TERA review

Het zijn spannende tijden in het MMO-genre. De expansion Mist of Pandaria voor World of Warcraft komt eraan, Star Wars: The Old Republic doet het redelijk en Guild Wars 2 staat te popelen om het genre eens flink op de schop te nemen. 

 

Tussen dat geweld door steekt The Exiled Realm of Arborea, in de volksmond ook wel TERA genoemd, de kop op. EenKoreaanse MMO die wat eigen vernieuwingen met zich mee brengt, maar ook erg veel tradities en cultuurverschillen overdreven onderstreept.

 

Aziaten blijven vreemde snuiters en de cultuurverschillen met het Westen worden ook in TERA snel duidelijk als je de game opstart. In het begin maak je zoals in bijna iedere andere MMO een keuze uit typische klassen die fungeren als tank, healer of DPS, maar die hebben hier (op een lieve kleine panda na) het uiterlijk van een androgyne man of vrijwel naakte vrouw. En anders is er nog dat kinderlijke ras waarbij je dankzij een veel te kort rokje al tijdens het customizen van je personage zonder pardon tegen een slipje aankijkt. 

 

Ja, de polygonenpornofetisjisten en cyberpedofielen onder ons komen behoorlijk aan hun trekken bij TERA. Zeker wanneer je lange touwladders op moet klimmen en een aangezicht van onderen kiest, of als je gewoon rondrent en de slip van je jas mooi uit elkaar splijt om een string tussen twee welgevormde billen te tonen. Het gaat zelfs mij allemaal wat ver, en als deze stijl je niet aanstaat, dan weet je nu al dat je ver weg moet blijven van deze game.

 

Wie echter wel voet zet in de wereld van TERA zal overdonderd worden door haar pracht en praal. Zo staat in het openingsgebied, The Island of Dawn, een toren die meer weg heeft van een prachtige, groteske boom die in bloei staat. De visuals zorgen er dan ook voor dat TERA allesbehalve een straf is om te spelen. Deze MMO is een van de mooiste en fantasierijkste die ik tot nu toe heb gespeeld.

 

Naast de visuele pracht heeft deze MMO nog een onderscheidende factor en dat is gelijk het sterkste punt van de hele game: de combat. In TERA vecht je namelijk niet met auto attack en switch je niet met TAB van vijanden terwijl je je vaste cyclus van aanvallen ritmisch afwerkt zoals in World of Warcraft, nee; de combat in TERA speel je eerder als een third-person action game. Dat betekent dat je zelf positie moet kiezen, moet aanvallen, maar ook aanvallen moet ontwijken. Hierdoor spelen niet alleen je level, gear en skills die je hebt vrijgespeeld een rol, maar ook hoe goed je bent. Zo blok je niet zomaar als je een tank class speelt, maar moet je dit echt timen zoals je dat bijvoorbeeld zou doen in een game als Dark Souls. 

 

Dit gevechtssysteem is leuk om wat simpele vijanden te lijf te gaan, maar komt pas echt goed tot zijn recht bij de veel grotere vijanden die je in TERA in grote hoeveelheden tegenkomt. Deze worden ook wel Big-Ass Monsters (BAMs) genoemd, en kun je dankzij het vechtsysteem in je eentje te lijf gaan. Iets dat echt fantastisch voelt, zolang je maar goed ontwijkt en strategisch vecht. Hierdoor alleen al is TERA een frisse wind binnen het genre.

 

Die wind begon voor mij echter al vrij stel te stinken. Want met uitzondering van genoemd vechtsysteem, is de game zo traditioneel als het maar kan. Zo klikte ik na de welbekende muren aan tekst al snel door de quests heen zonder ze te lezen en voelde ik me weer een loopjongen die tien van deze en tien van die monsters moest omleggen om vervolgens een nutteloos ingrediënt aan een net zo betekenisloos figuur te geven.

 

Met deze gameplay ben ik wel klaar en het is de reden dat ik het niet lang volhoudt in een MMO. Van de combat en pracht en praal heb ik genoten, maar als je op zoek bent naar iets fundamenteel anders dan World of Warcraft dan kun je TERA overslaan. Tenzij je natuurlijk alles te gek vindt aan een traditionele MMO en alleen kritiek had op de combat. Ik ben echter klaar met van uitroepteken naar vraagteken rennen en muren aan tekst te moeten lezen.

 

Bij het spelen van TERA kwam ik dan ook een beetje van een koude kermis thuis. Dat heeft echter niet alleen met de MMO zelf te maken, maar vooral met de ontwikkelingen binnen het genre. Na een weekend opgesloten te hebben gezeten met de makers van Guild Wars 2 en hun game verlang ik veel meer van een nieuwe MMO. Mist of Pandaria gooit niet voor niets het roer flink om en het genre zal later dit jaar mogelijk grote veranderingen ondergaan. TERA blijft voor mij nog te veel in het verleden hangen. 

 

Voor mij valt de game daarom een beetje tussen wal en schip. Het is een prima en degelijke MMO binnen de oude traditie, maar doet naast de combat niets beter dan een World of Warcraft. Ik zie TERA dan ook vooral als een leuke, sporadisch verfrissende MMO die de tijd kan overbruggen tot later dit jaar het echte MMO-geweld uitbreekt met GW2 en Mist of Pandaria.

 

De vernieuwende combat en visuele pracht geven TERA bestaansrecht, maar de game doet verder niets nieuws binnen het genre. Het is daarom vooral prima tijdverdrijf tot later dit jaar het echte MMO-geweld uitbreekt.