
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="be3079d2-9ade-4f1d-9e22-b8b9e683ff5f"><p>Ik kan het me nog zo goed herinneren, de eerste keer dat ik in aanraking kwam met Metal Gear Solid. Een jaar of dertien moet ik zijn geweest toen mijn grote neef me liet kennis maken met Solid Snake en zijn missie om de wereld te redden van een nucleaire ramp. Mijn skill level was op mijn dertiende nog niet zo hoog, dus regelmatig hoorde ik die 'SNAAAAAKEEE!', als ik weer eens kapot werd geschoten. Na die eerste ontmoeting met Snake heb ik nog talloze Metal Gear-avonturen beleefd, maar welke vond ik nou het allerbeste? Over die vraag ga ik in deze feature hardop nadenken en aan het einde hebben we een glasheldere top 5 van mijn favoriete supergeheime, wereld-reddende spionage escapades.<br/></p><h3><b>Metal Gear Solid (1998)</b></h3><p style="text-align: center;"><b><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/ZsF18No9tYA" width="608"></iframe></b></p><p>De absolute, tijdloze klassieker: Metal Gear Solid. Na de gebeurtenissen in de Metal Gear-games die op de MSX2 verschenen, wordt de legendarische soldaat Solid Snake door zijn voormalig commandant Roy Campbell ingeschakeld om een wereld bedreigende situatie op te lossen. FOXHOUND, een elite-eenheid waar Snake en Campbell ooit deel van uitmaakte, bestaande uit individuen met specifieke kwaliteiten, heeft een nucleaire ontmantelings basis op Shadow Moses Island overgenomen. Zij zullen een kernwapen te lanceren als niet aan hun eisen wordt voldaan. FOXHOUND wil hierbij gebruik maken van een geavanceerde robot: Metal Gear REX. Aan one-man-army Solid Snake om FOXHOUND te stoppen en de wereld te redden.</p><p>Waarom vond (en vind) ik MGS zo gruwelijk? Nou, die game speelde gewoon als een feature film compleet met intriges en plottwists, ik had nog nooit zoiets gespeeld! Het was de eerste keer dat ik volwaardig acteerwerk voorgeschoteld kreeg in een videogame. De actiefilm set-pieces waren spectaculair, de personages, vooral de schurken van FOXHOUND, waren fucking badass en hadden allemaal een coole backstory. En natuurlijk had Metal Gear Solid die ene sublieme boss fight: <a href="https://www.youtube.com/watch?v=yojQxRp1V8Q">Psycho Mantis</a>! Ik dacht dat hij écht mijn memory card aan het lezen was, ik dacht dat hij écht mijn controller kom bewegen met zijn telekinetische krachten, ik dacht dat mijn PlayStation het begaf! Metal Gear Solid was, voor het jonkie dat ik destijds was, de meest meeslepende game ervaring die ik ooit had! Oké, kalm aan Wimpie, we hebben meer delen te behandelen.<br/></p><h3><b>Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty (2001)</b></h3><p style="text-align: center;"><b><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/BeB_fzmFKJE" width="608"></iframe></b></p><p>Het duurde na MGS een tijdje voor ik daadwerkelijk aan deel 2 begon: ik was inmiddels een jaar of zeventien, dus MGS 2 was al een jaar uit. Met een compleet zuivere geest begon in aan de missie met dit keer Raiden in de hoofdrol: ik was me niet bewust van de verontwaardiging die aan het begin van het nieuwe millennium ontstond, toen duidelijk werd dat Sons of Liberty niet volledig om Solid Snake zou draaien. Mijn ervaring met dit deel was om die reden best wel goed. Opnieuw draaide het verhaal om één soldaat die het, ogenschijnlijk in z’n uppie, op moest gaan nemen tegen een eenheid van bovennatuurlijke figuren: Dead Cell.</p><p>Met teamleden als Vamp, Fatman en Fortune, aangevoerd door Solidus Snake, was Dead Cell een waardige tegenhanger van FOXHOUND, maar memorabele boss fights als die tegen Psycho Mantis ontbraken een beetje. Vamp wordt in Sons of Liberty opgebouwd als Raidens aartsvijand en had in mijn ogen de <a href="https://www.youtube.com/watch?v=CT1DKC_OjME&amp;list=RDCT1DKC_OjME&amp;start_radio=1">vermakelijkste boss fight</a>. Hoofdpersoon Raiden kreeg de nodige kritiek van Metal Gear-fans, want iedereen werd een beetje gefopt door de proloog van het verhaal. De inleiding van Sons of Liberty daaide namelijk wel om Solid Snake, maar die lijkt aan het einde van proloog te sterven. Hideo Kojima had ons allemaal bij de neus toen P.T. een demo voor Silent Hills bleek te zijn, hij misleide ons ook toen The Phantom Pain werd aangekondigd als een andere game gemaakt door Moby Dick Studios, maar in 2001 had hij iedereen dus ook al goed in het ootje genomen.