“Waarom vergelijkt ze dit spel in vredesnaam met een suikerspin?!” denk je misschien wanneer je ogen vallen op Rogina’s reviewtitel. Hoe sneller je doorleest, hoe sneller je niet alleen dit mysterie ontrafelt, maar tegelijkertijd ook kennis maakt met een van de meest unieke en ietwat tekortschietende indiegames van de afgelopen tijd. En Bob.

Het is sowieso een hele prestatie dat zo’n gepolijste game volgens ontwikkelaars Psychoflow Studio en Mureena Oy door drie mensen is gemaakt. Puzzelplatformer Bionic Bay is komisch, nostalgisch, creatief… maar om eerlijk te zijn ook vól met gemiste kansen. Om maar even met de deur in huis te vallen: verwacht het minieme van het verhaal, want dat had ik ook moeten doen.

Je speelt als een naamloze, uit pixels bestaande wetenschapper zonder naam, die ik gaandeweg zo droog en komisch ben gaan vinden dat ik hem zelf maar de naam Bob heb gegeven. Bob probeert te ontsnappen uit Bionic Bay, een mysterieuze ‘wereld’ waar hij in is beland nadat hij samen met zijn team van wetenschappers een reusachtig ei per ongeluk heeft laten exploderen.

Egg-splosie

Je krijgt op zeer luie manieren een handjevol momenten waarin je meer lore kunt lezen tijdens het spelen, maar doe geen moeite. Je stuit op die momenten op een lijk en krijgt hun laatste gedachtes te lezen via hun brainlogs. Vaak gaat dit ook gepaard met het krijgen van een nieuwe gadget, wat waardevoller is dan de lore – en ik gebruik deze term heel losjes  - die de game je voorschotelt.

Ik hoopte dat het einde een egg-splosieve plottwist zou hebben, maar kwam thuis van een koude kermis. Dit is het, folks: Bob versus Bionic Bay. En als je er zo naar blijft kijken, is het ook een verdomd creatief spelletje!

Tart de wetten van de natuur

Bob moet in totaal 23 levels trotseren, elk met eigen obstakels, valstrikken en de hoofdmechaniek van deze puzzelplatformer: veranderende wetten van natuurkunde, zwaartekracht en tijd. Het is enorm trippy als je er te lang over nadenkt, dus omarm de bizarre natuurregels die elk level net zo drastisch veranderen als de prachtige omgevingen en soms malle geluidseffecten.

Dat maakt het spel overigens ook enorm komisch en droog: de bijna Happy Wheels-achtige manieren waarop Bobs ledematen rondzwiepen, terwijl hij op gewelddadige manieren het loodje legt. RIP Bob.

Gebruik je koppie

Bionic Bay is een schoolvoorbeeld van ‘trial and death’: je moet doodgaan om beter te worden. Gebruik je koppie en tackle omgevingspuzzels, exploderende valstrikken en de vreemde wetten van de natuur op verschillende manieren om een bepaald platformlevel te trotseren. Je ontvangt gaandeweg ook een aantal gadgets die het platformen nog ingenieuzer en creatiever maken.

Denk aan een apparaatje waarmee je van plek kan ruilen met elk object naar keuze, ijzeren knokkels die voorwerpen wegbeuken, of de mogelijkheid om de tijd een paar seconden te vertragen. De mogelijkheden lijken zo bijna eindeloos om het level te halen… bijna.

Valkuilen

Naast het flinterdunne verhaal heeft Bionic Bay nog een aantal valkuilen die toch even benoemd moeten worden. Zo staat de camera het overgrote gedeelte van de game heel ver van de actie en wordt dit nauwelijks op creatievere manieren ingezet om meer diepte of “extra trippiness” toe te voegen. Het is een superlineair spel, terwijl het leveldesign soms veel interessanter en groter lijkt om elders op verkenning uit te gaan. Maar er zijn dus geen geheimen of extra paden die je kunt nemen.

