
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="1d9e522e-aac3-48af-8c8a-6c9100bdfe4d"><p dir="ltr">Iets meer dan een jaar na de release van het fenomenale The Witcher 3: Wild Hunt, mogen we dan eindelijk aan de slag met de afsluitende DLC. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Blood and Wine is de grootste en meest complete uitbreiding die ik ooit gespeeld heb. Nu was ik al behoorlijk onder de indruk van <a href="https://pu.nl/artikelen/review/the-witcher-3-hearts-of-stone-review/" target="_blank">Hearts of Stone</a>, maar al snel werd bekend dat Blood and Wine nog eens twee keer zo groot moest worden en die belofte is in ieder geval waargemaakt. Ruimschoots.</p><p dir="ltr">Serieus, de hoeveelheid gameplay die je krijgt voor twee tientjes is werkelijk op het belachelijke af. Een compleet nieuw gebied om te ontdekken, een lange verhaallijn met verschillende eindes, bergen nieuwe wapens en gear, tig verse en stuk voor stuk boeiende secondary quests en Witcher contracts; je bent er gerust weer 20 tot 30 uur zoet mee. Maar zoals je weet is omvang nog geen garantie voor kwaliteit en daarom heb ik de afgelopen week kritisch bekeken of Blood &amp; Wine het hoge niveau van The Witcher 3 in stand weet te houden. Of als je een extra clichématige stelling zoekt: is dit een waardig afscheid voor Geralt of Rivia?</p><p dir="ltr"></p><h3 dir="ltr">Het beest van Beauclair</h3><p dir="ltr">Het avontuur begint bij een dringende oproep aan het adres van onze geliefde witharige bikkel. Toussaint heeft hem nodig! De zuidelijke provincie wordt geteisterd door een kwaad van ongeëvenaarde orde en de plaatselijke Hertogin, beter bekend als Duchessa Anna Henrietta, weet als geen ander dat je voor de écht gevaarlijke klussen bij Geralt moet aankloppen. Enkele edele heren uit het hof van Toussaint worden één voor één op brute wijze vermoord en het is aan Geralt de taak om het monster achter deze slachtpartijen een halt toe te roepen. Wat volgt is een meeslepend detectiveverhaal, waarbij je alles wat je dacht te weten over vampiers uit het raam kunt kieperen. Al snel kom je in contact met Regis, een personage bekend uit de boeken en een belangrijke vriend voor Geralt. Regis is zelf vampier en helpt je bij het oplossen van het mysterie, waarbij we er opnieuw aan herinnerd worden dat het verschil tussen goed en kwaad heel genuanceerd ligt.</p><p dir="ltr">De aantrekkingskracht van The Witcher als boeken en als games zit hem in de eigenzinnige draai die het geeft aan bekende volksverhalen en fantasy. Wat dat betreft zit het in Blood and Wine ook weer helemaal snor, met een idioot diepgaande main quest en een breed scala aan sidequests en andere activiteiten. Eén van de grootste pluspunten van The Witcher 3 is dat zelfs de kleinste quests interessant en goed geschreven zijn, wat in deze uitbreiding zeker niet anders is. Of je nou mee wilt doen aan een riddertoernooi, je wilt storten in de rivaliteit tussen verschillende wijngaarden of op diner gaat bij een vreemd schepsel dat lepels verzamelt (en verdacht veel doet denken aan een bepaalde ziekelijke <a href="https://www.youtube.com/watch?v=OWBFKL6H7rI" target="_blank">animatiefiguur</a>), het is allemaal origineel en boeiend, niks voelt als opvulmateriaal. En dat is ronduit knap.</p><p dir="ltr"></p><h3 dir="ltr">Op naar Toussaint!