
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="df84896d-7ad4-428f-a6cc-0a3f92d9bcd1"><p><em>Dit is een ingekorte versie van de Total War: Attila review uit PU #255, die deze week in de winkels verschijnt.</em></p><p>Creative Assembly moest flink aan de bak voor Attila want de release van Total War: Rome II ging alles behalve vlekkeloos. Rome II is inmiddels zoveel gepatched dat de boel inmiddels als een zonnetje loopt. Daarnaast heeft Creative Assembly een kruiwagen aan gratis content de wereld in geslingerd als compensatie voor de TW-achterban. Attila plukt daar de vruchten van. Tijdens mijn review-speelsessies ervoer ik geen crashes en geen wereldschokkende bugs, afgezien van wat rare geluidoneffenheden en wat placeholder artwork. De turns gingen vlotjes, al duurden die wat langer naarmate de tegenstanders en de steden die je aandoet groter en sterker worden. De laadtijden tussendoor zijn dan wel weer fors maar dat komt ook omdat CA de game filmisch presenteert. Voordat je aan de Proloog (lees: verkapte tutorial) begint, heb je de nodige sfeervolle, met in-game engine gefabriceerde tussenfilmpjes gepresenteerd gekregen. Het geeft de game wat meer body. Wel heb ik begrepen dat je (opnieuw) over een stevige PC moet beschikken om alles een beetje soepel te laten draaien. En dat is gek want de game draait nagenoeg op dezelfde engine als Rome II. Natuurlijk is er doorontwikkeld maar Attila is wel een erg zware game. En dat is jammer voor die strategen die over net wat minder paardenkrachten beschikken.</p><p></p><p> </p><h3>Welke factie?</h3><p>Die proloog is sowieso handig want je komt al snel in contact met de Hunnen. De Hunnen bakken je al direct een poets. Op het moment dat je denkt dat je hun legers hebt verslagen, blijkt de vijand nog een heel garnizoen aan boogschutters te paard achter de hand te hebben, verstopt tussen de bomen. Gelukkig had ik nog genoeg speerdragers om dit klusje te klaren en gebiedt me de eerlijkheid te zeggen dat zelfs je moeder deze proloog nog tot een succes had weten te maken. Wanneer de échte campagne begint, mag je flink aan de bak. Afhankelijk met welke factie je speelt, begin je heel anders aan de wedstrijd. Wil je rustig en comfortabel beginnen, dan zou ik starten met de Sassanieten. Zij zijn een welvarend Rijk, hebben weinig last van ziektes en sterke legers. Ben je nog niet klaar met de glorie van Rome, en heb je al vaker met het TW bijltje gehad, dan kun je ervoor kiezen om het Eastern Roman Empire of het Western Roman Empire te beginnen. Die laatste staat te boek als de Legendary campaign maar vraagt ook flink wat management. Je hebt een groot Rijk dat je moet besturen, maar relatief weinig legers. Verlies van staten moet je hier incalculeren om later hard terug te slaan. En blijf vooral vriendjes met The Eastern Roman Empire; die heb je later hard nodig.</p><p></p><p> </p><h3><strong>Bloed, vuur en chaos</strong></h3><p>Daarnaast heb je de meer traditionele stammen, zoals de Saxen of de Franken die bloed ruiken door de destabilisatie van Rome en de verandering van de klimaten. Of wat te denken van de Visogothen en de Ostrogothen die gebruik maken van de nieuwe Horde mechanieken waardoor ze zich makkelijk kunnen verplaatsen? Beide facties zijn aan te raden als je iets nieuws zoekt in Total War maar niet direct voor de leeuwen geworpen wilt worden. En als je echt bloed, vuur en chaos wilt, speel je natuurlijk met de Hunnen. Deze zijn altijd onderweg en totaal niet geïnteresseerd in het bezetten en bezitten van een regio. Erg cool om te spelen, maar niet perse makkelijk. Vooral in het begin is het aanvallen, pakken wat je pakken kan en weer verder trekken. Dit alles zorgt voor een ongekende replay van Total War: Attila waarbij de verschillende facties totaal verschillende uitgangsposities hebben en verschillende speeleisen vereisen.</p><p></p><p> </p><h3><strong>Zeebenen</strong></h3><p>Er zijn voorts veel kleine veranderingen. Erg fijn is de terugkeer van de family-tree die niet in Rome II zat. Het zorgt voor interne politiek en spanning. Zo kun je opeens met je oom op oorlogsvoet staan omdat je iets naars gezegd hebt over zijn bastaardkind. Gevechten zijn dynamischer dankzij barricades die je op kunt werpen, Sieges die jaren kunnen duren en steden die je kunt laten verweren. Ziektes zijn agressiever en kunnen zelfs handelsroutes besmetten. Weeromstandigheden slaan om en zorgen voor zware omstandigheden voor met name de nomadische stammen. Er is verschil tussen troepen op zee en troepen op land. Soldaten met zeebenen zullen automatisch wat minder goed presteren als ze net voet aan vaste land zetten, en andersom kunnen landrotten zeeziek worden als ze op een boot worden gezet. Legers worden sneller vermoeid als je ze voortdurend rond laat rennen en geen genoeg tijd geeft om op adem te komen. Sowieso lijkt de AI wat scherper te zijn want de robbertjes vechten in het veld met tienduizenden joelende soldaatjes worden al snel behoorlijk pittig.</p><p></p><p> </p><h3><strong>100+ uur </strong></h3><p>Al met al zorgt de setting, het verhalende karakter met de dreigende, allesvernietigende Attila als brenger van de Apocalyps, de verschillende facties, de opgepoetste engine en de Horde mechanieken van de nomadische stammen voor een vertrouwde maar ook uitdagende en omvangrijke Total War waar je weer tientallen, zo niet honderden uren in kunt stoppen. En Creative Assembly kennende staat er de komende maanden de nodige gratis én betaalde DLC klaar om nog langer te genieten van de rokende en bloederige slagvelden uit de 5<sup>e</sup> eeuw na Christus.</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Total War: Attila - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links