
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1658755077508_wyju2188mv"> <p>Oké oké, het is niet heel netjes om een Switch-game te vergelijken met openwereld-titels die op veel sterkere systemen verschijnen. Ik weet vrij zeker dat Xenoblade Chronicles 3 de mooiste titel voor de inmiddels bejaarde Nintendo-console is, maarrr… het was toch even slikken om te ‘downgraden’ nadat ik de fotorealistische wereld van Aloy had verkend. De technische beperkingen zijn dan ook het enige grote minpunt van deze JRPG; de gigantische wereld van Aionios wordt in alle pracht en praal getoond, maar soms gooit die ouwe Switch tijdens hectische gevechten de resolutie omlaag, zowel in docked- als handheld-modus. Daardoor zijn de visuals op momenten best wazig.</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1658755087923_3v6klty6rbb">Wauw</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1658755093726_dej0x8oilkf"> <p>Toch hoort dat ook een beetje bij de games van Monolith, dat ze op technisch vlak zo’n absurd grote schaal verlangen dat je niet kan geloven dat je het op een Nintendo-console speelt. Je zou denken dat ik nu met deze vierde Xenoblade-game wel gewend was aan die ‘alles-of-niets’-houding van de serie. Toch hoorde ik me tijdens m’n speelsessies weer regelmatig ‘wauw’ fluisteren, alsof ik aan m’n Owen Wilson-immitatie werkte. </p><p>Er zijn veel openwereldgames in omloop, maar weinigen kunnen een uitzicht creëren zoals Monolith doet. Dat je aan het begin van de game die vervloekte zwaardberg ziet opdoemen en weet dat je pas net bent begonnen aan je reis ernaartoe. Net als Frodo die aan het eind van The Fellowship of the Ring de piek van Mount Doom al in de verte ziet. Gegarandeerd een kippenvelmomentje, en deze JRPG bereikt dat soort momenten meerdere keren. In klassieke JRPG-stijl zijn de eerste uurtjes vrij lineair, maar zodra je de eerste grote maps voorgeschoteld krijgt kun je als een wilde erfhond tekeergaan.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1658755318498_dtgzq3d0krg"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-687114"> <figure class="resized-image"> <img alt="" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/687114/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1658755116986_s9txobjttie">Good shite</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1658755118914_1fmsmk71ysr"> <p>Tot diep in de game verraste Xenoblade Chronicles 3 mij met een paar van de beste open werelden uit de franchise. Ook de vaste partymembers behoren nu tot mijn Xenoblade-favorieten en Monolith stopt on-Nintendo-achtig veel diepgang in ze. Extra punten trouwens voor de lokalisatie en met name de Britse stemacteurs. Die geven een heerlijk randje aan je partymembers en er wordt ook leuk gebruikgemaakt van Britse straattaal in hun gesprekken. Alleen jammer dat ze allemaal zo snel doodgaan. Oeps, spoiler-alert?</p><p>Oké, dan het verhaal. De werelden van de eerste Xenoblades zijn op chaotische wijze met elkaar versmolten en twee strijdende koninkrijken kwamen eruit voort: Keves en Agnus. De gehersenspoelde soldaten, waaronder hoofdrolspelers Noah en Mio, leven slechts tien jaar. Zodra de rode tattoo op hun lichaam leeg is, veranderen ze terug in brandstof voor hun koninkrijk. Dat is dan ook de reden dat de facties elkaar vermoorden: ze moeten vechten om te blijven leven.</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1658755133394_068p5zb2vjbq">Vogelvrij</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1658755144978_vuyb9q7abub"> <p>Boven deze oorlog bevindt zich nog een derde factie met de macht in handen: de consuls. Die romen stiekem levensenergie af, zodat ze zelf voor eeuwig leven. Deze mysterieuze, in harnassen gehulde halfgoden schrikken zich echter de pleuris wanneer de zes helden door een ongeluk zelfbewust worden en ontsnappen. Noah en Mio en de andere partymembers worden vogelvrij verklaard en hun enige hoop is een rebellenstad bereiken aan de andere kant van het land.</p><p>Gelukkig bestaat je team uit getrainde soldaten, dus je wordt meteen in de actie gegooid. Xenoblade Chronicles 3 neemt grotendeels het vechtsysteem van 2 over; je knokt realtime in de open wereld en gebruikt speciale aanvallen met cooldowns. Die geven bonussen afhankelijk van de positie van je doelwit en met de juiste combo kan je de vijand zelfs tijdelijk bewusteloos krijgen. Waarschijnlijk bezorgen de beelden van het vechtsysteem je een kleine paniekaanval, maar geen zorgen, de game neemt je stevig aan het handje in de eerste uren en loopt je door alle details van de gameplay.