</h3><p dir="ltr">Hoe intrigerend de personages en verhaallijnen ook mogen zijn, het ware hoofdpersonage in Blood and Wine is natuurlijk Toussaint zelf, het enorme gebied dat speciaal voor deze uitbreiding uit de grond is gestampt. Toussaint is ongeveer even groot als Skellige, maar dan wat rijkelijker bezaaid met pittoreske dorpjes en bezienswaardigheden. De hoofdstad Beauclair en het enorme paleis dat er bovenuit steekt doet qua oppervlakte niet veel onder voor Novigrad en gaat er in uitstraling mijlenver aan voorbij. We wanen ons in Toussaint sowieso in veel gezelliger sferen dan in de rest van de game, met landschappen en architectuur die zijn geïnspireerd op Zuid-Frankrijk en Italië. Rondrijden door het zonnige Toussaint is een waar genot voor het oog en de screenshots en trailers houden je niet voor de gek; Blood and Wine is een ongekend visueel spektakelstuk.</p><p dir="ltr">Maar past al die pracht en praal eigenlijk wel bij The Witcher? Daar ben ik na vele uren tussen de bloemrijke velden, lieflijke mediterrane huisjes en lofdichtende barden niet zo van overtuigd. Alles in Toussaint draait om wijn en traditie. Het is het land van koene ridders ende hoffelijkheid, van eer ende romantiek. Het is een soort parodie op het traditionele ridderverhaal, dat net zo belachelijk overkomt als bijvoorbeeld <a href="https://www.youtube.com/watch?v=X81AoBcVnaA" target="_blank">Dulac</a> uit Shrek. Geralt reageert in het begin lekker sarcastisch op al dat overdreven gedoe, waar ik goed om heb gelachen, maar na tien keer een rijmende gast in een glimmend, goudkleurig harnas aan hebben moeten horen, was de grap er wel een beetje vanaf. Het naargeestige verhaal en de paar nasty nieuwe monsters (kotsende planten en duizendpoten zo groot als een paard), konden helaas niet voorkomen dat ik al snel heimwee kreeg naar de rauwe, ranzige teringzooi en doffe ellende van Velen en Skellige.</p><p dir="ltr"></p><h3 dir="ltr">Home sweet home?</h3><p dir="ltr">Bovenstaande is natuurlijk vooral mijn eigen voorkeur, jij zult je er ongetwijfeld wel gaan thuisvoelen en niet in de laatste plaats omdat Geralt nu een eigen huis tot zijn beschikking heeft! Sterker nog, de Hertogin schenkt Garelt in het begin van de game een complete, vervallen wijngaard om in te verblijven tijdens je missie. Dit nederig stulpje werkt eigenlijk precies hetzelfde als je onderkomens in bijvoorbeeld The Elder Scrolls of Assassin’s Creed, waarbij verschillende onderdelen te upgraden zijn. Zo kun je alle kamers en het erf laten opknappen, zwaarden aan de muur hangen, je gear showen op armor racks en je stal uitbouwen om Roach extra stamina te geven. Met name de aanschaf van een luxe slaapkamer blijkt handig: als je er slaapt krijg je een XP-bonus, extra vitality en een extra lading op al je potions. Ik heb altijd een zwak voor dit soort dingen, reken maar dat die game mijn PS4 niet verlaat voordat dat hele landgoed spik en span is!</p><p dir="ltr">Een ander voordehandliggend RPG-dingetje dat in The Witcher 3 gek genoeg nog ontbrak: set-bonus! Voorheen matchte je een heel setje gear vooral voor de looks, maar Blood and Wine brengt een aantal nieuwe sets waarbij completeren ook qua stats voordelen geeft. Alle gear van de bestaande Witcher-schools is te upgraden naar grandmaster status (spoiler: de grandmaster feline armor heeft een hood!), met een unieke set-bonus per school. Hoe meer je van een bepaalde set draagt, hoe meer bonusattributen het met zich meebrengt. Ook mag je op zoek naar diagrams van de compleet nieuwe Manticore Witcher-school en zijn er enkele unieke sets in de wereld te vinden met eveneens hun eigen set bonussen. Mijn favoriet is een compleet zwart harnas in Vampier-stijl, waarbij de set-bonus je vitality oplevert bij het doden van vijanden. Daarnaast is alle Witcher-armor vanaf nu te verven, waar je dan weer zelf verf voor moet vinden en/of craften. Een geinige toevoeging, al heb ik nog niet heel stijlvolle resultaten gekregen, ik draag mijn grandmaster berenpakkie toch liever zonder roze strepen.