<br/><br/></p><h3><b>Metal Gear Solid 3: Snake Eater (2004)</b></h3><p style="text-align: center;"><b><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/ObATekfj5hI" width="608"></iframe></b></p><p>Het deel dat ons mee terug nam naar de man waar het allemaal mee begon: Big Boss. Snake Eater speelt zich af tijdens de Koude Oorlog, waarin Rusland en de Verenigde Staten tegenover elkaar staan. Big Boss staat nog bekend als Jack, een elite-soldaat die getraind is door de op dat moment meest formidabele soldaat die de VS ooit gehad heeft: The Boss. Onder codenaam Naked Snake wordt Jack de jungle van Rusland ingestuurd om een Russische wetenschapper, die over wil lopen naar de Amerikanen, te bevrijden en mee te nemen naar de States.</p><p>De missie gaat helemaal fout als blijkt dat The Boss, samen met haar Cobra-Unit, is <a href="https://www.youtube.com/watch?v=_-qKl-dpWbk">overgelopen naar de Russen</a>. De Cobra-unit is, geheel volgens de Metal Gear-formule, de historische tegenhanger van FOXHOUND en Dead Cell en bestaat uit legendarische soldaten met -jawel- bovennatuurlijke kwaliteiten. De soldaten in de Cobra-unit zijn allemaal vernoemd naar een bepaalde emotie, zo had je een heuse hornaar-soldaat genaamd The Pain, een met vlammenwerper uitgeruste kosmonaut die The Fury heette en The Boss zelf had de bijnaam The Joy. Na het ontmantelen van de gehele Cobra-unit, inclusief zijn voormalige mentor en het vernietigen van Metal Gear-tegenhanger Shagohod kreeg Snake de befaamde titel Big Boss, die te titel van Boss overstijgt.</p><p style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/ouN12kctXyI" width="608"></iframe></p><p>Snake Eater drukte zijn stempel door de survival-elementen die Kojima aan de game toevoegde. Snake moet daadwerkelijk voedsel tot zich nemen om door te blijven gaan, toepassing van camouflage is erg belangrijk en als Snake een ernstige verwonding oploopt, moet de speler deze zelf behandelen door geneesmiddelen te combineren. Dit geeft Metal Gear Solid een extra dimensie die in mijn ogen ook wel een keerzijde heeft: raakt Snake weer eens gewond, dan moet je weer dat menu in om alles te fiksen. Leuk als je een echte stealthy speler bent, maar ik houd ook wel eens van guns blazin’ en dan liep je het gevaar om vaak het healing-menu ingestuurd te worden voor een botbreuk of iets dergelijks.</p><p>Snake Eater is ook super memorabel door zijn sterke villains en coole Boss Fights, waaronder die tegen de <a href="https://www.youtube.com/watch?v=4YQKNpt-Idw">stokoude sniper The End</a>, die fotosynthetische krachten heeft. Je kan deze taaie ouwe rakker op verschillende manieren verslaan. De meest opmerkelijk manier is echt een Kojima-feature: door je PS2 uit te schakelen en de tijd een aantal weken vooruit te zetten in het systeemmenu, gaat The End simpelweg dood uit ouderdom.<br/></p><h3><b>Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots</b></h3><p style="text-align: center;"><b><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/UAwjl3Jgq1s" width="608"></iframe></b></p><p>Het slotstuk van de Solid Snake Saga: Guns of the Patriots. Dit is het deel waarin alles samen zou komen. De jarenlange broedertwist tussen Snake en Liquid, de samenzwering door de organisatie bekend als The Patriots, Raidens vete met Vamp. Dit is het deel dat iedere Metal Gear-fan catharsis zou bieden. En boy, it did! Snake blijkt in dit vierde deel een aandoening te hebben waardoor hij sneller ouder wordt: Old Snake is logischerwijs de naam. Net als zijn voorganger zit Guns of the Patriots vol met bekende, maar ook nieuwe personages, zoals de mysterieuze Drebin, een wapenhandelaar die een connectie blijk te hebben met de Patriots. Ook Raiden keert in dit deel terug als een cyborg-ninja.</p><p>Snake neemt het volgens de Metal Gear-traditie weer tegen een nieuwe groep tegenstanders op die een incarnatie moeten voorstellen van FOXHOUND: vier bloedmooie dames die allemaal de naam van een van de originele FOXHOUND-leden hebben. Zij staan weer garant voor een aantal interessante boss battles, met Praying Mantis als een fan serving hoogtepunt. Een toevoeging die we nog niet eerder zagen in een Metal Gear-titel, is de stressmeter die Snake onder zijn levens- en staminabalk heeft staan. Naarmate situaties uit de hand lopen, vult de stressmeter zich, waardoor onder meer het schieten wat moeilijker wordt. Hoe verlaag je stress? Jawel, door te roken. Snake’s kenmerkende peukie kreeg een extra functie, naast het zichtbaar maken van infraroodstralen.