Naast de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2020 vertellen Gamer.nl-redacteuren in deze rubriek individueel over de spellen die dit jaar de meeste indruk op ze hebben gemaakt. Want ondanks de coronacrisis bleven die games ‘gewoon’ uitkomen. Vandaag: Erik met Persona 5 Royal.

The Last of Us: Part 2 is mijn favoriete game van het jaar. Daar is voor mij niet eens discussie over mogelijk. Het nieuwste avontuur van Naughty Dog tilt games in zowat alle aspecten naar een hoger niveau. Met name het acteerwerk, de visuele prestaties, het oog voor details en het hartverscheurende verhaal zijn zo veel beter dan we ooit in games hebben gezien. Het is de eerste keer in mijn carrière dat ik een 10 heb gegeven. The Last of Us: Part 2 is mijn game van het jaar, case closed.

Aan het eind van TLoU2 zat ik met tranen in mijn ogen, een brok in mijn keel en een baksteen in mijn maag. Wat prachtig dat een game dat met je kan doen. Maar het was niet per se de ervaring die ik nodig had dit jaar. In het jaar 2020 heb ik mijn portie emotie, angst en hulpeloosheid al ruimschoots gehad in de echte wereld en daar had ik echt geen game voor nodig. Na de uitputtingsslag van The Last of Us: Part 2 was ik daarom toe aan een vrolijke noot, en die vond ik in een oude bekende.

©GMRimport

You’ll never see it coming

Het voelt een beetje als valsspelen om Persona 5 Royal als favoriet van dit jaar te noemen. Het is eigenlijk gewoon Persona 5, een Japanse rpg die in 2017 uitkwam en ik toen ook al in deze rubriek uitlichtte. Royal voegt wel een hele stapel vernieuwingen toe, van kleine functies die het navigeren of het indelen van je vrije tijd gemakkelijker maken, tot hele spelmechanieken en extra stukken verhaal. Soms zijn die subtiel met de bestaande content verweven, en soms is het een heel hoofdstuk dat plotseling je wereld op zijn kop zet.

Ik kan je nu van alles vertellen over hoe goed Persona 5 is. Over dat het een van de beste Japanse rpg’s is die ooit gemaakt is, omdat het de vaste elementen uit het genre een frisse twist geeft, zonder de tradities uit het oog te verliezen. Ik kan praten over de unieke stijl met dikke zwarte lijnen die schots en scheef door het beeld krassen, letters die soms uit een krant lijken te zijn geknipt en drukke actiescènes bij comboaanvallen. Het is een stijl die ondanks alle chaos toch wonderlijk goed werkt.

©GMRimport

Ik kan het hebben over de prachtige soundtrack, met funky gitaarloopjes en krachtige vocalen. Ik kan zelfs vertellen over het fantastische schrijfwerk, dat met een lichte toon serieuze onderwerpen als suïcide en corruptie weet te behandelen. Ondanks de vele magische elementen voelt het Tokio van Persona 5 toch vooral heel echt aan.

Ik kan het hier allemaal over hebben, maar je weet het inmiddels waarschijnlijk al. De game is namelijk al drie jaar oud! En toch was het alles wat ik deze zomer wilde spelen. Ik was al chagrijnig genoeg van het coronavirus, dat me bij mijn vrienden en familie weghield. Ik kan best goed alleen zijn, maar af en toe heb je toch sociale contacten nodig die verder gaan dan wat videobellen.

Steel mijn hart

Ik wil niet zeggen dat de digitale vrienden uit Persona 5 een goed alternatief waren, want dat klinkt wel heel erg treurig, maar het voelt wel een beetje zo. Royal was een weerzien met oude vrienden die veel voor me betekend hebben (spoiler alert: ik heb een Persona-tatoeage). Het was bekend terrein, want ik wist al wat er ging gebeuren in het verhaal, maar af en toe was het net anders genoeg om te verrassen.

Die nieuwe stukjes stelde ik zeker op prijs, maar eigenlijk was Royal gewoon een excuus om een van mijn favoriete games van de generatie nog een keer te spelen. Het artikel uit 2017 sloot ik namelijk zo af: ‘Het liefst zou ik de game nog een keer spelen, maar nog eens honderd uur vrijmaken is teveel gevraagd. Ik moet mijn tijd managen, en het effectief indelen van mijn tijd is nou juist iets wat ik van Persona en zijn genadeloze kalender geleerd heb.’ Die les heb ik dit jaar blijkbaar uit het raam gemieterd. Het helpt dan wel dat die kalender in Royal wat minder genadeloos is.

