We zijn uiteraard druk bezig met het spelen van Ubisoft’s nieuwe loot-shooter, Tom Clancy’s The Division 2. Een dergelijke, grote online game vraagt echter tijd. Om je niet te lang te laten bungelen tot de recensie, geven we alvast onze eerste indruk.

We waren best onder de indruk van de eerste The Division. Het was een heel fijne cover-shooter, het zag er allemaal top uit en samenspel was een feestje. Toch had het zeker een aantal zwakke plekken. Eindbazen waren ‘gewone’ vijanden die meer kogels konden verdragen en de ‘end-game’ content was aan de zwakke kant. Aan de end-game zijn we uiteraard nog niet toegekomen. Wel hebben we de eerste ‘dungeons’ doorlopen en wat baasjes verslagen. Die paar uur spelen geven meteen al het gevoel dat Ubisoft de kritiek op deel één ter harte heeft genomen.

Deel twee speelt zich uiteraard ook weer af in een half vergane wereld die door een virus is geteisterd. De overlevenden vechten om de laatste hulpbronnen, terwijl misdadige facties hun kans schoonzien om hun eigen gebieden te veroveren. Als agent van ‘The Division’, een soort geheime agenten voor calamiteiten, moet je ditmaal in Washington DC proberen om orde op zaken te stellen.

Dit gaat op de bekende wijze. Je verkent de open wereld en doet her en der klusjes waarmee je nieuwe wapens en upgrades verzamelt. Gaandeweg neemt je personage ook in level toe, waardoor je ook andere gebieden beter het hoofd kunt bieden. Wie de eerste The Division speelde, herkent de eerste uren alles meteen. Je rent door de vervallen straten en volgt een gele lijn die je naar het volgende missiedoel leidt. Onderweg kun je wanneer je wil van dat pad afwijken om collectibles op te rapen of delen van de stad te verkennen. Zo vind je ook allerlei kleine en grote opdrachten, zoals het veiligstellen van een zone of het activeren van propagandazenders, terwijl je door golven tegenstanders wordt aangevallen.

©GMRimport

Plezierig

Het is heel plezierig om zo de stad te verkennen en heel organisch de diverse activiteiten te ontdekken. Je komt net als in The Division geen andere spelers tegen in de stad, tenzij je met vrienden speelt of via de matchmaking medestanders vindt.

En ondertussen vind je regelmatig nieuwe wapens en wapenuitrusting die je ter plekke kunt gebruiken, om zo je personage te versterken. Buit is meteen relevant en je voelt je ook echt substantieel sterker wanneer je een paar nieuwe dingen aan je uitrusting hebt toegevoegd. Hoe relevant dit is, blijkt bijvoorbeeld bij een zijmissie waar we steeds op hetzelfde punt doodgaan, tot we een moment nemen om onze eerder gevonden buit even uit te zoeken en aan te trekken, waarna datzelfde gevecht opeens een heel stuk behapbaarder wordt. Dat is allemaal een goed teken, omdat het vinden van nieuwe wapens en uitrusting daardoor een echte beloning is waarvan je de effecten meteen merkt.

Hetzelfde geldt voor het vrijspelen van nieuwe vaardigheden. Net zoals in deel één, doe je dat door bepaalde verhaalmissies te voltooien, waarna je een nieuwe speciale kracht kunt toevoegen aan je arsenaal. Je kunt er tijdens de strijd twee onder de rechter schouderknoppen plaatsen voor snelle toegang. De vaardigheden voelen tot nu toe als erg leuk speelgoed, zoals de drone die je zelfstandig kunt laten vechten, of specifiek op een bepaalde vijand af kunt sturen. Of de turret, die je kan plaatsten en die zowel als automatisch machinegeweer of als op afstand bestuurbaar sluipschuttersgeweer is in te zetten. Tenminste, als je de turret hebt opgewaardeerd om die nieuwe functie te activeren. Zo is er een vrij constante stroom aan beslissingen die je meteen de eerste uren al maakt en waardoor je ook steeds het gevoel hebt dat je voortgang boekt.

Baasje

Tot zover is het allemaal echter business as usual. De verwoeste straten en gebouwen lijken heel erg op de locaties uit deel één (inclusief de kerstversiering, omdat de grote ramp nu eenmaal wereldwijd rond kerst plaatsvond). Het is allemaal zelfs zo bekend dat het nog niet echt als een vervolg voelt. Zelfs niet wanneer we onze eerste paar ‘dungeons’ (verhaalmissies in gebouwen) doen. Het speelt lekker weg, de cover mechanic is als vanouds prettig, maar iets te plakkerig (in het heetst van de strijd is het soms lastig om uit cover te komen) en de vijanden zijn niet bijster intelligent.

Baasgevechten zijn op het eerste gezicht ook niet beter dan in deel één. Hiermee bedoelen we dat de eindbazen nog steeds gewone mensen zijn. In The Division was het zelfs zo dat deze eindbazen dezelfde tactieken gebruikten als hun ‘voetvolk’, maar moeilijk te verslaan waren omdat ze zoveel meer schade konden verdragen. Kogelsponzen, dus.

In deel twee zijn in de eerste paar uur wel wat verbeteringen waar te nemen. Nee, de eindbazen zien er nog niet spectaculair uit. Maar in plaats van alleen maar meer pantser, zijn ze voorzien van nieuwe mechanics, zoals speciale wapens. Een lastig baasje bleek bijvoorbeeld de hele tijd molotovcocktails te gooien, om zich vervolgens te verstoppen. Ook de pantsers zelf blijken minder frustrerend en het lijkt er op dat als je je vuur concentreert op een bepaalde plek, je zelf een gat in het pantser schiet. Het voelt in elk geval allemaal interactiever en iets intelligenter.

