
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1688130527001_sqg9gud5n2"> <p>Toen ik hoorde dat James Mangold de vijfde en laatste Indiana Jones ging regisseren, was ik eerst een beetje verbaasd. Steven Spielbergs originele trilogie heeft een plekje in mijn hart en zelfs het matige vierde deel in de franchise heeft zijn momenten. Ik dacht dan ook: waarom niet voor een geweldige revanche gaan, Stevie?</p><p>Ik stond er op dat moment niet bij stil dat juist Mangold een hele goede keuze is voor de regisseursstoel. Wie zijn oeuvre ziet, moet direct toegeven dat hij enorm veelzijdig is. In 28 jaar heeft de man twaalf bioscoopfilms geregisseerd, waaronder biopics, stripverfilmingen, racefilms, actiefilms, romantische comedy´s, musicals en zelfs een western. En dankzij een beetje advies van Spielberg, ditmaal uitvoerend producent, kan Mangold nu ook een prima Indiana Jones-film op zijn conto schrijven. Want dat is het slotstuk van de franchise: een prima, onmiskenbare Indy-film.</p><p>In Indiana Jones and the Dial of Destiny gaat de bijna gepensioneerde archeologiedocent nog één laatste keer op zoek naar een legendarisch artefact, dat hij ditmaal nog kent uit de tijd dat hij nazi’s in elkaar timmerde. De aanleiding voor het avontuur is Indy’s peetdochter Helena Shaw (Phoebe Waller-Bridge), die na jaren zonder contact ineens voor zijn neus staat. Al snel blijkt dat het artefact allerlei demonen uit het verleden aantrekt, waaronder de schurk, gespeeld door Mads Mikkelsen.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1688131089491_1nsngfrehc9"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-699496"> <figure class="resized-image"> <img alt="" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/699496/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1688130557668_79jv9eeij6x">Klassieke Indy, ondanks CGI</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1688130580556_q6kr5tty6r"> <p>Mangold en consorten zetten de toon in Dial of Destiny meteen met een klapper. De kijker wordt getrakteerd op een geweldig geschreven en geregisseerde actiesequentie, waarin een met CGI verjongde Harrison Ford weer ouderwets van hot naar her wordt geslingerd. Het tempo zit er goed in en de scènes worden van heerlijke muziek voorzien door John Williams. Het is zo’n lekkere proloog die je direct weer aan die classic Indy laat denken, en ik zat dan ook voornamelijk op het puntje van mijn stoel.</p><p>Helaas wordt het geheel wel overschaduwd door de verjongingstechniek die is gebruikt voor Harrison Ford. Het is bijna onmogelijk om te negeren, want iedereen weet hoe oud de man nu is en dat wordt, net als in The Irishman, pijnlijk duidelijk wanneer het personage onoverkoombaar moet springen, sprinten of andere atletische dingen moet doen. Maar de daadwerkelijke verjongingstechniek was in The Irishman nog strak en naadloos. In Dial of Destiny helaas niet, en dat kan behoorlijk afleiden van hoe goed de openingssequentie eigenlijk is.</p><p>Na de proloog beland je in 1969 en wat hier direct opvalt is het geweldige production/design. Het tijdperk wordt nauwkeurig weergegeven en weet volledig te overtuigen. Er is een en ander gebeurd in Indy’s leven sinds Crystal Skull en daar word je, vooral middels dialogen, even snel doorheen geloodst. Maar dat maakt natuurlijk niet uit als het gewoon lekker gespeeld wordt door de acteurs.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1688131091670_ihv07ah3t3g"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-692668"> <figure class="resized-image"> <img alt="Indiana Jones and the Dial of Destiny" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/692668/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1688130622847_qbz76s8czha">Iets rustiger aan, Indy</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1688130625272_8svungytu6c"> <p>Gelukkig doet vrijwel de hele cast dat ook. Ford is opnieuw geweldig als de merkbaar ouder geworden Indiana Jones. Hij slingert niet meer aan takken, touwen of zijn eigen zweep. Hij kan nog wel een klap uitdelen, maar incasseren zoals voorheen zit er als bejaarde echt niet meer in.</p><p>Dat erkent zowel Ford in zijn acteerprestatie als Mangold in diens schrijfwerk. Het scenario plaatst Indy niet meer tegenover lompe kleerkasten, maar focust juist meer op het personage zelf, zijn acties uit het verleden en hoe die de mensen om hem heen hebben beïnvloed. Natuurlijk zijn er veel actiescènes en genoeg flauwe humor, maar de film doet bij vlagen serieuze pogingen om Indy werkelijk te laten reflecteren. De ouderlijke relatie met Helena wordt daar dankbaar voor gebruikt, en hun gekibbel graaft net wat dieper dan de oppervlakkige dialogen die hij in Crystal Skull had met zijn zoon.