
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813120088_d9glc7uij3e"> <p>Zo’n dertig jaar geleden werd mijn onbevangen knaapjesaandacht getrokken door de opvallende tekeningen van Jim Lee, Alex Saviuk en Todd McFarlane op de covers van Spider-Man- en X-Mannen-comics. Die felgekleurde superhelden lagen doodleuk in de schappen van de Bruna, nog voordat de Power Unlimited daar te vinden was. De Junior Press-uitgaven waren als een magische poort naar een andere, spectaculairdere wereld, en sinds ik die blaadjes kocht van mijn eerste zakgeld is het Marvel-universum een van m’n favoriete ontsnap- en ontspandimensies geworden. Spidey, Wolfie en Cap waren, en zíjn, nog steeds mijn denkbeeldige vriendjes.</p><p>Een aantal jaren na deze wonderlijke Marvel-ontdekking verplaatste de oude pc van mijn ouders zich naar m’n slaapkamer. In het uiteinde van de jaren 90 was deze 386 al hopeloos verouderd, maar de grijsgele doos wist gelukkig moeiteloos een tweetal tactische toppers te draaien: UFO: Enemy Unknown en X-COM: Terror From the Deep. Ik deed niets liever dan ruimtewezens bevechten en ontleden in deze extreem spannende games van MicroProse, die de fundering legden voor misschien wel mijn favoriete genre. Drie decennia later, en nog steeds is het spelen van zo’n turn-based strategygame de meest effectieve manier om mijn brein zowel te in- als ontspannen. </p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1669813127812_ug8gjz7l1u">Dromen zijn bedenkingen</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813129908_x6na398hx4h"> <p>In 2008 creëerde Kevin Feige het Marvel Cinematic Universe en in 2012 werd X-COM geremaked door Firaxis, waardoor mijn liefde voor beide nieuwe fandom-injecties kreeg. The Avengers: Endgame en Infinty War zijn twee van mijn favoriete films en XCOM 2 staat in mijn top 5 meest geliefde en meest gespeelde games aller tijden. Dus misschien begrijp je wel dat Marvel XCOM, nu bekend als Midnight Suns, een soort eenhoorn voor me is, een mythisch schepsel waar ik al sinds de jaren 90 deels onbewust op jaag. Als je me drie jaar geleden vroeg een game van m’n dromen te verzinnen, dan had ik waarschijnlijk iets bedacht dat akelig veel op Midnight Suns lijkt. </p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1669813143000_98xfdac74n"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-690657"> <figure class="resized-image"> <img alt="Marvel's Midnight Suns" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/690657/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813144963_7hscrhk8osl"> <p>Maar zoals een half-Italiaanse aanrander ons ooit met overschat talent toezong: de meeste dromen zijn bedrog, en dus kan Midnight Suns nooit de fabelachtige game zijn die ik voor ogen heb. Want het mag dan wel een turn-based tacticsgame zijn van Firaxis zoals het fantastische XCOM, het maakt daarnaast ook gebruik van een soort ‘deck building’-systeem waar ik een stuk minder wild van word. Bovendien lijkt de scheiding tussen de tactische gevechten en de gameplay in en rondom de Abbey -wat een soort mini-rpg is - een krampachtige tweedeling die akelige associaties doet oproepen met Anthem… </p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1669813166839_oxio6wswqb">You dead, Agatha?</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813173291_zjqugpnx6oj"> <p>Dus ja, ik had zeker mijn bedenkingen voordat ik aan Marvel’s Midnight Suns begon, en in de eerste uren nam mijn enthousiasme zelfs een tijdje alleen maar af. Het verhaal over Lilith, een oppermachtige ‘Mother of Demons’ die snode plannen heeft en haar dochter, The Hunter, die uit haar dood wordt herrezen om het voor een tweede keer tegen haar moeder op te nemen, wordt effectief genoeg geïntroduceerd. Maar het was niet alsof ik bij m’n keel het verhaal ingetrokken werd, wat deels te maken heeft met de personagemodellen die nou niet bepaald ‘peak 2022’ zijn, net zoals de bijbehorende animaties. Het dieptepunt daarvan is wel Agatha Harkness, die ongeveer even levendig lijkt als bejaardenbingo. </p><p>Bovendien had ik aanvankelijk problemen met sommige elementen van de gevechten die niet goed uitgelegd werden, voelde het verzamelen van ‘reagents’ en ‘essence’ een nogal gekunstelde, goedkoop ogende toevoeging en was ik met de stemacteurs van Tony Stark en Doctor Strange ook niet helemaal down. Natuurlijk zijn de persoonlijkheden van de Genius, Billionaire, Playboy, Philanthropist en Sorcerer Supreme niet bepaald onbescheiden, maar deze twee knakkers klinken nét iets te veel uit de hoogte en passieloos. Als hun gezichtsuitdrukkingen wat verfijnder waren geweest, dan waren ze misschien wat sympathieker overgekomen, maar nu is het een beetje Kaptein Compassieloos en Private Privileged.