
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1710945666635_11xsieaw2o6b"> <p>Technisch gezien is Dragon’s Dogma 2 een jrpg, het is immers een role playing game uit Japan. Tegelijkertijd is het een westers getinte rpg; van het ouderwetse Engels dat als voertaal dient in deze wereld, tot de oud-Europese ontwerpen van gebouwen en kastelen, en zelfs de monsterdesigns. Als je naar de gameplay kijkt zie je ook vooral westerse invloeden, want we hebben hier te maken met een actie-rpg die je kunt vergelijken met een The Witcher 3. Zelf vergelijk ik Dragon’s Dogma 2 liever met de oude rpg’s van de Duitse ontwikkelaar Piranha Bytes: games als Gothic, die enkele ruwe randjes hebben (en vaak ‘eurojank’ worden genoemd), maar dat compenseren met een fantastische speelwereld vól details. Finesses die laten zien dat de ontwikkelaars hun complete ziel en zaligheid erin hebben gestopt. </p> </div> <div class="video-embed-container video-embed-container--16x9 rs-snippet rs-snippet__youtube" id="d3669ef3-8def-4dc2-8dce-fbf10f7a8cbe"> <div class="youtube-rs-1711382465155_szd2sh394nc" data-allowfullscreen="1" data-frameborder="0" data-src="//www.youtube.com/embed/jWYt2CcTouA?autoplay=0&amp;controls=1&amp;rel=0&amp;showinfo=0&amp;iv_load_policy=3&amp;cc_load_policy=1&amp;cc_lang_pref=en&amp;wmode=transparent&amp;modestbranding=1&amp;disablekb=1&amp;enablejsapi=1&amp;widgetid=1"></div></div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1710945677248_z33sshozom">Pure rpg</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1710945688833_iliqv55x9v"> <p>Op een paar details na zal Dragon’s Dogma 2 je niet verbazen. Nagenoeg elk element in deze redelijk compacte open spelwereld zul je namelijk herkennen uit andere games. De eindbazen van Shadow of the Colossus (en Monster Hunter), de janky dialogen en quests uit Gothic, de onverbiddelijke gameplay en consequenties van Dark Souls en het verhaal dat sterk lijkt op dat uit de eerste Dragon’s Dogma (dit is immers een parallel universum), om er een paar te noemen. De game is daarmee een rpg in zijn puurste vorm, die je zelden vertelt waar je precies heen moet of hoe je bepaalde quests moet oplossen, en je continu aanspoort om zelf op onderzoek uit te gaan.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1710945712597_03ky26yrhjo5"> <p>Daarom kon ik er keihard van genieten, maar tegelijkertijd vond ik het verdomd lastig om Dragon’s Dogma 2 te reviewen in een tijdsbestek van zes dagen. Ik ben lang niet zó ondergedompeld geweest in een spelwereld. Er zijn bijna geen map-markers, quests gaan ervan uit dat je zelf een goed beeld hebt van de situaties en mogelijke oplossingen bedenkt, en fast travel wordt pas later in de game rendabel (waardoor je dus enorm veel moet lopen). Zo voel je je echt als een kleine avonturier in een grote, boze wereld. Een wereld waar je echt een band mee opbouwt. Je kunt niet even naar een ander dorpje toe om te checken of een bepaalde npc informatie voor je heeft, want er staan tig monsters tussen jou en hem, net als talloze andere afleidingen.</p><p>Effe op rap tempo quests afwerken voor deze review zat er dus niet in, en ik kan werkelijk niet bijhouden hoe vaak ik onderweg ben afgeleid. Dat is een verdienste van de open wereld van Dragon’s Dogma 2, want je vindt hier geen willekeurig gegenereerde open vlaktes met een paar bomen, huisjes en monsters, maar lange wegen, paadjes en grottenstelsels die tot in detail met de hand zijn ingevuld. Over elk kronkeltje, zijpaadje en afgebrokkeld muurtje lijkt te zijn nagedacht. Telkens dacht ik dingen als “hee, als ik op die rots klim, en dan op dat dakje spring, dan kan ik vast op die muur daar verderop komen!” In andere games ben ik dan vijf minuten aan het rondspringen om uiteindelijk niets te behalen. In DD2 staat er gewoon een kistje, ligt er een van de 240 goed verborgen Seeker Coins, een Forgotten Riftstone of staat er juist een mini-boss voor me klaar. Capcom beloont mijn ontdekkingsdrang ruimschoots. Héérlijk!</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1710945722411_dy3xl7jpltv">Fout is niet fout</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1710945739843_tmbnupkgf2"> <p>Je zal in Dragon’s Dogma 2 tig plannen bedenken om quests te voltooien of bepaalde gebieden te bereiken, maar ze zullen zelden verlopen zoals jij voor ogen hebt. En dat is niet erg, want telkens als iets “fout” gaat, ontvouwt zich een prachtig avontuur dat heel organisch tot stand komt. Zelfs als je even makkelijk denkt te fast travelen, kan jouw ossenwagen onderweg zomaar aangevallen worden door een grote Ogre, en sta je voor je het doorhebt naast een verpulverde wagen. Terwijl het toch al donker begint te worden, en je net geen olie meer hebt voor je lamp. Shit. Dan maar een kampvuur zien te