Rollerdrome combineert Tony Hawk’s Pro Skater met John Wick én Doom Eternal. Kortom: skaten met geweren in arena’s, en dat allemaal in slowmotion. Klinkt heel simpel, maar dat is het niet.

Het is 2030 en de wereld kijkt maar naar één sport: het bloederige Rollerdrome. Hierin nemen deelnemers het al knallend op rollerschaatsen in arena’s tegen elkaar op. De organisatie van de tv-sport wil het meest spectaculaire Rollerdrome-seizoen tot nu toe maken. Als debutant Kara Hassan wordt niet alleen in de arena je leven zuur gemaakt: ook daarbuiten is er het een en ander niet pluis. 

©GMRimport

Makkelijk

Jawel, Rollerdrome heeft een verhaal. Stel je daar echter niet te veel bij voor. De heel beperkte lore krijg je enkel mee in korte fragmenten tussen sommige arena’s door. Het gaat dan om eenvoudige rondloopsequenties waarin je bijvoorbeeld krantenknipsels kunt lezen over wat er in de wereld gaande is. Die wereld is een zootje, onder meer vanwege vercommercialiseerde politiekrachten. De toernooileiding is evenmin zuiver op de graat.

Die verhalende segmenten zijn leuk verpakt, maar enorm simpel van aard. Rollerdrome is eigenlijk gewoon knallen en stunten. Dat doe je met vier verschillende wapens in een handjevol arena’s waarin je halsbrekende tricks moet uithalen op je rolschaatsen. Inderdaad, ‘moet’: alleen door grabs, wallrides en grinds te doen vergaar je munitie voor je geweren. Je dient dus zowel creatief als dodelijk te zijn in de arena’s. Dan is Rollerdrome op z’n best: terwijl je al dansend in slow motion je pistolen of shotgun op legio vijanden leegt.

Dat klinkt alsof je continu aan het multitasken bent en dat is ook zo. Gelukkig helpt de besturing enorm mee. Je rolschaatst automatisch vooruit en hoeft niet steeds een knop in te houden zoals in Tony Hawk. Het schieten op vijanden gebeurt bij de helft van de wapens aan de hand van een vergeeflijk lock-on-mechanisme, waardoor je niet over richten na hoeft te denken. De tricks zet je met twee verschillende knoppen in. Zelfs als je ‘maar wat doet’, schud je indrukwekkende flips en grinds uit je mouw.

©GMRimport

Ook handig: je gaat niet plat op je gezicht als je een grind of trucje fout timet. Je blijft altijd automatisch vooruitgaan op je rollerskates en kunt niet vallen. Bovendien schakelt de game direct naar een tijdelijke slow motion als jij de linkertrigger indrukt om op vijanden te schieten. De game geeft je zo continu tijd om uitgebreid om je heen te kijken en de situatie in te schatten. Al die verlichtende omstandigheden maken de kern van de game makkelijker te behappen. Dus ja, Rollerdrome is verrassend simpel in opzet. En dat is nodig ook.

Moeilijk

Om maar alvast met de deur in huis te vallen: Rollerdrome is een moeilijke game die het moet hebben van zijn stijl en gameplay.

Allereerst speelt Rollerdrome als een droom. Je voelt je vrij letterlijk John Wick op rolschaatsen wanneer je al stuntend vijanden uitschakelt en zo je combo opbouwt. Het voelt gewoon echt lekker om uit een grab in een grind op een rail te landen, je pistolen in slow motion op twee vijanden te legen en vervolgens al wallridend je weg te vervolgen. De arena’s zijn tamelijk klein en erg verticaal. Daardoor kun je altijd wel momentum kweken om je combo gaande te houden.

Bovendien zit er genoeg diepgang in het knalwerk, al duurt het even voordat je die diepere laag ontdekt. Met de shotgun kun je bijvoorbeeld een krachtiger slug shot activeren door je schoten precies op het juiste ritme te timen, en de twee latere wapens - de granaatwerper en laserrifle - vereisen daadwerkelijk handmatig richtwerk. Je eerste twee wapens, pistolen en een shotgun, gebruiken de lock-on. Maar ongeacht hoe je speelt: de wapens voelen goed en sterk. Het is moeilijk om een favoriet te kiezen.

