Indiana Jones and the Great Circle preview - Niet alleen de nazi’s overtuigen

Ik heb een soort haat-liefdeverhouding met previews op afstand. Denkend aan de kenmerkende technische problemen met streams, start ik Bethesda’s stream van Indiana Jones and the Great Cirlce. En warempel: “Wegens technische problemen beginnen we een halfuur later”, zo luidt de boodschap. The penitent man will pass, zo luidt de oplossing van een iconische Indy-puzzel uit Last Crusade. Vandaag is het vooral the patient man die doorgang vindt, extra lastig als je de hele ochtend al John Williams’ Raiders March in je kop hebt zitten.

Je leest het, de avontuurlijke archeoloog gaat me meer naar het hart dan ik misschien wil toegeven. De originele trilogie staat hier nog steeds te pronken in een prachtige VHS-boxset, die door ons pap en ik werkelijk grijs zijn gedraaid. Met slechts twee Indy-games achter de kiezen - Infernal Machine (1999) en Emperor’s Tomb (2003) - ben ik erg benieuwd naar MachineGames’ versie van Henry Jones Jr. Die interesse is inmiddels omgeslagen in voorzichtig enthousiasme, want de eerste indruk van Indiana Jones and the Great Cirlce is goed.

Kijken kijken, niet spelen

Helaas krijgen we de game alleen te zien, maar game director Jerk Gustafsson en creative director Axel Torvenius van MachineGames sluiten wel aan tijdens de stream om vragen van de kijkers te beantwoorden. De heren beloven een klassiek Indy-verhaal. De gebeurtenissen spelen zich één jaar na Raiders of the Lost Ark af in 1937. Als een relikwie van de universiteit waar Jones werkt wordt gestolen, begint een wereldwijde queeste langs onder meer het Vaticaan, de grote Piramides van Egypte en het Himalayagebergte om het verhaal achter de diefstal te ontrafelen.

Daarbij wordt Indy vergezeld door de Italiaanse journalist Gina, maar op elke plek waar de twee komen, hebben zij ook nog de nodige connecties die hen verder helpen. Zo zie ik tijdens de presentatie ene Dame Nawal voorbijkomen, vermoedelijk een bekende van Gina, terwijl een nog naamloze priester Indy warm verwelkomt op een manier die doet denken aan John Rhys-Davies’ Salah uit de films. Uiteraard zijn de nazi’s ook weer van de partij, aangevoerd door de archeoloog Emmerich Voss.

De paar woorden Duits die tijdens de presentatie voorbijkomen zijn voor mij al genoeg: ik vertrouw MachineGames blindelings als het aankomt op dreigend ogende en soms hilarische nazi’s. Wat ik hoor en zie, schaadt dat vertrouwen allerminst.

Het is net Harrison Ford!

De presentatie begint in de Sunsparker Chamber, een van de optionele tombes die Indy verkent in de game. De kamer herbergt een kostbaar relikwie en de situatie die me wordt voorgeschoteld lijkt inderdaad zo weggelopen uit een van de films. Zodra Indy het gouden hebbedingetje in z’n klauwen heeft, vult de kamer zich met zand, waarna Indy als de wiedeweerga moet ontsnappen. In zichzelf pratend, zoekend naar een uitgang, vindt onze koene held die vervolgens, waarna hij moet sprinten en zijn zweep moet gebruiken om ternauwernood te ontsnappen. Het enige dat ontbreekt is dat hij onderweg zijn hoed verliest, die hij op het laatste moment nog weet te grijpen, net zoals in Temple of Doom *dikke vette knipoog*

Volgens MachineGames zitten er diverse tombes in de game die je kunt missen. Sommigen zijn gebaseerd op echte expedities naar ruïnes in het verleden, anderen zijn juist compleet verzonnen. De Sunsparker Chamber is er daar een van. Wat tijdens dit segment direct opvalt is het stemacteerwerk van Troy Baker, die Harrison Ford op indrukwekkende wijze nadoet.

