Gespeeld: Pokémon Scarlet en Violet draaien beter op Switch 2

Cody valt stil. Niet omdat hij de vraag niet snapt, maar omdat hij ineens beseft hoe vaak hij zelf zulke absurde dingen heeft voorgesteld. “Of ik overmorgen naar Londen wil om Pokémon Scarlet en Violet op de Switch 2 te spelen?” En daar zit hij dan weer: achterin een te klein vliegtuig, Balatro in de hand. Want ja, misschien laten Scarlet en Violet in hun nieuwe jasje wél de droom van twee jaar geleden uitkomen. En als dat zo is, hoor je het natuurlijk van mij — live vanuit de Charmander-vergaderzaal in Londen.

Dit is met afstand de vreemdste preview die ik ooit heb geschreven, al vraag ik me af of ‘preview’ überhaupt het juiste woord is. Deze games liggen al bijna twee jaar in de schappen, ik heb ze tot in den treure gespeeld én besproken, en toch hebben we met de Switch 2-update weer de hoop dat de games hun oorspronkelijke beloftes kunnen waarmaken. Even voor de duidelijkheid: het gaat hier dus om een (gratis) update, en geen betaalde Switch 2 Editions van de games. Nintendo-logica, gotta love it. Tijd dus voor een nieuwe blik op twee oude games: hoeveel verschil maakt die patch van Pokémon Scarlet en Violet nu precies?

Vloeiend en verbonden

Laten we maar direct met de deur in huis vallen: Scarlet en Violet draaiden voor geen meter op de eerste Switch — gek om nu ineens naar de ‘Switch 1’ te refereren trouwens. Ondanks hun ambitieuze openwereldopzet en co-op-mogelijkheden werd de ervaring toen overschaduwd door technische malheur. Framedrops, haperingen, rare animaties... het was eerder doorbijten dan genieten. Maar met de komst van de Switch 2 en de bijbehorende optimalisatiepatch lijkt een deel van die problemen aangepakt. Tijdens mijn speelsessie doorkruiste ik de spelwereld zonder enige hapering of frameratedip, en voor het eerst voelde ik daadwerkelijk contact tussen Koraidons klauwen en de wereld onder hem.

Voorheen zweefde je een beetje half los door Paldea, met abrupte bochten en een character model dat zichzelf omgooide alsof je autootje op Google Maps aan het draaien was. Nu voelt het allemaal vloeiender, logischer en meer verbonden. Ook de draw distance lijkt erop vooruitgegaan: ik kreeg het idee dat er meer pokémon zichtbaar waren in de verte, wat de levendigheid van de wereld flink ten goede komt. Om dat op de proef te stellen, klom ik op de hoogste berg die ik kon vinden, sprong ik naar beneden en hield ik de grond scherp in de gaten om te zien wanneer pokémon zouden verschijnen. Ja, er is nog steeds sprake van pop-in, maar het gebeurt merkbaar eerder — en belangrijker nog: het stoorde me minder.

Paldeja of nee?

De game voelt op veel vlakken net wat soepeler aan. Menustructuren reageren sneller, animaties duren geen halve generatie meer en bijvoorbeeld het toevoegen van nieuwe pokémon aan je Pokédex is niet langer een taaie onderbreking, maar iets wat bijna ongemerkt gebeurt. Kleine dingen, zou je zeggen, maar juist die kleine dingen houden de vaart erin en zorgen dat je minder snel afhaakt. Dat tempo is essentieel in een game waar je voortdurend dezelfde handelingen uitvoert in een licht andere volgorde.

Dus ja, fijn dat dat strakker is. Al is het nog steeds af te raden om te lang in menu’s of gesprekken te blijven hangen, want voor je het weet sta je bij de uitgang van een grot oog in oog met een leger aan grondtypes die geleidelijk zijn ingeladen terwijl jij je team aan het autohealen was. Gelukkig doet de autobattler nog steeds z’n werk, en hoeft dat ook allemaal niet zo lang te duren. Of je vliegt gewoon weg, but where’s the fun in that?!

Die technische optimalisaties zorgen er in elk geval voor dat het spel een stuk aangenamer wegspeelt, al zou ik je de exacte specificaties niet durven geven, daar is mijn technische oog niet ver genoeg voor ontwikkeld. Dat mag je tegen die tijd aan Florian vragen, of speelt hij geen Pokémon? Hoe dan ook is er ook minder goed nieuws: visueel blijft Paldea ver achter, te ver als je het mij vraagt. De update (lees:patch) doet zijn best – de framerate is stabieler, textures wat scherper – maar tot leven komt de wereld nog niet. Landschappen ogen vaak functioneel, soms zelfs kaal, en verschillende omgevingen onderscheiden zich meer in kleur dan in karakter en dat valt op de Switch 2 misschien nog wel meer op. Technisch zijn er zeker stappen gezet, maar artistiek blijft het achter, ver achter. En dat wringt, want in een game die draait om avontuur, verwondering en ontdekking, is het juist de wereld die je daarin moet meesleuren. Dat lukt Paldea gewoon niet, ook niet op de Switch 2.

Wachten op de Switch 3-patch?

Ik heb de afgelopen tijd genoeg gesprekken gevoerd met collega’s, vrienden en Bonuslevel-luisteraars die bewust gewacht hebben met Scarlet en Violet – in de hoop dat die potentiële Switch 2-patch het allemaal recht zou trekken. En ja, de grootste ergernissen zijn eruit: de game draait stukken soepeler en dat maakt het geheel een stuk beter te verteren. Maar wie had gehoopt op een complete visuele make-over of een heruitvinding van de games, moet de verwachtingen iets bijstellen. Op basis van mijn eerste indrukken blijven Scarlet en Violet grotendeels trouw aan wat ze altijd al waren: ambitieuze titels met een frisse gameplayaanpak en een open spelwereld die vol goede ideeën zit, maar veel te ruw aanvoelt.

Dus, is dit hét moment om alsnog in te stappen? Als je al nieuwsgierig was: zeker. Verwacht alleen geen totaalervaring die de serie naar een hoger niveau tilt. Misschien dat Gen 10 die grote sprong wél weet te maken. Tot die tijd blijven Scarlet en Violet vooral een goede poging — games die stukken lekkerder spelen dan voorheen, maar je nog altijd laten dromen van wat had kunnen zijn. Al is het goed om in het achterhoofd te houden dat mijn indrukken gebaseerd zijn op een korte speelsessie — een definitief oordeel over de verbeteringen van deze patch komt natuurlijk pas later.

De Switch 2-update van Pokémon Scarlet en Violet verschijnt op 5 juni voor Nintendo Switch 2 en is gratis voor bezitters van de game.