Review: Marvel Cosmic Invasion biedt gedetailleerd spektakel

Het Canadese Tribute Games verdiende in 2022 hun strepen met de arcadeachtige beat ‘em up Teenage Mutant Ninja Turtles: Shredder’s Revenge. Dat ze nu het Marvel-universum onder handen nemen met Marvel Cosmic Invasion is dan ook een zegen voor zowel comic- als beat ‘em up-fans.

Het zou geen Marvel-verhaal zijn zonder stront aan de knikker: de interdimensionale krijgsheer Annihilus is met zijn leger - de insectachtige Annihilation Wave - uit de Negative Zone ontsnapt en is nu van plan ons gehele universum over te nemen. Om hem te stoppen rukken vijftien bekende superhelden - onder andere Nova, Spider-Man, Wolverine, Captain America en Rocket Raccoon - uit. Zij reizen door verschillende bekende Marvel-locaties om deze bad guy een flinke tik op de vingers te geven.

Gevoelsmatig mist er alleen een lid van de Fantastic Four in dit geheel. Het team heeft dan weinig te maken met de specifieke Annihilation-verhaallijn uit de comics waar Cosmic Invasion inspiratie uit haalt, maar ze hebben het door de jaren heen wel regelmatig met Annihilus aan de stok gehad. Meer dan een Captain America, bijvoorbeeld. Mijn ietwat cynische aanname is dat de vier worden bewaard voor een toekomstige dlc, wat zonde zou zijn, maar soit. De vijftien helden die nu in de game zitten zijn in ieder geval een genot om mee te spelen.

Groene body slam

De basis van ieder personage is in principe hetzelfde. Je kunt springen, slaan, een special attack loslaten, en afhankelijk van je personage inkomende aanvallen blokkeren of ontwijken. Sommige personages, zoals Nova en Storm, kunnen ook vliegen om vijanden in de lucht makkelijk te bereiken. De meeste movesets van de personages spreken best voor zich. Captain America gooit zijn frisbee rond, Rocket Raccoon gooit met bommen als kruidnoten bij een intocht: Tribute laat de persoonlijkheid van ieder personage prachtig naar voren komen in de movesets en animaties.

Als broekie was de Battle of New York in de film The Avengers het meest grandioze spektakel dat ik ooit op een scherm had gezien. Niet allerminst omdat de titulaire groep superhelden eindelijk samen kwamen, en dus hun krachten letterlijk konden bundelen om aliens tot pulp te slaan. Cosmic Invasion bootst dit spektakel na met de Cosmic Swap-mechanic.

Aan het begin van iedere missie kies je twee personages, en met een druk op de linker schouderknop wissel je daar tijdens het knokken tussen. Als je die knop ingedrukt houdt, en vervolgens de (speciale) aanvalsknop indrukt, verschijnt de andere held om een paar klappen uit te delen. Dat laat een paar hele vette combo’s toe, zoals Wolverine die een AIM-soldaat naar de andere kant van het scherm gooit, waar She-Hulk ineens uit de lucht valt om een WWE-body slam op diens ruggengraat te deponeren. Of Nova die een aanlopend insect ophoudt terwijl Spidey de laatste klap op een ander uitdeelt.

Die ‘samenwerking’ is wat Cosmic Invasion uniek maakt ten opzichte van andere beat ‘em ups, maar zit hier en daar de soepelheid van de ervaring wel wat in de weg. Meestal roep je je maatje op terwijl je omsingeld bent of snel veel klappen los wil laten op een baas, wat dat kleine stukje op het scherm direct volgooit met heel veel visuele input.

Of een baas dan staggered is of niet is dan praktisch niet te zien, al helemaal niet gezien sommige vijanden hun tegenaanvallen razendsnel opgooien. Misschien ligt dit aan mij en mijn neiging om een blinde Berserker Rage in te gaan tijdens het spelen, maar in sommige gevallen hielp het meer om de team-ups juist niet te gebruiken. Zo bewaar je wat meer de rust en heb je een beter overzicht van wat je vijanden doen. Begrijp me niet verkeerd, de gameplay van Cosmic Invasion is zo strak als Spider-Mans spandex, maar het is net niet zo consistent soepel als in Shredder’s Revenge.

De kleine dingen

Net zoals Tribute’s eerdere beat ‘em up is Cosmic Invasion daarentegen heerlijk all killer, no filler. Na zo’n drie uurtjes knokken rollen de credits, maar in die tijd heb je zóveel gezien. Je hebt met Taskmaster gevochten op de helicarrier van Shield, bekende mutanten bevrijd van Sentinels op Genosha en Galactus over het mythische Asgard zien torenen. Al deze omgevingen zijn ook weer met geweldig oog voor detail vormgegeven, met hier en daar wat gebeurtenissen op de achtergrond waardoor het ook loont om af en toe even stil te staan en uit te rusten.

Daarbij verzamel je gedurende het spel Cosmic Cubes, die je vervolgens voor extra’s kunt inwisselen in het hoofdmenu. Denk aan muzieknummers uit het spel, kleurenpaletten voor de helden en Codex-pagina’s over de verschillende helden, schurken en levels. Ook het feit dat veel van de personages zijn ingesproken door terugkerende stemacteurs getuigt van passie vanuit de ontwikkelaar. Cal Dodd als Logan, Josh Keaton als Spider-Man: de stemmen en het schrijfwerk daarachter kloppen gewoon. Uiteraard zou de altijd geldloze Peter Parker uitgelaten “oh, free food!” roepen wanneer ‘ie een pizza uit de vuilnisbak oppeuzelt.

Ook waardeer ik dat de vorm van verhaalopzet in Cosmic Invasion eigenlijk niet veranderd is ten opzichte van mede-beat ‘em up The Amazing Spider-Man: The Video Game uit 1991. Die arcadekast speelde ik eerder dit jaar in één klap uit, waarbij al snel duidelijk werd dat de hele game een soort aaneenschakeling van excuses was om Marvel-locaties en -slechteriken in het zonnetje te zetten. In dat opzicht is Cosmic Invasion net zo. Het is puur plezier, en voor fans een feest van herkenning.

Dat Marvel Cosmic Invasion niet altijd zo soepel speelt als Teenage Mutant Ninja Turtles: Shredder’s Revenge is dus jammer, maar het is eerder een uitzondering op de regel. Zodra je de mechanieken in de vingers hebt, laat je de vetste combo’s los op de Annihilation Wave, en vlieg je werkelijk door deze prachtige beat ‘em up heen.

Marvel Cosmic Invasion is nu beschikbaar op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox-consoles, pc, Nintendo Switch en Nintendo Switch 2. Voor deze review is de game op Nintendo Switch 2 gespeeld.