
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="9c69c4b7-304b-4be9-908c-3bc446cb3b90"><p style="text-align: justify;"><em>Deze review is speciaal voor PU.nl geschreven. In Power Unlimited magazine nummer 4 vind je een compleet andere review, waarin alleen het cijfer hetzelfde is. Voor de volle ervaring: enjoy beide!</em></p><p></p><p style="text-align: justify;">South Park: de animatieserie die ontstaan is uit twee volkomen gestoorde shorts van Matt Stone en Trey Parker -<a href="https://youtu.be/sFCwSoAEBJk" target="_blank" title="Jesus vs Frosty">Jesus vs Frosty</a> (1992) en<a href="https://youtu.be/yQDt8J3q9yo" target="_blank" title="Jesus vs Santa"> Jesus vs Santa</a> (1997)- is inmiddels uitgegroeid tot een niet te negeren cultureel icoon. Een scherp, uiterst grof en zeer maatschappijkritisch fenomeen dat al 17 seizoenen lang alles wat de mensheid bezig houdt compleet voor lul zet, aan de hand van scheten latende 2D-poppetjes. En bij de allesverslindende anus van Mr. Slave, wat is het ongenadig grappig! Iets dat overigens nooit echt fatsoenlijk vertaald is naar een videogame, ondanks dat de serie onze digitale hobby regelmatig als onderwerp heeft gehad. Meest recentelijk in de Black Friday/A Song of Ass and Fire/Titties and Dragons-trilogie, die als inleiding dient voor The Stick of Truth: een South Park RPG van Obsidian Entertainment. Inderdaad, deze ontwikkelaar speelt al hun hele bestaan tweede viool naast de grote BioWare en Bethesda, dus verwachtte ik geen wonderen van deze game… ondanks dat je de wondermaker bij uitstek, Jezus Christus, er in kunt oproepen, compleet met machinegeweer. Maar gelukkig was ik weer eens te voorbarig negatief! Door een viertal belangrijke vragen te beantwoorden, zal ik jullie uitleggen waarom deze South Park game toch zeker de moeite waard is geworden…</p><p><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/anBkX" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="425"></iframe></p><p> </p><h3 style="text-align: justify;">Hoe leuk is de gameplay in South Park: TSoT?</h3><p style="text-align: justify;">In The Stick of Truth speel je als de New Kid; een jochie dat nèt naar het debiele dorpje in Colorado verhuisd is en al snel de geuzennaam ‘Douchebag’ opgespeld krijgt… van Cartman natuurlijk, wie anders is zo’n asshole. En als je goed je best doet, dan zal de papzak je op een dag tot ‘King Douchebag’ bekronen! Douchebag avonturiert zich een weg door een vrij te ontdekken South Park, waarin echt elk huis en gebouw uit de serie –op den duur- te betreden is, samen met een zelf uit te kiezen buddy. Aan het begin heb je daarin alleen de keuze tussen Butters en Kenny, maar algauw zullen meer companions unlockt worden, en het zal niemand verrassen wie deze vier andere ventjes precies zijn.</p><p></p><p style="text-align: justify;">In de South Park-wereld zal je simpele puzzels moeten oplossen om verder te komen in de main questline (de side-quests zijn voornamelijk verzamelopdrachten), maar de bulk van de gameplay bestaat uit turn-based gevechten. Deze zijn niet alleen grappig, met heerlijke South Parkiaanse moves zoals Douchebags schetenmagie, Jimmy die als een bard riedeltjes speelt om je stats omhoog te pompen en Princess Kenny die een Unicorn Stampede op je vijanden unleasht, maar ook tamelijk onderhoudend. Dit ondanks dat je nauwelijks uitgedaagd wordt, want als je een beetje je inventory, Perks en skills bijhoudt, dan zullen de battles even makkelijk zijn als Chef betrappen op een ongepaste, seksueel getinte opmerking. Nee, het plezier zal je als wat hard gekerndere gamer vooral halen uit het perfectioneren van de special moves van jou en je buddies. Die vereisen namelijk allemaal een zekere timing, zowel in de vorm van QTE's, als in het indrukken van bepaalde knoppen op de juiste momenten. Zo zal je op een gegeven moment precies weten wanneer en hoe snel je A in moet drukken als je Warrior z'n vuistje in z'n hand slaat om Rock, Paper, Scissors te doen, vlak voordat 'ie z'n vijand in z'n zak schopt. Het perfect timen van moves zorgt voor bonussen... wat de gevechten vervolgens nóg makkelijker maakt, maar tegelijkertijd ook veel belonender en dus verslavender.</p><p></p><p> </p><h3 style="text-align: justify;">Is South Park: TSoT grappig?</h3><p style="text-align: justify;">Als je van South Park houdt, dan moet je lachen om de randomness van een Manbearpig, terwijl je ondertussen ook prima snapt wat Parker en Stone precies bedoelen met Al Gore z'n obsessie. Wat de link is met de werkelijkheid en wat dus de satire precies inhoudt. En hey, zelfs als je geen idee hebt wie die gekke Saddam Hoessein is, vind je het toch hilarisch als hij Satan in z'n reet naait! De humor in The Stick of Truth bestaat vooral uit herhaling van letterlijk honderden in de serie al gemaakte grappen en verwijzingen ernaar, terwijl het mondjesmaat hier en daar een nieuw geintje toevoegt. Logischerwijs zullen dus fans, mensen die alle 17 seizoenen gecheckt hebben, het vaakst lol hebben tijdens het spelen van deze game. Maar een SP-groentje moet toch ook haast niet in staat zijn om een grinnik te onderdrukken, als ze een stuk schijt in een Kerstman-outfit een letterlijke shitstorm zien veroorzaken?</p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">Lijkt me niet... Tenzij zoiets je humor niet is, maar dan zou ik met een grote boog om deze titel heen lopen. 