vinden zodat je een kampje kunt opzetten – oh, shít, geen supplies bij me. Fuck. Fuck. Fuck. De dichtstbijzijnde stad opzoeken dan maar? Erg moeilijk ‘s nachts, wanneer er meer en engere monsters verschijnen, maar je moet íéts. </p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1710945744657_1mbyic4cfiuh"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-706431"> <figure class="resized-image"> <img alt="Dragon's Dogma 2" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/706431/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1710945749112_5n7fjutszem"> <p>Er zijn tal van verborgen gameplaysystemen en leuke details die bijdragen aan deze avonturen, waaronder het feit dat je health maar gedeeltelijk kan genezen (tot je slaapt). Zo was ik naast een rivier met een stel Harpies aan het vechten, alvorens ik een brug over zou steken. Alleen had ik niet door dat die bruggen kapot kunnen, sla ik per ongeluk een van de steunbalken aan gort en zie de brug langzaam voor mijn neus instorten. </p><p>Dan maar de rivier volgen, en hopen dat ik ergens anders kan oversteken (zwemmen kan niet). Tot een van mijn metgezellen, Pawns genaamd, roept: “Master, ik kan mijn magie gebruiken om de andere kant te halen!” Vooruit, ik geef het Go-commando, en zie haar met volle overgave haar dood tegemoet springen. Niet veel later volgen ook mijn andere Pawns. Oeps. Ik ben al te ver om nog om te draaien en dus is het een kwestie van eenzaam overleven tot ik een Riftstone vond om nieuwe Pawns op te roepen. De zenuwslopende tocht kost me veel meer tijd dan wanneer ik die brug gewoon heel had gelaten, maar het avontuur zal ik niet snel meer vergeten.</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1710945760047_v073jutpo7s">Kabelbaantrauma</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1710945778128_ttka5ljw0e"> <p>Het wordt pas echt chaotisch als er ineens een griffioen, of nog erger, een draak voor je neus staat, want ook dat kan zomaar gebeuren in DD2. Gevechten tegen deze wezens zijn niets minder dan episch, en als je even niet oplet ben je zomaar dood. Je kunt op ze klimmen om een hoop schade aan te aanrichten, maar als zo’n draak dan besluit weg te vliegen en jouw stamina opraakt, val je gegarandeerd te pletter. Of ze yeeten je met één mep twintig meter door de lucht. Dankzij het trauma dat ik opliep van die ene keer dat ik met een kabelbaan door de woestijn reisde en mijn karretje ineens versplinterd werd door een enthousiaste griffioen, scan ik om de haverklap mijn omgeving, uit angst voor een ambush van zo’n giga-monster. Telkens als me zoiets overkomt zit ik met een mix van verbazing en pure extase naar m’n scherm te kijken.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1710945791778_wpjm6yxerfl"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-706436"> <figure class="resized-image"> <img alt="Dragon's Dogma 2" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/706436/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1710945794390_bury1jao8m"> <p>Gelukkig sta je er niet alleen voor, want je hebt dus een team van Pawns. Je maakt zelf je Main Pawn, en de andere twee vind je via Riftstones (dat zijn Pawns van andere spelers). De AI van deze Pawns is sterk verbeterd ten opzichte van de eerste Dragon’s Dogma, waardoor ze echt de beste compagnons in een rpg ooit zijn en je je nooit alleen voelt. Pawns doen kennis op bij andere spelers, die ze vervolgens met jou kunnen delen. Hebben ze een X aantal griffioenen vermoord, dan delen ze mee dat die beesten zwak zijn tegen vuur. Zijn ze eerder in de omgeving op een schatkist gestuit, dan leiden ze jou daarheen. Verrekte handig.</p><p>Pawns hebben een van vier verschillende Inclinations, een soort karaktertrekken. Zo vervult de ene Pawn een ondersteunende rol en zal die snel naar je toe rennen als je hulp nodig hebt in een gevecht, en is een andere Pawn er meer op gericht om zijn eigen hachje te redden. Bepaalde Pawns zullen de spullen in jullie inventarissen verdelen – handig, want je gaat langzamer lopen van het gewicht –, terwijl andere juist alles in de omgeving willen looten. In de gevechten staan ze ook hun mannetje, en ze lijken de situatie goed in te kunnen schatten om bijvoorbeeld te bepalen of ze vol voor de aanval gaan, of toch eerst jou buffen. Tijdens combat heb ik me nooit aan de Pawns gestoord; ze hebben juist meermaals mijn leven gered, bijvoorbeeld door me op te vangen als ik weer van een griffioen af pleur. </p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1710945812712_nrwxs2gj4ua">Alleen, maar nooit alleen</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1710945821021_7bn0nyfckn7"> <p>Mede door de Pawns is de combat in Dragon’s Dogma 2 om te smullen. Je kunt aan de hand van de situatie of persoonlijke voorkeuren