Senua’s Saga: Hellblade 2 Enhanced wil je voelen

Senua’s Saga: Hellblade 2 ging vorig jaar de boeken in als een van de meest indrukwekkende audiovisuele ervaringen ooit. De Enhanced-editie maakt die hele ervaring nog een beetje indrukwekkender, met een verrassende uitblinker in de vorm van nóg een zintuig dat wordt geprikkeld.

Hellblade 2 bewees voor mij de kracht van Xbox Game Pass. Nadat ik me een aantal jaar geleden met pijn en moeite door de eerste Hellblade heen had geworsteld, had ik bijzonder weinig behoefte aan een vervolg. Hoe indrukwekkend het nieuwe project van Ninja Theory er ook uitzag, mijn echte interesse wist het niet te wekken. Maar het kwam direct op Game Pass, dus toch maar even checken. Je kent het wel.

Tot mijn grote verbazing wist Hellblade 2 me nog te grijpen ook. De game waarvan ik verwachtte dat het een beetje een holle, pretentieuze ‘kijk mij eens mooi zijn’-walking simulator zou worden, bleek toch behoorlijk boeiend. De term walking simulator is wel degelijk op zijn plaats en gameplaypuristen moeten hier ver vandaan blijven, maar het deed me meer dan ik had verwacht. Hellblade 2 is een indrukwekkende audiovisuele ervaring, bol van haast ongrijpbare symboliek, schitterende vergezichten en een solide verhaal. Dit type spel zal nooit mijn favoriet worden - met name door de geringe gameplay - maar Hellblade 2 is, juist door de audiovisuele pracht en praal, een unieke ervaring voor mij.  

Nu is er niet alleen een PlayStation-versie uitgekomen, maar ze noemen hem ook nog eens Enhanced. De grafische pracht en praal is nóg een stuk indrukwekkender geworden, als we die benaming mogen geloven. Na een kleine tien uur spelen, inzoomen en vergelijken op de PlayStation 5 Pro kan ik concluderen dat de ervaring inderdaad is verbeterd – en dat komt niet alleen door de verbeterde framerate.

Meer frames is altijd beter

Toch is de verhoogde framerate in de nieuwe performance modus wel de meest in het oog springende verbetering. Voorheen was de game enkel in dertig frames per seconde te spelen op Xbox Series X en S. Nu komt daar op PlayStation 5 (Pro) en Xbox Series X een optie voor zestig frames per seconde bij. Toen Hellblade 2 vorig jaar uitkwam, verkondigde Ninja Theory dat ze voor dertig frames kozen voor een meer filmische ervaring, maar dat is natuurlijk onzin. Zestig frames per seconde is altijd beter dan dertig, voor elk type game, zelfs voor filmische ervaringen als Hellblade.

Het spel oogt nu dan ook veel vloeiender en dat doet helemaal niets af aan de filmische ervaring. Die blijft volledig intact. Om deze hogere framerate te halen, zijn er wel wat concessies gedaan, al vallen die niet bijzonder op. De resolutie is uiteraard wat lager en op sommige aspecten, zoals schaduwen en belichting, is wat bezuinigd om het allemaal soepel te laten draaien. Ook zien de minder belangrijke personages in scènes er minder gedetailleerd uit dan de hoofdpersonages. Het zijn allemaal bijzonder geslaagde manieren om de game vloeiender te maken, want ze vallen eigenlijk alleen op als je de oude versie en de nieuwe performance modus naast elkaar zet, en zelfs dan is het goed zoeken. 

Het grootste verschil dat je dan ziet is de draw distance. De vergezichten blijven een stuk scherper in de oorspronkelijke 30 fps-modus. Daarnaast is de kwaliteit van de assets in de verte een stuk minder hoog. Het oogt alsof je van ultra naar medium gaat op een pc. Als je erop gaat letten kun je heel goed zien waar Ninja Theory op heeft bespaard. Dat zijn vooral zaken waar je tijdens het spelen niet of nauwelijks op let. Om die verschillen goed te zien, moet je de oude versie en de nieuwe versie echt naast elkaar zetten. 

Hieronder zie je de oorspronkelijke versie op Xbox Series X in vergelijking met de nieuwe performance modus op PlayStation 5 Pro. Deze screenshots zijn genomen via de consoles zelf, waardoor de kwaliteit niet exact hetzelfde is. De PlayStation-beelden zien er wat donkerder uit bijvoorbeeld. Toch geeft het een aardig idee van de kleine verschillen.

Mocht je toch liever geen grafische kwaliteit inleveren, dan is dertig frames per seconde nog altijd een optie. Dan krijg je precies de graphics uit de oorspronkelijke versie, die op de PlayStation 5 Pro dan weer een stukje scherper worden weergegeven. Helemaal geen gekke keuze voor een game als dit, maar voor mij is de performance modus superieur.

De hogere framerate maakt de game namelijk niet alleen vloeiender voor de ogen - het komt de gameplay ook ten goede. De combat in Hellblade 2 is puur gericht op timing en dat gaat een stuk makkelijker als je meer frames hebt, omdat de input lag lager wordt. De zwaarden en vuurstralen van de Drauger ontwijken is zo een stuk beter te doen.

Zien, horen en nu ook voelen

Er is nog iets anders dat de ervaring écht naar een hoger niveau tilt. Sorry Xbox-gamers, maar de DualSense-controller van de PlayStation 5 steelt hier echt de show. Microsoft-games pakken qua DualSense-functionaliteit meestal een beetje magertjes uit, maar Hellblade is daar een uitzondering op. 

