
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="8b36f0b7-2728-4e9f-92bb-d0bb575a5876"><p style="text-align: justify;"><em>Dit is een andere review dan de recensie die je vanaf 22 oktober in PU 11 kunt lezen. </em></p><p style="text-align: justify;">Zonder Ellen Page was Beyond, Beyond niet geweest. En ja, dat zal ik uitleggen.<br/>We weten inmiddels allemaal wel dat je in Beyond: Two Souls het personage Jodie Holmes onder je knoppen vindt. En waarschijnlijk weet je ook wel dat je maar liefst vijftien jaar van haar meemaakt.</p><p></p><p style="text-align: justify;">Die vijftien jaar beleef je al springend door de tijd, waarbij je voortdurend van voor naar achteren en vice versa door haar leven springt. Zo maak je steeds een andere levensfase van haar mee, van kleuter tot puber tot volwassen vrouw.<br/>Ellen Page heeft daarvoor, afgezien van het kind dat de scenes met de jongste Jodie voor haar rekening neemt, feitelijk meerdere rollen moeten spelen. En ook als speler moet je je aanpassen.<br/>Het spelen met een onzekere puber is iets anders dan het spelen met een lid van een geheime eenheid binnen de FBI. En je speelt wéér anders als je op de vlucht bent, of als dakloze die bijna sterft van de honger en geen uitweg meer ziet.</p><p></p><h2 style="text-align: justify;"><strong>DIEPE INDRUK</strong></h2><p style="text-align: justify;">Ellen Page weet alle verschillende fases in het leven van Jodie zo overtuigend uit te beelden dat ze eigenlijk de hele game draagt. De mimiek, de kleine trekjes, flauwe lachjes, de oogopslag in bepaalde situaties, de angst, het opgejaagde, de wanhoop… het is bijna eng hoe goed het is.</p><p style="text-align: justify;">Dat dit op de PS3 op deze manier gerealiseerd is, is onwaarschijnlijk knap gedaan en doet alleen maar smachten naar de nieuwe game van Quantic Dream op de PS4. Dan zullen de grenzen tussen film en game grafisch nog vager worden, en ik kan niet wachten. Maar op de goede oude PS3 maakt Beyond nu al diepe indruk. Niet alleen door de graphics, maar ook door het verhaal, en, zoals gezegd, de acteerprestaties van Page.</p><p></p><h2><strong>NIET TRADITIONEEL</strong></h2><p style="text-align: justify;">Het spel heeft bovennatuurlijke elementen, en wisselt in rap tempo tussen drama, horror en thriller. Een groot deel van het mysterie rondom Jodie heeft te maken met Aiden, een geheimzinnige entiteit/ geest waarmee ze verbonden is. Als speler wissel je tussen Aiden en Jodie om puzzels op te lossen, belagers af te leiden of gevaar te ontwijken.</p><p style="text-align: justify;">De ironie wil dat Beyond meer game-achtige elementen kent dan Heavy Rain. Zo zijn de onderdelen die je als Jodie-de-special-agent uitvoert, voor Cage’s doen best traditioneel. Van cover naar cover sliden, soldaten uitschakelen, sluipen van A naar B… het moet de criticasters die Heavy Rain te weinig spel vonden, wellicht over de streep trekken.</p><p></p><p style="text-align: justify;">Persoonlijk interesseert het me werkelijk geen fluit of Beyond wel of niet genoeg traditionele game-elementen bevat. Wie een traditionele game zoekt, moet sowieso niet aan deze PS3 exclusive beginnen.</p><p style="text-align: justify;">Dat de besturing niet optimaal is, dat je als Aiden soms een whisky-koers vaart door al zwevende door muren de cameravoering niet meer te kunnen volgen en dat handelingen soms wat houten-klazerig verlopen, doet niets af aan de magistrale acteerprestaties, de mooie, sfeervolle beelden, de voortdurende spanning en het spannende en emotionele verhaal dat verteld wordt.</p><p style="text-align: justify;"> </p><p></p><h2 style="text-align: justify;"><strong>POLTERGEIST</strong></h2><p style="text-align: justify;">In de basis zou je Beyond kunnen zien als een adventure waarbij je als speler verschillende scenes tot een goed einde brengt (lees: uit weet te spelen). Daarbij zijn er binnen de scenes lichte keuze-elementen verwerkt - vermoord ik een SWAT-lid of schakel ik hem tijdelijk uit, hoever ga je in je Poltergeist-achtige streken, enzovoort – maar de uitkomst van de verschillende scenes ligt grotendeels vast.</p><p style="text-align: justify;">Net als Heavy Rain moet je deze game van begin tot eind doorspelen, zonder scenes opnieuw te spelen of oude savegames op te starten. Dat zou afbreuk doen aan het verhaal dat je beleeft en de manier waarop jij met Jodie verbonden bent.<br/>Of je Beyond nu een game of een film noemt, dat gevoel van verbondenheid maakt de beleving uniek.</p><p></p><p style="text-align: justify;"><em>Dit is een andere review dan de recensie die je vanaf 22 oktober in PU 11 kunt lezen. </em></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Beyond: Two Souls - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links