Vond je Hollow Knight goed? Speel Silksong. Vond je Hollow Knight niet goed? Speel Silksong niet. Heb je Hollow Knight nooit gespeeld? Speel Hollow Knight en ga terug naar vraag 1.
Zo, dan hebben we dat maar gehad. Tenminste, Silksong niet spelen is misschien wat overdreven. Het is wel echt heel anders dan Hollow Knight, en ook best wat lastiger. Maar het is tegelijkertijd ook heel erg Hollow Knight. Probeer het anders uit op Xbox Game Pass, als je dat hebt. Of koop het elders, want dit vervolg is zo redelijk geprijsd dat het eigenlijk weer onredelijk is. Daar kun je je geen buil aan vallen. Zelfs al vind je het niks, dan heb je het in ieder geval een kans gegeven en houden mensen hopelijk op met zeggen dat je het echt gespeeld moet hebben.
Dit is trouwens geen review waarin je tot in detail gaat lezen hoe Silksong is opgebouwd. Zo ver ben ik nog niet, of beter gezegd: ik ben wel ver, maar progressie is in Silksong niet lineair. Ik weet niet hoeveel geheimen ik nog ga tegenkomen, of hoeveel ik er al gemist heb. Dit is het zeldzame soort game waarin je zomaar een heel nieuw gebied kunt ontdekken door tegen een stukje plafond aan te prikken, inclusief unieke vijanden, een bijzondere baas en upgrades die je laten afvragen of het wel optioneel had moeten zijn. Ik weiger er ook iets over op te zoeken. Ik kan je dus niet vertellen of het gevecht met de geheime superbaas speltechnisch net zo vernuftig in elkaar steekt als dat van baas nummer drie.
Dit is een review van iemand die jarenlang op Silksong heeft moeten wachten en dat geduld graag nog even volhoudt tijdens het spelen ervan. Niemand is erbij gebaat als ik in drie dagen tijd naar het einde race, om vervolgens te concluderen dat het wel wat frustrerend kan worden. Vind je het gek, als je tegen de klok vecht. Na al die tijd braaf gewacht te hebben, ga ik nu niet haasten. De wereld van Silksong is er een om in te verdwalen en om daar vrede mee te leren hebben. En dat is precies wat ik de afgelopen dagen heb gedaan.
Heart mode
Frustrerend kan het alsnog worden. Sinds Silksong uitkwam ben ik amper online geweest, maar ik heb wel meegekregen dat de game als moeilijk wordt ervaren. Een milde take, want het kan inderdaad goed pittig worden. Zeker aan het begin. Je speelt met Hornet, die de kracht van zijde aan haar zijde heeft. Daarmee houdt ze zichzelf in leven, alleen kun je je hartjes pas aanvullen als je zijdemetertje tot de nok toe is gevuld. Dat is een groot verschil met Hollow Knight, waar je ook één hartje per keer kon healen. Word je tijdens dit genezingsproces geraakt, dan ben je helemaal de klos. Al je zijde is weg, en je levensbalk blijft leeg. Succes daarmee!
Later vind je gelukkig wel wat manieren om dit systeem naar je eigen hand te zetten, maar de eerste uren is het echt aanpoten. Alles en iedereen wil ook overal geld voor, wat je nooit hebt omdat je de hele tijd doodgaat. Silksong mag dan slechts twintig euro kosten, in de spelwereld lijkt alles duurder te zijn geworden. De lage instapprijs vertaalt zich niet naar een toegankelijk spel en dat is ergens opmerkelijk, gezien de alsmaar groeiende aantrekkingskracht van de eerste Hollow Knight.
Omdat veel vijanden dit keer rustig twee hartjes schade per aanval doen, kan het behoorlijk meedogenloos voelen. Het zou me niets verbazen als ontwikkelaar Team Cherry de scherpe randjes er nog af gaat schaven via een update, of in ieder geval een stukje van de levensbalk van bazen. Sowieso moet je echt afleren om altijd maar snel snel snel te willen gaan. Het is een kwestie van geduld. Toegegeven, dat staat nogal haaks op hoe Silksong speelt. Er zijn genoeg verschillen met de eerste Hollow Knight, maar de grootste is hoe vlug Hornet beweegt. Al vanaf het begin heb je toegang tot een soort duikvlucht waarmee je jezelf een stuk vooruit torpedeert, maar na wat upgrades gaan alle remmen los. Ze voelt veel voorwaartser dan de Knight die rustig op vijanden stuitert. Hornet wil naar haar bestemming toe, en snel een beetje.
Zijdemissies
Dat is overigens nog een flinke verandering ten opzichte van Hollow Knight. Hornet heeft meer een eigen wil dan de Knight, waardoor het heel logisch voelt dat ze ook een eigen stem heeft. Ze is dan wel ontvoerd naar het vreemde rijk van Pharloom, maar ze komt niet pas net kijken in de wereld. De markante beestjes die je onderweg ontmoet kunnen haar niet zomaar alles wijsmaken. Het is een dialoog, of zelfs meer een onderhandeling. Hornet haalt eruit wat zij eruit wilt halen. En soms moet ze daarvoor eerst een wens van de ander vervullen. Deze Wishes zijn een soort zijmissies met meestal welkome beloningen. Denk aan een tool - zo heten de Charms in deze game - die je beschermt tijdens het healen. Of eentje waarmee je gif op je subwapens zet.
