Het is duidelijk dat dit nieuwe deel in de The Dark Pictures Anthology-reeks geïnspireerd is door de film Aliens. Het volgt het stramien zeer nauw: duistere gangen, militairen die niet weten waar ze in verzeild zijn geraakt en de nodige onderlinge spanningen tussen de verschillende persoonlijkheden.

Het eerste uur van de game, die we in deze hands-on van de pc-versie konden spelen, neemt je mee de diepte in. Een fragmentarisch en wat onduidelijk introfilmpje toont militairen die in 2003 op zoek zijn naar massavernietigingswapens in Irak. Niet lang daarna volg je twee soldaten die bij een beschieting en een explosie door de grond zakken en in een eeuwenoude tempel terecht komen. Vanaf dat moment begint het werkelijke spel.

Wie de eerdere delen van de Dark Pictures Anthology kent, voelt zich meteen thuis. Dit spel draait opnieuw vooral om het acteerwerk en de keuzes die je maakt in het verhaal. Hoewel je soldaten bestuurt met getrokken wapens en het eruit ziet alsof je elk moment in een vuurgevecht kan belanden, is dit absoluut geen actiegame. Het rondlopen met automatische geweren heeft meestal vooral een cosmetische functie: dit zijn soldaten die op scherp staan in een dreigende situatie. Tijdens de eerste momenten van het spel is er ook weinig om op te schieten, al zitten er meteen een paar schrikmomenten in de game. Dit is je eerste kennismaking met de vreemde wezens die tussen de gangen rondrennen

©GMRimport

Suspense

Die wezens (of wat het ook zijn) bewegen zich voort zoals de Xenomorph uit de film Aliens: snel, ongrijpbaar en beestachtig. Ze maken klikgeluiden die doen denken aan echolocatie en het is dus meteen duidelijk voor de speler wanneer de engerds ergens in de buurt zouden kunnen zitten. Dat je ze wel hoort, maar niet ziet, is natuurlijk onderdeel van de suspense.

Het grote verschil met eerdere delen uit de reeks is de ‘vrije besturing’ van de personages. Dit staat tussen aanhalingstekens, omdat het met die beloofde vrijheid wel meevalt. Ja, de camera hangt nu achter het personage dat je op dat moment bestuurt, in plaats van op een gefixeerde plek in de locatie, maar het voelt nog steeds heel sterk alsof je door een reeks taferelen wordt geloodst waar je zelf weinig keuze in hebt. Ook moet gezegd worden dat de besturing zeker in het begin wat onnauwkeurig aanvoelt. Het is even wennen maar blijkt even later niet echt een probleem te vormen. Want als er al actiemomenten zijn, dan draaien die om de bekende quick-time events, waar je op het juiste moment de juiste knop in moet drukken om bijvoorbeeld tijdens het rennen over een obstakel te springen, of om op tijd je wapen van de grond te graaien.

Keuzes, keuzes...

Ook terug van weggeweest zijn de dialoogopties die niet alleen het verloop van het gesprek bepalen maar ook het karakter van de verschillende personages. In de korte demo was het niet eenvoudig om daarin al grote verschillen te zien, maar het wordt allemaal wel keurig bijgehouden. Je ziet ook na een dialoogoptie wat het effect was op het personage dat je bestuurt: is hij nu doortastend of juist voorzichtig? Moedig of laf?

Het is bekend terrein voor spelers van de reeks, en ook de reden dat je deze games wel (of niet) leuk vindt. Ook House of Ashes is vooral een interactieve speelfilm waarbij het gaat om de relatie met je personages en de poging om ze al dan niet veilig door het verhaal te loodsen.

Wat vooral uit de hands-on blijkt, is dat de setting erg goed gekozen is. Nee, ook deze Soemerische tempel verdient geen originaliteitsprijs, net als het spookschip van Man of Medan en het dorpje uit Little Hope voor horrorfans uiteraard bekend terrein was. Maar de setting is op dit moment in elk geval al een stuk spannender dan de vorige games, wellicht omdat onderaardse tempels van zichzelf al wat meer tot de verbeelding spreken dan een slaperige nederzetting ergens in het midden van nergens.

©GMRimport

Makkelijk

Het feit dat je zo makkelijk wordt meegenomen in het verhaal, komt omdat de personages weer uitermate goed geschreven zijn voor een videogame. Het acteerwerk en de animaties zijn zeer solide, waardoor wat er op het scherm gebeurt weldegelijk impact op je maakt. Het enige wat nu rest is de hele tempel kunnen verkennen om te ontdekken wat er nu eigenlijk echt allemaal aan de hand is. En vooral om te zien hoe de relatie tussen de Amerikanen en de Irakese soldaat zich ontwikkelt. Er is voldoende stof voor interessant drama, maar ook voldoende gelegenheid voor de schrijvers om zich te vergalopperen. Een uur is te kort om daar nu al wat over te zeggen, maar genoeg om meer te willen zien.

The Dark Pictures Anthology: House of Ashes verschijnt op 22 oktober op pc, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en Xbox One.

Terwijl de releasedatum van Hollow Knight Silksong nog altijd niet bekend is, werd wel bevestigd dat de game vanaf 18 september speelbaar is in ACMI, het nationale museum van schermcultuur te Australië.

De game wordt speelbaar in het in Melbourne gelegen museum als onderdeel van een voorstelling genaamd Game Worlds, waarin de spelwerelden van games centraal staan (via IGN). Naast dat de game speelbaar is op de expositie zijn er ook displays te zien over het ontwerp en artistieke richting van het spel.

Fans vragen zich vooral af wat deze aankondiging kan betekenen voor de release van Silksong, maar vooralsnog is daar niets bekend over. De game werd jaren geleden aangekondigd - in eerste instantie als downloadbare content voor Hollow Knight, en daarna als vervolg - maar is sindsdien meermaals uitgesteld. Tijdens de Switch 2 Direct vorige maand werd gemeld dat de game nog altijd dit jaar moet uitkomen.

In Silksong besturen spelers niet de Knight, maar Hornet, een NPC uit de eerste game. Hornet kan hoger springen en daar is het leveldesign dan ook omheen gebouwd. Het spel komt naar pc, Nintendo Switch en Switch 2, PlayStation- en Xbox-consoles.

De eerste zeven games in de Leisure Suit Larry-games zullen binnenkort niet meer te koop zijn via Steam.

Dat werd middels een statement door uitgever Assemble Entertainment bevestigd. De Leisure Suit Larry-games waren vooral aan het einde van vorig millennium populair vanwege de vele seksueel getinte grappen. Het gaat om de zes door Sierra On-Line gemaakte delen en het door High Voltage Software ontwikkelde Leisure Suit Larry: Magna Cum Laude. Dit zijn de zeven spellen die uit de verkoop verdwijnen:

Mensen die de games al hebben gekocht kunnen ze blijven downloaden en spelen. Daarnaast zullen de twee meest recente games uit de reeks - Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don't Dry en Leisure Suit Larry: Wet Dreams Dry Twice - te koop blijven staan.

Een reden werd niet gegeven, maar volgens Phil Salvador van Video Game History Foundation heeft het mogelijk te maken met het feit dat de Leisure Suit Larry-IP eigendom is van Codemasters en gelicenseerd werd aan Assemble Games. Tegenwoordig is Codemasters echter onderdeel van Electronic Arts. Deze week werd tevens aangekondigd dat Codemasters stopt met de ontwikkeling van rallygames en is het X-account van Codemasters verwijderd - mogelijk verkeert de ontwikkelaar dus in zwaar weer binnen EA.