Afgelopen september verscheen voor de Switch Super Mario 3D All-Stars, een collectie met drie oude driedimensionale Mario-games: Super Mario 64, Super Mario Sunshine en Super Mario Galaxy. Ik was in mijn review niet erg te spreken over de zuinige manier waarop Nintendo drie klassiekers had klaargemaakt voor de Switch. Ik beloonde de game met een score van 60 (nog steeds de laagste op Metacritic) en concludeerde: ‘De games zélf verdienen uiteraard hogere cijfers, maar de manier waarop ze hier zijn uitgegeven is wel erg zuinig en sober, zeker gezien het prijskaartje van 60 euro dat erop is geplakt.’
Ondertussen is met Super Mario 3D World + Bowser’s Fury de volgende oude driedimensionale Mario-game (die dus geen deel uitmaakte van de All-Stars-verzameling) voor de Switch verschenen. Ook deze moet 60 euro kosten. Gelukkig heeft Nintendo de heruitgave van deze ‘moderne klassieker’ wat minder zuinig aangepakt.
Feestje
Super Mario 3D World voelt voor mij nog steeds als vrij nieuw, maar is toch alweer ruim zeven jaar oud. De game verscheen in 2013 en wekte wat oeroude principes uit Mario’s 2D-verleden tot leven in drie dimensies. Terwijl Mario’s 3D-avonturen, zoals Sunshine en Galaxy, je in begrensde open wereldjes allen kanten op stuurden om sprites of sterren te verzamelen, had Super Mario 3D World veel lineairdere levels waarin je (meestal) van voor naar achter of van links naar rechts moest lopen om de vlag aan het eind van elk level te bereiken.
Als iemand met een zwak voor het puzzelen en uitvogelen in de wat meer open 3D-Mario-games, was ik persoonlijk iets minder gecharmeerd van deze insteek, wat niet wegneemt dat ik SM3DW destijds als een feestje beleefde, niet in de laatste plaats vanwege de briljant ontworpen, hoogst gevarieerde levels en de Cat Mario-power-up die Mario niet alleen een superschattig uiterlijk gaf, maar ook nog eens tegen muren op liet klimmen.
Gemist
Helaas kon niet iedereen in 2013 van Super Mario 3D World genieten, aangezien de game exclusief voor de Wii U verscheen en weinig mensen dat systeem in huis hadden staan. In de lijst van bestverkochte Mario-games staat SM3DW dan ook op een treurige 31e plaats met 5,86 miljoen verkochte exemplaren, ver onder Super Mario Galaxy (12,8 miljoen) en Super Mario Odyssey (19 miljoen). Dus is het niet meer dan logisch en terecht dat Nintendo deze puike Mario-game nogmaals uitbrengt voor de wél succesvolle Switch, waardoor de miljoenen potentiële Cat Mario-fans die SM3DW in het Wii U-tijdperk hadden gemist de game alsnog kunnen spelen.
Aan de andere kant is het natuurlijk wel weer makkelijk cashen voor Nintendo, die na Mario Kart 8, New Super Mario Bros. U, DKC: Tropical Freeze, Bayonetta 2 en Pokkén Tournament wederom een (ongeveer) zeven jaar oude game voor de volle prijs opnieuw in de winkel legt. Gelukkig maakt het mysterieuze extraatje genaamd Bowser’s Fury veel goed. Maar laten we eerst eens kijken hoe Nintendo de port van SM3DW van Wii U naar Switch heeft verzorgd.
Sneller
Het spelen van Super Mario 3D World op de Switch voelt als een terugkeer van de game die ik op de Wii U al speelde, en dat is uiteraard geen straf. Ook al ben ik meer gecharmeerd van open driedimensionale Mario-games als Galaxy en Odyssey, voelt de feestelijke mix van 2D- en 3D-elementen waar ik als Cat Mario doorheen raas nergens verouderd. En dat razen gaat sneller dan ooit, aangezien de rensnelheid wat elk personage een tikkie is verhoogd. Speedrunners kunnen dus nieuwe records gaan breken, terugkerende spelers kunnen de game nog een keertje lekker vlot doorlopen, en multiplayerspelers zullen nog meer chaos en vriendschappelijke frustratie beleven.
