In Neon White ben je een huurmoordenaar die door engelen uit de hel is getild om mee te doen aan een toernooi om in de hemel te komen. Je bent ook nog eens je geheugen kwijt. Je weet in Neon White dus niet wat er aan de hand is. Eigenlijk is maar één ding duidelijk: jij, Neon White, strijdt in korte levels tegen een heleboel andere Neons om een plekje op Gods ranglijst.

In de praktijk strijd je vooral om een plek op de leaderboards. Want dat is waar Neon White écht om draait: de snelste zijn. Dit is het type game dat je prikkelt om de tijden van jezelf en anderen te verbeteren. Ondergetekende is daar normaal gesproken niet zo gevoelig voor, maar Neon White is een bijzonder beestje. De opzet werkt als een trein dankzij de korte levels, heerlijke flow en simpele schietactie. 

©GMRimport

Niet te vergelijken

Het idee is simpel: de game telt allemaal korte levels waarin je van A naar B moet rennen. Dat doe je in een eerstepersoonsperspectief zonder verdere opsmuk. Maar tijdens een level vind je ook kaartjes met wapens. Die kaartjes zijn daar doelbewust geplaatst door de ontwikkelaar: ze maken deel uit van de route. Vind je een pistool? Dan kun je schieten. 

Maar ieder kaartje heeft ook een secundaire mogelijkheid. Zo kun je dat pistool tevens gebruiken om dubbele sprongen mee te maken.

En zo zijn er meer kaartjes. Met een submachinegeweer kun je jezelf naar de grond toe trekken en met een rifle kun je granaten schieten, waarmee je jezelf weer de lucht in kan lanceren. Je voelt het misschien al aankomen: je gebruikt die kaarten om op vijanden te knallen, maar je gebruikt ze ook om zo snel mogelijk door het level te gaan.

Neon White is het beste te vergelijken met een speedrungame, maar die vergelijking schrikt veel mensen af. Wat ook niet helpt is dat Neon White er heel snel en indrukwekkend uitziet. Op YouTube zie je allemaal mensen die onnavolgbaar door een level flitsen. Dan denk je misschien dat ze dagenlang geoefend hebben en dat Neon White alleen voor diehards is weggelegd. Ironisch, want Neon White is in de kern juist ontzettend simpel en toegankelijk.

©GMRimport

De waarheid is dat Neon White prima te doen is als je enige ervaring hebt met een controller of muis en toetsenbord. Ja, het ziet er allemaal onnavolgbaar uit, maar als je eenmaal in de flow van de levels zit, voelt Neon White als een soort tweede natuur. De game communiceert glashelder wat je moet doen en je hoeft zelden echt diep na te denken. Je hoeft niet eens te piekeren over welke kaart je wanneer inzet: de centrale route wijst zichzelf.

Nou ja, totdat je véél sneller wilt gaan. In Neon White zijn er altijd snellere routes dan de meest logische. Om die slag te slaan heb je als beginner hulp nodig, maar ook daar heeft Neon White een oplossing voor gevonden.

Altijd sneller

Neem het vierde level. Je denkt na een paar pogingen waarschijnlijk: dit kan niet sneller. Ik doe precies wat de game wil dat ik doe. Ik snijd overal af, ik pak alle kaarten: ik ben ‘s werelds grootste speedrunner. Vervolgens kijk je op de rankings en zie je dat je vrienden of wildvreemden vier keer sneller zijn. Zij hebben kennis die jij blijkbaar niet hebt. Het mooie is: die kennis zit vaak gewoon in de game. Neon White speelt open kaart.

Nadat jij een redelijke tijd neerzet door ‘gewoon’ het level te halen, vertelt de game je precies wat je moet weten om nog sneller te gaan. In het vierde level is dat heel simpel: je kunt véél sneller zijn door simpelweg je dubbele sprong in het begin al in te zetten. Daarmee snijd je ongeveer de helft van de standaardroute af. De game laat dat zien met een soort spoor aan gouden glitters: volg dat spoor, en je gaat sneller.

