
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="efbf6f93-add7-4f8d-932a-e2de4cf9bfdd"><p><em>Dit is een ingekorte versie van de review uit de nieuwste PU, die binnenkort in de winkel ligt.</em></p><p>Misschien heb je het ondertussen al ontdekt: het leven is geen feest. Dat komt voornamelijk doordat het leven in real-time is. Zo van, eerst doen, dan denken. Want alles dendert maar door. Dus maak ik de ene domme beslissing na de andere. Soms heb ik het gevoel dat ik de enige ben die zijn leven voorbij ziet flitsen en alleen maar kan toekijken en huilen. O kut, nu klink ik weer als een liedje van Adele.</p><p>Zie je, dat soort dingen gebeuren wanneer je net als ik geneigd ben eerst te praten en dan pas te denken. Laat ik dus maar stoppen met dit geraaskal en beginnen over mijn nieuwste uitvlucht uit de realtime misère: de nieuwe Fire Emblem.</p><p></p><p></p><h3>Jubelstemming en zelfhaat</h3><p>Tuurlijk, als schrijver van dit stuk zou ik de vorige alinea helemaal kunnen wissen, maar dat vind ik dan weer een beetje laf. Een beetje zoals je er in Fire Emblem voor kan kiezen dat gesneuvelde personages na een level weer tot leven komen. Dat is ook in Fates weer mogelijk. Maar uiteraard laat ik die optie vallen omdat hij vloekt met de ware Fire Emblem-gedachte: dood is dood.</p><p>Het leven is lineair en gaat recht vooruit. Gedane zaken nemen ook In Fire Emblem geen keer. Maar het geweldige van Fire Emblem is dat het spel turn-based is, en mij dus de tijd geeft om over mijn beslissingen na te denken.</p><p>Er waren momenten dat ik met een bijna dood personage op de vlucht sloeg voor twee veel sterkere tegenstanders, en het door diep denkwerk en handig gebruik van de omgeving overleefde (jubelstemming). Ik heb ook wel eens een geliefde dienstmeid, zo’n nieuw typje met werpmessen die stats reduceren, permanent verloren door er gewoon te gehaast mee om te springen (zelfhaat). Haar echtgenoot en kind waren er ook niet blij mee.</p><p>Zowel de jubelstemming als de zelfhaat horen bij Fire Emblem, en maken ook de verschillende versies van Fates weer tot de beste game-ervaringen die je overal mee naartoe kunt nemen.</p><p></p><p></p><h3>Kleine dingetjes</h3><p>Eigenlijk was de voorganger Awakening (ook op de 3DS) voor mij al de ultieme Fire Emblem. Voornamelijk door alles wat eerdere Fire Emblems al zo cool maakte, en dat te verrijken met betere graphics en controls, meer diepgang in de relaties tussen personages en ultieme afstembaarheid op m’n favoriete manier van spelen (die van tijd tot tijd nog wel eens wisselt tussen geduldig en gehaast).</p><p><br/>Waarschijnlijk heeft ontwikkelaar Intelligent Systems zich net als mij afgevraagd: hoe valt de gameplay van Awakening nog te verbeteren? Daar wisten ze slechts wat kleine dingetjes voor te verzinnen.Allereerst hebben je wapens nu het eeuwige leven, zodat je niet meer een houten stok hoeft te gebruiken omdat je je zilveren sabel wil sparen voor een volgende vijand. Dat werkt eigenlijk wel prettig.</p><p><br/>Een andere verbetering is je nieuwe mogelijkheid met drakenkracht de omgeving te veranderen. Waardoor bijvoorbeeld bergen verdwijnen, bruggen verschijnen, of een vlak landschap verandert in een puntige martelmap of verfrissende energiebron.<br/>Erg tof hoor, maar toch… heel erg anders dan in Awakening is mijn ervaring er niet door geworden.</p><p></p><p></p><h3>Goeie- en slechteriken</h3><p>Waarschijnlijk om niet al te lui over te komen, heeft Intelligent Systems toch nog wat grote, vernieuwende plannen met Fates doorgevoerd, maar die betreffen vooral de verschillende vormen waarin Fates wordt verkocht, en jouw beslissende rol daarbij.</p><p>Er liggen twee verschillende versies van Fates in de winkel: Birthright en Conquest. Dat doet denken aan dingen aan Pokémon Red &amp; Blue, maar de verschillen zijn veel groter. Het maakt voor de frequentie aan jubelstemmingen en zelfhaat wel degelijk uit welke je kiest.<br/>In Birthright strijd je met de good guys van Hoshido tegen de Nohr. Dit is de makkelijkste versie van de game, en dus de beste keuze voor mensen die Fire Emblem pas via de laatste Smash Bros. leerden kennen.</p><p>In Conquest strijd je met de slechteriken van Nohr tegen de Hoshido. Dit is de moeilijkste versie van de game, en dus de beste keuze voor mensen die al vier of vijf Fire Emblems speelden en precies weten hoe ze hun personages in no-time in opgepompte vechtmachines veranderen.</p><p>Wanneer je een van beide versies hebt voltooid, kun je de andere als DLC downloaden. Wanneer je beide versies hebt voltooid, is er nog een derde versie om te downloaden: Revelation.</p><p></p><p></p><h3>Zwart-witte keuze</h3><p>Er valt veel voor en tegen de keuze om Fates in drie versies uit te brengen, te zeggen. <br/>Het slechtste eraan is dat je gedwongen wordt tot een nogal zwart-wit keuze: de makkelijke versie met de goeieriken, of de moeilijke versie met de slechteriken. Het kwaad is in deze game niet op te vatten als een kwestie van perspectief. En welke kant je ook kiest, er zullen verhaaltechnisch eigenlijk geen interessante keuzes meer volgen. Daarbij blijf je constant het gevoel houden dat je een bepaalde kant van het verhaal mist. Wat dus ook zo is.</p><p>Het beste aan de gesplitte release is dat de drie versies ook echt van elkaar verschillen, en hoe meer Fire Emblem hoe beter, zeg ik altijd maar. Dus als je het kunt betalen: speel ze alle drie. Dertig uur in Birthright, veertig uur in Conquest, en dan nog effe dertig uur in Revelation. Zo kun je toch weer honderd uur van je leven turn-based beleven. </p><p>Honderd uur waarin je over elke beslissing zo lang je maar wil kunt nadenken. En je dat ook doet, omdat je weet dat elke beslissing van invloed is op je ontwikkeling, relaties, leven en dood. En je door de tijd te nemen elke jubelstemming of zelfhaat op je eigen conto kunt schrijven.</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Fire Emblem Fates - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links