Wat die multiplayerspelers betreft: dit keer zijn niet alleen alle ‘gewone’ levels met vier spelers tegelijk te doorlopen, maar geldt dit ook voor de Captain Toads-puzzellevels. Daarnaast is nu ook de mogelijkheid toegevoegd om online met vier spelers tegelijk door de levels te razen. Tel daarbij wat kleine besturingswijzigingen (inplaats van het touchscreen van de gamepad kun je nu op sommige plaatsen motion controls gebruiken) en dan hebben we de nieuwtjes van Super Mario 3D World wel weer gehad. Wat ons op Bowser’s Fury brengt.
Een grote zee
Voordat ik aan Bowser’s Fury begon, had ik geen idee wat ik ervan moest verwachten. Misschien een extra wereld in SM3DW? Met een groeiend gevoel van verwondering ontdekte ik dat het een opzichzelfstaande game náást SM3DW is. Het is daarbij de eerste échte openwereldgame waar je als Mario doorheen kunt springen. Het beslaat één grote zee, waarin steeds meer eilanden, races en hindernisbanen toegankelijk worden. Zonder dat die eilanden, races en hindernisbanen van elkaar gescheiden zijn door poortjes of andere dingen die het beeld even op zwart zetten.
Als iemand met een zwak voor het puzzelen en uitvogelen in de wat meer open Mario-games, was het een geweldige verrassing, des te meer omdat dit extraatje veel groter bleek dan ik had verwacht – al is het ook weer geen complete extra game. Verwacht iets vergelijkbaars als vier levels uit Mario Odyssey, maar dan gebundeld in één grote omgeving. Binnen die omgeving tref je overigens alleen vijanden en power-ups die ook in SM3DW zaten, soms in licht aangepaste vorm. De gameplay voelt echter meer als die uit Odyssey. En dan is er ook nog de onmiskenbare Sunshine-invloed. En de furie van Bowser.
Belachelijk veel lag
Met zijn door zonnige, vakantie-achtige zee-en-strand-omgevingen grijpt Bowser’s Fury terug op het sfeertje uit Sunshine, maar dit keer met de easy, laidback gameplay die eigenlijk veel beter bij dat sfeertje past. Althans; totdat het begint te stormen, donkere wolken samenpakken en de reusachtige Furie-Bowser verschijnt om je met vuurballen en vlammende stralen te belagen. Dit levert overigens belachelijk veel ‘lag’ op, oftewel vertraging van de beeldverversing. Dat maakt sommige uitdagingen een stuk lastiger, maar kan bij andere uitdagingen ook juist van pas komen. Laat ik niet teveel verklappen, behalve dan dat Bowser’s Fury ook met de regelmatig terugkerende lag- en furie-aanvallen een makkelijke, ontspannende Mario-ervaring blijft, en eentje waar ik eigenlijk best wel blij van werd.
Om teleurstellingen te voorkomen wil ik nog wel even een heldere indicatie geven van hoe groot Bowser’s Fury nu eigenlijk is: ik bereikte de aftiteling na zes uren platformpret, en was daarna nog zo’n vier uur bezig om alle resterende zonnen te verzamelen. Het is dus geen volledige game, maar wel helemaal nieuw, anders en toch ook weer in alle opzichten herkenbaar en blijmakend leuk, zoals alleen een Mario-game blijmakend leuk kan zijn.
Niet zuinig
Ik vind het prijzenswaardig dat Nintendo de moeite heeft genomen om de heruitgave van de meest lineaire 3D-Mario ooit aan te vullen met een geheel nieuwe titeldie als meest open 3D-Mario ooit mag gelden. Het getuigt allerminst van de zuinigheid die ik het bedrijf bij de uitgave van Super Mario 3D All-Stars verweet. Met deze combinatie hoeft geen consument zich bekocht te voelen, al is deze bundel natuurlijk vooral geweldig voor de mensen die Super Mario 3D World nog nooit gespeeld hebben. Ben jij één van die miljoenen? O man, dan ga je een mooie tijd tegemoet
Opmerkingen