Dacht je na twee films klaar te zijn met die clownerie in Derry? Nee hoor! Het kneiterdikke boek IT bevat een hoop subplots die de moderne films niet hebben gehaald, die toch zéker het vertellen waard zijn. We mochten acteurs Chris Chalk en Stephen Rider spreken en de eerste vijf afleveringen van de nieuwe serie checken. Oh, wat voelen we ons toch welkom in Derry.
Als trouwe Stephen King-lezer ging ik met gezonde teleurstelling de IT-films van Barbara en Andy Muschietti in. Het boek is namelijk enorm vet, maar ook meer dan duizend pagina’s - no way dat je in twee films alles kunt vertellen.
De films doen het prima. Leuke groep kinderen? Check! Enge clown? Check! Andere griezelmomenten, die laten zien dat ‘Het’ niet alleen een clown is? Check! Maar waar zijn Black Spot, het paasvuur en de schildpad? Veel van de beste elementen uit het boek richten zich op de geschiedenis van het stadje Derry, maar die zijn aan het grote publiek voorbijgegaan.
In de HBO Max-serie IT: Welcome to Derry gaan we terug naar 1962. Het monster verschijnt immers iedere 27 jaar, dus in de twintigste eeuw is het wezen maar liefst viermaal verschenen - genoeg om te vertellen. De opzet is vergelijkbaar: een groep kinderen valt op dat er wel héél veel van hun angsten werkelijkheid worden en dat er leeftijdsgenoten vermist raken.
Andere tijd, andere angsten
Het grootste verschil tussen de films en het boek is de setting: in de film groeien de kinderen op in de jaren tachtig, in het boek is dat de jaren zestig. In feite is het verhaal dus één cyclus opgeschoven. Doordat IT: Welcome to Derry zich afspeelt in de jaren zestig, is er een tweede kans om de thematiek van de boeken tot leven te wekken.
Een ander tijdperk resulteert in andere angsten. We zitten midden in de koude oorlog en Derry is een flínk stuk racistischer. Chris Chalk (When They See Us, Gotham) vertolkt de rol van Dick Hallorann - ja, die telepathische gast uit The Shining - die op dit moment van de tijdlijn in het leger zit.
©Brooke Palmer
Een wezen dat zich voedt op angst is een perfecte vijand in een verhaal waarin racisme een grote rol speelt, zegt Chalk: “Hoe verder je teruggaat in de Amerikaanse geschiedenis, hoe banger zwarte Amerikaanse mannen zijn. In [het tijdperk van IT: Welcome to Derry] is het nog steeds een onderdrukt persoon. Dus je neemt die ervaring van een zwarte man in de Verenigde Staten in deze tijdsperiode, en dan verplaats je hem naar Derry, Maine.”
Chalk heeft genoeg soortgelijke dingen meegemaakt om zich te kunnen verplaatsen in de tijdsgeest van 1962: “Ik ben opgegroeid in het racistische zuiden. Dus wanneer dat naar televisie wordt vertaald, denk ik: ja, ik weet precies wat dat is. Toen ik zeven was, marcheerde de Ku Klux Klan langs mijn tuin”, zegt Chalk. “Altijd als dit thema in een verhaal aan bod komt, denk ik: ‘ja, dit moeten we vertellen. ’Ik ken het persoonlijk.”
Meer Mammaloe dan Pipo
De historische context is enorm interessant, maar het grote publiek wil waarschijnlijk maar één ding weten: krijgen we Pennywise weer te zien? De clown is immers het meest iconische onderdeel van elke vertolking van dit verhaal.
Er is goed nieuws en slecht nieuws: Bill Skarsgård keert terug als Pennywise, maar hij speelt zéker geen hoofdrol in de serie. Ik heb de eerste vijf afleveringen mogen checken (en die heb ik in één ruk er doorheen gejast), maar er wordt vooral om de clown heen gedraaid.
Dat is ergens logisch, zowel vanuit verhalend perspectief als dat van de productie. Ten eerste is Pennywise maar één vorm van het wezen, ten tweede is Bill Skarsgård fucking duur. Hij heeft waarschijnlijk een dikke zak geld gekregen om in korte tijd zijn scènes op te nemen - hij is immers een filmster, die van een seriebudget lastig te betalen valt. Zelfs met HBO-budget.
Toch blijft hij het uithangbordje van de franchise. Ieder stukje marketing is doordrenkt met clownerie, waardoor iedereen deze serie in gaat met de hoop op vers Pennywise-materiaal. IT: Welcome to Derry kan prima op zichzelf staan, dus het is jammer dat er zo veel op de clown wordt geleund. Maar ja, zo werkt het spelletje helaas.
©Brooke Palmer
Goorder dan de films
Buiten het gebrek aan schmink is dit een naadloze voortzetting van de recente IT-films. We hebben een lekker grofgebekte groep kinderen, die enorm leuk is om naar te kijken - het is echt een nieuwe Losers Club. Het spookhuiseffect blijft ook overeind: een paar keer per aflevering is het griezelen geblazen, en mijn god,wat doet deze serie uitmuntend gore dingen.
De serie past in de sfeer van de films en van de serie Stranger Things, maar verlaagt zich af en toe ook naar het niveau van Wednesday of De Griezelbus. De scare sequences leunen nog altijd héél erg op CGI, die afwisselend doodeng of lachwekkend zijn - het is echt kop of munt.
Zoals altijd bij Stephen King-verfilmingen is de afwisseling tussen freaky en gezellig enorm welkom, net zoals dat was ook in The Long Walk het geval was. De personages maken nare dingen mee, maar doen dat vóór elkaar.
Dat stelt ook Stephen Rider (Daredevil), die in deze serie de rol van vader Hank Grogan vertolkt: “Hank zet zijn familie op de eerste plaats. Met een personage als hij is het makkelijk om me aan hem te binden, om daarna de moed op te bouwen om te leven op de manier waarop hij leefde.”Een horrorserie met een hart, dus.
Turtle-tijd?
Maar ja, dan dus die eeuwige vraag: durft deze serie dan echt alle facetten van het boek IT te vertolken, zelfs die kosmische schildpad? Hoewel er tientallen keren naar het beest wordt geknipoogd, lijkt het er niet op dat IT: Welcome to Derry genoeg lef heeft om het daadwerkelijk mee te nemen in het verhaal.
Als de eerste vijf afleveringen een indicatie zijn, is IT: Weclome to Derry een lekkere serie die andere facetten van het boek naar voren laat komen. De CGI laat wat te wensen over en Pennywise is wel erg spaarzaam gebruikt, maar gelukkig zit Welcome to Derry bomvol creatieve setpieces.
©Brooke Palmer
Oh, en de openingssequentie met de credits is er weer eentje van Game of Thrones-niveau: we bewegen door een ansichtkaart van Derry, waar je op vrolijke plaatjes precies ziet wat voor nare zooi er allemaal in het stadje gebeurt. Jep, dit is zo’n serie waarbij je nooit op ‘skip intro’ gaat drukken.
Afleveringen van IT: Welcome to Derry verschijnen vanaf 26 oktober wekelijks op HBO Max.