'Move along people, there's nothing to see here.' Een hoge tolerantiegrens is wel gewenst voor een game waarin een level zich afspeelt diep in de plek waar de zon niet schijnt van een homoseksuele, in leder gestoken man. Of waarin je op een gegeven moment tijdens een gevecht de linker analoge knuppel naar beneden moet duwen om de levensgrote ballen van je vader te ontwijken. Die stukken die gecensureerd zijn, iets wat inderdaad op twee verschillende gelegenheden in de game gebeurt, dat moet dan ook wel flink nasty zijn geweest. Hoe ze dit opgelost hebben is de eerste keer wel geinig, maar de tweede keer heb je als Europeaan wel het gevoel ge-anal probed te worden. En dat is niet okay, m'kay.</p><p></p><p> </p><h3>Wat kan je allemaal verzamelen in South Park: TSoT?</h3><p style="text-align: justify;">Kom naar South Park om Nazi Zombies in de fik te kunnen steken met Cartman z'n ruften, blijf om alle Chinpokomon te verzamelen. Ook omdat de humor in The Stick of Truth voornamelijk in de herkenbaarheid zit, is het de moeite waard om zoveel mogelijk shizzle te verzamelen. Want niet alleen kan je zo'n beetje alle characters die ooit in de paper cut out serie zijn voor gekomen, van Mr. Hat tot en met de Prince of Canada, tot je Facebook-vriend maken, ook zijn er verschillende Quest Items te sparen, zijn er een paar summons die je kunt verdienen en, als piece de resistance, 30 van die crappy Chinpokomon met namen als Velicorapstar en Roidrat. Aan het begin van de game zal je over deze collectables struikelen, maar tegen het einde heb je best wat puzzelend en zoekend vermogen nodig om de laatste underpants te vinden, daarbij gebruik makend van al je buddies en de skills die je door het spel heen meester hebt gemaakt. Skills zoals, jawel, een anal probe die als een grote schotelantenne uit je anus schuift (zoals we allemaal wel kennen uit <a href="https://www.southpark.nl/full-episodes/s01e01-cartman-gets-an-anal-probe" target="_blank" title="Cartman Gets an Anal Probe">de eerste, officiële SP-aflevering</a>), waarmee je via buitenaardse zenders jezelf kunt teleporteren. En dan unlock je langzamerhand ook nog de vier verschillende soorten fart magic, waarmee je, naast vijanden verdelgen, eveneens op voorheen onbereikbare plaatsen kunt komen.</p><p></p><p style="text-align: center;"><em>Het is overigens onmogelijk dat je op dit punt in de game al level 15 bent. Ik had deze screen dan ook niet kunnen maken!</em></p><p style="text-align: justify;">Elke knop van de controller heeft een functie in TSoT (wat echt alleen bij de meest gamerige games het geval is), waardoor het aanvoelt als een flink hardcore RPG. Daarom is het erg jammer en tegenstrijdig dat je wat betreft moeilijkheidsgraad nauwelijks op de proef gesteld zult worden; een goed gelevelde en 'gearmorde' Commander Douchebag kan sommige gevechten zelfs met maar 1 of 2 special moves winnen. Gelukkig kan je sommige vijanden daarom al afmaken voordat je met ze in een gevecht belandt, door ze met kleine omgevingspuzzels in de fik te steken of ze te elektrocuteren in plas water onder hoogspanning. Grappig, maar de game wordt er daardoor natuurlijk nog makkelijker van, waardoor je je soms afvraagt waarom je zo bezig blijft houden met de vele wapens, armor en 'strap-ons' (upgrades voor je equipment), als je de game ook prima lijkt te kunnen uitspelen met een New Kid in z'n underpants. Hoewel 'omdat het fucking grappig is' natuurlijk ook een goede beweegreden is, aangezien er zelfs in de namen van de items, tot aan de junk die je meteen weer verkoopt aan toe, ook massa's toespelingen naar de serie zitten. In een locker in South Park High School kan je bijvoorbeeld een Stupid Spoiled Whore pop vinden of een kopietje van het boek '<a href="https://southpark.wikia.com/wiki/What_Happened_to_My_School" target="_blank" title="What Happened To My School">What Happened to My School</a>', terwijl er in een laatje op Cartman z'n kamer een <a href="https://southpark.wikia.com/wiki/Faith_%2B_1" target="_blank" title="Faith+1">Faith+1</a> CD plunderen is.</p><p></p><p> </p><h3 style="text-align: justify;">Hoe lang is South Park: TSoT?</h3><p style="text-align: justify;">South Park: The Stick of Truth kan je binnen 15 uur volledig uitspelen. Dat is inclusief het verzamelen van alle collectables en het doen van elke side-quest. Op zich een respectabele lengte, maar voor een RPG is het natuurlijk geen enorme lap speeltijd. Gelukkig maakt het South Park-waardige verhaal, dat aan elkaar hangt van de bizarre plottwists en gestoorde ontwikkelingen, het een zeer aangenaam aantal uren, dat nauwelijks onnodig gerekt wordt aan de hand van onbenullige en goedkope, speeltijdrekkende quests. Maar toch, aangezien TSoT op alle vlakken een RPG is, had de lengte er ook wel wat meer naar mogen zijn. Het feit dat ik daar over klaag, zegt al dat mijn verblijf in South Park een zeer aangename was. Er waren overal vriendelijke gezichten, bescheiden lui zonder verleiding en je kan er voldoende parkeren. Anders kom je er ook een keer heen, kan je wat vrienden van me ontmoeten!</p><p></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


South Park: The Stick of Truth - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links