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1658756076791_k2aw10whucj"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-687101"> <figure class="resized-image"> <img alt="" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/687101/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1658755154523_guhafbq7obk">Ouroboros</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1658755161150_5b7da75w2we"> <p>De grootste verbetering van Xenoblade 3 is toch wel dat hij stukken toegankelijker is. Veteranen hebben meteen de optie om alle tutorials uit te knallen (het zijn er veel, dus het overwegen waard), maar nieuwkomers kunnen juist extra oefenen met trainingscenario’s. De duidelijkere UI helpt ook, dat met icoontjes aangeeft of je goed gepositioneerd staat bij de vijand en welke speciale aanval je het beste in kan zetten. Klinkt onnodig, maar de gevechten zijn hectisch omdat je vecht met je hele zevenkoppige team. </p><p>Helemaal wild wordt het wanneer je twee personages combineert tot een Ouroboros. Deze Persona-achtige robots slaan aanzienlijk harder maar zijn zeker geen win-button. Vooral tijdens de moeilijkere bossfights gebruikte ik de Ouroboros tactisch omdat ze geen levensbalk maar een timer hebben. Zo kun je dus een halfdode partymember tijdelijk in bescherming nemen.</p><p>Onder de motorkap heeft Xenoblade Chronicles 3 weer een sloot aan RPG-systemen, zoals equipment, tech-trees en zelfs een heel class-systeem met tientallen classes om vrij te spelen (zie kader). Heb je geen zin om daarin te klooien, dan optimaliseert de game met één druk op de knop al die shit voor je personage. Handig! </p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1658755172626_2l0rb7d7bht">Ga voor geel</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1658755174890_9bxmrduxwze"> <p>Zelfs een van de zwakste punten van Xenoblade is grondig aangepakt: de sidequests. De alledaagse verzamelquests lever je nu meteen in via het hoofdmenu, via een soort marktplaats. Blauwe sidequests zijn locatiegebonden en meer verhaalgedreven, maar degene die je echt niet wil missen zijn gele Hero Quests. Die zijn qua schaal vergelijkbaar met het hoofdverhaal en geven dikke beloningen, zoals een nieuwe class. Alle quests nodigen bovendien uit om de gigantische maps van Xenoblade Chronicles 3 verder te verkennen. Door de onnatuurlijke fusie van gebieden zijn die bizarder en afwisselender dan in de voorgaande delen. Ik ontdekte meerdere keren totaal unieke onder- en bovenlagen in een map waarvan ik zwoer dat ik hem uitgespeeld had.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1658756089848_wcvqgefidka"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-687111"> <figure class="resized-image"> <img alt="" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/687111/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1658755183333_y13nlqt654">Fanservice</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1658755191131_t9meqvv0esj"> <p>Wat dat betreft voelt de hele game eigenlijk als een fusie van de allerbeste eigenschappen van zijn voorgangers. Het heeft een epische reis zoals Xenoblade 1, de meest afwisselende wereld sinds X en de expressieve animepresentatie van Xenoblade 2. Overigens is de beruchte fanservice uit de vorige games op een veel lager pitje gezet. Heel goed, want Xenoblade Chronicles 3 is te indrukwekkend om niet een breed publiek te trekken.</p><p>Voor de rest blijft Xenoblade Chronicles 3 peak anime; dus inclusief een bombastische orkestrale soundtrack met kerkkoor, schmierende schurken en genoeg reuzerobots om een Power Ranger te laten blozen. Ik hou ervan, en ik denk dat meer mensen dat zullen doen dan bij de vorige Xenoblade-games. De scherpe randjes zijn liefdevol gladgeschuurd in Xenoblade Chronicles 3 en wat overblijft is een kunstwerkje van een openwereld-RPG. </p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1658756121095_d82g6owfvyb"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-687115"> <figure class="resized-image"> <img alt="" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/687115/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1658755260859_ntahv5hzh9"> <p><i>Xenoblade Chronicles 3 is vanaf 29 juli verkrijgbaar voor </i><i style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-variant-caps: inherit;">de Nintendo Switch.</i></p> </div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
<div class="article-conclusion"> <div class="article-conclusion__title-wrapper"> <h2 class="article-conclusion__title">Ons oordeel</h2> </div> <div class="review conclusion rs-snippet rs-snippet_review"> <div class="rating"> <div class="rating__value rating__value--90">9,2</div> <div class="rating__graphic-container"> <div class="rating-text-wrapper"> <div class="rating__graphic--text"> <div class="rating__value-text">92</div> </div> </div> </div> </div> <div class="review__summary"> <h2 class="review__product-title">Conclusie</h2> <span>Xenoblade Chronicles 3 is dé JRPG waar je deze zomer (en herfst) mee doorkomt. De werelden zijn groter en avontuurlijker en de gameplay is op vrijwel ieder gebied toegankelijker gemaakt, zonder diepgang te verliezen. Een JRPG die me hielp herinneren waarom ik het genre zo tof vind.</span> </div> <div class="review__container"> <div class="review__list-wrapper"> </div> </div> </div> </div>
</article>


Xenoblade Chronicles 3 review - Openwereld-JRPG van wereldklasse

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links