De intonatie en kleine nuances in zijn stem maken hem tot een geloofwaardige Henry Jones Jr. en ook de gelijkenis met Ford is treffend. De game speelt zich weliswaar vanuit first-person perspectief af, maar in tussenfilmpjes wordt dat gezichtspunt losgelaten. Hetzelfde geldt voor bepaalde acties tijdens de gameplay zelf, zoals klimmen en slingeren. Gustafsson en Tovernius vertellen dat ze hun Indy hebben gebaseerd op archiefbeeld van Ford uit de oude films.

Het gezicht van Ford is niet gescand, zoals bijvoorbeeld wel het geval was voor Indiana Jones and the Dial of Destiny, waarin Ford is verjongd. MachineGames heeft constant overlegd met LucasGames en Disney om ervoor te zorgen dat alles zo authentiek mogelijk is. Natuurlijk realiseer ik me dat ik hier alles in een gecontroleerde omgeving met vooraf opgenomen gameplay bekijk, maar de indruk is erg goed. Ze weten die klassieke Indy-sfeer goed te vangen.

Het perfecte plaatje

Dan volgen verschillende gameplaysegmenten waarin ik diverse mechanics te zien krijg. Indiana Jones and the Great Circle is meer een avonturengame dan een actievehikel, verzekeren de heren van MachineGames, want je brengt aanzienlijk meer tijd zoekend, speurend, klauterend, denkend en sluipend door. Uiteraard zijn er ook groots opgezette actiescènes, maar de nadruk ligt op de avonturier uithangen. Er komt een vraag voorbij of een van de segmenten die getoond wordt ook doorlopen kan worden zonder geweld te gebruiken, maar helaas wordt die niet beantwoord.

Stealth, combat, het doorkruisen van de spelwereld en verkenning komen allemaal aan bod. Direct merk ik tot mijn grote opluchting dat dit qua gameplay niet Wolfensteins B.J. Blazkowicz met een Indy-frontje erop is, maar MachineGames’ eigen visie op de beroemde avonturier. Indy heeft de beschikking over zijn camera waarmee hij plekken en aanwijzingen vast kan leggen en zijn notitieboekje vormt letterlijk de ruggengraat van je avontuur. Weet je even niet meer wat je volgende doel is of wil je hulp tijdens het oplossen van raadsels, dan is dit je belangrijkste naslagwerk.

Onlosmakelijk verbonden met Indy zijn de vele verkleedpartijtjes die de man tijdens zijn avonturen ondergaat. Je zult je regelmatig moeten vermommen om je ongestoord onder de nazi’s te begeven, maar uiteraard zijn er situaties waarin je de moffen niet kunt ontlopen. Zo komt er een segment voorbij waarin Indy een voorwerp nodig heeft in een tent waar Duitsers lekker zitten te pimpelen. Wanneer hij het bevel krijgt om een fles wijn te pakken voor de Germaanse makkers, wordt duidelijk dat je in bepaalde situaties maar beter naar ze kunt luisteren. In niet mis te verstaan Duits wordt de soldaat woedend en pakt Indy alsnog de fles wijn.

Verborgen, maar wel recht onder je neus

Wie Indiana Jones zegt, denkt natuurlijk direct aan de soms dodelijke puzzels die de geheimen van verschillende tempels verborgen houden. Tijdens de presentatie komen diverse raadsels voorbij, zoals een situatie in een tropisch ogende tempel waarin de oplossing voor een onoverbrugbaar gat recht onder je neus verborgen ligt. Door een drietand in de muur te gooien, creëert Indy een ankerpunt voor zijn zweep om naar de overkant te springen.

De iconische zweep zie je uiteraard in allerlei andere situaties terug. Zo gebruik je hem tijdens het vechten om wapens uit de handen van nazi’s te trekken, of haal je ze neer door ze op de benen te tikken. Is een gat te diep om zomaar in te springen, of liggen er vlijmscherpe spijlen in, dan gebruik je de zweep om veilig af te dalen. Ik krijg direct het gevoel dat de zweep een soort Zwitsers zakmes is dat Indy voor verschillende situaties gebruikt, zoals het hoort. Ik zou er bijna goedkeurend bij gaan knikken.

