
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1626339550776_gwesrula8mu"> <p>De originele Space Jam, uit 1996, is zo’n film waar we het allemaal over eens kunnen zijn, toch? Niemand heeft het ooit werkelijk geweldig gevonden, maar we kunnen wel allemaal waarderen dat het voor zo’n belachelijk project stiekem toch een unieke, extravagante Hollywood-charme had. Space Jam combineerde de geanimeerde gekkigheid van de (toen nog alom aanwezige) Looney Tunes met de legendarische basketballer Michael Jordan — een premisse met werkelijk núl precedent — maar deed dat met zoveel overtuiging dat het eindproduct op z’n minst een interessante, culturele curiositeit genoemd kan worden. Toch? Ook zijn er maar weinigen die kunnen ontkennen dat, zoals bij wel meer films van die tijd, de soundtrack véél sterker was dan het product dat het ondersteunde. Het titelnummer van Quad City DJ’s! ‘Fly Like an Eagle’ van Seal! ‘Hit ‘Em High’ van The Monstars! ‘I Believe I Can Fly’ van die gast die zijn blaas graag over veel te jonge meisjes leegde! Legendary!</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1626339871302_fkpysl7g57a"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-662809"> <figure class="resized-image"> <img alt="Space Jam: A New Legacy" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/662809/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1626339555838_hesvks1goj7">Cartoon Network</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1626339568789_6oraf8vyv8e"> <p>Laten we ook niet vergeten dat Space Jam op het juiste moment uitkwam: toen het klassieke Cartoon Network óveral was. Elke millennial die nu een volwassen geek is (hoi), was met de Looney Tunes, Tiny Tunes en/of Animaniacs opgegroeid, dus Space Jam voelde voor ons als een logische viering van die handgetekende helden. Wat ik met deze geschiedenisles duidelijk probeer te maken is dat, ja, we zelfs als kinderen doorhadden dat Space Jam een rare film was waar niemand om gevraagd én die puur en alleen gemaakt was om gemakkelijk geld mee te verdienen, maar dat het óók enigszins ziel had. Space Jam was zichtbaar met ontzettend veel plezier gemaakt door creatives met overduidelijk veel liefde voor animatie, basketbal, en R&amp;B en hiphop. Dat de film allesbehalve IMDb Top 100-materiaal was, maakte eigenlijk niet eens uit. </p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1626339574844_ddkewgfjbxd">Echte skills</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1626339591774_py2u3ltvq5g"> <p>Dankzij deze veel te lange introductie voel je ‘m al aankomen, maar: Space Jam: A New Legacy krijgt allesbehalve een voldoende. Sterker nog: in mijn ogen had deze film überhaupt nooit gemaakt moeten worden. Want ook van deze film had niemand een cinematografisch hoogstandje verwacht, maar in tegenstelling tot in 1996 is er deze keer géén reddende charme. Of relevantie. Of gunfactor. Of originaliteit. Of verrassingselement. Of memorabele soundtrack. Of iets wat in de verste verte op een ziel lijkt. A New Legacy heeft niet eens een eigen plot, gezien het hier om een lichtelijk aangepaste versie van het origineel gaat: één van de beste NBA-spelers aller tijden wordt onverwachts in een geanimeerde wereld gezogen, en moet samen met Bugs Bunny en de rest van de Looney Tunes een basketbalwedstrijd winnen tegen een team van monsters die op slinkse wijze veel te sicke basketbal-skills hebben gekregen.