Laten we eerlijk zijn: Mario Kart 8 was perfect. Of in ieder geval goed genoeg om – mede dankzij de remaster en een bak dlc – elf jaar lang op te teren. Nintendo had Mario Kart met dat deel in feite uitgespeeld, dus het moest anders. Het resultaat is Mario Kart World, een titel die op een geheel eigen, briljante manier kijkt naar het openwereldgenre.
Dat zeg ik op basis van een zeer intense, volle dag spelen van de game op de gloednieuwe Switch 2. Dat is gelijk het slechte nieuws: dichterbij een volledige review komen we deze week niet. Gelukkig hebben we alle modi al kunnen spelen en daarmee een redelijke voorsprong op het gepeupel, want World vergt een ietwat andere benadering dan voorheen.
Grootste track ooit
Het duurde even voordat de titulaire open spelwereld klikte. Wil je immers niet liever rondjes rijden op een vertrouwd circuit? Het antwoord luidt nee, dat wil je na flink wat potjes World niet meer. Het zit namelijk zo: in plaats van drie tot vijf rondes spenderen op hetzelfde circuit, is elke Grand Prix een Tour door de wereld van de game, langs verschillende banen. Elke afzonderlijke race bestaat daarom uit een circuit en een deel tussenweg naar de volgende baan, waardoor je aan één stuk door knalt.
‘Tussenweg’ doet echter geen recht aan de manier waarop Nintendo de open spelwereld heeft vormgegeven, want meestal heb je dat amper door. Jij ziet Mario Kart in een open wereld, Nintendo ziet één grote Mario Kart-track die stampvol details, routes en geheimen zit. De grootste prestatie is daarom niet dat een Grand Prix nu één gestoorde, gevarieerde achtbaan aan bangers van circuits is, maar dat het in élke mogelijke richting en vorm werkt. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe knap dat is.
Een Grand Prix is namelijk een vooropgezette tour door een regio van de wereld, die dus naadloos in vier races doorloopt. Versusraces en de nieuwe Knockout Rally-modus geven je echter de vrijheid om zelf een groot deel van de route te kiezen, die dus compleet andere wegen volgt en soms letterlijk in de tegenovergestelde richting gaat – inclusief nieuwe shortcuts, details en geheimen. Een simpel voorbeeld is het op Double Dash gebaseerde Dino Dino Jungle, waarin je in de ene richting over de staart van een dinosaurus grindt om shortcuts te pakken, en hij in de andere richting op je afkomt.
Dat maakt elke race in de praktijk waan-zinnig leuk en gevarieerd. Ik moet constant denken aan de hype rondom tracks als Cloudtop Cruise en DK Mountain, en hoe eigenlijk elke track in World diezelfde creativiteit en visuele overdaad kent. Een spookbioscoop dat het beeld soms verandert in een ouderwets filmdoek, een lanceerbasis waarop je gigantische tonnen ontwijkt van een mecha-Donkey Kong, DK Pass dat opeens verweven is in de omgeving, een gigantisch vraagtekenblok in de lucht: Nintendo heeft al z’n goede ideeën van het afgelopen decennium bewaard voor de tracks in World.
De nieuwe standaard
Circuits zijn overigens ook een stukje breder om zo de 24 deelnemers die elke race telt kwijt te kunnen, maar van die extra ruimte wordt in tegenstelling tot Mario Kart Tour op een fantastische manier gebruikgemaakt. Naast traditionele wegen en schansen om stukken af te snijden, kun je door over rails te grinden en over muren te rijden compleet nieuwe routes kiezen. Vooral de nieuwe sprongmechaniek, die je inzet door de driftknop ingedrukt te houden zonder te sturen, is vrij lastig om onder de knie te krijgen.
Eenmaal in de vingers levert het echter niet alleen een bak aan extra boosts en shortcuts op, maar ook een nieuwe manier van kijken naar de banen. Elke muur is opeens een kans om van rail naar rail te springen en andere coureurs keihard voorbij te vliegen. Je komt uiteraard nog prima weg met driften, springen en rode schilden spammen als een vervelende oude man, maar de echte winnaars passen zich aan.
