
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="2d635170-288e-40cd-9c53-2f8bc9f46e89"><p style="text-align: justify;">Begrijp me niet verkeerd, ik ben en blijf een Nintendo-fan. Maar wel een Nintendo-fan die beseft dat het leven nooit meer zo goed wordt als in de jaren negentig. Dat was de beste tijd om een Nintendo-fan te zijn, een tijd waarin Nintendo steeds weer voor verrassingen en vernieuwende gameplay zorgde in kleurrijke en avontuurlijke spellen die speciaal voor de Nintendo-fans waren gemaakt. En een tijd waarin Nintendo’s sequels geen slappe aftreksels waren, maar dingen die de originelen voorbij streefden en soms zelfs deden vergeten. De tijd van originelen als Super Mario Kart en Pilotwings, en sequels als Super Metroid, A Link to the Past en Yoshi’s Island.<br/><br/>Yoshi’s Island was het vervolg op Super Mario World, maar tegelijk zo anders en bijzonder dat het een heel nieuwe franchise leek. En eigenlijk ook is geworden.<br/><br/>Wat dat betreft staat Yoshi’s New Island voor alles wat er goed was aan het Nintendo van de jaren negentig, en mij wat minder bevalt aan het huidige Nintendo.</p><h3></h3><h3 style="text-align: justify;"><br/>Poochy</h3><p style="text-align: justify;">Begrijp me niet verkeerd, er zitten zeker vermakelijke momenten in Yoshi’s New Island. Ik vind het leuk om met eieren op vraagtekens te schieten, waardoor geheimen zich openbaren. Ik vind het leuk dat Yoshi soms in speciale voertuigjes transformeert, en je hem in die vorm door hindernisbanen moet loodsen. Ik vind het leuk dat het spel lekker makkelijk is, totdat je de uitdaging aangaat om in elk level alle tien sterren, twintig rode munten en vijf bloemen te scoren, iets wat nodig is om extra levels te ontgrendelen. <br/>Ik hou van het relatief lage speltempo, de kindertekeningachtige vormgeving en muziekdoosachtige melodietjes, die allemaal goed passen bij het kleuterschoolachtige sfeertje van het spel. Het hondje Poochy is ook al zo schattig.<br/>Alleen zat het hondje Poochy ook al in het origineel, net als alle andere dingen die ik hierboven noemde. </p><h3 style="text-align: justify;"><br/>Lachen</h3><p style="text-align: justify;">Begrijp me niet verkeerd, er zitten wel degelijk nieuwe dingen in Yoshi’s New Island. De levelontwerpen zijn nieuw. Tamelijk kut en voorspelbaar, maar ze zijn nieuw. Belangrijkste vernieuwing is dat je nu ook met hele grote eieren kunt schieten. Die eieren gaan dwars door muren heen. Lachen! Ja, dat is lachen. Tenminste, als je zeven jaar oud bent. Kijk toch eens hoe stoer ik ben, hoe krachtig mijn ei door muren gaat, lachen! Zucht. Lachen om niet te hoeven huilen, jongens.<br/>In de vorige sequel op Yoshi’s Island (Yoshi’s Island DS uit 2006) moest je naast Baby Mario ook nog Baby-versies vervoeren van Peach, Donkey Kong en Wario, guitige figuurtjes met elk unieke eigenschappen. De levelontwerpen waren toen ook best interessant, omdat ze verticaal over de twee schermen van de DS waren uitgesmeerd.<br/>Dat soort vernieuwingen was net genoeg om mij het gevoel te geven iets nieuws te spelen. Een gevoel dat ik in Yoshi’s New Island ernstig heb gemist.</p><h3></h3><h3 style="text-align: justify;"><br/>Ergernis</h3><p style="text-align: justify;">Begrijp me niet verkeerd, ik wil niet beweren dat élke game innovatief en vernieuwend moet zijn. Ik kan me namelijk uitstekend vermaken met de zoveelste, nauwelijks vernieuwende Mario, Kirby, Donkey Kong of Mario Kart, en ik weet dat veel mensen zich ook met de zoveelste FIFA en Call of Duty vermaken. Toch heb ik me met deze nieuwe Yoshi nauwelijks vermaakt. <br/>Is dit spel dan echt zo slecht? Waarschijnlijk niet. Maar werkelijk alles wat er ook maar een béétje leuk aan is, zat ook al in het origineel uit 1995. En daardoor overheerste tijdens het spelen bij mij vooral de ergernis. Terwijl een Yoshi-spel mensen toch blij zou moeten maken.<br/><br/>Misschien begrijp ik het allemaal niet helemaal, maar ik vind dit product zo laf en voorspelbaar als Nintendo in de jaren negentig dapper en verrassend was.</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


YOSHI’S NEW ISLAND - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links