<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="dfbd05cd-81c6-4d7f-b26c-237662fbf913"><div style="text-align: justify;">Ik heb er eens goed over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat Mass Effect, ondanks de technische problemen en die paar minder boeiende gameplay-elementen, het vetste, digitale sci-fi avontuur is dat ik ooit heb gespeeld. Inderdaad, bruter dan bijvoorbeeld Halo en hoe hippie het ook klinkt, dit komt vooral door de emotie. Dit is niet (alleen) het gevolg van de lesbische seks die je kan hebben met een blauwe alien; de gevoelens ontstaan vooral omdat je zoveel invloed hebt op de loop van het verhaal, op de personages om je heen die eigenlijk het verhaal máken. Een PR-achtige opmerking die jarenlang een loze Molyneux-belofte was, wordt meer dan ooit bewaarheid (na al redelijk geslaagde experimenten zoals Knights of the Old Republic). Je keuzes in Mass Effect zijn écht van beslissende invloed, niet alleen op de loop van het verhaal en het einde van de game, maar zelfs op de toekomst van de franchise. Dat weet ik nu zeker…Amputeer het slechte... BioWare heeft het concept van Mass Effect op het hakblok geflikkerd en met de katana in de hand eens goed gekeken welke onderdelen een goede fileerbeurt nodig hadden en wat er allemaal op lompe wijze simpelweg geamputeerd kon worden. ‘CHOP! Iedereen heeft zo zitten janken op die Mako, dat we ‘m er gewoon uit slopen!’ ‘SLICE! Dat hele upgrade- en levelsysteem is veel te ingewikkeld. Die shit moet zo werken dat m’n oma die de helft van haar brein inmiddels kwijt is, het ook nog kan begrijpen!’ ‘HAK! Armor voor je teammates? Waar is dat goed voor? Weg ermee! We zorgen er wel voor dat ze wat nieuwe pakkies kunnen unlocken, is toch ook prima?’ ‘SJJJINNNGGG!! Weet je, dat hele inventory-systeem hebben we eigenlijk helemaal niet meer nodig. Ik bedoel, er valt niets meer rond te sjouwen, of wel dan?’ En zo werd Mass Effect uitgebeend tot iets wat nauwelijks nog een RPG genoemd kan worden, maar meer een squad-based shooter met een paar rollenspelelementen. Schokkend, nietwaar?...En accentueer het goede Maak je geen zorgen, beste lezer, het is mijn specialiteit om dingen lomp te formuleren en dat heb ik dan ook gedaan. Zelfkennis is namelijk niet alleen het accepteren van je zwaktes, maar ook het kennen van je kracht. En BioWare heeft, zo merk je in Mass Effect 2 aan alles, tonnen zelfkennis vergaard. Natuurlijk draait ME2 om het verhaal, dat is logisch, maar een bijna even groot deel concentreert zich dit keer rond je teamleden, waarvan er maar liefst tien zijn. Voordat je deze groep van knetterharde lui (waaronder een paar oude bekenden) verzameld hebt, ben je al een paar heerlijke uren bezig geweest, en dan valt er ook nog een speciale missie voor elk teamlid te doen. Voordat je goed en wel alle decks van de nieuwe Normandy SR-2 verkend hebt, zit je al in een zalige rush van (side)quests doen, planeten verkennen en urenlang lullen met je crew. Af en toe wordt deze kneiterverslavende cyclus onderbroken door een verplichte verhaalmissie, net zoals dat in deel 1 gebeurde, maar dit is natuurlijk allerminst een straf. Hoewel het verhaal an sich net even wat minder sterk is dan dat van z’n voorganger, mede door het gemis van een echte bad guy zoals Saren, is de jacht op de insectachtige Collectors zeker een stel ‘oooh’s’ en ‘aaah’s’ waard. Bovendien valt het iets minder overtuigende plot nauwelijks op omdat het prima opgevangen wordt door de kleine verhaaltjes die elk teamlid met zich meebrengt; fijne subplotjes die niet alleen het universum verrijken maar ook de bijbehorende personages uitdiepen.Space-clochard Dezelfde roes die ik in deel 1 had, overviel me ook al snel in Mass Effect 2: de drang om het universum te ontdekken, aliens te ontmoeten en robots voor hun metalen aars te schieten. Mass Effect 2 zorgt er daadwerkelijk voor dat je je thuis voelt in space, dat je je écht een soort ruimtezwerver voelt. Op een Galaxy Map die zwaar uitgebreid is (je kunt zelfs nieuwe starmaps kopen om nog meer stelsels te unlocken) vlieg je van sterrenstelsel naar sterrenstelsel in een miniatuur-Normandy die je daadwerkelijk moet bijtanken als je écht wil exploreren. Echter, denk niet dat je op al die tientallen planeten kunt landen; ze zijn meestal alleen bedoeld om verschillende mineralen (Platinum, Irridium, Palladium en Element Zero die je kan gebruiken voor upgrades voor je wapens, armor en zelfs je schip) vanaf te plukken doormiddel van een scannersysteem. Hiermee laat je een soort cross-hair over het oppervlakte van de planeet in kwestie glijden en op het moment dat je 360-controller aangenaam in je klauwen gaat trillen en de metertjes uitslaan, weet je dat er wat te