Agatha All Along aflevering 6 spoilerpraat - Een verwarrende bedoening

Let op: dit artikel bevat spoilers voor Agatha All Along tot en met aflevering zes. Afleveringen van de serie verschijnen iedere donderdag op Disney Plus.

Tijn:
Uh… een bar mitswa? Niet de opening die ik had verwacht. 

Dunke:
Wel mooi dat Wiccans Joodse achtergrond uit de comics op deze manier een beetje wordt meegenomen.

Tijn:
Ik had sowieso ook niet zien aankomen dat ze Dario Argento zouden benoemen in deze soort-van-kinderserie. Terwijl ze later in de aflevering beginnen over het kijken van een psychologische horrorfilm, en dan verdomme niet zeggen welke film. Dat is genoeg om iedere filmliefhebber op de kast te jagen, toch?

Dunke:
Nu blijkt maar weer dat ik een leek ben wanneer het op horror aankomt. Wat mij vooral tegenstaat is dat het conflict met zijn ouders ergens buiten de serie wordt opgelost. Ik snap dat het niet al te relevant is, maar “ik doe nu gewoon alsof ik alles weer weet” zuigt het dramatische aspect er wel een beetje uit. Zelfs een korte scène waarin we zien dat hij nog altijd tegen de Kaplans liegt over zijn herinneringen zou al iets toevoegen. Klassiek gevalletje ‘tell, don’t show’ weer van Marvel.

Mol:
Ze hadden het zeker duidelijker kunnen maken dat hij zowaar een ander persoon is. Dat bracht Billy pas drie jaar later in de auto en zelfs toen dacht ik dat hij maar wat zweverigs zei. Het is een beetje cliché in films en series om te zeggen dat een deel van je gestorven is die dag, maar ze mochten best beter in beeld brengen dat dit werkelijk het geval was.

Tijn:
Ik moet zeggen dat ik de hele aflevering behoorlijk vaag vond, tot die exposition dump halverwege. Maar dat gevoel is dan wel weer trouw aan de stripboeken.

Dunke:
In die zin zijn ze inderdaad ontzettend accuraat. Als je het mij vraagt heeft ook dat wel z’n charme, maar ik kan me voorstellen dat het niet altijd leuk is om naar te kijken.

Mol:
Als fan van Joe Locke als Wic- ehh Bi- nou… William, was ik wel blij met deze aflevering. Ondanks een paar vage dingen, was het wel chill dat we even afstand namen van de trials. Het begon een beetje een routine te worden. Dat je denkt: “ja oké, nieuwe aflevering, nieuwe trial die slaat op een van de heksen”. Ik vind de serie juist op z’n sterkst als het een adempauze inlast.

Tijn:
Jep, mee eens. Volgens mij moeten we het over de stijve olifant in de kamer hebben. Bohnerific69? Echt waar?

Mol:
Gemixte gevoelens. De Bohner-grap was toen eigenlijk al niet heel leuk en ik snap nou nog steeds niet waarom hij er nog is. Hij zegt even wat dingen en gaat er weer vandoor. Waar naartoe? Welke serie?

Dunke:
Ze blijven maar met die grap doorgaan, ondanks dat ik er al bij WandaVision niet om moest lachen. Het doet nog steeds pijn dat Evan Peters’ Quicksilver nooit een grote rol heeft gespeeld in het MCU.

Tijn:
Het is leuk om Evan Peters weer te zien hoor, maar het doet me vooral denken aan hoe tof het mysterie van WandaVision was - en hoe erg dat hier ontbreekt. Vergelijk momenten als de Agatha-twist en het Quicksilver-moment nou eens met die onthulling van de vorige aflevering…

Dunke:
Ik ben het eens met het gebrek aan mysterie, maar toegegeven: het helpt ook niet dat Joe Locke’s casting de onthulling van Wiccan al meteen weggaf. Ik zei dit eigenlijk al na de eerste twee afleveringen tegen Mol, maar het grootste obstakel van deze serie is de releasedatum. Als Agatha een jaar na WandaVision was uitgekomen, en een directe connectie had met Doctor Strange in The Multiverse of Madness, zou het meer als één geheel aanvoelen. En misschien hadden we dan al een Young Avengers-film, verdorie.

Mol:
Toch voelde het wel weer als een warm bad, die namedrops, de connecties met Wandavision, maar vooral de gebeurtenissen van die serie vanuit het perspectief van Wiccan. Dat is toch wel die MCU-continuïteit die je wil, toch? Maar ja, het geheim van Wiccans naam was nog slechter bewaard dan Andrew ‘The Werewolf’ Garfield in Spider-Man: No Way Home.

Tijn:
En Agatha heeft Sparky niet eens zelf vermoord!

Mol:
It was Bohner all along!

Tijn:
Het is wel echt hilarisch dat Agatha de ‘Jolene’ uit het nummer is. Ze droppen ook nog even tussen neus en lippen door dat ze een succubus is, wat de fack?

Dunke:
Ik gniffel altijd wel wanneer ik me realiseer dat Agatha zo anders is in deze serie, in vergelijking met de comics. Maar net als jaren geleden met Guardians of the Galaxy maakt het niemand iets uit, want vrij weinig kijkers zijn echt bekend met het personage.

Tijn:
Het liedje over de Witches’ Road klinkt geloof ik iedere aflevering beter, trouwens. Die heks die tijdens die beproeving dood ging, zingt in het liedje: “I’ll see you at the end”. Ik garandeer jullie dat we haar nog een keer gaan zien.

Mol:
Toch een best pakkend liedje, hè? Wel scheef dat Wiccan uitgerekend die plaat afspeelde. Het ‘officiële’ nummer om de weg naar The Road te openen is gewoon lekker in een studio opgenomen en op een plaat gezet.

Dunke:
Iedere keer dat we deze Weekly Watch schrijven, zet ik het liedje even aan. En wat je zegt, die heks gaat absoluut nog een staartje krijgen. Of nou ja, terugkomen. Met of zonder staart valt nog te bezien.

Tijn:
Leuk en aardig die backstory, maar waarom gooide Billy iedereen nou in de modder?

Dunke:
En als Agatha er redelijk zonder kleerscheuren uit kruipt, volgen de andere twee heksen vast ook, toch? Die zullen ook wel op zoek zijn naar antwoorden.

Mol:
Ja, wel heel gunstig dat uitgerekend Agatha, en dan ook alleen Agatha, vrij makkelijk uit de drek kwam om vervolgens rustig door te willen gaan op The Road.

Tijn:
Waarom verhulde die verzegeling ook de naam van Billy? Hij kreeg deze van een van de heksen, ver voordat hij überhaupt het ongeluk had gehad.

Mol:
En waarom kwam hij alle heksen tegen, maar herkent niemand hem nog?

Tijn:
Die spreuk was om zijn identiteit te verbergen, maar op het moment dat hij de zegel kreeg was hij lekker als dertienjarig joch zijn bar mitswa aan het vieren.

Dunke:
Mephisto, Tijn! Dat is de enige uitleg, toch? De duivel van het Marvel-universum is in de comics best belangrijk voor Wiccans origine, gezien hij de ziel van Billy Maximoff in William Kaplans lichaam schuift. Ze lijken dat nu af te schuiven op het Westview-incident. Maar je maakt ook een goed punt met de vreemde gebeurtenissen tijdens de bar mitswa. Mijn hoop is nog altijd dat Mephisto er iets mee te maken heeft, maar ik weet het niet zeker meer.

Mol:
Het antwoord is altijd Mephisto, Dunk.

Tijn:
Shoutout naar dat plaatje van Lisa Simpson in de credits!