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1626339865822_quimfuf609"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-662807"> <figure class="resized-image"> <img alt="Space Jam: A New Legacy" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/662807/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1626339597834_d3rbn4h13ac"> <p>In plaats van Michael Jordan is deze keer LeBron James de pineut als de held van het verhaal. En in plaats van een buitenaardse pretparkeigenaar die op zoek is naar nieuwe attracties, is de schurk van A New Legacy een trots algoritme, gespeeld door Don ‘War Machine’ Cheadle, die een gedigitaliseerde LeBron wil dwingen om in zijn toekomstige CGI-films te verschijnen. LeBrons enige kans om de TRON-achtige servers van Warner Bros. te ontsnappen, is door van Al G. Rhythm (get it? Get it!?) te winnen met basketbal, en daarvoor moet hij de hulp van de Looney Tunes inschakelen. Want dat is de enige optie die hij heeft, in tegenstelling tot het algoritme, die het gehele ‘Warner Bros. serververse’ om z’n vinger kan winden. En het is op dát moment dat je als kijker het gevoel begint te krijgen dat A New Legacy, ondanks het bijna identieke plot, toch een aanzienlijk minder aangename ervaring lijkt te zijn dan z’n voorganger.</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1626339616392_ms6eomp42dn">Middelvinger</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1626339712134_9ss0c6wdgjv"> <p>Er is iets goed mis wanneer een filmstudio over één van z’n eigen intellectuele eigendommen begint te pissen, vooral in een context waarin andere franchises wél opgehemeld worden. Harry Potter? Batman? King Kong? Warner Bros. paradeert z’n IP’s hier in vol ornaat, maar labelt vervolgens de Looney Tunes als vergane glorie; als iets wat in de anus van hun servers bewaard wordt omdat het niet relevant en winstgevend genoeg meer is. Die ‘grap’ komt allesbehalve humoristisch over en voelt meer als een cynische middelvinger. Alsof Warner Bros. glimlachend toegeeft dat dit is wie ze nu zijn, ‘and we don’t give a fuck’. Zie ook: het handjevol scènes waarin Sarah Silverman een domme, integriteitsloze WB-exec speelt die films enkel ziet als loonstrookjes. Het moet overkomen als subversieve zelfspot, a là de prinsessenscène in de tweede Wreck-It Ralph, maar het voelt alsof je betaald hebt om de ontvangende partij te zijn in een biechtstoel.</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__image" id="rs-1626339860640_1pfhxhpjsgu"> <div class="photoswipe" id="photoswipe-662810"> <figure class="resized-image"> <img alt="Space Jam: A New Legacy" class="resized-image__img" loading="lazy" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/662810/?width=640&amp;crop=center" width="640"/> </figure> </div> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1626339717954_7uke9wmrko"> <p>Space Jam: A New Legacy voelt daarom als een Trojaans paard, aangezien de film overduidelijk meer geïnteresseerd is in het zijn van een reclamebord voor alles wat Warner Bros. ooit geproduceerd heeft, dan in het zijn van een memorabel vehikel voor de Looney Tunes. Er lijkt geen minuut voorbij te gaan zonder dat de film op nietszeggende wijze naar een andere franchise refereert. Wat prima was geweest als het op creatieve wijze was gedaan, zoals in Gremlins 2: The New Batch, maar hier voelt het vooral als een schreeuw om aandacht. Alsof een onzekere Warner Bros. al het cinematic universe-geweld van Disney heeft gezien, en daarom maar op wanhopige wijze al z’n speelgoed op de grond heeft geflikkerd in de hoop dat wij kijkers er onder de indruk van raken. Hoe anders verklaar je dat bv. Lola Bunny expliciet neergezet wordt als een Wonder Woman-analoog? Lola is zélf namelijk niet interessant meer, aldus Warner Bros.