Het derde The White Lotus-seizoenis net zo onaangenaam, maar minder intens

Als je altijd hongerig bent naar nieuws, dan kom je veel spoilers tegen. Uit sommige koppen van nieuwsberichten en recensies leer je soms meer dan waar je op dat moment klaar voor bent. Zo kwam ik een nogal zure recensie tegen van het derde seizoen van The White Lotus. Nou ja, de kop ervan. Had die persoon inderdaad zo’n slechte ervaring gehad?

Even schrikken

De beginscène van het derde seizoen is wel even schrikken. Waar het in The White Lotus normaliter wat mysterieuzer begint, gaat het er hier al vrij snel vrij hard aan toe. Gelukkig duurt het niet lang voordat je in de gebruikelijke vakantieperikelen terecht komt, want de scène wordt al snel afgekapt voor een scène waarin onze hoofdrolspelers van dit seizoen worden geïntroduceerd. De haast compleet nieuwe cast is weer even wennen, maar dat is nou eenmaal hoe The White Lotus werkt. Bovendien is niet iedereen een volledig nieuw gezicht: er zijn wel degelijk mensen bij die je al kent.

Maar, of je ze nu kent of niet, ze weten vrijwel altijd iets te doen wat gewoon hartstikke irritant is. Vooral de eigengereidheid van veel mensen wordt pijnlijk duidelijk. We hebben een gezin waarvan paplief alleen maar met zijn telefoon bezig is, een koppeltje waarvan de man ook duidelijk zijn focus elders heeft, en drie vriendinnen die zo ontzettend nep tegen elkaar doen dat je er zelf op de bank het maagzuur van krijgt. Dit past natuurlijk allemaal binnen het DNA van The White Lotus.

Drie vriendinnen

Die drie vriendinnen bijvoorbeeld lijken het in eerste instantie hartstikke naar hun zin te hebben. Lekker op ’een meidentrip, hartstikke gezellig. Maar wat blijkt? Steeds vaker vallen ze elkaar af, zonder dat heel gemeen aan te pakken. Net even zo’n steek onder water, net even over die ander praten als ze even naar het toilet is: de dames lijken elkaar achter die grote glimlachen eigenlijk maar weinig te gunnen. Hoe diep gaat dat misgunnen? Gaan ze de rest van hun leven zo door, of komt er dan toch zo’n hevige ruzie op vakantie waardoor de vriendschap op scherp wordt gezet?

Er zijn verschillende elementen die van The White Lotus zo’n iconische serie maken. De introtune, de cinematografie, het vakantiegevoel dat de show opwerkt en de enorme mate van onuitstaanbare menselijkheid die erin zit. De muziek speelt ook een veel grotere rol dan je misschien denkt. Het zet enorm de toon als het gaat om het overbrengen van een gevoel van: ‘Hier klopt iets niet’ of ‘Dit staat op het punt om helemaal mis te gaan’. De componist heeft over een eerder seizoen wel eens gezegd dat hij een soort tropische onderhuidse angst wil overbrengen met de gekke, menselijke stemgeluiden die je niet kunt begrijpen. Dat zit ook helemaal goed in dit derde seizoen.

Verder volgen we weer ‘gewoon’ de vakantie van verschillende groepjes mensen en leren we hun problemen kennen. Opvallend is dat we ditmaal iets minder worden meegenomen in hoe mensen zich voelen, wie de mensen precies zijn. Is het omdat er zoveel variatie in vakantiegangers is, of omdat de makers juist niet wilden dat bepaalde personages er beduidend uitspringen? Het is me in de eerste zes afleveringen die ik heb mogen bekijken niet duidelijk geworden. Dat maakt het moeilijk om dichtbij te komen: je voelt als kijker minder mee, er is een zekere afstand. Misschien is het omdat het moeilijk is de ‘goede’ mensen uit deze groep te ontdekken, of krijgen die goede mensen niet de juiste aandacht. Het duurt hierdoor ook wat langer voordat het seizoen goed op gang komt.

Gruweldaad

Tegelijkertijd ben je als kijker natuurlijk ook niet gek. Je weet immers wat zich in de eerste scène afspeelt, je weet alleen het hoe en waarom niet. Je weet dat je vervolgens terug bent gegaan in de tijd, dus is het aan jou om de kruimels op te pikken en stukje bij beetje bij elkaar te puzzelen wat zich gaat volstrekken in de toekomst. Dat is de essentie van deze serie: je krijgt soms wat afleiding, soms krijg je wel de echte waarheid te zien, maar je bent de personages stukje bij beetje aan het ontrafelen. Het tempo of ritme waarin dat gebeurt voelt in dit seizoen anders dan gedurende de volgende seizoenen, maar je zou ook kunnen stellen dat dat wel past bij de gruweldaad die er plaatsvindt.

Plus: ook als je geen kijker bent die zich als ware Sherlock vastbijt in het onderwerp, kun je nog genieten van deze serie. Waar ik altijd de vergelijking trek met games als Far Cry die voelen alsof je op vakantie bent, daar is The White Lotus absoluut het serie-equivalent van. Je waant je echt even in een andere wereld, een tropische bestemming, terwijl er ook een bepaalde tijdloosheid vanuit gaat. Je ziet geen merken, geen drukke straten, je ziet vooral de natuur en de cultuur van het land waarin we ons bevinden. Thailand is een van de favoriete vakantiebestemming van veel Nederlanders, maar ook als je er al vaak bent geweest laat The White Lotus het land toch op een andere manier zien.

Irritant gedrag

Ik heb dit artikel zoveel mogelijk spoilervrij proberen te houden. Het kan hierdoor wat vaag overkomen, maar dat komt omdat The White Lotus eigenlijk een unieke ervaring is. Het is iets waarbij je zelf moet bedenken of je het irritante gedrag van de personages trekt of niet. In ieder geval komen er veel herkenbare situaties voorbij, in combinatie met een paar heel absurde. Zo houden de makers je alert. Wordt dus vooral niet te ontspannen van dat fijne vakantiegevoel: er schuilt altijd wel weer iets wat je niet vaak ziet om de hoek.

Ik kan dan ook wel begrijpen waarom sommige recensenten dit niet zo’n sterk seizoen vinden: je wordt minder aan de hand meegenomen en het tempo lijkt er niet lekker in te komen. Dat is jammer. Maar je kunt het ook anders bekijken: die afstand die meer dan ooit lijkt te bestaan tussen de personages en de kijker, de verschillende verhalen die ditmaal echt heel weinig met elkaar te maken lijken te hebben en dat vreemde ritme van vertellen: misschien heeft dat juist alles te maken met hoe het seizoen zich uiteindelijk ontvouwt. Misschien wil het ons ergens ook een spiegel voorhouden. Ik zit er in ieder geval in meditatiehouding al helemaal klaar voor.

Goed om te weten: we hebben de eerste zes afleveringen van de serie gezien. Het derde seizoen bestaat in totaal uit 8 afleveringen. The White Lotus is te zien via HBO Max.