Haptische feedback zorgt ervoor dat je nog dieper in de spelwereld wordt gezogen. Als iemand in je linkeroor brult, voel je dat aan de linkerkant van de controller. De regen zorgt voor subtiele trillingen over de hele controller. Lopen door water voelt anders dan lopen over stenen. Naderend gevaar is niet alleen te horen, maar ook te voelen. Onweer maakt veel meer impact omdat de klappen voelbaar zijn. Het gedreun van het ritueel van de Drauger komt keihard binnen.

Senua’s Saga: Hellblade 2 voelde altijd al als een game die gemaakt is voor de DualSense en gelukkig heeft Ninja Theory er alles aan gedaan om dat te omarmen. De controller van Sony maakt de audiovisuele ervaring nog meeslepender dan die al was. Het bereikt misschien niet de haptische hoogtes van Returnal of Astro Bot, die echt alle functionaliteit van de controller benutten, maar het geeft voor mij reden genoeg om de PlayStation-versie boven de Xbox-versie te verkiezen. Hoe meer zintuigen worden geprikkeld, hoe beter. Daar kunnen de normale rumble en de trillende triggers van de Xbox-controller niet tegenop.

Zeer professioneel

Hellblade 2 maakt ook gebruik van de extra paardenkracht van de PlayStation 5 Pro. De resolutie is wat hoger en je krijgt de keuze uit maar liefst twee verschillende upscalers om die resolutie kunstmatig nog wat verder op te krikken: Temperal Super Resolution (TSR), die al in de oorspronkelijke versie wordt gebruikt, en PlayStations eigen PlayStation Spectral Super Resolution (PSSR). 

Het verschil tussen de twee is behoorlijk lastig te zien met het blote oog. Het lukt ze allebei om het beeld wat scherper te doen ogen. Bij PSSR zag ik voor mijn gevoel wel iets meer shimmering in bijvoorbeeld dichtbegroeid gras of kiezelsteentjes. Dat is trouwens vooral als je stilstaat, want in beweging oogt PSSR juist wel weer wat stabieler. Beide upscalers doen wat ze moeten doen en ik heb niet het idee dat een van de twee significant beter is dan de ander. Wellicht dat de geüpgradede versie van PSSR in 2026 ons wel helemaal wegblaast. Gelukkig bestaan deze upscalers en doen ze hun werk, want de interne resolutie komt waarschijnlijk nauwelijks boven de 1080p uit om al de toeters en bellen van Unreal Engine 5 te laten draaien. 

Hoe rotter het wordt…

De zintuigen worden meer geprikkeld, maar gelukkig is er ook nog een toevoeging die daadwerkelijk iets aan de gameplay verandert: de Dark Rot-modus. Deze speel je vrij als je het verhaal hebt uitgespeeld. Spelers van het eerste deel komt het ongetwijfeld bekend voor. In deze modus heeft doodgaan een consequentie. De combat is in deze modus een stuk moeilijker en elke keer als je doodgaat, groeit de Dark Rot op Senua’s lichaam verder. Als je te vaak doodgaat, is het uit met de pret en moet je weer helemaal opnieuw beginnen. 

De nieuwe modus brengt net dat beetje extra spanning met zich mee, waardoor de combat ook wat interessanter wordt. Ik vond het al onbegrijpelijk dat Dark Rot, een van de meest interessante mechanieken uit het eerste deel, niet in de oorspronkelijke versie van de game zat. Gelukkig maakt Ninja Theory dat nu goed. Wel vraag ik me af of het echt de moeite waard is om de game nog een keer te spelen. Echte Achievement- en Trophy-hunters moeten wel, want er is een Achievement aan gekoppeld. 

Gelul door het gelul heen

Een betere reden om de game opnieuw te spelen is misschien wel de nieuwe modus met commentaar van de ontwikkelaars. Die optie speel je ook vrij na het uitspelen van de game en geeft veel context over hoe alles in in het spel tot stand is gekomen. De ontwikkelaars leggen terwijl je aan het spelen bent aan je uit wat er allemaal kwam kijken bij het maken van een level of scène. 

Zo hoor je bijvoorbeeld hoofdrolspeelster Melina Jürgens uitleggen hoeveel verschillende kreuntjes ze wel niet heeft opgenomen, terwijl je zelf in een intens gevecht bent. Als iemand die het zeer interessant vindt hoe games worden gemaakt, vind ik het in ieder geval behoorlijk interessant. Chaotisch is het wel, want naast de stem van Senua en de stemmen in haar hoofd, hoor je dus nóg meer stemmen. Om dat niet al te rommelig te maken, wordt het gamegeluid tijdens het praten door de ontwikkelaars behoorlijk zacht gezet. Om het verhaal intens te kunnen ervaren, moet je deze modus dus niet kiezen. Dan zijn de Dark Rot-modus of de twee modi met ander commentaar die al in de oorspronkelijke game zaten betere opties.

Senua’s Saga: Hellblade 2 Enhanced maakt een al zeer meeslepende ervaring nog meeslepender. De DualSense draagt daar tegen mijn verwachting in het meeste aan bij. Je wist het misschien nog niet, maar je wilt Hellblade 2 voelen, zeker als je tot nu toe nog niet de kans hebt gehad om de game te spelen. Gelukkig bieden de hogere framerate en de nieuwe modi ook het nodige voor de Xbox-spelers. Nog een rondje kan ook voor hen absoluut geen kwaad.

Senua’s Saga: Hellblade 2 Enhanced komt vandaag uit op PlayStation 5. De Enhanced-voordelen verschijnen op die dag ook als gratis update op Xbox Series X en S en pc. Voor dit artikel is de game op een PlayStation 5 Pro gespeeld.