Zelda: Echoes of Wisdom review – De kroon die Zelda verdient

Laatst las ik een oude preview van Skyward Sword, waarin terecht werd geklaagd over het gebrek aan innovatie in de Zelda-reeks. Over hoe de serie snél iets moest veranderen om de magie die ons al jarenlang betovert te behouden. Zes jaar later verscheen Zelda: Breath of the Wild, dat onze zorgen als sneeuw voor de zon deed verdwijnen. Met één klap maakte Nintendo een van de meest innovatieve openwereldgames ooit, een lat waar nog altijd velen zich aan meten. Inclusief Tears of the Kingdom vorig jaar, dat bewijst dat je jezelf nooit mag laten beperken in je creativiteit. In die game geldt: kun je het bedenken, dan kan het bijna altijd. Dát is precies het motto waarmee Nintendo en medeontwikkelaar Grezzo  (na drie Zelda-heruitgaven!) aan Echoes of Wisdom begonnen. Je creativiteit staat voorop.

Honderden puzzelstukjes

Het concept van Echoes of Wisdom is simpel. Hyrule wordt opgeschrikt door grote paarse scheuren die complete dorpen en inwoners opslokken, Link verdwijnt van de aardbodem en de goedgelovige inwoners van het koninkrijk geven die arme Zelda de schuld. Nog voordat ze ook maar tijd heeft om te beseffen wat er gaande is ontmoet ze het wezentje Tri, dat haar een toverstaf geeft om voorwerpen en wezens – zogenaamde Echoes - te ‘leren’ en te plaatsen in de wereld.

Voor een game als Zelda is dat een briljant concept, want elk object en wezen kent een eigen gameplaymechaniek. Het begint simpel, met tafeltjes waarop je kunt klimmen en potten waarin je kunt schuilen, maar met name de monsters openen figuurlijke deuren die je niet ziet aankomen. Zelda: Echoes of Wisdom bevat een dusdanige stroom van te leren voorwerpen en monsters (die je eerst moet verslaan om ze te leren) dat je al snel honderden middelen tot je beschikking hebt om puzzels op te lossen en gebieden te doorkruisen.

Daar zit een aantal beperkingen aan, waaronder de hoeveelheid Echoes die je tegelijk kunt inzetten. Tri heeft namelijk een beperkt aantal vakjes dat je langzaam uitbreidt, dus moet je enigszins spaarzaam omgaan met je objecten. Bovendien kosten sterkere monsters, zoals een level 2 Darknut die als een tank over vijanden heen walst, meer resources dan een simpele Keese-vleermuis. De game laat daarbij slim zien welk object er weer verdwijnt als je besluit een volgend object in de wereld te zitten, al kan dat ook voor grappige situaties zorgen. Zo bouwde ik regelmatig een constructie van bedden (het handigste object ooit), kisten en trampolines, om per ongeluk de onderste te verwijderen en met brug en al in een ravijn te storten. Oeps.

Dungeons!

Het beste nieuws in Echoes of Wisdom? De dungeons zijn terug! Wat een verademing is dat, na twee games vol met kleinere puzzeltjes en teleurstellende kerkers. Hoewel de eerste helft van de game je qua lay-outs en thema’s misschien niet wegblaast, zitten ze allemaal vol leuke uitdagingen die je brein prikkelen. Beesten en objecten die je er vindt spelen namelijk mééstal een rol bij het oplossen van puzzels, maar soms moet je daarvoor even out of the box denken. Er waren meermaals momenten dat ik even doelloos rondliep omdat ik géén idee had hoe ik een deur moest openen of een knop moest indrukken, terwijl meerdere oplossingen vlak voor mijn neus waren.