</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1669813190297_ipk6uprg0j">Flora van Krakoa</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813192151_pbl0rk3he8n"> <p>Goed, het is wel vaker zo dat de eerste paar uren van een game me niet meteen bij de kladden hebben, en een eerste indruk is in het geval van een videogame niet altijd allesbepalend. Gelukkig is dat in het geval van Midnight Suns ook zo; dit is zo’n titel die zich langzamerhand, als een soort Krakoan bloem, steeds verder opent en zichzelf immer meer blootgeeft. Na de eerste uren werd ik in een rap tempo steeds dieper de game in getrokken. Terwijl de gameplay helderder werd en veel, heel veel nieuwe systemen aan de lopende band geïntroduceerd werden. </p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1669813206082_1hscn7w9zxo"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-692610"> <figure class="resized-image"> <img alt="marvel midnight suns" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/692610/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813210090_x825z00jydq"> <p>Al snel werd me duidelijk dat de verschillende soorten ‘essence’ gekoppeld zijn aan het upgrade-systeem van je deck, dat je ‘reagents’ kan gebruiken om speciale combat-items te maken en begonnen de gevechten ook steeds logischer te worden toen ik eenmaal doorhad wat de informatie op de kaarten precies inhoudt. Ondertussen vielen ook sterkere stemacteurs me positief op: Nico Minoru wordt ingesproken door Lyrica Okano, dezelfde actrice die haar zeer overtuigend speelde in de Runaways-serie, en Blades loodzware stemgeluid komt van Michael Jai White, die ontzettend veel nerdy shit op z’n cv heeft staan: van Spawn tot en met The Dark Knight en van Mortal Kombat tot en met Arrow.</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1669813220551_2cejkswnz8y">De Abbey en daar verder</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813227116_mx7k8jlyk6"> <p>De latere uren die ik in Midnight Suns spendeerde vlógen met een noodgang voorbij, alsof ik naar de Dark Dimension getransporteerd was, daar waar tijd niet bestaat. Geen moment verveelde ik me, en m’n plezier stagneerde amper, want mijn aandacht werd constant gewekt door nieuwe, glimmende, glanzende dingen. Steeds meer superhelden sluiten zich aan bij de Midnight Suns hun gevecht tegen Lilith, van Spider-Man tot en met Captain America, en elk personage heeft zijn eigen skills, aanvallen, ‘Heroics’, persoonlijkheid, opdrachten, dialogen en personalisatie-opties. Ik moest en zou alles unlocken, elk gesprek volgen en diep nadenken over het lot van elke kaart: zal ik hem inwisselen voor grondstoffen, of upgraden?</p><p>Ook in de Abbey gebeurt van alles; zo zijn er de traininggrounds, Hero Ops en Forge, daar waar je respectievelijk helden kunt levelen, ze eropuit kunt sturen voor extra beloningen en onderzoek kunt doen naar nieuwe upgrades. Die laatste doet erg denken aan XCOM, want ook in die game heb ik research gedaan naar Alien Alloys en Advanced Materials (fijne knipoog, Firaxis!), terwijl sommige verhaalmissies in Midnight Suns eveneens vergrendeld zitten achter een research node. Maar de Abbey is vooral een hang-hub; dit is waar je met Blade gaat chillen bij het zwembad, met Peter Parker en Robbie Reyes een shop-club begint en een surpriseparty plant voor Colossus’ zusje.Laat Magik overigens niet horen dat ik haar zo genoemd heb… </p><p>Midnight Suns heeft daarmee drie van de vier pilaren van een goede game (volgens BioWare), meer dan gedekt: progressie, combat en verhaalvertelling. Maar ook de laatste, exploratie, is met een bijzondere kwinkslag in de game verwerkt, want het gebied om de Abbey heen is daar rijp voor. Door spreuken te leren die je steeds verder toegang verschaffen in de omgeving, als een soort mini-metroidvania, komt je verkennenderwijs meer te weten over het verleden van de Midnight Suns, Lilith en Hunter zelf, terwijl je dagboekpagina’s, schatkisten, nieuwe resources en missies tegenkomt. Je zult maar een paar keer in de game zo’n ontdekkingstocht ondernemen, maar het is een welkome afwisseling op de strijdvelden waar bewegingsvrijheid, tja… eigenlijk niet bestaat.