De geniale invalshoek van Invincible doet mijn stripboekliefde oplaaien

Vorig jaar heb ik al genoeg lof over Invincible verspreid in de review van het tweede seizoen, maar mijn enthousiasme is met het derde seizoen niet verminderd. Hoewel er soms wat op de animatie aan te merken valt, ben ik dolgelukkig dat de tussenpozen tussen de seizoenen niet langer jaren beslaan.

Dit is géén review van Invincible, al zou je uit de lofzang wel kunnen afleiden dat ik ook het lopende derde seizoen een Gold Award zou geven. Nee, ik wil nu eens stilstaan bij wat Invincible in me losmaakt.

Zo rond mijn twaalfde ruilde ik de Donald Duck namelijk in voor meer volwassen comic-materiaal, waar gedurende de hele middelbare school veel spaargeld naartoe ging. M’n hartstochten rondom stripboeken zijn daarna weer redelijk gaan liggen, maar ieder seizoen van Invincible gebeurt er iets merkwaardigs: die verstopte passie voor plaatjes met tekst wordt weer opgeduikeld. In de vertolking van Invincible wordt namelijk iets unieks uit de stripboeken van Robert Kirkman meegenomen: het zet je aan het twijfelen.

De dilemma’s van Robert Kirkman

Hoewel sommige superheldenfilms wel flirten met morele grijze gebieden, is het niet iets dat vaak de daadwerkelijke boventoon voert. Vaak is het eerder een soort verpakking om uiteindelijk tóch een verhaal te eindigen met een goedzak en een eikel die het met elkaar uit moeten vechten. In veel superheldenverhalen wordt het rondvliegen in een onesie geromantiseerd, maar met Invincible gebruikt Robert Kirkman de superheldenclichés om aan te kaarten hoe idioot dat eigenlijk is.

De superhelden worstelen constant met onmogelijke kwesties: kan ik niet méér doen om levens te redden? Verdien ik wel een vrije dag als er nog criminaliteit voorkomt? Is het niet verschrikkelijk om het eeuwige leven te hebben? Wat doet het met de machtsverhoudingen dat Superman in feite de hele wereld in één knipoog kan verwoesten (zelfs als het een goedzak is)?

Dit zijn de dilemma’s die Robert Kirkman graag uit z’n hoge hoed tovert. Dit is precies waarom ik als twaalfjarig jochie zo gefascineerd was door zijn andere reeks, The Walking Dead. De personages geraken in extreme situaties, maar daardoor komen ze oog in oog te staan met bizarre dilemma’s.

Menselijkheid in het abnormale

Door twijfelende personages onmogelijke worstelingen te geven, krijgt een vergezocht plot ineens een groot menselijk element. De ‘wat als?’-vraag is geen leuke ‘wat als ik door New York kan slingeren?’, maar komt altijd neer op een trolley problem zonder correct antwoord. Die zijn misschien nog wel het interessantst bij personages die op de astronomische schaal niet zo belangrijk zijn, zoals Cecil en Donald.

Met die dilemma’s laat Invincible meteen de tekortkomingen van andere superheldenverhalen zien: het gedachtenexperiment houdt daar vaak op vóórdat we bij de echte interessante kwesties komen. Hiermee mik ik overigens vooral op een aantal van de grotere stripreeksen en het gros van diens verfilmingen; iedereen weet dat je dergelijke nuance echt wel kunt vinden als je wat verder zoekt, bijvoorbeeld in het werk van Alan Moore.

De kast gaat leeg

Iedere week na Invincible beginnen m’n vingers weer te jeuken om tóch maar weer nieuwe volumes van The Walking Dead te bestellen, of om toch maar eens de Invincible-stripboeken te gaan lezen. Het was - op gamen na - ooit mijn duurste hobby, dus moet ik tijdens ieder Invincible-seizoen eigenlijk wat extra werk oppakken om die weer te kunnen bekostigen.

Vooralsnog heb ik me kunnen bedwingen, en ben ik iedere week mijn bestaande collectie ingedoken. Daar vliegen de stripboeken met een domino-effect de kast uit: het begon met de delen die ik al heb van The Walking Dead, met daaropvolgend de Night of the Living Deadpool-comics, waarna het escaleerde naar het opnieuw doorbladeren van Locke & Key, Arkham Asylum, Watchmen, The League of Extraordinary Gentlemen, Civil War, Kraven’s Last Hunt, Secret Wars en zelfs wat Hunter X Hunter.

M’n hand hoeft nog maar een enkele aflevering op de knip te blijven, want dan zijn we al weer door het derde seizoen van Invincible heen. Nu lijkt het er wel op dat er een paar ijzersterke verhaallijnen uit de stripboeken worden behandeld in deze laatste uurtjes van het seizoen, dus wordt het een flinke beproeving. See you on the other side…