In het begin is dat nog een groot eurekamoment, maar als je weet hoe je kaarten kunt uitbaten, voel je op een gegeven moment als vanzelf aan waar en hoe je tijd kunt afschaven. Dat is een fantastisch gevoel. Neon White zit vol momenten waarop het lijkt alsof je de game te snel af bent. En soms is dat ook zo: er zijn levels waarin wij sneller zijn dan de ontwikkelaar. De game laat dat zien in de leaderboards.

Dat heerlijke gevoel mag je optellen bij de feel van de daadwerkelijke gameplay. Neon White heeft een feilloze flow: het platformen gaat razendsnel en voelt puntje precies, terwijl het knallen zo vergeeflijk is dat richten eigenlijk maar bijzaak is. Je speelt bovendien steeds meer kaarten vrij en ook de omgevingen veranderen in opzet. In de latere levels is het al een uitdaging om überhaupt het einde te bereiken. Het wordt dan ook steeds moeilijker om tijden te verbeteren.

©GMRimport

Inzet

Maar Neon White gaf je toch alle kennis die je nodig had? Jawel, maar enkel tot op zekere hoogte. Omdat in latere levels de spelmechanieken toenemen, nemen ook de variabelen toe. Sommige mensen nemen Neon White ontzettend serieus en wringen de mechanics volledig uit. Sommige tijden op leaderboards zijn als gevolg niet te verbeteren zonder ‘extra kennis’. Er komt een moment dat je naar YouTube moet om nog mee te kunnen doen in de rankings.

Als je dat doet, bereik je de diepere laag die iedere speedrungame heeft: die van perfectionisme. Die laag is vermakelijk, maar ook genadeloos. Ondergetekende kwam daarachter toen hij op een Steam Deck speelde. De game draait fantastisch op het apparaat, maar het staat buiten kijf dat de game stukken beter speelt met een muis en toetsenbord. In de latere levels merk je dat het met een controller net iets pittiger is. Dus ben ik uiteindelijk op de pc gaan spelen.

Let wel, Neon White is absoluut te doen met een controller. Laat je daar niet door afremmen als je benieuwd bent naar de game. Bovendien draait de Switch-versie geweldig. Je hebt dan ook niet van doen met concurrenten die met muis en toetsenbord spelen. Maar ook dan geldt: als je echt mee wilt doen in de hogere rankings dien je dieper te duiken dan de game zelf. Dan heb je de kennis van andere spelers nodig op YouTube of via andere guides. Dat is geen minpunt, maar ter kennisgeving.

©GMRimport

Verhaal

Neon White kent dus vele lagen, maar je hoeft niet al die lagen één voor één weg te pellen om plezier uit de game te halen. Ook als je oppervlakkig speelt zijn er medailles en andere uitdagingen om je in vast te bijten. Dat blijft leuk door de geweldige gameplay, de continue afwisseling en de fantastische flow. Alleen het verhaal laat steken vallen.

De game vertelt een soort anime-achtig epos waarin personages erg overdreven geschreven zijn. De toon is een beetje kinderlijk en soms gaat de dialoog net te lang door. Dat haalt je uit de flow van de levels. Je kunt andere personages in de hubwereld ook cadeaus geven die je hebt verzameld. De ene keer ontgrendelen die cadeaus unieke levels die hartstikke leuk zijn om te spelen, de andere keer speel je er enkel meer dialoog mee vrij. Het tweede kon ons nauwelijks bekoren.

We hadden graag een modus gezien zonder het verhaal, maar is dat reden om Neon White over te slaan? Absoluut niet. Het is niet meer dan een smetje: Neon White is zo goed gemaakt dat het fier overeind blijft staan als het verhaal je niet boeit. Je hoeft Neon White eigenlijk alleen over te slaan als je niets hebt met het aloude spelprincipe ‘dit kan beter’. Hoe toegankelijk dan ook, je hebt een beetje intrinsieke motivatie nodig om te kunnen genieten van het spel. Het helpt ook enorm als je vrienden hebt die de game ook spelen. Die onderlinge competitiviteit trekt je steeds terug in oude levels.