</p><p style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/XWAp-_0_QMw" width="608"></iframe></p><p>Guns of the Patriots is één grote fan-serving rollercoaster thrill-ride! De personages waar ik de afgelopen delen kennis mee maakte keren bijna allemaal terug, zelfs een dode eindbaas die mij in mijn jeugdjaren mindfuckte: <a href="https://www.youtube.com/watch?v=PQrmsqpI1ss">Psycho Mantis</a>. Ofja, zijn geest tenminste. Hij doet hetzelfde trucje als in Metal Gear Solid, maar ditmaal komt hij tot de conclusie dat ik ‘evolved’ ben. Gruwelijk gewoon! Snake keert terug naar Shadow Moses Island, waar een zeer bevredigend gevecht plaatsvindt met Liquid: Snake in Metal Gear REX, Liquid in Metal Gear RAY.</p><p>Raiden krijgt eindelijk zijn round 2 tegen Vamp, maar laatstgenoemde is deze keer wél sterfelijk, dus cyborg-ninja Raiden kan hem nu eindelijk vermoorden! In een spectaculaire <a href="https://www.youtube.com/watch?v=oZHZKSVzPYE">split-screen boss fight</a> tussen Snake en een leger aan Gecko (mini Metal Gears) en Raiden en Vamp, wordt de vete uitgevochten. Kers op de taart is natuurlijk het allesbeslissende gevecht tussen broers Snake en Liquid, misschien wel een van mijn favoriete boss battles aller tijden! In een gevecht van vier fases, doorlopen we alle Metal Gear Solid-games. De catharsis is compleet als in de epiloog van Guns of the Patriots niemand minder dan Big Boss ten tonele verschijnt in een goosebumps-inducing scene op een kerkhof. Snake’s strijd is eindelijk voorbij, de man kan rustig achter de geraniums gaan zitten. Mijn cirkel was compleet, ik kon met een gerust hart sterven.<br/></p><h3><b>Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain</b></h3><p style="text-align: center;"><b><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/ipYrr4-xSUM" width="608"></iframe></b></p><p>Toen The Phantom Pain op typische Kojima wijze werd aangekondigd was ik er helemaal klaar voor. In de titel die het laatste puzzelstuk in de Metal Gear-tijdlijn zou opvullen, is de hoofdrol opnieuw voor Big Boss en zouden we te zien krijgen hoe hij Outer Heaven opricht. Toen Kojima halverwege de productie van MGSV echter <a href="https://www.gamezone.com/news/why-konami-fired-hideo-kojima-according-to-mgs-v-s-composer-3422325/">ontslag kreeg van Konami</a>, voelde ik de bui al hangen: The Phantom Pain zonder Kojima? Fuck no! Ik heb het echt geprobeerd, The Phantom Pain. De opening was zéér veelbelovend. Na de proloog van MGSV, Ground Zeroes, zagen we dat Kojima’s invloed weer aanwezig was in een zenuwslopende scene in een ziekenhuis. Daarna levert The Phantom Pain, naar mijn mening tenminste, in rap tempto in op verhaalgebied en laat dat nou net het gebied zijn waarop de games uitblonken. Ja, de gameplay is super goed in MGSV, maar de game voelt gewoon niet af. Dat Konami een game verkocht die op een gegeven moment gewoon dezelfde missies nog een keer voorschotelt, vind ik beledigend voor de consument en echt een doodzonde. Daarnaast werd de eternal Snake-stem David Hayter vervangen door Kiefer Sutherland… Goed, ik denk dat je al kan raden op welke plek ik deze Snake ga laten eindigen!<br/><br/></p><h3><b>Ranking the Snakes</b></h3><p>Metal Gear Solid is een tijdloze serie vol met pareltjes, maar natuurlijk kan er maar één Snake de beste zijn! Mijn ranking of the Snakes ziet er als volgt uit:</p><p><b>#5 Metal Gear Solid V: The Phantom Pain</b></p><p><b><b>#4 Metal Gear Soilid 2: Sons of Liberty</b></b></p><p><b><b><b>#3 Metal Gear Solid 3: Snake Eater</b></b></b></p><p><b><b><b><b>#2 Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots</b></b></b></b></p><p><b>#1 Metal Gear Solid</b></p><p>De game die mij als kind kippenvel gaf krijgt de top Snake ranking van mij! Geen enkele andere game bied mij een ervaring die de allereerste Metal Gear Solid mij gaf. Ter ere van de dertigste verjaardag van de klassieke stealth-serie, tot slot nog even deze 4k-remake van de intro van Kojima’s meesterwerk:</p><p style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/sdYFmnQGtbU" width="608"></iframe></p></div>
</div>
</content>
</article>


30 jaar Metal Gear – Ranking the Snakes

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links