
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="8dde0ec8-3bc5-4e82-b7aa-dc7731506d55"><p>Dankzij de Atari 2600 werd mijn interesse in games aangewakkerd, al toen ik een klein knulletje was; het was de blauwdruk voor m’n toekomstige hobby. Baldur’s Gate zorgde ervoor dat ik voor het eerst in m’n leven ernstig verslaafd raakte aan een game; de fundamenten voor een hardcore gamer waren gelegd. De Dreamcast, met haar Shenmue en Soul Calibur, bouwde een stevige muur op die fundamenten, maar het was Halo op de Xbox dat van m’n gamers-zijn een, eh… huis maakte. Halo 2 kocht ik met een aan hysterie grenzende opgewondenheid, duwde ik bijna gillend van anticipatie in m’n Xbox. Halo 3 was de eerste game die ik reviewde voor Power Unlimited magazine. Je begrijpt: ik heb een geschiedenis met Bungie’s meesterserie.</p><p></p><p> </p><h3>Halo 2: Anniversary</h3><p>Halo: Combat Evolved heb ik in 2011 natuurlijk al nog een keer gespeeld met de Anniversary-editie, dus heb ik na het downloaden van de Master Chief Collection heb ik alleen ff gecheckt hoe deze game er nu in 1080p60 uitziet. Op een paar stottertjes na: behoorlijk shiny! Daarna meteen door naar het pronkstuk van deze verzameling, Halo 2, die ongeveer dezelfde behandeling heeft gekregen als deel 1 en dus ook tot Anniversary is bekroond. En holy shit, het verschil met het origineel is niet gering, iets wat ik echt elke missie met een druk op de MENU-knop zo’n 10 keer bevestigd heb. Want hiermee, net zoals in Halo 1 Anniversary, switch je van de oude naar de nieuwe graphics, een overgang die vaak enorme verschillen toont. Niet alleen in scherpte van de textures, maar sommige elementen van de game zijn duidelijk helemaal opnieuw vormgegeven, zowel in de achter- als voorgrond. Dus tijdens het met volle, diepe, harde teugen van de bizar solide shooter-gameplay, ging ik regelmatig terug naar hoe ik 10 jaar geleden, op die oude CRT-bak in m’n stinkende studentenkamertje, die game meemaakte.</p><p></p><p> </p><h3>Halo 2 heeft de vetste filmpjes ooit</h3><p>Maar wat ik veruit het vetste vind aan de Halo: The Master Chief Collection, nog vetter dan de Halo 5 MP beta (check PU12 voor details, 25-11 ligt ie in de winkels, volgende week een klein voorproefje op de site), zijn de nieuwe cinematics van Halo 2, in elkaar gesleuteld door <a href="https://www.blur.com/" target="_blank" title="Blur Studios">Blur Studios</a>. Bij de Forerunners, wat zijn die machtig MOOI! Maar buiten de betere CGI, is er veel meer veranderd. Met betere 'camerastandpunten', slickere montage, Brutes die er nog nooit zo bruut hebben uitgezien, de ranzigste Gravemind ooit en een Sergeant Johnson die gewoon nóg cooler is geworden, zijn dit misschien wel de tofste cutscens die ik ooit heb gezien. Een betere reden om Halo 2 nog een keer te spelen, kan ik niet bedenken, want je wordt meteen drie keer zo zwaar het fantastische verhaal binnengetrokken als voorheen en ik kan me niet anders voorstellen dat nieuwkomers nog harder verbluft zullen worden. Want het verhaal van Halo 2 is fantastisch, met de interne oorlog tussen Brutes en Elites, de gedwongen samenwerking tussen aliens en de mensheid en misschien wel de coolste one-liners en actiescènes met de Chief ooit. Noemde ik tot voor kort Halo: Reach nog mijn favoriete Halo allertijden, dat is nu Halo 2: Anniversary.</p><p></p><p> </p><h3>Halo 3 en 4 gratis erbij</h3><p>Oh ja, Halo 3 en 4 zitten ook nog in de Halo: The Master Chief Collection. Maar met ‘ook nog’ doe je deze games weinig recht, want Halo 3 is natuurlijk ook fucking briljant, met aangescherpt levelontwerp, zwaardere nadruk op vehicle-combat, licht verbeterde gameplay (als dat al mogelijk was) en de power-ups, in de vorm van bijvoorbeeld grav-lifts en bubbleshields, is geen substantiële, maar wel een leuke toevoeging. Bovendien is de Master Chief Collection-versie in 60fps en ziet het er verrassend strak uit. Het is me destijds nooit zo opgevallen, aangezien