</p><p>Maar liefhebbers van opgepompte schurken, maak u geen zorgen! Ook Dial of Destiny heeft gewoon een uit de kluiten gewassen slechterik. En wie vraag je tegenwoordig voor zo’n rol? Juist: Dutch Giant himself. Olivier Richters heeft geen enkel stukje dialoog in het script en dat hoeft ook niet. Hij moet vooral met mensen gooien en dat doet hij prima. Boyd Holbrook, die je wellicht nog kent uit Narcos en Logan, doet er nog een schepje bovenop. Hij speelt een totaal verrotte teringlijder die eerst de trekker overhaalt en daarna nadenkt of ‘ie niet nog acht keer had moeten schieten.</p><p>Het tweetal flankeert de berekenende, intelligente hoofdschurk gespeeld door Mads Mikkelsen. De Deen brengt een dreigende aanwezigheid naar het witte doek en heeft een veel interessantere motivatie dan de schurken van Julian Glover uit Last Crusade en Cate Blanchett in Crystal Skull. Zijn motief wordt wel wat laat pas echt duidelijk en dat is zonde: was die iets eerder gekomen, dan was dat - zeker met Mikkelsens kwaliteiten - beter geweest voor het drama en de spanning.</p><p>Dan is er nog Helena, gespeeld door Phoebe Waller-Bridge. Dat die dame kan acteren heb je misschien al gezien in de BBC-serie Fleabag, en ook in de vijfde Indy is haar acteerprestatie prima. Ze vormt een goede tegenhanger en bron van ergernis voor de cynische en treurige Indy en vooral hun moeizame peetouder-peetkindrelatie komt prima uit de verf. Er zijn wel net wat te veel keuzes gemaakt met haar personage om haar meer op Indy te laten lijken; de raakvlakken zijn zeker voor doorgewinterde fans véél te toevallig om nog natuurlijk aan te voelen. Dat geldt niet voor de unieke verstandhouding tussen de twee, die veel authentieker aanvoelt dan de moeizame relatie met zoonlief Mutt (Shia LaBeouf) in het vorige deel. In dit geval is Helena als peetdochter toevertrouwd aan Indy, die daar natuurlijk weer op zijn eigen (en niet altijd even slimme) manier mee om is gegaan. Dat gegeven zorgt voor heel aardige een-tweetjes en prima karakterontwikkeling voor zowel Helena als Indy.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1688131094880_0vcfj2f80jja"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-699498"> <figure class="resized-image"> <img alt="" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/699498/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1688130718506_nierh7mj40i">Waardiger einde dan Crystal Skull</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1688130722137_8s7iat24qtp"> <p>Uiteraard moet ik het - zonder te spoilen - nog even hebben over mijn grootste ergernis in Dial of Destiny: de derde akte. Alle Indiana Jones-films doen daar altijd iets geks mee, vaak in de vorm van een bovennatuurlijke twist die lekker schuurt met het aardse verhaal en de nuchtere denkwijze van het hoofdpersonage. Dial of Destiny gaat daar héél ver in, misschien nog wel wat verder dan Kingdom of the Crystal Skull deed. En naar mijn smaak ging het net iets te ver. Er worden een paar keuzes gemaakt die me niet bevallen en die afdoen aan de bevredigende afsluiting die het iconische personage Indiana Jones verdient.</p><p>Onder de streep wegen de dalen van Dial of Destiny echter nooit op tegen de hoge hoogtes die de film bereikt. Daardoor is de vijfde film een betere afsluiter van de franchise dan zijn voorganger, wiens dalen véél dieper waren, maar eigenlijk had de hele serie gewoon bij Last Crusade moeten stoppen. Tot kijk Indy, over een paar jaar slinger ik ze alle vijf wel weer een keer aan.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1688131103290_6rsyvt4kwj"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-699497"> <figure class="resized-image"> <img alt="" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/699497/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
<div class="article-conclusion"> <div class="article-conclusion__title-wrapper"> <h2 class="article-conclusion__title">Ons oordeel</h2> </div> <div class="review conclusion rs-snippet rs-snippet_review"> <div class="rating"> <div class="rating__value rating__value--75">7,5</div> <div class="rating__graphic-container"> <div class="rating-text-wrapper"> <div class="rating__graphic--text"> <div class="rating__value-text">75</div> </div> </div> </div> </div> <div class="review__summary"> <h2 class="review__product-title">Conclusie</h2> <span>Indiana Jones and the Dial of Destiny is een waardiger einde van de franchise dan Kingdom of the Crystal Skull, maar blijft hopeloos achter bij de originele trilogie. Mangold en co. hebben een prima Indy-film gemaakt met goed bedachte actiescènes en geloofwaardige personages, en de muziek van John Williams blijft tijdloos. De krampachtige drang tot fan-service draagt bij aan een handvol slechte ideeën, maar die overschaduwen de ouderwetse Indy-pret op geen enkel moment.</span> </div> <div class="review__container"> <div class="review__list-wrapper"> </div> </div> </div> </div>
</article>


Indiana Jones and the Dial of Destiny filmreview - Indy’s laatste heeft klassiek randje, maar voelt nooit als vanouds

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links