©GMRimport

De haarscherpe getekende stijl draagt bovendien bij aan de gestileerde actie. Rollerdrome heeft een soort handgetekende en kleurrijke stijl, maar wel met hele strakke lijnen en textures. Het is daardoor erg makkelijk om onderscheid te maken tussen tegenstanders en de achtergrond. Het spel is niet alleen effectief in opzet: ook de stijl draagt bij om alles behapbaar te houden.

Dat is van niet te onderschatten waarde voor het spelplezier. Rollerdrome wordt al snel ontzettend hectisch. In de arena’s worden vijanden van alle soorten en maten op je losgelaten, vaak tegelijkertijd. Sluipschutters, gepantserde raketwerpers en zelfs tanks: de vijanden in Rollerdrome vergen je volledige aandacht als je de arena’s wilt overleven. Zeker in latere levels wordt het pittig, omdat er dan verschillende soorten sluipschutters worden geïntroduceerd.

Je kunt hun kogels of laserstralen enkel ontwijken door op het juiste moment weg te duiken; een vaardigheid die je zult moeten perfectioneren om verder te komen in de game. De vijanden die een schild hebben zijn ook een crime: hen wil je vooral uitschakelen met de granaatwerper. Maar dan moet je dus wel even naar een ander wapen wisselen met de vierpuntdruktoets. In de praktijk zul je dat vooral al hangend in de lucht moeten doen, terwijl je trucjes doet om munitie te vergaren. Het is allemaal nogal wat.

©GMRimport

Rollerdome vereist scherpte, en om te overleven moet je prioriteiten stellen. Bijvoorbeeld: eerst de snipers, dan de makkelijke vijanden, en als laatste de grotere logge vijanden. Je moet echt nadenken over je plan van aanpak. De dodge-knop is daarbij je beste vriend, want de kogels en raketten komen van alle kanten. Je kunt ook niet blind in het rond knallen - daar is munitie te schaars voor. Je bent continu à la Doom Eternal arena’s aan het schoonvegen door de juiste vijanden met de juiste wapens uit te schakelen.

Het spel is erg pittig, maar laat je net als Doom continu slim én stijlvol voelen, en dat is heerlijk. Overigens legt de soundtrack het wel af tegen id’s shooter. Rollerdrome predikt een geweldige soundtrack te hebben. Ondergetekende kon de hoekige technomuziek echter niet bekoren. Die is lang niet zo opzwepend als de actie verdient. 

Altijd aan

Tot nu toe ging het vooral over de actie, en dat is geen toeval. Rollerdrome telt online leaderboards, maar is verder vrij kaal. Er zijn zelfs maar een paar arena’s, omdat ze in opzet en uiterlijk allemaal erg veel op elkaar lijken. Dat is extra pijnlijk vanwege de opzet: het herspelen van oude arena’s is juist het uitgangspunt van Rollerdrome. Iedere arena heeft namelijk twaalf of meer ‘doelen’, naast het algemene einddoel om een arena te overleven. Om verder te komen in het kampioenschap, moet je een bepaald aantal doelen per arena halen.

©GMRimport

Die doelen an sich zijn al niets bijzonders. Verzamel vijf muntjes, doe hier een grind, versla deze score. Waar Tony Hawk’s Pro Skater nogal eens een level liet instorten als je een bepaald doel behaalde, blijven de missiedoelen in Rollerdrome oppervlakkig. Dat de arena’s varianten op dezelfde drie omgevingen zijn helpt ook niet echt mee. Er is daarnaast geen competitieve online modus of een andere multiplayervariant. Buiten de hoofdmodus is eigenlijk niets te doen.

