Review: Metroid Prime 4: Beyond is een ontzettende Metroid Prime
Heeft het visor op scherp staan
Natuurlijk maakte ik me als rechtgeaarde Metroid-fanaat zorgen. Elke game die pas acht jaar na zijn aankondiging uitkomt zou zorgen baren. Al helemaal als halverwege het ontwikkelproces van studio wordt gewisseld. Het helpt niet dat we maar liefst achttien jaar geleden voor het laatst een nieuw Prime-deel kregen. Ook niet dat niets van wat Nintendo vooraf liet zien, enigszins reden tot optimisme bood. Maar wat blijkt? Niks aan de hand. Dit vierde deel is vooral en ‘gewoon’ een ontzettende Metroid Prime-game.
‘Beetje een niche-titel toch, dat Metroid?’, zegt iemand naast me met halve kennis van games als ik vertel wat ik gespeeld heb. Nou ja, Metroid Dread ging meer dan 3 miljoen keer over de toonbank, dus nee, bepaald geen niche. Aan de andere kant: voor een bedrijf dat met hetzelfde gemak 15 miljoen exemplaren van een Luigi’s Mansion 3verkoopt, heeft Metroid – ongeacht diens trouwe fanbase en rijke geschiedenis – wel degelijk de status van leuk zijprojectje. Ook dat voedt de angst vooraf. Want Nintendo is er veel aan gelegen om dit nou eens een keer wél groot te maken. En dus de boel… op te schudden?
De faux-opschud-tactiek
En wie zo eens door Prime 4 heen speelt zou bijna denken dat dit precies is wat ze gedaan hebben. Plots is er een openwereldhub, Metroids eigen Hyrule Field. Er is ook een motor waarmee je over die hub heen scheurt van omgeving naar omgeving. Die vulkaan in de verte is een mooie bestemming. Benieuwd wat er in die gigantische bliksemstorm verderop te vinden is, en wat is dat gekke, gigantische gebouw in de hoek van de map? Het is een leuk idee, maar vergetelijk uitgevoerd.
De woestijn die als hub dienstdoet is kaal, leeg en lelijk. Er is een handjevol dingen te doen en geen van die dingen steekt er echt bovenuit. En ze zijn nogal random op verder lege zandvlaktes gekwakt. Het motorrijden is niet slecht, maar het meest positieve dat ik erover kan zeggen is precies dat: het is niet slecht. Haal de motor en de woestijn weg en je mist precies niets. En zo blijkt dat ook niets opgeschud is. Want wat overblijft, daar gaat het om.
Even terug naar 2002
Tegen de tijd dat je die motor krijgt (in de 2e omgeving) ben je waarschijnlijk allang en breed verkocht. Na de traditionele openingsmissie wordt Samus geteleporteerd naar de jungle van een vreemde planeet. De seconde dat je landt voel je: dit is Metroid. De muziek is duidelijk een afstammeling van de sounds en tracks die we kennen. De jungle om je heen, diens skybox en de overal bewegende flora en fauna is vele malen mooier dan screenshots of trailers deden vermoeden. En dus sta ik daar, dit alles belevend door mijn vertrouwde visor, beseffend dat we ontzettend terug zijn.
Dat hele junglestuk is precies zoals alle andere Prime-delen. Je scant alles en iedereen de moeder, gebruikt de ooit van Ocarina of Time geleende Z-targeting om rond vijanden te strafen en je armkanon is hetzelfde trouwe maatje dat al decennialang op je rechterarm zit. Wat ik nog niet weet, hier in die jungle, is dat Prime 4zich hierna veel meer richt op binnenskamers door gebouwen en basissen heen wandelen. Maar voor een uurtje of twee voel ik me helemaal terug in 2002, toen Tallon IV ons liet voelen wat het betekende om De Perfecte Game te spelen.
Beetje Echoes, beetje Corruption
Terwijl Samus en ik ons langs die andere omgevingen worstelen, blijft het altijd goed. Niet zo feilloos als in 2002, maar minstens zo prettig als vervolgdelen Prime 2 en 3. Die delen waren heel verschillend van elkaar - Echoes schroefde de moeilijkheidsgraad op en strooide met strakke gameplaytoevoegingen, Corruption wilde voornamelijk spektakel brengen en de wereld rond Samus uitbreiden met facties, npc’s en knallende filmpjes. Prime 4 nestelt zich comfortabel daar ergens tussenin. Het heeft wat interacties (lang niet zoveel als Corruption) en op een enkel misplaatst personage na (die in de praktijk alleen het eerste half uur irritatie opwekt), is het voornamelijk weer lekker in je uppie ongestoord alles zelf oplossen.
Dat kenmerkende isolement mag het dan van Echoes lenen, het durft qua gameplay lang niet zo ver te gaan met het veranderen van Metroids DNA. De meeste powers zijn inmiddels bekend en een moetje in de serie. De ‘nieuwe’ krachten zijn een beetje als de hub, of de motor. Ze zijn er, en ik heb er geen last van, maar ik kan nou niet zeggen dat ze de game zoveel beter maken.
Never change, Retro
En terwijl ik die laatste zin zo optik, besef ik me op hoeveel dingen dat eigenlijk van toepassing is hier. Alles wat er ‘nieuw’ is, van het verhaal tot alles wat ik hiervoor al genoemd heb: het draagt niets bij aan wat we al kennen van deze serie. Maar het doet er ook niet echt afbreuk aan.
En alles wat we al kennen, is fantastisch als altijd. Een Metroid-game is een avontuur dat beleefd wordt met een pacing en precisie die de ontwikkelaar voor ogen heeft voor de speler. Het is niet ineens sneller, of veel spectaculairder. Er is geen tweede ‘speelbaar jonger personage’ (we kijken naar jou, Ninja Gaiden 4) voor nodig, of coöp, of een ander gek foefje. Metroid Prime 4 straalt wanneer het juist heel Metroid Prime is. En dat kunnen we met een gerust hart aan Retro Studios overlaten, die niet alleen deze serie creëerde, maar ook de franchise als geen ander begrijpt.
Vooral in de latere fase van de game, als ik ergens hang tussen ‘is deze gemaakte opvulling nou echt nodig?’ en ‘yes, lekker nog één keer alle maps clearen en alle items halen’, laat Retro zich van zijn beste kant zien. Nog één keer gas geven. Die energy tanks en missile-upgrades op de meest creatieve plekken plaatsen. Een onverwachte optionele baas, een puzzel waarbij ik meerdere krachten moet inzetten, een omgeving die plots volledig anders is dan ik gewend ben. Good shit, Retro Studios, good shit. En zo ga ik smullend en tevreden richting het einde, met 100% op het tellertje, natuurlijk. Metroid Prime 4 doet niets baanbrekends. Het is ‘gewoon’ een ontzettende Metroid Prime-game. Zoals het hoort. Bang geweest voor niks. Gelukkig maar.
Metroid Prime 4: Beyond is vanaf donderdag 4 december verkrijgbaar voor Nintendo Switch 2 en Nintendo Switch. Voor deze review is de game op de Switch 2 gespeeld.
Metroid Prime 4: Beyond bewijst dat Nintendo er goed aan heeft gedaan om de serie terug te geven aan Retro Studios. En zij beweren op hun beurt weer dat ze precies weten wat ze doen. Een beetje magie vangen van toen, links en rechts wat lessen uit vorige delen trekken en – helaas – nergens iets nieuws toevoegen dat de moeite waard is. Maar zoals Metroid alleen voor Nintendo relatief gezien een kleine serie is, zo is een relatief ‘gewone’ Metroid Prime-game nog steeds een dijk van een titel.