Denk aan het vastgrijpen van een vogel om een stukje te zweven, temperaturen beïnvloeden met vuur- en ijs-Zolgs en waterblokken zó plaatsen dat je precies naar een platform kunt zwemmen. Dan zijn er nog dingen als Bind en Reverse Bond, om objecten aan Zelda te koppelen, óf haar juist mee te laten bewegen met andere dingen. Dat is ook het leuke aan games waarin creativiteit een rol speelt: mijn collega Bastiaan deed dingen op een compleet andere manier en liep op andere momenten vast. Wanneer de game officieel uit is zullen er vast mensen met de meest creatieve oplossingen komen.

Vergis je niet, de creaties die je maakt zijn niet zulke breinbrekers als die in Tears of the Kingdom. Daar zijn het top-down perspectief en de schattige artstyle nét iets te beperkt voor. Bovendien heeft de Switch ook duidelijk zijn beperkingen - helaas het grootste minpunt aan Echoes of Wisdom. Ik ken een handvol Zelda-fans dat PTSD heeft vanwege de zeer variabele framerate in het visueel vergelijkbare Link’s Awakening op Switch, en hier is dat helaas niet anders. Door het handige snelmenu scrollen, een nieuw gebied betreden en meerdere objecten in de spelwereld plaatsen laat de framerate van 60 fps behoorlijk dippen. En normaal ben ik hier blind voor.

Dark Wizard

Desondanks was ik tijdens mijn speelsessie van zo’n achttien uur vaak iets te druk bezig met wat er op het scherm gebeurde om me er écht aan te storen. Zeker tijdens gevechten, waar de technische beperkingen het meest zichtbaar zijn, ben je erg druk bezig met het verdelen van je ‘budget’ over de juiste monsters. De AI doet niet altijd wat je wil, over het algemeen voelt Zelda als een soort Dark Wizard die een leger minions op haar vijanden afstuurt. Echoes of Wisdom is heel schattig, maar voelt dan opeens megabruut. Je laat eenogige schorpioenen, zombiemummies en monsterplanten voor je vechten tot ze doodgaan.

Dit is echt Zelda’s avontuur. Een groot deel van de game ben je undercover in Hyrule, en hoor je allerlei sappige geruchten over jezelf en Link. Ook de heerlijk optimistische muziek en de geluidjes die ze maakt tijdens het meppen en pirouetten (je maait er complete grasvelden mee weg) hebben echt hun eigen identiteit. Bovendien is ze lekker bewegelijk: Zelda kan zwemmen, springen en met handige gadgets deze aspecten nog iets verbeteren.

Qua verhaal is de plot rondom Zelda, Tri en de grote badguy wel oké. Het zijn vooral de kleine verhaaltjes die ze in Hyrule meemaakt die indruk op me hebben gemaakt. Een onzekere leider, een ruzie tussen twee stammen, een rouwend monster: elk dorp en bijbehorende dungeon wordt op een interessante manier aangekleed.

Daarbij is de spelwereld natuurlijk niet zo megalomaan groot als – gaan we weer – Tears of the Kingdom, maar wel een veelvoud groter dan Link’s Awakening. Vooral de hoeveelheid details vallen me op in elke omgeving waar je komt. Dorpjes zitten vol kraampjes, beestjes, sidequests en smoothiebars, en elke omgeving kent weer nieuwe monsters om te vangen. En ondanks de technische gebreken is deze speelgoedachtige grafische stijl nog steeds schitterend, met name in de meer tropische gebieden.

Nieuw tijdperk

Je ziet gewoon aan alles dat Echoes of Wisdom op de best mogelijke manieren is geïnspireerd door Nintendo’s voorgaande Zelda-games, van het missiesysteem en het snelmenu tot de tekstwolkjes en de focus op een aantal spelmechanieken. Ditmaal is er een game die álles uit een centrale mechaniek haalt en daarmee nu ook 2D Zelda een verfrissend nieuw tijdperk inluidt. Nintendo had dit soort top-down titels kunnen bewaren voor nostalgische remakes of klassieke Zelda-ervaringen, maar koos ervoor om Zelda haar eigen unieke game te geven. Dát is de kroon die ze al decennialang verdient.

The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom is vanaf 26 september beschikbaar voor Nintendo Switch.