©GMRimport

Persona corona

Persona 5 Royal was dit jaar een warm dekentje voor me, waar ik lekker onder kon kruipen terwijl de buitenwereld langzaam ineen stortte. Ja, The Last of Us: Part 2 is mijn favoriete game van het jaar, maar dat is nou niet iets dat je even lekker aanzet voor een avondje plezier. Het is een beetje alsof je favoriete film Schindler’s List is. Dat is een prachtige en belangrijke film, dus ik snap de keuze heel goed, maar die ga ik echt niet aanzetten op een vrolijke vrijdagavond. Je moet echt in de stemming zijn voor The Last of Us.

Voor Persona 5 ben ik altijd in de stemming. Even rondhangen met mijn sympathieke vrienden, een kerkertje doorkruisen en een kwaadaardige volwassene laten boeten voor zijn misdaden. Wat wil je nog meer? Nou, nog meer Persona! Dat krijgen we komend jaar in de vorm van Persona 5 Strikers, een musou-achtige spin-off van de hoofdserie. Waar ik die zijpaadjes normaal gesproken niet zo interessant vindt, belooft Strikers een grote nadruk te leggen op het verhaal.

Mocht de pandemie zich in 2021 nog verder uitstrekken, dan weet ik dus al wat mij er doorheen gaat helpen. Wanneer ik mijn tijd doorbreng met Ryuji, Morgana, Anne en Makoto, dan kan ik alles aan.

Terwijl de releasedatum van Hollow Knight Silksong nog altijd niet bekend is, werd wel bevestigd dat de game vanaf 18 september speelbaar is in ACMI, het nationale museum van schermcultuur te Australië.

De game wordt speelbaar in het in Melbourne gelegen museum als onderdeel van een voorstelling genaamd Game Worlds, waarin de spelwerelden van games centraal staan (via IGN). Naast dat de game speelbaar is op de expositie zijn er ook displays te zien over het ontwerp en artistieke richting van het spel.

Fans vragen zich vooral af wat deze aankondiging kan betekenen voor de release van Silksong, maar vooralsnog is daar niets bekend over. De game werd jaren geleden aangekondigd - in eerste instantie als downloadbare content voor Hollow Knight, en daarna als vervolg - maar is sindsdien meermaals uitgesteld. Tijdens de Switch 2 Direct vorige maand werd gemeld dat de game nog altijd dit jaar moet uitkomen.

In Silksong besturen spelers niet de Knight, maar Hornet, een NPC uit de eerste game. Hornet kan hoger springen en daar is het leveldesign dan ook omheen gebouwd. Het spel komt naar pc, Nintendo Switch en Switch 2, PlayStation- en Xbox-consoles.

De eerste zeven games in de Leisure Suit Larry-games zullen binnenkort niet meer te koop zijn via Steam.

Dat werd middels een statement door uitgever Assemble Entertainment bevestigd. De Leisure Suit Larry-games waren vooral aan het einde van vorig millennium populair vanwege de vele seksueel getinte grappen. Het gaat om de zes door Sierra On-Line gemaakte delen en het door High Voltage Software ontwikkelde Leisure Suit Larry: Magna Cum Laude. Dit zijn de zeven spellen die uit de verkoop verdwijnen:

Mensen die de games al hebben gekocht kunnen ze blijven downloaden en spelen. Daarnaast zullen de twee meest recente games uit de reeks - Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don't Dry en Leisure Suit Larry: Wet Dreams Dry Twice - te koop blijven staan.

Een reden werd niet gegeven, maar volgens Phil Salvador van Video Game History Foundation heeft het mogelijk te maken met het feit dat de Leisure Suit Larry-IP eigendom is van Codemasters en gelicenseerd werd aan Assemble Games. Tegenwoordig is Codemasters echter onderdeel van Electronic Arts. Deze week werd tevens aangekondigd dat Codemasters stopt met de ontwikkeling van rallygames en is het X-account van Codemasters verwijderd - mogelijk verkeert de ontwikkelaar dus in zwaar weer binnen EA.