©GMRimport

Zelfde

Maar hoewel die eerste uren tot nu toe erg leuk zijn en het spel op bijna alle fronten goed aanvoelt, lijkt The Division 2 zo zeer op zijn voorganger dat het moeilijk is om grote verschillen aan te wijzen. Ook zitten er nog wat bugs in, zoals een NPC die na het vertellen van onze opdracht plots in het niets verdwijnt, of de vele momenten van pop-in waarbij de omgeving voor onze ogen opgebouwd wordt. Dat haalt je wel een beetje uit de illusie.

Dat alles maakt het spelen van The Division 2 zeker niet vervelend. Het is heel makkelijk om de tijd te vergeten en soepel van missie naar missie te rollen, zelfs solo. De constante toestroom van buit en vaardigheden maken deze uren bijzonder aangenaam. De belangrijkste vraag die we na die eerste uren hebben, is of het spel ook echt nieuwe stappen durft te zetten om het op een echt vervolg, in plaats van een uit de kluiten gewassen uitbreiding te laten aanvoelen. Of The Division 2 ook echt een waardig vervolg is - of slechts meer van hetzelfde - kun je lezen in onze uiteindelijke review.

Tom Clancy’s The Division 2 verschijnt vandaag voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Wij speelden op PlayStation 4 tijdens de Early Access-periode.

Xbox heeft de prijzen van Xbox-consoles en -accessoires wereldwijd verhoogd. Later dit jaar gaan ook de prijzen van Xbox-games omhoog.

Eerder vandaag lekte de Franse winkelketen Micromania al een prijsverhoging voor alle Xbox Series X en S-modellen, en Microsoft heeft inmiddels aan plekken als Windows Central en Eurogamer bevestigd dat de prijsverhoring doorgaat.

Dat betekent dat de Xbox Series X vanaf nu 599,99 euro kost, de 2TB Galaxy Black-version 699,99 euro en de Series X Digital 549,99 euro. De Series S met 512GB kost 349,99 euro en de Series S met 1TB 399,99 euro.

De standaard draadloze Xbox-controller kost nu 64,99 euro, een gekleurde versie kost 69,99 euro. Speciale edities kosten 79,99 euro, terwijl de Core- en Full-versies van de Xbox Elire Controller Series 2 respectievelijk 149,99 euro en 199,99 euro gaan kosten.

Het is de bedoeling dat rond de feestdagen prijzen van Xbox-games ook omhoog gaan. In de Verenigde Staten kunnen de grootste games 80 dollar gaan kosten - wat zich mogelijk naar 90 euro in Europa vertaalt. Eerder kondigde Nintendo al aan dat de fysieke versie van Switch 2-game Mario Kart World ook 90 euro gaat kosten. Prijzen voor Xbox Game Pass worden op moment van schrijven niet verhoogd.

Eerder vandaag onthulde Microsoft zijn kwartaalcijfers, waaruit bleek dat de gamedivisie van het bedrijf een stijging in omzet heeft waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Wel loopt de omzet gerelateerd aan hardware alsmaar terug. Microsoft lijkt dat ook een steeds grotere focus te hebben op het verkoop van games en services - ook op andere systemen. Dit verklaart mogelijk deels waarom de prijzen van hardware nu omhoog gaan - op deze manier haalt het bedrijf zoveel mogelijk omzet uit de verkoop van zijn consoles.

De huidige gezondheid van de wereldwijde economie speelt mogelijk ook een rol. Microsoft is dan ook niet de enige binnen de game-industrie die zijn prijzen omhoog gooit. Afgelopen april ging de prijs van de PlayStation 5 Digital Edition bijvoorbeeld omhoog.

Takahisa Taura, een van de prominentere ontwikkelaars bij de Japanse studio PlatinumGames, is vertrokken bij het bedrijf.

Er gaan al geruime tijd geruchten dat diverse topmensen binnen PlatinumGames zijn vertrokken bij het bedrijf. Taura was een van de ontwikkelaars waar de geruchten de ronde over deden, aangezien hij alle vermeldingen gerelateerd aan PlatinumGames eind vorig jaar van social media haalde.

In het meest recente nummer van het Japanse gametijdschrift Famitsu (via Genki) heeft Taura nu bevestigd inderdaad te zijn vertrokken bij PlatinumGames, en zijn eigen bedrijf genaamd Eel Game Studio te hebben opgericht. Meer informatie gaf hij vooralsnog niet. Taura is vooral bekend van zijn werk als regisseur van Switch-spel Astral Chain en als de ontwerper van Nier: Automata.

Ondanks de aanhoudende berichten van talent dat PlatinumGames verlaat, liet het bedrijf eerder dit jaar weten positief naar de toekomst te kijken: "We blijven nieuwe uitdagingen aangaan om games te creëren die mensen verrassen en vreugde brengen. We kijken uit naar jullie blijvende ondersteuning van Bayonetta en PlatinumGames!" Als snel voegde het bedrijf daad bij woord toen Ninja Gaiden 4 werd onthuld, dat Platinum samen met Team Ninja ontwikkelt. Onlangs werd ook een vacature van het bedrijf gespot waarin gerefereerd wordt naar een online actiegame.