Met Life is Strange: True Colors keert de succesvolle serie terug met een nieuw hoofdpersonage en weer een bijzondere superkracht. Deze keer zonder losse afleveringen, want je beleeft het bijzondere verhaal waarin jij de keuzes maakt in één keer.

In True Colors zet je als Alex Chen de eerste onwennige stappen in het kleurrijke, kleine Haven Springs. Na een moeilijke jeugd bezoekt ze daar haar broer Gabe, die in het idyllische dorpje een leven heeft opgebouwd. Maar dan verongelukt Gabe. Uit alles blijkt dat dit geen ongeluk was en het is aan Alex om niet alleen het verlies van haar broer te verwerken, maar ook om achter de waarheid te komen.

Voor beide doeleinden kan haar superkracht helpen. Zodra mensen een emotie zoals angst of woede intens voelen, ziet Alex een gekleurde aura om hen heen. Dat betekent dat ze hun gedachten kan lezen. Is de emotie zeer sterk, dan kan Alex zelfs de wereld zien zoals die persoon, om zo meer te leren over wat er aan de hand is.

©GMRimport

Het is niet zo'n spectaculaire kracht als de tijd terugdraaien of telekinese, maar voor een game waarin verhaalvertelling voorop staat is het een bijzonder handige kracht om te hebben.

Empathie

De kracht van Alex laat mooi de goede en duistere kant van empathie zien. Aan de ene kant zorgt empathie ervoor dat we ons beter kunnen inleven in de situatie van anderen, maar je kunt ook doorslaan in je empathische gevoelens. Stel je voor dat iemand extreem verdrietig is en hulp nodig heeft. Helpt het dan meer als je empathisch dezelfde emotie voelt, of dat je begrip toont, luistert en met praktische zaken helpt?

De kracht van Alex geeft dit dilemma goed weer. Door te zien hoe iemand zich voelt kan ze deze mensen helpen, maar zodra ze te dichtbij komt, kopieert ze de gevoelens. De emoties nemen haar dan over, waardoor ze mensen dus letterlijk op afstand moet houden.

Het is alleen wel jammer dat de game niet ingaat op de morele consequenties van deze superkracht. Alex zet haar kracht in om anderen beter te kunnen helpen, maar het voelt als speler vreemd dat ze zonder enige terughoudendheid met haar handen in de privégedachten van anderen duikt alsof het een grabbelton is.

Ergens past dat ook wel weer bij deze serie, want in de vorige Life is Strange-games hebben we allemaal wel eens de computer van een ander personage gebruikt om e-mails te lezen. Is iemands gedachten lezen dan zo anders?

©GMRimport

Haven Springs Twitter

True Colors speelt zich grotendeels af in één straat, waar je enkele locaties van Haven Springs kunt bezoeken zoals de platenwinkel, bloemenwinkel en de kroeg waar Alex werkt en woont. Het is een fijne plek die steeds meer eigen aanvoelt. Je leert de locaties en de lokale bevolking kennen, zowel de hoofdpersonages als andere dorpsbewoners wiens kleine verhaaltjes je kunt volgen als je daar zin in hebt.

Tevens speelt je in-game telefoon een grote rol in dit dorpje. Er is een soort Twitter met alleen maar mensen uit het dorp, waar je tweets en reacties kunt lezen. Daarnaast stuurt iedereen massaal tekstberichtjes naar elkaar. Je kunt zelf niet kiezen hoe je op deze berichtjes reageert, maar het zo nu en dan lezen geeft wat extra diepte aan het leven in Haven Springs.

Geen episodes

Deck Nine Games heeft er deze keer voor gekozen om de hele game in één keer uit te brengen. Het verhaal bestaat nog wel uit hoofdstukken, waarbij je aan het eind je keuzes kunt vergelijken met andere spelers en je vrienden. Maar je kunt direct door naar het volgende hoofdstuk.

Dat is een goede beslissing. Allereerst omdat bij voorgaande games er best veel tijd tussen de hoofdstukken zat. Latere hoofdstukken waren nog volop in ontwikkeling, terwijl de eerste hoofdstukken al speelbaar waren. Loop je dan als gamemaker vertraging op, dan zitten spelers niet alleen met een onopgeloste cliffhanger, maar verliezen ze ook sneller hun interesse.

Daarnaast valt op dat True Colors, in tegenstelling tot voorgaande Life is Strange-games, het niet zo moet hebben van de cliffhangers. Deck Nine vertelt een mooi, emotioneel verhaal over rouw. Hoewel er mysteries zijn op te lossen, gaat dit verhaal vooral over hoe personages omgaan met hun emoties na een groot verlies. Cliffhangers voegen daar niet zoveel aan toe.

©GMRimport

Op vooruit gegaan

Wat bij het vertellen van dit verhaal vooral opvalt, is hoe goed het geschreven en geacteerd is. Ondanks de superkracht, voelt True Colors realistisch en oprecht. Sinds de eerste Life is Strange is de serie er op dat vlak dus flink op vooruit gegaan. Ook de gezichtsuitdrukkingen zijn indrukwekkend en dat helpt absoluut bij het overbrengen van de emoties.

Alleen gaan de gesprekken vaak wel heel erg traag. Zó traag, dat ik regelmatig even op m'n smartphone ging kijken, terwijl ik mij eigenlijk op de game wilde focussen. Er vallen gewoonweg te veel pauzes. Er mag best wat pit in de dialogen zitten, want het schrijfwerk is sterk genoeg om de beoogde emoties over te brengen.

Life is Strange: True colors is verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series S/X, Xbox One, pc, Stadia en later ook Nintendo Switch. Voor deze review is het spel getest op PlayStation 4.

Op 22 mei gaat de gratis open bèta van Splitgate 2 van start op pc en consoles.

Dat heeft 1047 Games aangekondigd. Eerder werd er al een gesloten alfatest gehouden, maar de bèta komt voor iedereen beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series-consoles, PlayStation 4, Xbox One, Steam en Epic Games Store. Daarbij bevat het spel cross-play op alle systemen.

De open bèta bevat meer dan vijftien multiplayermaps – waaronder twee nieuwe Onslaught-maps voor 24 spelers, genaamd Drought en Fracture – meer dan 25 wapens en meer dan tien modi, waaronder de terugkeer van de geprezen modus Takedown.

De eerste Splitgate verscheen in 2019 en draaide om het gebruik van portalen tijdens de multiplayergevechten. De game werd voor een deel ontwikkeld als een schoolproject en werd uiteindelijk meer dan 22 miljoen keer gedownload op pc en consoles.

Het vervolg draait geheel op Unreal Engine 5. In Splitgate 2 doen spelers mee aan de zogeheten Sol Splitgate League in de toekomst, wat zich uit in vier-tegen-vier-gevechten met een eerstepersoonsaanzicht en zoals gezegd het gebruik van portalen om de vijand te slim af te zijn. Spelers kunnen deze portalen met een geweer creëren.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.