bepalen welke Vocations (classes) je meeneemt, en experimenteren met verschillende party-samenstellingen is echt een genot. Als Arisen heb jij een paar Vocations die de Pawns niet kunnen leren, en ook die spelen geweldig. De Mystic Spearhand is met zijn mix aan magie- en mêlee-aanvallen wat mij betreft de tofste class in welke actie-rpg dan ook. En de Trickster is de uníékste class die ik ooit heb meegemaakt. Deze support-class - in een singleplayergame, wie verzint het?! - is gebouwd rondom illusie, en laat je bijvoorbeeld muren en plateaus creëren waarmee je vijanden om de tuin kunt leiden. Het is lastig om in de vingers te krijgen en je moet compleet anders nadenken dan bij de meeste mêlee-Vocations, maar het is zó bevredigend om een stel goblins een afgrond in te zien pleuren nadat ze op een plateautje denken te springen.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1710945839089_1frtiqeabef"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-706435"> <figure class="resized-image"> <img alt="Dragon's Dogma 2" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/706435/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1710945852437_f7fqvke4jlv"> <p>De combat is in feite erg simpel om te leren. Je hebt een zwakke aanval (vierkantje), een heavy aanval/finisher (driehoekje), kan vijanden vastpakken (rechtertrigger) en met een druk op de linkerbumper krijg je toegang tot een viertal Vocation-skills. Door vijanden te verslaan verdien je ervaringspunten voor die Vocation, waarmee je skills kunt kopen en/of upgraden. En dat zorgt voor een hoop diepgang in de combat, omdat je zelf vrij bent hoe je jouw Vocation in wilt richten – net als die van je Pawns. Eenmaal op max Vocation-level kun je nog een speciale skill leren bij een van de Vocation Maisters, maar die dien je eerst te vinden in de wereld. Dat is niet makkelijk, maar oh zo belonend. Als Arisen kun je álle Vocations leren en levelen, en dat is dan ook zeker iets wat ik na het uitspelen van de game ga doen, in een soort New Game+.</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1710945886750_x9pd5n92n5">Geen playthrough is hetzelfde</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1710945895499_wrfhn74i2go"> <p>Eigenlijk wilde ik hier nog wat gaan zeiken. Want ja, de framerate is niet fantastisch; Dragon’s Dogma 2 streeft naar 30fps en komt daar vaak bovenuit, maar ook heel vaak eronder. Zeker aan het einde van de game merkte ik een hoop framerate-dips op, met name in grootschalige gevechten. Maar gek genoeg stoorde ik me er geen moment aan. Want daar staat tegenover dat de wereld volkomen naadloos is, zonder laadschermen. En er zitten een paar beeldschone vergezichten in, om er nog maar over te zwijgen dat de spell-effecten er ook prachtig uitzien.</p><p>Verder had ik nog iets meer opvulling willen zien. Ook al is 40 uur speeltijd ook wel eens lekker in een rpg, meer sidequests waren geen overbodige luxe geweest. Ik had ook graag meer gear en wapens gezien om te verzamelen, want ik loop al driekwart van mijn speeltijd met dezelfde uitrusting rond. Ook valt het me tegen hoeveel verschillende soorten vijanden er zijn. Alle draken lijken op elkaar, de eindbaas is een beetje een natte scheet en naast de eerder genoemde griffioenen zijn er weinig echt kolossale tegenstanders. Maar dan bedenk ik me dat geen enkel gevecht hetzelfde is verlopen, en dat als ik nu helemaal opnieuw zou beginnen aan Dragon’s Dogma 2, mijn hele playthrough er anders uit zou zien. Geen avontuur is precies hetzelfde, en dat is de ware kracht van deze rpg, en de reden dat ik er met volle overgave een Gold Award op kan plakken.</p> </div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
<div class="article-conclusion"> <div class="article-conclusion__title-wrapper"> <h2 class="article-conclusion__title">Ons oordeel</h2> </div> <div class="review conclusion rs-snippet rs-snippet_review"> <div class="rating"> <div class="rating__value rating__value--90">9</div> <div class="rating__graphic-container"> <div class="rating-text-wrapper"> <div class="rating__graphic--text"> <div class="rating__value-text">90</div> </div> </div> </div> </div> <div class="review__summary"> <span>Er zijn weinig openwereldgames waarin je zo makkelijk van het ene avontuur naar het andere rolt, maar Capcom flikt het door allerlei bekende gameplaysystemen slim samen te brengen. Dragon’s Dogma 2 biedt fantastische combat en een heerlijk gevoel van ontdekking, en bovenal een aaneenschakeling van onvergetelijke momenten.</span> </div> <div class="review__container"> <div class="review__list-wrapper"> </div> </div> </div> </div>
</article>


Dragon’s Dogma 2 (PS5) review – Aaneenschakeling van onvergetelijke momenten

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links