
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="d49d8291-aa90-42cc-8f85-921d2116c87a"><p> <i>Voor PU08/09 (eind deze maand in de winkels) heeft Wouter een review met een totaal andere insteek geschreven, maar wel met dezelfde conclusie en cijfer natuurlijk.</i></p><p>Voordat ik aan Ghost of Tsushima begon, herinnerde ik mezelf nog even aan Sucker Punch’ laatste game. Als een soort reality check. Want InFamous: Second Son vond ik misschien wel een van de meest teleurstellende vervolgen ooit, met een sandboxwereld die ongeveer net zo leeg aanvoelde als het strand van Scheveningen tijdens coronatijd. Eh… oh wacht, beetje verkeerde analogie. Hoe dan ook, ik was de laatste InFamous héél rap vergeten toen de eerste inlijstwaardige, belachelijk mooie plaatjes langsrolden in Ghost of Tsushima. Terwijl de Japan-heimwee door mijn ruggengraat sidderde, probeerde ik door het fotogenieke uiterlijk van Tsushima heen te prikken om te kijken of er toch nog een Second Son onder schuilt.</p><p><img alt="Ghost of Tsushima" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648124/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima" width="608"/></p><h3><b>Ghost of Tsushima glanst aan de oppervlakte</b></h3><p>Ik heb volgens mij nog nooit zo vaak de Photo Mode van een game gebruikt als die van Ghost of Tsushima. Met hoge regelmaat klapte mijn kaak weer open en drukte ik op de vierpuntsdruktoets naar rechts om de juiste hoek, filter en kleur te kiezen voor een panorama waar je van op je knietjes gaat in adoratie. Nou mag gezegd worden dat ik niet voor niets al vijf keer naar Japan afgereisd ben en dat land dus een bijzonder plekje in mijn hart heeft ingenomen, waardoor ik misschien wat subjectief ben. Maar dat neemt volgens mij niet weg dat deze game on-waar-schijn-lijk mooi is, of op z’n minst kán zijn.</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 1" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648125/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 1" width="608"/></p><p>De screens in deze review zijn dan ook allemaal hoogstpersoonlijk door uw nederige reviewer gemaakt, en dat is eigenlijk best wel bedrieglijk. Want het is niet meer dan een weergave van de oppervlakte van Ghost of Tsushima en het is natuurlijk de bedoeling dat ik dieper ga dan dat. En helaas, als ik dat doe, kom ik toch wat lelijkheid tegen.</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 14" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648126/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 14" width="608"/></p><h3><b>Samoerai of ninja?</b></h3><p>Maar voordat ik in een negatieve spiraal beland: eerst even wat positieve woorden over Ghost of Tsushima. In de prachtige stranden, bossen, bergen, moerassen, bloemenvelden, dorpjes, kastelen, landerijen en boerderijen van Tsushima kan je namelijk flink huishouden als een eervolle samoerai, maar ook zéker als een wat minder gedistingeerde ninja (of ronin, een samoerai zonder meester). Hoofdrolspeler Jin Sakai moet namelijk alle middelen inzetten om het eiland te zuiveren van de Mongoolse invasie, aangezien hij praktisch in z’n uppie z’n ganse geboorteplaats moet redden van de bezetting.</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 2" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648127/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 2" width="608"/></p><p>Het feit dat Jin gedwongen wordt de samoerairegels (Bushido) die hem zijn bijgebracht door zijn vader en oom - beiden vrij conservatief als het gaat om wat een krijger met z’n katana doet - aan z’n laars te lappen, is misschien wel het meest interessante wat deze game op verhaalgebied te bieden heeft. Deze tweestrijd is een van de zeldzame keren dat Jin écht iets lijkt te voelen en legt goed uit wat, historisch gezien, een samoerai probeerde te zijn: een eervolle, respectvolle, trouwe en dappere krijger die zichzelf altijd onder controle wil hebben. Eh ja, die Bushido-dudes waren bloedernstig. Geen wonder dat Jin een beetje lol wil trappen en z’n wakizashi in een nek of twee steekt!</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 4" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648128/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 4" width="608"/></p><h3>Assassin’s Creed zonder Animus</h3><p>Net zoals Batman: Arkham Asylum en bijvoorbeeld Shadow of Mordor, wordt ook Ghost of Tsushima ervan ‘beschuldigd’ op Assassin’s Creed te lijken. En eerlijk gezegd is dat helemaal niet zo gek. Want ook deze game is zoveel mogelijk historisch correct en dropt de speler als een veelzijdige strijder in een sandbox-wereld. ‘Doe maar, ga maar spelen.’ Echter is de toolkit die je hierin meekrijgt, de skill trees, de moves, de wapens en de mogelijkheden tot het upgraden van je uitrusting, wel een stukje indrukwekkender dan de gemiddelde Assassin’s Creed. Zelfs dan die van Odyssey, durf ik wel te zeggen! Dat komt in de eerste plaats door de mooiere, soepelere animaties van de combat, en ten tweede omdat het progressiesysteem een stuk overzichtelijker en interessanter is. Maar als je het met toegeknepen ogen van een afstandje bekijkt, dan is Ghost of Tsushima best wel een AC in het feodale Japan, zonder al die bullshit buiten de Anu… Animus. Een post-Syndicate Assassin’s Creed dus.</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 15" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648129/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 15" width="608"/></p><p>Net zoals in Batman, Assassin’s Creedof Mordor heb je ook in Ghost Tsushima (meestal) de keuze om je vijanden stiekem of face to face af te maken. In de laatste geval schreeuw je gewoon op veilige afstand naar ze, een geinig systeem dat een ‘standoff’ genoemd wordt, waarmee je de kans krijgt een paar arme zielen meteen doormidden te klieven als je je aanval juist weet te timen. Als je bepaalde upgrades ontgrendelt of specifieke uitrusting aan hebt, dan kan je tot wel vier Mongolen of bandieten meteen aan het begin van het gevecht afslachten. Hierdoor wordt het een stuk aantrekkelijker om een nederzetting via de voordeur aan te vallen, zoals een fucking samoerai dat zou doen.</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 6" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648130/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 6" width="608"/></p><h3><b>101 ways to kill</b></h3><p>Ghost of Tsushima lijkt niet alleen op Assassin’s Creed, het heeft ook wel wat weg van Sekiro: Shadows Die Twice. En nee, niet omdat beide games ninja en samoerai hebben, dat kan je zelf ook wel zien en hoef ik jullie niet aan de neus te hangen. Ik heb het over het (zwaard)vechtsysteem. Ik wil niet zo ver gaan dat die van Ghost of Tsushima net zo goed is als Sekiro, want dan krijg ik Soulslike-fanboys zoals Samuel op m’n dak, maar het pareren, de manier waarop unblockable attacks in beeld komen en zelfs het balkje met ‘posture’; het zal je flink bekend voorkomen als je de game van FromSoftware heb gespeeld. En dat is een goed ding, want dat betekent dat het zwaardvechten bovengemiddeld goed werkt. Iets wat vooral tot z’n recht komt in Duels, de hoogtepunten van Ghost of Tushima. Zie die als een soort eindbaasgevechten waarin al je andere snufjes zijn uitgeschakeld en de staalvonken in het rondvliegen. Het zijn spectaculaire gevechten die op Hard soms aangenaam pittig zijn.</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 8" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648131/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 8" width="608"/></p><p>Over al die andere snufjes gesproken: dat zijn er legio. Voor het zwaardgevechten unlock je bijvoorbeeld verschillende ‘stances’ die geschikt zijn voor specifieke soorten vijanden. Zo werkt de Wind Stance het beste tegen speervechters/hellebaardiers en ook écht, want die flashy sprongslag die Jin daarmee maakt overbrugt in een oogwenk de lengte van dat lange wapen. Het duurt even voordat je alle stances unlockt hebt en ik moest ook even aan het gebruik ervan wennen, maar daarna ging ik er echt lekker op en nu gebruik ik het als deel van Bushido-code: religieus.</p><p>Verder zit er in Jins trukendoos het boogschieten met vele soorten pijlen, sticky bombs, kunai (soort werpsterren) waarmee je kan smijten, rotjes, windbellen (don’t ask), mijn favoriet de rookbom en nog een paar verrassingen die je later in de game unlockt en ik niet zal spoilen. Het is een arsenaal van jewelste en het kleine nadeel daarvan is dat je soms de knoppen verwart: ‘Zat die fucking black powder bomb nou onder LT + linker vierpuntdruktoets of onder LR?’