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1669813236524_gcyjsbcw4h4"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-687165"> <figure class="resized-image"> <img alt="Midnight Suns" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/687165/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1669813246816_qxfncu1ip97">Alle strategie</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813253167_lnkh1boagx"> <p>Want over grenzen van de gevechten gesproken, dat is eigenlijk waar de actie van Midnight Suns om draait: omgaan met beperkingen. Dat klinkt niet heel spannend, maar het juist inzetten van de drie ‘Card Plays’, de maximaal drie ‘Items’, de ongeveer twee ‘Redraws’ en een enkele ‘Move’ die je per beurt tot je beschikking hebt, is vaak een uitdagende, interessante puzzel. Je bent constant bezig om de maximale hoeveelheid schade te berokkenen aan je vijanden door slim gebruik te maken van de kaarten die willekeurig in je ‘hand’ worden verdeeld -én door gebruik te maken van de omgeving, zoals containers die je tegen vijanden aan kan schoppen en stapels kranten die je tegen hun hoofd kan slingeren.</p><p>Er zijn tal van regels die de gevechten zowel interessanter als complexer maken: sommige aanvalskaarten kósten Heroism en andere, inzetbare skills leveren juist wat van dit ontastbare, maar onmisbare goedje op. Bepaalde kaarten kan je terugverdienen als je er een vijand K.O. mee ramt en knockback, de mate waarmee een vijand verplaatst wordt door de impact van je aanval, is ook een zeer belangrijke factor in de puzzels van Midnight Suns-gevechten. Net zoals Taunt, Block, zogenaamde Drop Zones, verschillende objectives per missie, een reeks van statuseffecten, passieve en actieve skills en noem elke strategische factor die je ooit in een turn-based-game bent tegengekomen maar op: Midnight Suns heeft het vást, and then some.</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1669813261224_d896vcl6m67">Midnight Suns is ook heel Marvel</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813276074_r9ny59kry"> <p>Ongeveer even belangrijk als het feit dat Midnight Suns een tactische turn-based game is, is natuurlijk het gegeven dat het een Marvel-superheldentitel is. Daarom wordt je in de gevechten scherp gehouden door eindbaassuperschurken zoals Venom, Crossbones en Sabretooth, die nieuwe regels introduceren en variatie bieden op het gangbare Hydra-gespuis. Daarnaast vliegen de bijdehante opmerkingen van Spidey tot en met Stark je om de oren en wordt het wel duidelijk aan de impact van de moves dat je hier te maken hebt met de superkrachtigen; de prachtige spreuken van Stephen Strange, Ghost Rider z’n hellevuur en het Portal-spiel van Magik behoren tot m’n favorieten. </p><p>Maar ondanks dat de battles in Midnight Suns best spectaculair zijn, ondanks dat Firaxis hiermee een nieuw subgenre heeft verzonnen - wat al een prestatie op zich is - kan ik niet zeggen dat deze turn-based tactics me dezelfde mate van bevrediging geven als die van XCOM. De actie voelt namelijk een stuk minder direct omdat alle acties beperkt zijn, onderhevig aan kans of via een medium - een omweg - gedaan moet worden: aanvallen gaan via kaarten, je over het strijdveld bewegen kan in hele beperkte mate, omgevingsaanvallen kunnen alleen gedaan worden als je held in de juiste positie staat en je deck wordt voor een groot deel willekeurig toebedeeld. Laat ik het zo zeggen: veel mensen zullen van een superheldengame een grotere powertrip dan dit verwachten. En niet zo gek.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1669813300571_w64yua4lm7"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-686828"> <figure class="resized-image"> <img alt="Marvel's Midnight Suns" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/686828/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1669813302878_9h5dhhi00qj">Marvel-momenten en meer</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813309501_aye33d7m53v"> <p>Natuurlijk is turn-based strategy in de basis al een indirecte soort gameplay, maar terwijl veel games in dit genre de speler juist meer opties en controle geven (denk aan Gears Tactics en Mario + Rabbids Sparks of Hope), neemt Firaxis je in Midnight Suns juist wat sturing af. Deze beperkingen zorgen soms voor lichte frustratie, maar vaker dan dat zorgt een goed uitgewerkt plan, een soepel verlopende beurt, voor enorm veel bevrediging. Een vierdubbele K.O. met een Chain Strike van Spider-Man bijvoorbeeld, of Magik die met