Tiny Tina’s Wonderlands voelt als een luchtige Borderlands-uitbreiding
Borderlands is op z’n best wanneer het één thema kiest en er volledig voor gaat. Het absolute hoogtepunt daarvan was Tiny Tina’s Assault on Dragon Keep, een absurde Dungeons and Dragons-achtige uitbreiding voor Borderlands 2. Tiny Tina’s Wonderlands is een spin-off van de Borderlands-reeks die dat concept naar een hoger niveau tilt.
Wie de puberale humor, rondvliegende geweren en excentrieke personages uit Borderlands 3 niet kon waarderen, heeft niets te zoeken in Tiny Tina’s Wonderlands. De game oogt en speelt als Borderlands 3 en weet dankzij z’n creatief aangeklede fantasiewereld exact wat het moet zijn. Daarom valt de game na een paar uur spelen zeker in de smaak.
©GMRimport
Onderdrukte goblins en gapende demonen
De titulaire Wonderlands zijn meer dan een gedachtenspinsel van de alom aanwezige Tiny Tina. De landschappen fungeren als een interactief potje ‘Bunkers and Badasses’ (Dungeons and Dragons) met Tina zelf als de ‘Bunker Master’. Gedurende het verhaal, in het geval van onze speelsessie een handvol zijmissies in het optionele gebied Mount Craw, voorziet ze de speler van constant commentaar – vaak met de kanttekening dat we bepaalde oneffenheden in de ‘lore’ maar moeten slikken.
Met de momenteel florerende Ashly Burch als stemacteur van de protagonist, Brooklyn Nine-Nine-acteur Andy Samberg, Bojack Horseman-stem Will Arnett en komedieactrice Wanda Sykes aan boord is Wonderlands regelmatig komisch op een scherpe manier. Het compenseert daarbij het gebrek aan vooraf ontworpen personages: bij aanvang van de game kunnen spelers het uiterlijk van hun Vault Hunter volledig samenstellen. Door het ontbreken van een character creator in de demo kunnen we daar echter nog maar weinig over zeggen.
Ook de voorgeschotelde zijmissies zijn zoals vanouds geestig geschreven. Zo neem je licht gedwongen deel aan de Goblins Tired of Oppression-revolutie (‘GTFO’), krijg je het aan de stok met de gevreesde Dragon Lord (een imitator in een mechanisch drakenpak) en ontwaakt een eeuwenoude demon die na een monoloog van circa tien minuten weer in slaap valt, waarna je z’n schat kunt stelen. Verder keert uiteraard de robot Claptrap terug, die uit praktische overwegingen een ‘crafting-quest’ overboord gooit en je eropuit stuurt om de spullen gewoon maar te stelen.
©GMRimport
Magie
De game steekt in ieder geval niet onder stoelen of banken dat het is gebaseerd op Borderlands 3. Vrijwel elk element van de aankleding heeft een fantasytwist – lootboxen, wapenmerken, kledij en de ontspannen soundtrack – maar het is overduidelijk dat de game voortborduurt op het fundament van de derde Borderlands.
Ergens is dat spijtig, aangezien Wonderlands daarmee overkomt als een uit de hand gelopen uitbreiding, na vier toch al omvangrijke dlc’s. Anderzijds staat de endorfine opwekkende gameplaycyclus van schieten, looten en upgraden nog steeds als een huis. Bovendien introduceert de game een aantal elementen die de gameplay een welkome twist geven.
©GMRimport
Zo zijn granaten vervangen door magische spreuken – wat zou een potje D&D immers zijn zonder magie? Spreuken komen na het inzetten weer relatief snel tot je beschikking, waardoor het behoorlijk lucratief is om je personage daarop af te stemmen. Zo gingen we aan de slag met de Graveborn, die haar gezondheid inwisselt voor een krachtige magische aanval en met andere vaardigheden en wapens die gezondheid weer aanvult. Ook speelden we als de zogenaamde Stabbomancer, die gericht is op sluipen en critical hits.
Met de belofte van een secundaire klasse die spelers later in de game vrijspelen, voelt de reeds bekende formule iets speelser dan voorheen. Huishouden met een vuurzee, vijanden kwetsbaarder maken met een pijlenregen om vervolgens een mep uit te delen met een van de nieuwe slagwapens voelt bevrijdend. Bovendien krijgen spelers bij het stijgen van een level ook een Hero Point tot hun beschikking om te besteden aan Dungeons & Dragons-achtige statistieken en zo hun speelstijl te verfijnen.
©GMRimport
Vraagtekens
Of Tiny Tina’s Wonderlands weet te overtuigen als een opzichzelfstaande game, is nog de vraag. In de gameplaydemo ontbraken bijvoorbeeld nog een aantal belangrijke elementen, zoals de speelse hub-wereld waarin spelers rondlopen, de character creator en een blik op het hoofdverhaal. Desalniettemin werkt het concept van de game vooralsnog als een trein. Wellicht helpt het niet tegen de Borderlands-moeheid die spelers dankzij de respectabele ondersteuning van Gearbox hebben opgebouwd, maar dit absurde rollenspel nodigt in ieder geval uit tot een uitgebreidere speelsessie.
Tiny Tina’s Wonderlands verschijnt op 25 maart voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc.