Dat wordt in geen enkele andere modus duidelijker dan in de afvalrace Knockout Rally, waarschijnlijk mijn nieuwe go-to voor een potje Mario Kart. Daarin kies je een van de extra lange routes door de wereld en race je door totdat er één winnaar over is. Juist de spanning die komt kijken bij de tussentijdse checkpoints, waarvoor je een minimale positie binnen de race moet behalen om door te gaan, is ongekend. Waar je je in Grand Prix nog wel een slecht rondje kunt veroorloven, kan nu elk schild op je bakkes een hele kostbare zijn. Regelmatig gebeurt het dan ook dat de aanloop naar het volgende checkpoint één groot slagveld met rondvliegende items is, en je soms tot op de laatste milliseconde niet weet of je het haalt. Dát is puur Mario Kart-plezier.
Lekker cruisen
Een nadeel van het gebrek aan traditionele rondes is dat je in razend tempo in verschillende richtingen langs allerlei omgevingen vliegt, en dus weinig ruimte hebt om de banen uit je hoofd te leren. Daarvoor heeft Nintendo Free Roam in het leven geroepen, waarin je lekker vrij rond kunt cruisen en elke uithoek van de map naar hartenlust kunt verkennen. Dankzij fast-travel verschijn je aan de start van elk circuit, en aan de hand van kleine missies helpt de game je een beetje bij het ontdekken van de baan.
Begrijp me niet verkeerd: een beetje cruisen en vrij de camera kunnen bewegen is een heerlijke bezigheid. Ook de missies zijn soms best uitdagend en helpen je daadwerkelijk bepaalde delen te herkennen gedurende races. Het is alleen… een tikkie saai? Er lijken niet bijster veel verschillende missietypen te zijn en ze leveren allemaal slechts een sticker om op je kart te plakken op, en naast het verzamelen van munten of bepaalde schakelaars activeren is er niet bijster veel te doen.
Als online lobby werkt de open wereld een stuk beter, zo blijkt als we via een ‘lan-party’ samen belachelijke foto’s maken en de host een volgende race start. Het is waarschijnlijk precies waar GameChat op Nintendo Switch 2 voor is bedoeld: lekker een beetje ouwehoeren met je vrienden en af en toe een verhit potje Knockout Rally spelen. Maar een echte online hub zoals Forza Horizon, waarbij je ook andere spelers direct kunt uitdagen, hoef je niet te verwachten.
Als we dan toch bezig zijn met klagen: de Battle Mode profiteert niet zozeer van de open spelwereld. Vergelijkbaar met Mario kart 8 zijn delen van de map afgezet om spelers in los te laten, terwijl de modus juist profiteert van een arena-opzet. Sommige ‘maps’ zijn prima en bieden ouderwets spannende Balloon Battles, maar sommige voelen gewoon een beetje knullig.
Tot volgende week
De focus van Mario Kart World ligt in ieder geval duidelijk op het racen, en dat is ook wat waard. Waar het een open wereld vol losse races had kunnen zijn, heeft Nintendo juist gekeken naar hoe je zo’n wereld kunt gebruiken om elke race op een natuurlijke manier in elkaar over te laten lopen. Dit is wat Mario Kart nodig had.
Dan heb ik het nog niet eens gehad over de kleurrijke selectie aan personages en de manier waarop je ze vrijspeelt, of de potentie die de spelwereld heeft om uit te breiden. Maar zoals gezegd is een volle dag spelen nog niet voldoende om daar allemaal een definitief oordeel over te vellen. Ik zou zeggen: ga donderdag lekker zelf met de game aan de slag, dan komen we volgende week bij je terug met de volledige review.
Mario Kart World verschijnt op 5 juni voor de Nintendo Switch 2. Op die dag komt ook de Switch 2 zelf uit. Er is een bundel beschikbaar waarin de console en een downloadcode voor de game zit.