</p><p dir="ltr"></p><h3 dir="ltr">Muteren tot je erbij neervalt</h3><p dir="ltr">Nieuw in Blood and Wine is het Mutations-systeem, een extra skilltree vol met handige perks, waarvan er helaas maar één tegelijk actief kan zijn. Hierbij moet je denken aan dingen als de mogelijkheid om vijanden te bevriezen met Aard, tot het kunnen incasseren van damage met Adrenaline points. Daarnaast heb je de basis mutation genaamd Strengthened Synapses, waarmee je tot maximaal zes extra ability-slots kunt verkrijgen, afhankelijk van hoeveel Mutations je ontgrendeld hebt. Dit hele systeem is te unlocken door middel van een speciale sidequest en voelt als een sterke toevoeging. Nadeel is dat Mutations bergen aan skill points en mutagens kosten, dus je krijgt ze tijdens het spelen van Blood and Wine nooit allemaal unlocked. Je kunt hier vervolgens wel helemaal op losgaan in New Game Plus en bij een game als The Witcher 3 overweeg ik dat zelf ook nog eens te gaan doen. Weet iemand waar ik extra vrije tijd bij kan bestellen?</p><p dir="ltr">Zoals je weet wordt The Witcher 3 regelmatig gepatchd en zo is er <a href="https://pu.nl/artikelen/nieuws/grote-patch-voor-the-witcher-3-in-ontwikkeling/" target="_blank">as we speak</a> weer eentje onderweg en verscheen er gelijktijdig met Blood and Wine een hele dikke update, met voornamelijk tweaks aan de interface. De indeling van de inventory is op de schop gegaan, maar een echte verbetering kan ik het niet noemen. Fijn is wel dat de world map soepeler werkt en dat je al je boeken die je ooit gehad hebt kunt lezen vanuit de glossary. Buiten dat blijft het een (op console tenminste) veel te traag reagerend, onoverzichtelijk en vooral clunky systeem. Het voelt niet van deze tijd en dat is toch pijnlijk in een game waarbij je zo afhankelijk bent van menuutjes.</p><p dir="ltr"></p><h3 dir="ltr">Tot zover The Witcher</h3><p dir="ltr">Om tot slot zonder spoilers nog even terug te komen op de hoofdverhaallijn, ik kan niet genoeg benadrukken hoe goed deze in elkaar zit. Diep uitgewerkte personages, verrassende plotwendingen en duidelijke keuzemomenten die echt veel verschil maken, het is precies wat je van The Witcher gewend bent. Omdat het natuurlijk een stuk korter is dan de main quest van Wild Hunt, is het allemaal wat meer gefocust en rechtlijniger dan het ellenlange verhaal rond Ciri en dat voelt verfrissend. De bekende eindeloze dialogen hadden van mij echter nog wel wat korter gemogen, maar dat is juist wat veel mensen zo goed vinden aan The Witcher. Blood and Wine zou daarnaast zeker niet misstaan als stand-alone titel, daar is het compleet genoeg voor.</p><p dir="ltr">En toch voelt het lang niet zo aangrijpend als de beste stukken van The Witcher 3 en heeft het me niet zo kunnen verrassen als Hearts of Stone deed, wat ik nog steeds als de beste questlijn van de hele game beschouw (serieus, ga die spelen, nu!). Dat komt niet alleen door de naar mijn mening te rooskleurige (maar oh zo mooie) setting, maar de meeste personages voelen voor mij net even iets minder interessant en geloofwaardig. Dit is voorlopig het einde van The Witcher en Geralts verhaal, maar verwacht geen episch slotstuk rond de White Wolf, want het draait in Blood and Wine eigenlijk helemaal niet om hem. Het is dan ook jammer dat CD Projekt RED de wereld van The Witcher nu voorlopig achter zich laat, maar dat neemt niet weg dat ik verschrikkelijk benieuwd ben naar wat ze met het nog veel ambitieuzere Cyberpunk 2077 kunnen neerzetten. Bring it on!</p><p></p></div>
</div>
</content>
</article>


The Witcher 3: Blood and Wine - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links