</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 9" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648132/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 9" width="608"/></p><h3><b>De verwondering van ontdekking</b></h3><p>De eerste paar uur van Ghost of Tsushima was ik volledig gefascineerd door het exploreren van het prachtige het eiland, het verhaal en de combat. Later begon de sandbox-sleur er echter wel in te sluipen, wisten de missies nauwelijks meer te verrassen en begon ik barsten in het prachtige oppervlakte van de game te zien. Zo zijn de animaties van de niet vechtende NPC’s echt knetterlelijk vergeleken met die van Jin en zijn tegenstanders. Ze kunnen maar een handvol bewegingen doen, zoals janken en angstig wegduiken, hebben allemaal hetzelfde loopje en hun smoelwerk is van dichtbij meestal niet om aan te zien. Ook maakt Ghost of Tsushima veelvuldig gebruik van het goedkope trucje om even zwart beeld te laten zien als niet de tijd en moeite is genomen om een animatie voor een bepaalde beweging te maken. Als Jin in een boot stapt bijvoorbeeld, of in een ton kruipt: fade to black. Want ja, ook bij Sony zijn de budgetten niet onbeperkt. Prima te begrijpen hoor, maar toch een beetje goedkoop.</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 10" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648133/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 10" width="608"/></p><p>Op een gegeven moment begon het tot me door te dringen dat Ghost of Tsushima ook maar gewoon een game is. Een sandboxgame, welteverstaan, die gebonden is aan een beperkt aantal regels en op een gegeven moment amper verrassingen te bieden heeft. Missies vallen in de herhalen en zijn soms zelfs saai (het dieptepunt was toen ik met een oud omaatje van kerkhof naar kerkhof ging, letterlijk wachtend tot ze stierf van oudheid), de tachtigste keer dat je achter een vos aanrent om bij een shrine te komen is weinig enerverend en vaak heb ik niet eens zín om de zoveelste peasant van bandieten te redden. Je bent op een gegeven moment weer een sandbox-lijstje aan het afwerken, en ja, daar zit het woord ‘werk’ in.</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 11" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648134/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 11" width="608"/></p><h3><b>De schoonheid van Tsushima</b></h3><p>Alle nativiteit op een bamboestokje: Ghost of Tsushima probeert toch weer wat anders met het genre en dus geniet ik over het algemeen met half tot volle teugen. Dat ligt niet aan het feit dat natuur je vertelt waar je heen moet, want op een gegeven moment worden die gouden vogels best wel irritant als ze dwars door plekken heen vliegen waar jij omhéén moet galopperen. En laten we eerlijk zijn, dat de wind je naar je objective leidt, dat is een geinige gimmick dat je ook bij de oppervlakkige schoonheid van Ghost of Tsushima kan optellen. Het ligt ook niet aan het brute geweld van katana’s die dwars door lichamen gestoken worden, want hoe awesome de combat ook kan zijn, het is niet beter dan dat van het eerdergenoemde Sekiro: Shadows Die Twice en 'simpelweg' en goede combinatie van slim gekozen elementen.</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 13" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648135/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 13" width="608"/></p><p>Nee, het zijn de stillere momenten en subtielere dingen waarin Ghost of Tsushima écht shinet. Als Jin de natuur aanschouwt en een haiku maakt bijvoorbeeld, of als hij het leven overpeinst terwijl hij wegzakt in het hete water van een onsen. Het zijn de vele verschillende outfits met elk hun eigen buffs die je kan unlocken, die ook nog eens in een enorme verscheidenheid aan kleuren komen. Het is een toffe nieuwe move die je unlockt en in de praktijk succesvol weet te gebruiken, het perfect pareren van een aanval, het uitmoorden van een heel dorp zonder gezien te worden of het ontdekken van een prachtig vergezicht. Ghost of Tsushima mag dan wel veel lijken op een Assassin’s Creed-game, maar het is in ieder geval geen InFamous: Second Son in feodaal Japan.</p><p><img alt="Ghost of Tsushima 12" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648136/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Ghost of Tsushima 12" width="608"/></p><p><a href="http://pu.nl/laadtijdindex" target="_blank" title="Laadtijd Index"><img alt="Laadtijden Ghost of Tsushima" height="194" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/648137/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Laadtijden Ghost of Tsushima" width="608"/></a></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Ghost of Tsushima – Review (PS4) - Hier is je Assassin’s Creed in feodaal Japan

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links