ik 2 en 3 nooit naast elkaar heb gelegd, maar het verschil tussen wat de 360 en de ouwe Xbox kan genereren, is enorm. <br/>En ja, dan is er nog Halo 4, het minst vette deel van de hele serie wat mij betreft. De game komt compleet met de Spartan Ops missies en laten we niet vergeten dat dit een titel is uit 2012 die je ‘er gewoon ff bij krijgt’ op een disc van 65 euro. Kijk, dit is niet de reden dat je deze collectie aan gaat schaffen als het goed is, maar hey, het is zeker de moeite waard deze game nog een keer te spelen, want ook Halo 4 komt in 1080p60! En even voor de volledigheid, dat was in het origineel 720p.</p><p></p><p> </p><h3>Halo: The Master Chief Collection - multiplayer</h3><p>Ik ben altijd al vooral een singleplayer-guy geweest als het op Halo aankomt (op alle games overigens), maar tijdens het herspelen van de vele klassieke maps in de Halo: The Master Chief Collection, kwam ik tot de conclusie dat ik de multiplayer van 2 en 3 redelijk kapot heb gespeeld. Elke map voelt namelijk als een trip down memory lane. Midship bijvoorbeeld; een simpele, ronde map maar eentje die zó slim ontworpen is, dat het een van de spannendste knalomgevingen is in de shooter-geschiedenis; deze map betreden voelde als thuiskomen. En dan Lockout; misschien wel het best gebalanceerde strijdveld ooit, waarin ik meestal gung-ho onderlangs ging om al die snipers te ontlopen. Of Snowbound, een van de maps die in de Halo 3 bèta zat en waarin ik me nog elk sneeuwvlokje kan herinneren. Sandtrap, met z’n huge-ass rondrijdende fortress en heerlijke vehicle-chaos; wat heb ik je gemist! Allemaal briljante creaties op shooter-gebied, bepalend voor de daarop volgende geschiedenis van FPS-multiplayers.</p><p></p><p>106 maps zijn er in totaal, een aantal waar je spontaan van gaat wankelen, en er zijn ook nog een paar opnieuw gemaakt in de Halo 4 engine. Zoals Zanzibar, met z’n snipers op de muren en z’n hectische in-door battles in de basis; dat grote, draaiende ‘wiel’-ding in het midden is nog nooit zo mooi geweest. Of Ascension, met z’n onvergetelijke Banshee-gevechten, die nog een oogstrelend prachtige achtergrond heeft waarvan onvrijwillige kwijlaanmaak onvermijdelijk is.<br/>Het is zo spijtig dat Advanced Warfare de komende maanden waarschijnlijk de grootste hap aan online speeltijd zal opvreten, want laten we eerlijk zijn; de Halo: The Master Chief Collection is de ultieme multiplayer-ervaring van dit moment, ook voor mensen die dit pakket niet om nostalgische redenen aanschaffen.</p><p></p><p> </p><h3>Halo: The Master Chief Collection – Dikke extra’s</h3><p>Tot slot nog even dit:<br/>-Vanaf november kan je als Master Chief Collection bezitter de nieuwe Halo-serie, Nightfall, gratis checken.<br/>-Halo 2 heeft nu ook Terminals, die je via de Halo Channel kunt bekijken en alvast een teaser geven voor Halo 5.<br/>-450 achievements, met een Gamerscore van 4500 klinkende punten, hoewel je ze zéker niet allemaal gaat halen (speel elke Halo uit in 3 uur uit op LEGENDARY, anyone?).<br/>-De Halo 5 multiplayer beta! Lees daar binnenkort veel meer over.<br/>Bovenstaande samen met de geremasterde Halo-campaigns en de schier oneindige multiplayer-pret, vormt echt een on.ge.loof.lijk pakket. Het ‘Halo zonder Master Chief pakket’, met daarin ODST, Reach en Halo Wars, wordt natuurlijk LANG niet zo vet als deze, maar hoeft van mij ook niet lang op zich te laten wachten...</p><p></p><p><strong>UPDATE 24-11-'14: </strong><em>De matchmaking in The Master Chief Collection kampt nog steeds met enorm veel problemen, over de hele wereld. Als dit aan het licht was gekomen voordat ik deze review had geschreven, was mijn cijfer zeker lager uitgevallen. Wees dan ook gewaarschuwd als je deze game nog wil aanschaffen: het multiplayer-aspect werkt NIET naar behoren!</em></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Halo: The Master Chief Collection – Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links