Nu de levenscyclus van de Switch daadwerkelijk ten einde komt kunnen we wel stellen dat ‘s werelds bekendste virtuele aap onrecht is aangedaan. Waar Mario in game na game schitterde op het systeem, verscheen er al die tijd geen nieuwe Donkey Kong. De heruitgave van Donkey Kong Country Returns voelt daarom vooral als een - weliswaar uitstekende - zoethouder.

Returns was in 2010 de glorieuze terugkeer van de Donkey Kong Country-reeks. Na veertien jaar aan spin-offs en minder interessante titels (laat het Donkey Kong 64-fans maar niet horen) was het Retro Studios die de reeks onverwachts naar moderne standaarden bracht. Nog nooit bestuurde de 360 kilo wegende aap zo nauw, en nog nooit was het leveldesign zo dynamisch. Wie weet was het zonder Returns heel anders gelopen met de franchise, dus daarvoor zijn we de Metroid Prime-studio eeuwig dankbaar.

Vind de groove

Want ook anno 2025 speelt de game nog als een trein, al moesten we na al die Mario-titels wel even opwarmen. Weinig platformers zijn namelijk zo eigenwijs als Donkey Kong Country. De games hebben flow, een hele specifieke groove die je zelf moet ontdekken en in de vingers dient te krijgen. De helft van Donkey Kong spelen is weten dat het beter en sneller kan, de andere helft is sierlijk door levels springen en rollen alsof je zelf een geboren mensaap bent.

Dat venijn van de besturing zit hem in een aantal dingen, niet in de laatste plaats het voelbare gewicht en de rol van Donkey Kong zelf. Met reguliere sprongen kom je vaak maar nét op het volgende platform (lees: een instortende rots of krakkemikkig hutje), maar de rolsprong lanceert je dan weer meters vooruit. In combinatie met elementen als vijanden die als lanceerplatforms fungeren, lianen om aan de slingeren en Diddy Kong die je een boost geeft, biedt Donkey Kong een subtiele balans tussen op snelheid blijven en niet te pletter slaan tegen obstakels. Oftewel: de spreekwoordelijke groove van de game, ondersteund door een aantal van de aanstekelijkste deuntjes in de geschiedenis van videogames.

Spelers die moeite hebben met de relatief pittige game kunnen in ieder geval profiteren van een aantal hulpmiddelen uit Returns 3D, de 3DS-versie die onder andere een New-modus toevoegt. Daarmee krijgt zowel Donkey als zijn maatje Diddy indien opgepakt een extra hartje, waarmee je dus in totaal over zes hartjes beschikt. Ook is er een aantal extra items in Cranky Kong’s winkel verkrijgbaar, waarmee er legio aan hulpmiddelen zijn om het einde te halen. Het maakt de game iets toegankelijker dan het origineel op de Wii.

Op gang komen

Vanzelfsprekend bevat de Switch-versie ook alle acht unieke levels uit Returns 3D. Op het grote scherm is het duidelijk dat deze levels zijn gemaakt om het 3D-aspect van de handheld te etaleren. Over het algemeen moet het leveldesign van Returns een beetje inkomen, alsof de wildste ideeën zijn bewaard voor het laatste deel van de game. Donkey Kong Island kent de bekende jungles, bossen, rotspartijen en stranden, en gooit later pas interessantere settings als een fabriek en ritmelevels op je bord.

Tegelijkertijd zijn de daadwerkelijke levels vele malen dynamischer dan die uit de originele trilogie, met constant veranderende camerastandpunten, tal van tonnen waarmee je Donkey Kong goed getimed afvuurt en constante wisselingen tussen de voor- en achtergrond. Ook de beruchte mijnkarlevels zijn uiteraard terug, die zowel je reflexen als je geheugen op de proef stellen na tientallen keren de afgrond te zijn ingestort. Dergelijke momenten voelen als een heerlijke achtbaanrit, waarmee de game juist wegkomt omdat de rest zo’n verfijnd ritme kent.

Ook nodigt het spel je vaak uit om verder te kijken dan je (al in lengte beperkte) apenneus lang is. De letters K-O-N-G – die benodigd zijn voor de geheime wereld van de game – zijn goed verstopt, en wanneer een ton je het beeld uit lijkt te schieten is er meestal een geheime kamer te vinden. Die kamers hebben vaak hetzelfde doel: een boel bananen om te verzamelen, en als je ze binnen de tijd pakt een puzzelstukje om de in-game kunstgalerij mee compleet te maken. Er is voor de doorgewinterde aap in ieder geval een hoop om voor te grinden.

Blauwdruk

Bovenstaande is allemaal geweldig nieuws, al helemaal als je de oorspronkelijke Returns nog nooit hebt gespeeld, gezien de HD-versie bijster weinig toevoegt ten opzichte van het origineel. Toch voelt het ergens ook als de blauwdruk voor Tropical Freeze, een titel die vrijwel alles nog beter doet. Het is bijna alsof Retro Studios na de laatste levels van Returns pas op stoom was en boven zichzelf uitstijgt in het vervolgdeel.

Tropical Freeze, dat oorspronkelijk op de Wii U uitkwam en enkele jaren geleden al de overstap naar de Switch maakte, kent zoveel goeie ideeën en twists op de al steengoede basis van Returns, dat het lastig is om die game niet te verkiezen boven deze. Tropical Freeze is visueel gezien bovendien veel interessanter dan de soms eentonige kleuren van Country Returns, kent een aantal weergaloze eindbazen een geeft Donkey Kongs metgezellen meer liefde in de coöperatieve modus.

Anderzijds is het flauw om Country Returns te vergelijken met diens opvolger, een game die - wat ons betreft - uitgroeide tot een van de beste platformers ooit gemaakt. Donkey Kong Country Returns HD zit nog altijd vol met hoogtepunten van pure klasse, zoals je ze zelden nog in tweedimensionale genregenoten ziet. Zelfs met Tropical Freeze in het achterhoofd is dat genoeg reden hem op te pikken als je hem nog niet hebt gespeeld of snakt naar een steengoede platformer, al wordt het hierna wel écht tijd voor een gloednieuw deel.

Donkey Kong Country Returns HD verschijnt op 16 januari voor Nintendo Switch.

Op 22 mei gaat de gratis open bèta van Splitgate 2 van start op pc en consoles.

Dat heeft 1047 Games aangekondigd. Eerder werd er al een gesloten alfatest gehouden, maar de bèta komt voor iedereen beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series-consoles, PlayStation 4, Xbox One, Steam en Epic Games Store. Daarbij bevat het spel cross-play op alle systemen.

De open bèta bevat meer dan vijftien multiplayermaps – waaronder twee nieuwe Onslaught-maps voor 24 spelers, genaamd Drought en Fracture – meer dan 25 wapens en meer dan tien modi, waaronder de terugkeer van de geprezen modus Takedown.

De eerste Splitgate verscheen in 2019 en draaide om het gebruik van portalen tijdens de multiplayergevechten. De game werd voor een deel ontwikkeld als een schoolproject en werd uiteindelijk meer dan 22 miljoen keer gedownload op pc en consoles.

Het vervolg draait geheel op Unreal Engine 5. In Splitgate 2 doen spelers mee aan de zogeheten Sol Splitgate League in de toekomst, wat zich uit in vier-tegen-vier-gevechten met een eerstepersoonsaanzicht en zoals gezegd het gebruik van portalen om de vijand te slim af te zijn. Spelers kunnen deze portalen met een geweer creëren.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.