scoren valt. Vervolgens is het een kwestie van een probe lanceren, iets wat vergezeld gaat van een heerlijk bevredigend ploppend ‘ploef’-geluidje, waarna de mineralen met een minstens zo fijn KASTJIIINGG-rinkeltje binnen komen lopen. Op deze manier kan je ook zogenaamde Anamolies ontdekken en dan is het bingo want dan mag je met eigen sci-fi laarsjes de planeet betreden om een N7-sidequest te doen. Maar zonder Mako! Spacen in ME2 bestaat dus uit een aantal simpele handelingen die toch nog best vermakelijk en lichtelijk verslavend zijn… voor een tijdje. Vergezeld door misschien wel het beste stukje muziek uit deel 1, jawel de bekende Galaxy Map tune, overvalt je tijdens het verkennen van de ruimte al snel een hypnotiserend gevoel.Knallen anno 2183 Het exploreergedeelte van Mass Effect 2 is, anders dan het inventory- en upgradesysteem, flink uitgebreid en gelukkig is de actie dat ook. We hebben nieuwe soorten wapens, zoals de niet onverdienstelijke Heavy Weapons en, erg cool, zware handpistolen die bijna zo hard knallen als magnums. Grootste verandering van de guns is dat ze nu ammo slikken en niet meer heet worden als een pas gebruikte dildo op een bakplaat. Het is dus een kwestie van reloaden en ammo verzamelen, in plaats van gedoseerd knallen of wachten tot je wapen afgekoeld is. En laten we eerlijk zijn, dat is toch veel cooler? Herladen is toch onlosmakelijk verbonden met échte shooter-actie? De knalsessies in ME2 lijken niet alleen daardoor veel meer op die in de betere shooters; ook heeft BioWare de situaties in de shootouts een stuk interessanter en tactischer gemaakt dan in het vorige deel. Je wordt omsingeld, geflankt, vanuit hoger gelegen platforms belaagd en je zult steeds vaker gedwongen worden je dekking te verlaten. Soms omdat sterke vijanden snel op je afkomen en je je vege Shepard-lijf moet redden, soms omdat je middenin een gifwolk terechtkomt of omdat je op een planeet bent die net effe te dicht bij een ster staat en je shield diens directe zonnestralen niet kan trekken. Gelukkig werkt het coveren veel beter omdat je nu met één druk op de A-knop achter een muurtje kan schuilen, in plaats van dat je er een beetje tegenaan moet schurken in de hoop dat Shepard begrijpt wat je bedoelt. Wat ook helpt, is dat je je beide teamleden met de D-pad ergens rechtstreeks naar toe kunt sturen, waardoor de grotere uitdaging beter te overwinnen valt. Meer dynamiek dus, betere physics en… een hogere moeilijkheidsgraad. Jawel, terwijl veel van ME2 “gecasualiseerd” is, hebben ze de game niet makkelijker gemaakt en dat maakt mij een hele blije bever. Al op Veteran, de een na hoogste moeilijkheidsgraad, legde ik regelmatig het loodje en dat vind ik vet, want ik hou wel van een beetje doodgaan op z’n tijd. Gamen mag best een leerprocesje zijn, zolang het maar niet vervalt in eeuwige trial and error, toch?Minder RPG De echte RPG-mafkees wordt misschien een beetje treurig van het feit dat Mass Effect meer de kant van een shooter op gaat en z’n RPG-achtergrond lichtelijk vernaait, maar gelukkig vergeet je dit tijdens het spelen al verdomd rap. Dat gekut in deel 1 met wapens en armor vergelijken, uitvogelen welke upgrades je nodig hebt en puntjes aan tientallen skills toebedelen, was op zich erg RPG-waardig maar uiteindelijk… tja, redelijk overbodig. Alleen daarom zal je het micromanagement al niet missen, maar ook omdat je het toch te druk hebt met genieten van nog stoerdere cinematics, meer dialogen die veel minder statisch in beeld worden gebracht met meer en interessantere personages, meer exploratie en misschien wel het allerbelangrijkst: een flink team aan boeiende dudes, aliens en zelfs een… oh nee, dat zal ik niet verklappen.Superslick Goed, dan nog een goedbedoeld advies: heb je Mass Effect 1 nog niet gespeeld, doe dat dan effe; neem vervolgens je bloedeigen Shepard mee naar Mass Effect 2 en neem deel aan wat nu al de vetste sci-fi gametrilogie ooit is. Want het is echt geen bullshit dat je je eigen avontuur máákt, waardoor je er drie keer zo hard in meegezogen wordt. Het is jouw Normandy SR-2, jouw crew, jouw team van asskickende aliens en jouw voet die hard in de aars van de Collectors geschopt wordt. Het is ook jouw verantwoordelijkheid als je besluit deze sci-fi heerlijkheid aan je voorbij te laten gaan… maak die fout niet! BioWare heeft namelijk alles genomen waar ze goed in zijn, dit in een superslick avontuur gestouwd en ramt dit zo hard en flitsend in je hersenpan dat je als een kwijlend hoopje mens op de vloer achterblijft, smachtend naar deel 3… of een tweede run</div></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu">Conclusie</h2>
</article>

Mass Effect 2 - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links