Om deze missies te voltooien, moet je vaak het hele gebied uitkammen en kom je zo vanzelf meer upgrades, npc’s en andere geheimen tegen, zoals de Chapels. Dit zijn challenge rooms waarin je platformprecisie en vechtlust op de proef worden gesteld. En uiteraard ook je geduld. Maar de zogeheten Crests die je ervoor terugkrijgt zijn het absoluut waard. Die kun je zien als een soort load-outs voor Hornet, ieder met een eigen combinatie aan skills, tools en zelfs een compleet andere moveset voor haar standaard wapen. Je snapt meteen waarom de ontwikkelaar het Charm-systeem van Hollow Knight vaarwel heeft gezegd. Daarmee kon je ook flink variëren, alleen het steeds weer opnieuw indelen van die Charms nodigde niet echt uit om ermee te experimenteren. Met de Crests komt dit stukken beter tot z’n recht.
Waarvan akte
Het toont aan dat Team Cherry de afgelopen zeven jaar niet enkel en alleen meer Hollow Knight heeft gemaakt. Ieder spelsysteem is onder de loep genomen en doorontwikkeld, of vervangen voor iets dat beter bij Hornet past. Daardoor is Silksong zowel bekend als onontgonnen terrein, en dat is precies wat je wilt van een vervolg dat zo lang op zich heeft laten wachten. Ik merkte het al na de intro - een onheilspellend gedichtje en het daaropvolgende introfilmpje zetten de toon: dit is Hollow Knight. Maar dan verschijnt ‘Act 1: Pharloom’ in beeld. Aktes in mijn metroidvania? Ongekend.
Ik heb een hoop games in dit genre gespeeld sinds de eerste Hollow Knight uitkwam, te veel om hier nu allemaal op te noemen. Het is waarschijnlijk mijn favoriete genre, maar om nu te zeggen dat al die metroidvania’s geniaal waren… niet bepaald. Vaker dan niet hebben ze net wat te weinig vlees op de botten. Je weet meteen wanneer en waar je de double jump gaat krijgen, want zo formulematig is het. Bij Silksong is het eerder andersom. Deze game draagt het geraamte van de metroidvania als exoskelet. Aan de oppervlakte is het een game waarin je van gebied naar gebied reist om nieuwe vaardigheden vrij te spelen. Het knappe van Silksong is hoe het je die opzet continu laat vergeten. De game trekt je dieper en dieper zijn wereld in, kriskras over de kaart, van de ene verbazing naar de andere.
Wanderlust
Ergens bovenaan de map zweeft weliswaar een icoontje dat aangeeft waar je ongeveer heen moet, alleen is er niemand die daar meteen heengaat. Al zou je het willen, dan weet je nog niet hoe. En waarom zou je ook? Silksong is op zijn best wanneer je ergens uitkomt waar je helemaal niet heen wilde. Maar je kunt niet terug. Niet omdat het fysiek onmogelijk is - je kunt gewoon omdraaien - maar omdat je brein het niet voor elkaar krijgt. De lokroep van ontdekking is te groot, de beestjes te schattig, de muziek te mooi, de omgeving te betoverend.
Er is een reden dat Hollow Knight ondanks de bescheiden hoeveelheid schermteksten toch uren aan lore-video’s heeft voortgebracht. Het is een van de weinige games met een spelwereld die echt leeft, ook al is ‘ie op sterven na dood. Zeven jaar later flikt Team Cherry dat kunstje opnieuw. Silksong mag dan geen Charms meer hebben, het spel barst weer van de charme. Zoveel dat ik nu al weer het gebrabbel van de nieuwe kaartenmaker zit te neuriën, en voor het slapengaan alleen maar kan denken aan welk stukje van de wereld ik de dag erna wil gaan verkennen. Ik ben op plekken geweest waar ik niet hoorde te zijn, en op plekken waar ik voor altijd wil blijven.
Het grootste compliment dat ik Silksong kan geven, is dat ik na een paar dagen spelen nog steeds geen idee heb waar ik allemaal nog meer heen kan en hoe ik daar precies moet komen. Als verslinder van praktisch alle metroidvania’s, is dat precies waar op ik hoopte.
Hollow Knight: Silksong is nu uit voor pc, Xbox One, Xbox Series X/S, PlayStation 4, PlayStation 5, Nintendo Switch en Nintendo Switch 2. De game is ook speelbaar via Xbox Game Pass. Voor deze review is de Switch 2-versie getest.
Wat hebben we lang moeten wachten, maar wat is het ’t waard geweest. Silksong is aan de oppervlakte ‘gewoon’ een metroidvania en meer Hollow Knight, maar de liefde die in deze wereld is gestopt reikt dieper. De gevechten stijgen dankzij Hornet tot grotere hoogtes. Het avonturiersgevoel dat Silksong opwekt voel je in je ziel, ook al hangt je leven continu aan een zijden draadje.
