Ook Gekeken - Speak No Evil, Puss in Boots: The Last Wish en Batman: Caped Crusader

In Speak No Evil gaan de personages liever dood dan dat ze in ongemakkelijke situaties belanden

Tijn:

Voordat ik van wal steek: ik heb de Amerikaanse remake gekeken die momenteel in de bios draait. Het origineel heb ik niet gezien, maar ik heb me laten vertellen dat personages daarin lyrisch zijn over Trijntje Oosterhuis’ engelachtige stem, dus ergens ben ik wel benieuwd. De vergelijking met het origineel kan ik dus niet maken, maar als ik Speak No Evil (2024) op zichzelf beoordeel, kan ik alleen maar zeggen dat het eerste uur me bij de strot greep om hem daarna weer net zo plotseling los te laten - ruim een halfuur voordat de film voorbij was.

Speak No Evil draait om een koppel met een aantal problemen in hun huwelijk. Op vakantie ontmoeten ze een ander stel, waarmee ze een week lang vakantievertier beleven. Dit koppel lijkt preciés te hebben wat zij missen, dus gaan ze in op hun uitnodiging om samen met hun dochter een weekend te komen logeren, ondanks het feit dat het een beetje vreemde vogels zijn.

Al snel komen er een hoop rode vlaggen om de hoek kijken die onze twee hoofdpersonen maar niet aankaarten vanuit ongemak. Wat dat betreft is het een beetje zoals Barbarian, maar dan voor double dates - alleen waar Barbarian een heerlijk competente hoofdpersoon had, houden deze twee ouders liever hun bek, puur om een ongemakkelijke situatie te vermijden - terwijl dat betekent dat zij zelf en hun dochter in levensgevaar blijven verkeren.

Het is in eerste instantie best een bijzondere uiteenzetting van de twee koppels, maar richting het middelpunt van de film slaat de intrige van de kijker om naar onvrijwillig gegiechel vanwege de vreemde acties van de hoofdpersonen. Ze gaan létterlijk liever dood dan dat ze in een ongemakkelijke situatie belanden.

Waar het script wat steekjes laat vallen, is het acteerwerk gelukkig wel erg goed - met name James McAvoy geeft al reden genoeg om deze film te checken. Speak No Evil wist me nog altijd te vermaken, maar verwacht geenmoraal of diepgang - die verdween als sneeuw voor de zon toen de hersencellen van de hoofdpersonen dat ook deden. Prima kijkvoer dus, maar wel met iemand naast je om samen lekker cynisch op de film te kunnen zeiken.

Door Puss in Boots: The Last Wish liep Sebas zonder sokken rond

Sebas:

Verdomme, Tijn! Ik was net van plan om mijn zegje over Speak No Evil te doen. Laten we het er dan nog heel even kort over hebben. Met het matige aanbod in de bioscoop vond ik het best een aangename verrassing. De sfeer die neergezet wordt in de eerste helft van de film vind ik erg goed gedaan, en er worden best wat ongemakkelijke momenten gecreëerd. Het script is soms iets minder, maar dat mocht voor mij de pret niet drukken. En wat blijft die James McAvoy toch een goede acteur. Hij is de echte ster van de film.

Verder heb ik eindelijk Puss in Boots: The Last Wish gezien. Hij stond al een tijdje op mijn kijklijst door de goede reviews die ik overal zag. Toen ik de film op Netflix zag staan werd het dan toch maar eens tijd dat ik de film ging checken. Ik moet zeggen dat ik nauwelijks geanimeerde films kijk, maar de manier hoe deze film eruit ziet blies me van mijn sokken.

En als je denkt dat deze film alleen voor kinderen is, heb je het goed mis! De onderwerpen die deze film behandelt, waaronder de dood, zijn echt heel goed gedaan. De boze wolf die onze favoriete geanimeerd kat lastig valt vind ik ook één van de meest interessante ‘badguys’ in geanimeerde films ooit. Gaat dat zien, mensen!

Batman: Caped Crusader zweeft vooral rond

Dunke:

Het werd de hoogste tijd voor een nieuwe geanimeerde Batman-serie. Na klappers als The Batman - die serie uit 2004, niet de fantastische film - Brave and the Bold en natuurlijk The Animated Series heeft de volgende serie rondom het iconische personage hoge verwachtingen om waar te maken. Caped Crusader op Prime Video doet dat in het eerste seizoen nog niet, maar dat betekent niet dat het geen geinige serie is, of dat de potentie gelijk in de afvoerput verdwijnt. 

Het team achter Batman: Caped Crusader is in ieder geval niet verkeerd. Bruce Timm, de man achter Batman: The Animated Series, produceert samen met Matt Reeves van The Batman - nu wel de film - en J.J. Abrams deze nieuwe versie van de welbekende superheld. Caped Crusader speelt zich af in de jaren veertig van de vorige eeuw, en heeft een film noir-stijltje dat op zichzelf al perfect bij de Dark Knight past. Period-piece Batman biedt daarbij ook de kans om klassieke schurken over een andere boeg te gooien. Zo krijgen we nieuwe versies van The Penguin- nee, niet Colin Farrell onder een laag make-up - en Harley Quinn te zien. Voeg daar nog een paar aardige verrassingen aan toe, en met de Rogues Gallery zit het in Caped Crusader in principe wel goed.

Toch is het niet allemaal Batarangs en Batmobiles. De beste manier om Caped Crusader te beschrijven is eigenlijk simpelweg… droog. Een deel daarvan is toe te wijzen aan de animatie. Die is over het algemeen namelijk niet ontzettend flashy en meeslepend. Hier en daar wordt er tof gebruikgemaakt van zowel 2D- als 3D-elementen in een shot, maar het is net iets té overduidelijk dat deze serie geen monsterbudget heeft gekregen. De animatoren hebben zeker hun best gedaan, maar zelfs in vergelijking met series van twintig jaar geleden oogt Caped Crusader iets te stijf.

Het verhaal van de serie is ook niet het beste dat je ooit mee gaat maken, al is het gewoon een prima Batman-verhaal. Zeker als een adventure-of-the-week komt Caped Crusader goed tot zijn recht. Iedere week een nieuwe schurk of mysterie om op te lossen doet dan wel weer denken aan de animatieseries van weleer. De tien afleveringen van het eerste seizoen zijn niet het meest memorabel, maar kijken simpelweg prima weg. 

Hoewel Batman: Caped Crusader prima vermaak biedt en perfect is om hier en daar eens een aflevering van op te zetten, kijk ik nu al meer uit naar een tweede seizoen. De fundering van Wayne Manor ligt er, maar de makers moeten nog even iets dieper graven totdat ze in de Batcave terechtkomen. Meer imposante slechteriken en meer vloeiende animaties alleen al zouden de serie nog fijner maken om naar te kijken. 

Wel nog een tipje van de zaak als je geen genoeg kan krijgen van Batman in andere tijdperken: Gotham By Gaslight plempt Bruce Wayne in Victoriaans Engeland en zet hem op het spoor van Jack the Ripper.