
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="1b37d913-e224-45fc-9c26-2f3b225393fc"><p>Hoewel het misschien niet zo lijkt, groeit virtual reality als medium nog steeds. Zijn het niet de brillen waarmee we onszelf verliezen in onze huiskamers, dan zijn het wel VR-ervaringen die je buiten de deur beleeft. Eén daarvan is <a href="https://www.zerolatencyvr.nl/">Zero Latency VR</a>, een Australisch bedrijf dat met ruim veertig locaties vier continenten bestrijkt, van Hong Kong tot Las Vegas. In het verleden werd het bedrijf meerdere malen geprezen om haar innovatieve toepassing van free-roam VR en claimen de oprichters zelfs dat het de beste VR-ervaring ter wereld is. Hoewel ik ze lang niet allemaal getest heb, zou dat op basis van mijn uurtje virtueel knallen best kunnen kloppen.</p><p><img alt="Zero Latency VR" height="334" src="https://i.imgur.com/eegbtLq.jpg" title="Zero Latency VR" width="608"/></p><h3><b>High-tech uitrusting</b></h3><p>Mocht je geen idee hebben wat het is: free-roam VR is virtual reality in een grote ruimte. De hele ruimte – in dit geval een zaal van tweehonderd vierkante meter – is het speelgebied en vanwege een gebrek aan kabels ben je zo vrij als een vogel om rond te lopen waar je wilt. Dat is een verademing ten opzichte van bijvoorbeeld PlayStation VR, waarbij je vastzit aan kabels en bij een te enthousiaste draai of sprong je de PS4 onder de tv vandaan rukt.</p><p>Niet dat je totaal geen hardware bij je draagt. In tegendeel: de machine die al het harde werk doet draag je namelijk als een rugzak. Elke rugzak is voorzien van een speciaal ontworpen en verrassend lichte HP-desktop en twee dikke accu’s. Die kunnen zelfs tijdens het spelen zonder dat mensen het doorhebben worden verwisseld, zo vertelt Maarten Peelen me, een van de ondernemers die het concept naar Nederland haalde. Verder is iedere speler voorzien van een headset met microfoon, een geweer en een VR-bril, vermoedelijk HP’s topmodel Reverb. Hoewel het klinkt alsof je met loodzware militaire uitrusting het speelveld betreedt, merk je er door de lichte hardware eigenlijk weinig van.</p><p><img alt="Zero Latency VR" height="342" src="https://i.imgur.com/5ggzmTG.jpg" title="Zero Latency VR" width="608"/></p><h3><b>Virus</b></h3><p>Zero Latency biedt momenteel vier games aan. Zo heb je Engineerium, waarin je zwaartekrachtpuzzels oplost, Singularity, een sciencefictionshooter waarin spelers een schild op hun arm dragen en de zombiegames Zombie Survival en Outbreak Origins. Alle games draaien om coöperatieve actie met twee tot acht spelers, maar in de toekomst komen hier ook competitieve ‘esportsgames’ bij. Een kijkje op de <a href="https://zerolatencyvr.com/games/">internationale website</a> van Zero Latency geeft een indruk van wat er komen gaat.</p><p>Hoewel alle ervaringen boeiend ogen, blijven zombiegames in virtual reality één van de boeiendste manieren om mensen te laten ervaren hoe meeslepend het medium kan zijn. Zodoende worden vijf anderen en ik in een virtuele wereld gegooid, waarin we via een in-game bioscoopscherm te horen krijgen over een virus – nee, niet dát virus – dat langzaam de wereldbevolking besmet en zorgt voor een zombie-uitbraak. Na deze onoverkomelijke introductie wordt de groep direct gesplitst om een gevoel van isolatie te creëren. Met z’n drieën een lab doorwandelen met allerlei gangen waar zombies op kunnen duiken, is al een stuk intenser dan met een klein leger van zes uitbundige zombiejagers.<br/><br/></p><p></p><p><iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xwLlAD7fj-U" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="560"></iframe><br/><br/></p><p>Toch was ik geen moment echt bang of gestrest tijdens de game. Wellicht komt dat omdat de hyperrealistische zombies uit Resident Evil 2 het voor mij hebben verpest, maar wellicht ook omdat de game vooral is gericht op actie in plaats van horror. Dat is geen schande, een goed potje knallen in virtual reality is immers totaal anders dan op een console of PC. Om te beginnen kun je bijzonder nauwkeurig schieten met het plastic geweer in je handen, dat is voorzien van een rode laser en een red dot waarmee je daadwerkelijk – zonder tegen je microfoon of VR-bril te stoten – door kunt kijken om te richten. Met een druk op de knop herlaad je het geweer of wissel je naar de shotgun, die je handmatig oppompt met een handvat. In de praktijk werken beide wapens heel goed: met de assault rifle deel je headshots uit alsof het Kerstmis is en met de shotgun ren je op zombies af (stiekem, want je mag uit veiligheid eigenlijk niet rennen) om ze van dichtbij weg te blazen. Het voelt werkelijk heerlijk.</p><p>Om je heen kijken is ook bijzonder belangrijk, omdat veel levels ontworpen zijn om je te verrassen. Zeker met z’n drieën moet je elkaar soms wijzen op zombies die uit een onverwachtse hoek opduiken, wat eenvoudig gaat dankzij de voice chat – die af en toe wel een beetje stoort – en de namen boven elke speler. Er is sowieso goed nagedacht over het ruimtelijke bewustzijn van spelers. Een soort radar geeft namelijk aan waar je teamleden zich bevinden en zodra je te dicht bij een medespeler of muur komt, gaat een alarm af. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de free-roam-versie van Arizona Sunshine VR die ik ooit op een beurs speelde, waarbij ik zó hard tegen m’n maat liep dat ik even bang was dat de VR-bril stuk was…</p><p><img alt="Zero Latency VR" height="456" src="https://i.imgur.com/coFIvkX.jpg" title="Zero Latency VR" width="608"/></p><h3><b>Weinig creatief</b></h3><p>Wat die game wel beter deed is iets creatiever omgaan met de omgeving. Los van een level waarbij je over een veel te smalle richel een flatgebouw beklimt – een oprecht spannende ervaring – speelt Outbreak Origins weinig met de mogelijkheden van het medium buiten schieten. Zo moest ik in Arizona Sunshine een hendel overhalen om met een lift een knop in te drukken terwijl de rest beneden – in het echt natuurlijk vlak naast me – onze locatie verdedigden. Maar goed, deze game draait vooral om schieten en de hoogste score halen. Bovendien lijkt met name Engineerium creatiever ingestoken te zijn, maar dat heb ik nog niet kunnen spelen.</p><p>Los van de games is Zero Latency dus goed in wat het moet doen: een immersieve en soepele ervaring bieden, en inderdaad zonder enige vertraging. Hoewel ik het al vaker heb meegemaakt, ben ik ervan overtuigd dat free-roam VR voor de eerste keer een hele toffe ervaring is. Daarom is het ondanks een prijs van 34 euro voor zo’n dertig minuten speeltijd zeker de moeite waard om een keer te proberen als je het geld ervoor over hebt.</p></div>
</div>
</content>
</article>


Is Zero Latency VR de beste VR-ervaring ter wereld?

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links