een lekkere ‘This is Sparta’-kick een vijand in een Hellmouth van Ghost Rider schopt. </p><p>En Midnight Suns zit PROPvol met ontelbaar van dat soort bevredigende momenten, klein en groot. Een goed gekozen dialoogoptie die niet alleen je relatie met Captain America verbetert, maar je Light-/Darkness-balans ook nog wat dichter richting het allerheiligste brengt. Het unlocken van het perfécte kleurenschema voor Magik haar New Mutants Legendary suit of een Masterwork ophangen in de Hunter zijn/haar slaapkamer. Het ontdekken van een geheel nieuwe Challenge Mode, het levelen van je Arcane Knowledge, nieuwe ability cards ontgrendelen met een Gamma Coil, de perfecte Legendary Gift aan de juist superheld schenken, een kaart upgraden of uitrusten met een mod… de endorfine-injecties houden maar niet op. Op een gegeven moment genoot ik zelfs van een hilarische discussie tussen Strange en Stark, ondanks hun enigszins zielloze stemmen.</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1669813317258_iygpsceyfka">Wolfie, Spidey, Cap en ik</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813324742_ilstvzr8d3c"> <p>Ja, ik kan best wel wat kritiek leveren op Midnight Suns’matige graphics, repetitieve muziek of indirecte actie. En nee, dit gaat zeker geen game zijn voor iedereen, onder andere om die redenen. Maar om eerlijk te zijn ben ik juist harder op zoek gegaan naar kritiekpunten, naar zaken die beter kunnen, omdat Midnight Suns zo verdacht perfect in mijn straatje past. Ik heb mezelf gedwongen nog kritischer te zijn dan normaal, simpelweg omdat een review van een bevooroordeelde fanboy niet zoveel waard is. Desalniettemin kom ik met moeite op een paar redelijk oppervlakkige minpunten die in het grootse geheel van dingen, en deze game is GROOTS, redelijk verwaarloosbaar zijn ten opzichte van de nu al ZE-VEN-TIG uur plezier die ik eruit gehaald heb. </p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1669813331577_ydl5q342cz"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-690391"> <figure class="resized-image"> <img alt="Marvel's Midnight Suns" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/690391/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1669813333871_iytkches83"> <p>Midnight Suns kent tactische, uitdagende battles - en, heel slim bedacht, gaandeweg de game unlock je hier hogere moeilijkheidsgraden voor -, enorm veel upgrade- en gameplay-systemen die gaandeweg de immens lange speeltijd ontgrendelen en slim op elkaar inspelen, ontzettend veel prima geschreven, soms hilarische dialogen, interessante character-ontwikkeling, een fijn stukje exploratie, een belachelijke hoeveelheid personalisatie, een riante lading Marvel-liefde en nog veel meer magische videogame-reagants. Deze game is voor mij een ideale ontspan- ontsnapdimensie, de meest effectieve manier om mijn brein zowel te ont- als inspannen en een nieuwe plek om te hangen met mijn denkbeeldige Marvel-vriendjes. De meeste dromen mogen dan wel bedrog zijn (fuck you, Marco), maar Marvel’s Midnight Suns komt akelig dicht in de buurt van mijn droomgame.</p> </div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
<div class="article-conclusion"> <div class="article-conclusion__title-wrapper"> <h2 class="article-conclusion__title">Ons oordeel</h2> </div> <div class="review conclusion rs-snippet rs-snippet_review"> <div class="rating"> <div class="rating__value rating__value--95">9,4</div> <div class="rating__graphic-container"> <div class="rating-text-wrapper"> <div class="rating__graphic--text"> <div class="rating__value-text">94</div> </div> </div> </div> </div> <div class="review__summary"> <h2 class="review__product-title">Conclusie</h2> <span>Midnight Suns is een beetje Persona, heel veel Dragon Age, misschien net iets minder XCOM dan je zou hopen en een flinke dosis Marvel-liefde. Het is een mix van spectaculair veel heerlijke game-ingrediënten onder een laag van licht verouderde graphics, die fans van superhelden, rpg’s en turn-based tactics tientallen uren volledig in hun ban zal houden. Het indirecte van de battles en de overdaad aan dialogen is vast niet voor iedereen, maar voor deze Marvel-minnende XCOM-fanaat raakt het, smackdab in the middle, een hele specifieke spot. </span> </div> <div class="review__container"> <div class="review__list-wrapper"> </div> </div> </div> </div>
</article>


Marvel’s Midnight Suns review (pc): Maximale Marvel-magie

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links