore als testosteron in je gezicht sproeit. Predator 2 kwam in 1990 uit en bracht de actie naar LA, wat volgens mij best aardig gelukt is, maar ik kan me deze film amper herinneren en zou ‘m nog een keer moeten kijken om een echte mening te vormen. De Alien vs Predator-franchise wil ik graag heel snel vergeten, want die twee films wisten met fucking domme plots, clichématige dialogen en makke actie bijna 2 fantastische franchises om zeep te helpen, dus gaan we door naar Predators uit 2010. Deze film van Nimród Antal had veel goede ideeën, maar maakt de fout die veel remakes, late sequels en films gebaseerd op ouwe franchises maken: het wil te veel en doet te fucking moeilijk. Zal The Predator dingen weer terugbrengen naar de basics?</p><p></p><h3>The Predator, Shane Black-stijl</h3><p>Dit keer is het de beurt aan Shane Black om het vagina-faced ruimtewezen naar het witte doek te brengen, en aangezien de regisseur van onder andere Iron Man 3, The Nice Guys en de Lethal Weapon-serie een rolletje had in de eerste Predator, is dat wel een soort van grappig. Maar om nou te zeggen dat hij een briljante visie heeft gevormd… Het begint allemaal best leuk met een soort van 30 minuten-remake van de oorspronkelijke film, in de jungle met een team stoere soldaten en alles, maar zo simpel blijft het helaas niet. Volledig in lijn met vele moderne blockbusters die met een oude(re) franchise aan de haal gaan wordt algauw het ene na het andere nutteloze element geïntroduceerd, langzaam culminerend in een stampotje van jewelste. We hebben het hier echt over een clusterfuck in de lijn van Alien: Covenant en Jurassic World: Fallen Kingdom, want er is zoveel onnodig en onlogisch aan het script, dat ik op een gegeven moment, samen met m’n even verbaasde buurman, wild gebarend en verward in de screening-ruimte zat. </p><p></p><h3>The Predator: dit is iedereen </h3><p>Zodra de sloot aan personages in The Predator worden geïntroduceerd, verdriedubbelt de hoeveelheid grappen, evenals de verwarring. Hoofdrolspeler Quinn McKenna (Boyd Holbrook, de pretty boy-bad guy uit Logan) verzamelt een heel team aan knotsgekke soldaten om zich heen, waaronder hyperactieve grappenmaker Coyle (cameo-koning Keegan-Michael Key), aan Tourette lijdende Baxley (Thomas Jane die best grappig is als hij spontaan wil dat z’n gezicht geneukt wordt door een stekelvarken) en gevaarlijk ontspannen Nebraska (een fucking coole Trevante Rhodes). Er zijn nog twee gekkies, maar ik moet het ook nog even hebben over wetenschapper/bad ass chick Casey (Olivia Munn) die maar liefst twee keer uit de kleren gaat, braaf huisvrouwtje Emily (Yvonne Strahovski, die ik voor eeuwig een warm hart toedraag dankzij haar rol in Mass Effect 2), bedrieglijk sympathieke schurk Treager (Sterling K. Brown) en ohja, er is ook nog een zoontje, Rory (Jacob Tremblay, de child prodigy uit Room). Het is een drukke boel en op zich heeft iedereen wel een momentje dat hun gezicht op camera te zien is, maar deze extreem uitgebreide cast geeft al aan dat Shane Black geen darlings gekilled heeft tijdens het schrijven van het script…</p><p></p><h3>The Big Daddy Predator</h3><p>Veel van The Predator is snel en grappig -zoals een blockbuster betaamd-, maar heb je je brein niet helemaal op nul staan, dan zullen er veel, veel vragen opdoemen. ‘Hoe weet Quinn zo snel een deur van een alien schip open te maken?’ ‘Hoe komen ze opeens aan choppers midden op een legerbasis?’ ‘Waarom is de CGI van Big Daddy Predator zo intens slecht?’ Bovendien vroeg ik me regelmatig af of ik een shot gemist had, want de montage lijkt tijdens sommige actiescènes simpelweg niet helemaal chronologisch te zijn. De derde akte is zo chaotisch, vaag en wil zoveel dingen tegelijk, dat je je hand constant . Het is weer de zoveelste film die mensen wil aantrekken met de geur van nostalgie, dan ze weer wegjaagt omdat de simpelheid van het origineel nergens meer te vinden is onder al die nutteloze characters, slechte montage, overdaad aan matige ideeën en lagen lelijke CGI. Predator is een ‘alien vs stoere mannen in de jungle’-film, dit is een ‘een alien, grote alien en hond-aliens vs een te grote groep gekke soldaten, een vechtende, slimme dame zonder vechtervaring en een autistisch jongetje vs een militaire bad guy, soldaten en nog wat wetenschappers waaronder Jake Bussey’... met veel bloed en grappen. </p><p><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/50_Ala5BKBo" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


The Predator – Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links