Alien Romulus spoilerpraat - Gen Z in de horrorruimte is… goed!

Let op: dit artikel bevat spoilers voor alle Alien-films, inclusief Alien: Romulus.

Dwayne: Tijn jongen, wij hebben volgens mij een film gezien waar we allebei erg blij van zijn geworden. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik al jaren geen Alien-content heb geconsumeerd. Prometheus was de laatste, maar toen ik zag dat Fede Alvarez aan de slag mocht met Alien: Romulus werd ik toch wel heel enthousiast. De man weet als geen ander hoe je goede body horror brengt (eervolle vermelding voor Evil Dead) en hij is fan van praktische VFX. Ik ben deze week heerlijk onbezoldigd door trailers in de relaxseat gaan liggen en ik liep zeer tevreden naar buiten. Zoals gezegd heb ik Alien: Covenant niet gezien, maar ik heb in ieder geval de beste Alien-film sinds Aliens gezien. Wat jij?

Tijn: Poh, ik sta daar wel anders in. Alien is een van m’n favoriete films, omdat ik die op elfjarige leeftijd heb gezien, doodsbang was, en daardoor besefte wat je met dit medium wel niet kan doen. Alien: Covenant heeft een slechte reputatie, maar daar geniet ik nog altijd keihard van. Evil Dead uit 2013 staat sowieso in mijn top vijf remakes, dus toen de naam Fede Alvarez werd gedropt in relatie tot Alien, werd ik dolblij. Daarbij is het extra tof dat hij het liefst praktische effecten en grote sets gebruikt, waardoor het allemaal lekker tastbaar is - hij heeft zelfs de VFX-mensen van Aliens er weer bijgehaald om aan deze film te werken. Ik zat er meteen weer in!

Dunke: Het was te merken ook. Praktische effecten zijn over het algemeen superieur aan cgi – wat er overigens ook fantastisch uit kan zien, begrijp me niet verkeerd – en dat druipt in Romulus echt van het scherm. Alleen al die mijnplaneet, dat zijn gewoon echte sets, joh! Het deed me denken aan Ferrix uit Andor, alsof ze gewoon een volledig dorp hebben gebouwd dat te verkennen is. De sfeer voelde heel erg aan als die van Blade Runner, wat eigenlijk best goed bij een Alien-film past. Eigenlijk is het daarom een goeie flex dat we al vrij snel de ruimte ingaan, maar ook had ik makkelijk nog wat tijd kunnen spenderen op die planeet. Gelukkig was alles ver boven de aardkorst ook een genot om naar te kijken.

Dwayne: Je zegt het, man, ik werd weer helemaal ondergedompeld in de dystopische en wereld van Alien. Natuurlijk trekt Alvarez alle trucjes uit de kast om nostalgische gevoelens op te wekken - het Fox-logo dat wordt verstoord, het klassieke stijltje van de opening credits, precies hoe Scott dat vroeger deed - maar hij zet zijn Alien-universum echt geloofwaardig neer. En godzijdank kiest hij voor een groepje boerenpummels als hoofdpersonage. Dat werkt toch beter dan een stel wetenschappers in dit universum, zeker gezien de invloed van Weyland-Yutani.

Tijn: Jup, lang leve de boerenpummels. Vanuit het perspectief van werknemers van de lage rangen van Weyland-Yutani kun je veel beter laten zien wat voor strontbedrijf het is. Het is veel spannender om stukje bij beetje te ontdekken wat voor geheime experimenten er hogerop aan de gang zijn, dan om het te zien vanuit de wetenschappers. Die experimenten zien er bovendien echt fenomenaal goor uit. Nachtmerrievoer. 

Dunke: Zeg dat, Tijn. Potvolkoffie wat zien die monsters er gelikt uit. Ik heb dus alleen Alien gezien – verschrikkelijk, I know – maar eigenlijk voelde het daardoor juist extra speciaal wanneer een Xenomorph zijn entree maakte. Het perfecte monster-design, als je het mij vraagt, maar die shit met de rat in het lab was ook freaky as fuck. En natuurlijk het laatste monster, de babilien zoals ik ‘m ben gaan noemen. De reveal was ontiegelijk creepy, en het design geweldig, maar toch raakte ik er te snel aan gewend. Al snel was de angst wel een beetje weg, wat ik jammer vond. Neemt niet weg dat de effecten alom gejubel verdienen, want ieder shot wordt er beter door.

