De Until Dawn-film is een uniek geval: enerzijds neemt het dappere keuzes, anderzijds staat het bol van clichés. De dapperste keuze van allemaal is het veranderen van de opzet van de film. In de game speel je als verschillende leden van een vriendengroep, waarbij jij de keuzes mag maken. De grote klacht bij horror is dat de gepanikeerde personages uitsluitend domme keuzes maken. Daarvoor was Until Dawn een uitkomst: je volgt nog steeds domme tieners, maar als speler mag je kiezen hoé dom ze daadwerkelijk zijn en ontdek je dat je zelf ook best vatbaar bent voor die valkuilen van paniek.
Niet zoals de game
Als Until Dawn-film doe je dus automatisch een stapje terug. Je levert die interactiviteit namelijk weer in. Om te voorkomen dat de film een mindere versie van de game is, hebben de makers het maar over een andere boeg gegooid. We volgen niet de welbekende vriendengroep, maar een ándere vriendengroep die een horrorscenario in wandelt.
De film baseert zich dus meer op de onderliggende principes van de game, maar die indirecte aanpak zal niet bij iedereen in de smaak vallen. De titel Until Dawn staat er immers op, dus dan wil je ook gewoon zien hoe Josh, Sam, Mike, Jess, Ashley en Chris de nacht pogen te overleven.
Het nieuwe centrale vijftal gaat in ieder geval op roadtrip, maar komt op de laatste bestemming in de problemen. Ze krijgen namelijk op een SuperMassive-achtige wijze te maken met allerlei verschillende dreigingen: gemaskerde moordenaars, ondood gespuis en nog veel meer. Gaan ze dood? Dan begint de nacht opnieuw. Zo is er elke keer een ándere dreiging, totdat iemand er in slaagt om tot de ochtend te overleven.
Het Until Dawn-DNA
De opzet is daadwerkelijk creatief: een tijdloep waarbij elke keer een ander horrorcliché met het mes mag zwaaien. Daardoor kunnen personages meerdere keren doodgaan, waardoor je een lekkere hoeveelheid bloedvergieten in de film kan verwerken. Voor regisseur David F. Sandberg - die als regisseur van Annabelle Creation al eerder een verrassing uit z’n hoge hoed heeft getoverd - was deze creatieve opzet dé reden om Until Dawn überhaupt te verfilmen.
De film bevat overigens wel degelijk elementen uit de game. Zo zien we het iconische masker op een van de moordenaars, komen er wendigo’s in voor en is er zelfs een rolletje weggelegd voor Peter Stormare, die in de game Dr. Hill vertolkt.
Ook elementen die niet in de game zaten, maar tóch aan Until Dawn worden gekoppeld, zijn er in verwerkt: de grote zandloper van de cover art speelt hier een daadwerkelijke rol. Het voelt niet als het echte Until Dawn-DNA - daarvoor moet je op z’n minst in de bergen zitten en de iconische soundtrack gebruiken - maar het zijn desalniettemin leuke momenten.
Slopend buffet
De nieuwe vriendengroep doet z’n werk prima, maar komt niet de buurt van de chemie van die uit de game. We hebben ook helemaal geen tijd om gehecht aan ze te raken, want voordat je het weet zitten ze in de paniekstand en is hun persoonlijkheid verdwenen in een overlevingsmodus.
De grootste valkuil is het gebrek aan variatie tussen de verschillende nachten. Het komt toch vaak neer op een hillbilly met een mes, een zombie, of een zombie-hillbilly met een mes. Er zitten een paar creatieve momenten in die er duidelijk uitspringen, maar met een buffet aan verschillende horrordreigingen is het zonde dat er telkens clichématige vijanden uit de kast worden getrokken.
De Until Dawn-film is daardoor een wisselvallige ervaring. Er zijn écht wat hoogtepunten, zoals de beperkte tijd van Peter Stormare en de paar creatievere nachten - die helaas ook korter zijn - maar die lekkere snacks zitten verborgen in een buffet vol oude kliekjes die net uit de magnetron zijn gehaald.
De wedstrijd
Ondanks de opzet slaagt Until Dawn er niet in om het Lovecraft-achtige idee van de horror-zandloper te omarmen. Het leent zich voor een SCP-achtige collectie aan creatieve wezens, maar is vooral een verzameling van voorspelbare tegenstanders. De schaarse subtekst die er is, wordt redelijk in-your-face uitgelegd, waardoor je als oplettende kijker niet bepaald beloond wordt. Tel daarbij op dat er flink wat jumpscares zijn, die toch een beetje goedkoop aanvoelen.
Sony heeft een wedstrijd georganiseerd waarbij je 50.000 dollar kunt winnen door de film de hele nacht lang op repeat te kijken, zonder eten, slaap of plaspauzes. Laten we het zo zeggen: er zijn niet veel mensen die de nacht gaan overleven.
Until Dawn is nu te zien in de bioscoop
Opmerkingen