</p> </div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1626339730008_zuz9peja6z">Pure horror</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1626339739425_9rhdbji30uk"> <p>Nou hoor ik jullie al denken: Bro, je bent véél te streng! Dit moest nooit de tweede Citizen Kane worden; het is simpel vermaak voor kinderen! Sorry, maar nee: Space Jam: A New Legacy heeft namelijk geen flauw idee wat z’n doelgroep is. Zo voelt de film inhoudelijk als een aflevering van Sesamstraat, ja, met z’n flinterdunne personages, peuterklasscript en ADHD-pacing, maar verwijst het tegelijkertijd ook naar films als Casablanca en Mad Max: Fury Road. Want, ja man, niets zegt ‘dit is in een film voor de gehele familie’, als afgeleid worden door het feit dat het publiek bij de wedstrijd bestaat uit, onder andere, de groepsverkrachters van A Clockwork Orange. “Waar is die meneer van?”, zullen kinderen aan hun ouders vragen nadat de camera heel duidelijk op Pennywise The Clown is blijven hangen, die naast de non van The Conjuring-films staat te juichen. Ik had het gevoel dat de Aldi-versie van Agent Smith van The Matrix meer schermtijd had gekregen dan de Tasmaanse duivel Taz. Dat mág toch gewoon niet?</p> </div> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1626339751064_4p8e625pvou"> <p>Er is niks mis met cinematografische zelfverheerlijking — de laatste twee Avengers-film waren immers ook niets meer dan Marvels publiekelijke aftrekmarathon — maar Space Jam: A New Legacy weet er niet eens verdampende nostalgie uit te knijpen. Het volledige gedachtegoed van deze film voelt gewoon op z’n minst goedkoop en op z’n ergst sadistisch, zoals de scène waarin het er eventjes op lijkt dat er een daadwerkelijke, nostalgische connectie met de eerste film gaat worden gemaakt. Dat gebeurt echter niet; het blijkt slechts de opzet te zijn voor een flauwe, mensonterende grap, die volledig ten koste gaat van het nalatenschap van de Space Jam uit 1996. Om nog maar te zwijgen over de, proest, ‘boodschap’ van de film, waarin een zichtbaar oncomfortabele LeBron James ‘leert’ dat zijn harde werken (wat hem succes en status heeft gebracht) het product is van een rigide mindset. Nee, de echte les is dat iedereen gewoon moet doen wat hij of zij wil! Of zo. Constant beledigde zoomers: deze film is voor jullie!</p> </div> <div class="video-embed-container video-embed-container--16x9 rs-snippet rs-snippet__youtube" id="cd6d7a10-1393-419d-b910-2123d616dd1b"> <div class="youtube-rs-1626339787444_yrsbrorxa1d" data-allowfullscreen="1" data-frameborder="0" data-src="//www.youtube.com/embed/olXYZOsXw_o?autoplay=0&amp;controls=1&amp;rel=0&amp;showinfo=0&amp;iv_load_policy=3&amp;cc_load_policy=1&amp;cc_lang_pref=en&amp;wmode=transparent&amp;modestbranding=1&amp;disablekb=1&amp;enablejsapi=1&amp;widgetid=1"></div></div> <h2 class="rs-snippet rs-snippet__header rs-snippet__header--left" id="rs-1626339756095_qkthygduh6e">Verdoemd</h2> <div class="rs-snippet rs-snippet__paragraph rs-snippet__paragraph--default rs-snippet__paragraph--default" id="rs-1626339765186_i7akg1ijw7"> <p>Ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat ik met verdriet de bioscoop uitliep. Ik voelde die nihilistische leegte niet omdat de film zo slecht was of omdat het zo’n onnodig vervolg was, maar omdat het aanvoelde als een extreem nauwkeurige reflectie van de huidige westerse samenleving. Space Jam: A New Legacy is leeg, cynisch, manipulatief en gemeen, en focust zich alleen op wat het als studio hééft in plaats van wat het allemaal kan betekenen. Space Jam: A New Legacy voelt als het logische eindstation van hetzelfde Hollywood dat een legendarisch personage als Luke Skywalker door de mangel haalde om op goedkope wijze een trilogie te verkopen waar niemand om gevraagd had, en dat is een uiterst deprimerende gewaarwording. Chapeau dus, A New Legacy: je hebt Salò van de troon gestoten als de film waar ik het allerdepressiefst van ben geworden!</p> </div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Space Jam: A New Legacy Review - Nostalgie is dood, en Warner Bros. heeft het vermoord

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links