Dwayne: Pohh, ja de VFX was top notch man! Je zit gewoon naar echte animatronics te kijken (al twijfel ik wel behoorlijk over die final boss creature, haha) en dan drop ik ‘m weer: geloofwaardigheid. Dat is echt het toverwoord hier. Ik geloof dat ze in levensgevaar zijn, want de dreigingen zijn bijna tastbaar. Ik zie en voel dat Andy een synth is door de uitmuntende lichaamstaal en mimiek van David Johnson. En dat alles werkt heerlijk samen met overtuigend geluidsontwerp, boeiende shots en een fijne edit die op tijd naar wijde plaatjes snijdt. Op een of andere manier was de belichting wel opvallend minder memorabel dan die van de klassieke films. Zelfs voor een Alien-film vind ik alles best donker. 

Tijn: Die final boss was praktisch! Het is deze man, kennelijk een basketballer. Die wil ik niet in een donker steegje tegenkomen. Andy vond ik ook echt een hoogtepunt - het acteerwerk van David Johnson is fenomenaal. Aan het andere uiteinde daarvan staat cgi-Ian Holm, die om een of andere reden nog als een andere android dan Ash terugkeert. Het ziet er behoorlijk uncanny valley uit, en het hele punt van zijn personage was juist dat niémand wist dat het een android was. Heh?

Dwayne: Ja, Rook heet zijn synth deze keer om een of andere reden en ik vind hem denk ik een van de zwakste schakels uit de film. Hij bestaat bij de gratie van fan service en dient voornamelijk als instrument om talloze dialogen op ons af te vuren met lore en andere expsition dump. En da’s niet altijd erg als het goed wordt uitgevoerd, maar die mokerslechte cgi… Ik bedoel, die mond! Dat sloeg echt helemaal nergens op. En ja, verder vind ik de Gen Z-ers uit de cast voor het overgrote deel verwaarloosbaar. Andy, Rainley (ik noem haar gewoon zo omdat ze letterlijk Ripley is) en Tyler waren de enige personages om wie ik een neuk gaf, zeg maar. De rest mocht mij zo snel mogelijk gepakt worden. Maar hey, onder de streep hebben we een kneiterspannende, zij het licht imperfecte Alien-film.

Dunke: Mijn hart pompt met liefde voor Rogue One, maar het gebruik van deepfakes in films dat erdoor genormaliseerd is kan ik echt heel slecht hebben. Ash – of nou ja, Rook inderdaad, Dwayne – had elk ander gezicht van een levende acteur kunnen hebben en het zou net zo impactvol geweest zijn. En hoewel de jongere cast naar mijn mening prima was, waren de personages die je noemde inderdaad wel de uitschieters. Misschien wil ik Isabela Merceds Kay ook nog aan de lijst toevoegen, maar ze kreeg in vergelijking met de rest niet zoveel te doen.

Tijn: Ik ben verder echt enorm over Romulus te spreken - ik ben er al twee keer heen geweest en ik kijk hem waarschijnlijk meteen nog een keer als ‘ie op streaming verschijnt. Het oog voor detail is geweldig (de Alien: Isolation-telefoon! De muurschildering als ze het schip in komen!), de spanning is om te snijden en je wordt beloond met lekker nare creatures op het eind. De enige minpuntjes zijn voor mij de deepfake van Ian Holm en de fanservice, want die ‘get away from her’ haalde me er ook wel een beetje uit. Dit mag Fede Alvarez wel met meer franchises doen. (Fede, wil je alsjeblieft Nightmare on Elm Street nieuw leven inblazen?)

Dwayne: Trouwens, die basketballer hè, die man is ENG. Geweldige casting.

Dunke: Yep, ik ben een groot fan van Romulus. Eerlijk gezegd is dit misschien zelfs het duwtje dat ik nodig had om meer in horror te duiken. Naast Five Nights at Freddy’s is dit de enige horrorfilm die ik in de bioscoop heb mogen aanschouwen en dat was genieten. Eerst maar eens kijken naar Fedes filmography, maar ook even bijkomen van deze toffe ervaring.