Elke puzzel die je tegenkomt, groot of klein, is volgens MachineGames op inventieve wijze verwerkt in de omgeving. Zo is er een tombe met draaiende mechanismen die uit de grond komen, waar Indy dan weer voorwerpen op het juiste moment in moet steken om het draaien te stoppen. Ook is er een puzzel in het Vaticaan waar een fles rode wijn de oplossing voor blijkt en wordt er een tempel getoond waar - een beetje cliché - licht moet worden weerkaatst door spiegels te gebruiken.

Door puzzels op te lossen, clues te verzamelen en missies te voltooien, vergaar je Adventure Points. Die kun je weer inzetten om vaardigheden te ontgrendelen. MachineGames houdt me voor dat er talloze upgrades zijn die Indy afstemmen op jouw speelstijl. Zo wordt het eerste niveau van de vaardigheid True Grit getoond, waarmee Indy de doorgaans dodelijke laatste klap toch overleeft. Met de Adventure Points breng je dit soort vaardigheden naar een hoger niveau, zo vermoed ik.

Bij het knokken en sluipen wil MachinesGames zoveel mogelijk vrijheid geven. Schat dus goed in wat te doen als je een kamer vol nazi’s tegemoet gaat. Verschillende voorwerpen in de omgeving zijn bruikbaar om vijanden af te leiden, zoals een blok dat je tegen de muur gooit om snel ergens voorbij te sluipen. Datzelfde blok kun je echter ook gebruiken om keihard op de hersenpan van je tegenstander kapot te meppen. Dat belooft dus keuzevrijheid om soms creatief met situaties om te gaan, maar hoe lekker dat speelt of werkt? Ik kan niet wachten om dat te ontdekken.

Weg van de gebaande paden

In ieder geval zul je bij de vele vuistgevechten bewegingen en manoeuvres goed moeten timen om tegenstanders met combo’s KO te meppen. Ik zie hoe Indy bukt en uit de weg stapt om aanvallen te ontwijken, maar ook slagen blokkeert om daarna keihard te counteren. Ook pakt hij tegenstanders vast - en hier word ik dus echt vrolijk van - om ze na een paar rake klappen met de vlakke hand in het gezicht duizelig te maken voor één laatste genadeklap. Echt zo’n klassieke Indy-finisher die eigenlijk niet mag ontbreken.

De actie gaat vergezeld van impactvol geluidsontwerp die elke klap van vuist en zweep gewicht geeft. Ik heb goed geluisterd, maar geen Wilhelm-schreeuw gehoord. Het lijkt me echter sterk dat die helemaal niet terugkomt in de game. Niet te vergeten trouwens: Indy heeft uiteraard ook zijn revolver bij zich, die vooral bruikbaar lijkt in de magische mix met zweep en vuist. In de hele presentatie heb ik niet één segment gezien waarin de revolver het voornaamste wapen is. Het is altijd één of twee schoten, afgewisseld met een tik van de zweep op een zwiep van de vuist. Dat stelt gerust, want de Indy in de films vertrouwt ook niet alleen op vuurwapenkracht. Nogmaals, dit is niet B.J. Blazkowicz waar we het over hebben!

De structuur van levels en gebieden in Indiana Jones and the Great Circle neemt een middenweg tussen lineair en vrij verkenbare gebieden. Er is een gebaand pad tijdens misses waar je van af kunt wijken om nieuwe gebieden, geheimen en in sommige gevallen dus ook tombes te ontdekken. Gustafsson wil niet zeggen hoeveel uur je kunt spenderen met Indiana Jones and the Great Circle, maar hij verzekert: “Qua hoeveelheid content is dit onze grootste game tot nu toe.”

Nou, die Raiders March mag onderhand wel stoppen met rondspoken in mijn hoofd. Voor ik het weet, loop ik straks nog met hoed, leren jas en zweep nog door Eindhoven. Het moge duidelijk zijn dat ik enthousiast ben geworden over Indiana Jones and the Great Circle. MachineGames lijkt glansrijk te slagen in het neerzetten van een authentieke Indy-sfeer, maar het moet allemaal dus wel lekker spelen. Hopelijk volgt er spoedig ook een hands-on sessie om dat te ontdekken!

Indiana Jones and the Great Circle komt op 9 december naar Xbox Series X/S en pc. De game staat vanaf release ook op Xbox Game Pass. In de lente van 2025 verschijnt de game voor PlayStation 5.