Als je het leuk vindt om jezelf uit te dagen en je niet vies bent van leaderboards, kun je Neon White net als ik waarschijnlijk amper neerleggen. Je bent continu aan het experimenteren met snellere routes in de levels en eindigt zo gestaag in de welbekende speedrunspiraal: sneller worden, leren, en weer sneller worden. Al doende leert men. Je weet het enkel als je het probeert. Nog een run dan maar.

Neon White is nu beschikbaar op pc en Nintendo Switch.

Xbox heeft de prijzen van Xbox-consoles en -accessoires wereldwijd verhoogd. Later dit jaar gaan ook de prijzen van Xbox-games omhoog.

Eerder vandaag lekte de Franse winkelketen Micromania al een prijsverhoging voor alle Xbox Series X en S-modellen, en Microsoft heeft inmiddels aan plekken als Windows Central en Eurogamer bevestigd dat de prijsverhoring doorgaat.

Dat betekent dat de Xbox Series X vanaf nu 599,99 euro kost, de 2TB Galaxy Black-version 699,99 euro en de Series X Digital 549,99 euro. De Series S met 512GB kost 349,99 euro en de Series S met 1TB 399,99 euro.

De standaard draadloze Xbox-controller kost nu 64,99 euro, een gekleurde versie kost 69,99 euro. Speciale edities kosten 79,99 euro, terwijl de Core- en Full-versies van de Xbox Elire Controller Series 2 respectievelijk 149,99 euro en 199,99 euro gaan kosten.

Het is de bedoeling dat rond de feestdagen prijzen van Xbox-games ook omhoog gaan. In de Verenigde Staten kunnen de grootste games 80 dollar gaan kosten - wat zich mogelijk naar 90 euro in Europa vertaalt. Eerder kondigde Nintendo al aan dat de fysieke versie van Switch 2-game Mario Kart World ook 90 euro gaat kosten. Prijzen voor Xbox Game Pass worden op moment van schrijven niet verhoogd.

Eerder vandaag onthulde Microsoft zijn kwartaalcijfers, waaruit bleek dat de gamedivisie van het bedrijf een stijging in winst heeft waargemaakt. Wel loopt de omzet gerelateerd aan hardware alsmaar terug. Microsoft lijkt dat ook een steeds grotere focus te hebben op het verkoop van games en services - ook op andere systemen. Dit verklaart mogelijk deels waarom de prijzen van hardware nu omhoog gaan - op deze manier haalt het bedrijf zoveel mogelijk omzet uit de verkoop van consoles.

Takahisa Taura, een van de prominentere ontwikkelaars bij de Japanse studio PlatinumGames, is vertrokken bij het bedrijf.

Er gaan al geruime tijd geruchten dat diverse topmensen binnen PlatinumGames zijn vertrokken bij het bedrijf. Taura was een van de ontwikkelaars waar de geruchten de ronde over deden, aangezien hij alle vermeldingen gerelateerd aan PlatinumGames eind vorig jaar van social media haalde.

In het meest recente nummer van het Japanse gametijdschrift Famitsu (via Genki) heeft Taura nu bevestigd inderdaad te zijn vertrokken bij PlatinumGames, en zijn eigen bedrijf genaamd Eel Game Studio te hebben opgericht. Meer informatie gaf hij vooralsnog niet. Taura is vooral bekend van zijn werk als regisseur van Switch-spel Astral Chain en als de ontwerper van Nier: Automata.

Ondanks de aanhoudende berichten van talent dat PlatinumGames verlaat, liet het bedrijf eerder dit jaar weten positief naar de toekomst te kijken: "We blijven nieuwe uitdagingen aangaan om games te creëren die mensen verrassen en vreugde brengen. We kijken uit naar jullie blijvende ondersteuning van Bayonetta en PlatinumGames!" Als snel voegde het bedrijf daad bij woord toen Ninja Gaiden 4 werd onthuld, dat Platinum samen met Team Ninja ontwikkelt. Onlangs werd ook een vacature van het bedrijf gespot waarin gerefereerd wordt naar een online actiegame.