Je herspeelt oude levels en herspeelt ze tot je een ons weegt. Aan de ene kant is dat heerlijk. Rollerdrome doet denken aan het gamen van weleer, waarin je continu op de hoogste versnelling speelt. Anderzijds maakt de simpele opzet het lastig om lange sessies vol te houden. De game staat vrijwel continu in de hoogste versnelling en alles draait om de actie, maar pacing of afwisseling, daar doet Rollerdrome niet aan. Het gevaar van de sleur houdt in die zin aan, want het spel is eigenlijk niet meer dan zijn gameplay.

Als je Rollerdrome hebt uitgespeeld, speel je enkel een modus vrij die de dan al bekende arena’s moeilijker maakt. Dat is wel iets om je bewust van te zijn: Rollerdrome is Doom Eternal x John Wick x Tony Hawk, een bijzondere potpourri van ideeën die verrassend goed samengaan, maar tegelijkertijd is Rollerdrome niet meer dan dat.

Rollerdrome is nu beschikbaar op pc, PlayStation 4 en PlayStation 5.

De leukste tijd van de maand is weer aangebroken: jullie mogen massaal de inboxen, postvakjes en duivenhokken van de PU-redactie vol gooien met brieven voor YoPost!

Dus klim in de pen, stof je faxmachine af en zet de diepste levenslessen uit je cranium op papier. Dat mag over games, het blad zelf, deze website, het belang van thumbgrips op je controller of zelfs je nieuwe huisdier gaan. In dat laatste geval worden foto’s overigens altijd gewaardeerd. Afijn, je snapt het idee. Lul er lekker op los, en stuur ‘t naar ons op redactie@pu.nl. (Sorry, onze eigen faxmachine is stuk.)

En als je dan toch bezig bent, scoor dan ook direct een abonnement op het blad. Dan ploft ‘ie zo snel mogelijk bij je op de mat en kun je wellicht direct je hersenspinsels teruglezen.

Er waren binnen Bungie plannen voor een abonnementsmodel voor Destiny 2, maar dat idee werd afgeschoten.

Dat blijkt uit een video van Destin Legarie, waarin hij de problemen binnen de ontwikkelaar uit de doeken doet. Dit naar aanleiding van de aanklacht van artiest Fern '4nt1r34l' Hook omdat Bungie illustraties van deze persoon heeft gebruikt voor de aankomende game Marathon. Bungie gaf toe dat dit is gebeurd, gevolgd door een livestream waarin door deze situatie geen nieuwe beelden van de game werden uitgezonden.

Volgens de nieuwe video zijn er bij Bungie, dat inmiddels enkele jaren onderdeel uitmaakt van PlayStation Studios, meerdere problemen gaande, waaronder een giftige werkomgeving. Een voormalige werknemer zou tegen de YouTuber hebben verteld dat "alles dat met Bungie gebeurt vanwege hebzucht plaatsvindt".

Zo zouden er dus plannen zijn geweest om een abonnementsservice voor Destiny 2 te creëren, al werd dit idee uiteindelijk afgeschoten. Ook waren er zorgen over de Trials of Osiris PvP-armor die gratis vrij te spelen valt door de game te spelen. Het management van Bungie had dit blijkbaar bijna tegengehouden, omdat het een negatieve impact kon hebben op microtransacties.

Een andere voormalige werknemer zou hebben gemeld dat een logisch gevolg van de problemen bij Bungie is dat het bedrijf in zijn geheel wordt opgeslokt door Sony - oftewel dat de studio wordt opgeheven en dat ontwikkelaars bij Sony zelf aan de slag gaan. Dit is al eens gebeurd met een team van Bungie dat volgens geruchten aan een soort moba met de codenaam 'Gummy Bears' werkt.

Marathon staat vooralsnog in ieder geval gepland voor een release op 23 september voor PlayStation 5, Xbox Series-consoles en pc. Een prijs is nog niet bekend, al gaan er geruchten over 40 dollar. Wel is bevestigd dat het spel niet free-to-play, maar ook niet 'full priced', wordt. De game bevat op release drie maps en zes speelbare Runners.