Misschien is het grootste gemis wel het oorverdovende gebrek aan muziek. De geluidseffecten zijn erg sfeervol, maar op een paar uitzonderingen na missen de unieke levels écht een eigen tune. Zoals het whimsical winterwonderlandmuziekje in de bevroren Cryostatic-level (die van mij echt wel langer door mocht gaan dan slechts dertig seconden).

De suikerspin

Door deze voor- en nadelen zou ik Bionic Bay omschrijven als een suikerspin in gamevorm: het is smakelijk en smelt lekker weg op de tong, maar het is niet heel vullend door het gebrek aan bovengenoemde details en elementen. Het kan ook net zo verslavend zijn als een zoete suikerspin voor de liefhebber, maar daarom is het ook belangrijk om te weten in welke smaak je precies bijt.

Trek in een progressief uitdagende, komische en creatieve throwback naar ouderwetse platformers? Dan ben je hier aan het juiste adres. Wil je meer verhaaldiepgang, worldbuilding, actie en net dat extra beetje meer verkenningsvrijheid waardoor dit spel écht onvergetelijk wordt en dagenlang door je hoofd blijft spoken? Dan zou ik je suikerverslaving elders voeden.

Bionic Bay is nu te spelen op pc en PS5.

Gisteren werd er een speciale livestream uitgezonden om het tienjarige jubileum van The Witcher 3: Wild Hunt te vieren. Daarin kwam onder andere stemacteur Doug Cockle voorbij, die de stem van Geralt of Rivia in de games inspreekt.

De jubileumstream kan hieronder in zijn geheel worden bekeken. Gedurende de stream vertelt Cockle meer over zijn ervaringen met zijn acteerwerk in de games. Daarnaast wordt in de stream gepraat over aankomende nieuwe merchandise, waaronder kleding, en de concerttour met muziek uit de games. Begin dit jaar werd al aangekondigd dat op 9 november het concert plaatsvindt in AFAS Live te Amsterdam.

Gisteren werd er al een trailer van The Witcher 3 uitgebracht om het tienjarige jubileum te vieren. De game verscheen op 19 mei 2015 voor PlayStation 4, Xbox One en pc, en kwam later ook naar PlayStation 5, Xbox Series X en S en Nintendo Switch. Het wordt gezien als een van de beste openwereld-rpg's ooit, met een uitgebreide, levende spelwereld, interessante personages en plotwendingen en hoofd- en zijmissies die spelers het gevoel geven dat hun acties en keuzes er toe doen.

Ondertussen werkt CD Projekt Red aan het eind vorig jaar onthulde The Witcher 4. De eerste trailer, die nog geen directe gameplay toont, is gemaakt op Unreal Engine 5 en draait op een "onaangekondigde Nvidia GeForce RTX-cpu". De trailer bevestigt dat Ciri de hoofdrol zal spelen, al zal Geralt of Rivia wel een rol hebben in de game. The Witcher 4 wordt een singleplayer openwereld-rpg en is het begin van een nieuwe saga, bestaande uit drie nieuwe games. Het spel komt op zijn vroegst pas in 2027 uit.

Gisteren kwam een artikel van Jacco online waarin hij terugblikt op The Witcher 3. Hij schreef: "In 2015 had ik definitief de bodem van de put bereikt. Vanwege mijn gebrek aan energie was eigenlijk niets leuk of boeiend, en het dagelijks leven bestond daardoor enkel uit grinden voor wat strikt noodzakelijk was. Videogames waren de enige effectieve manier om de gedachten te verzetten, maar weinig titels hielden me langer dan een uur bezig. Totdat The Witcher 3: Wild Hunt voorbij kwam, een game van dusdanige wereldklasse dat ik er tien jaar later nog bijna dagelijks aan denk."

De Heart of Democracy is uitgekomen, waardoor de oorlog nu op Super Earth zelf plaatsvindt.

Onlangs ging Galactic Emergency al van start in Helldivers 2, waarbij de vijandige Illuminate via een zwart gaat Super Earth bereikte en aanviel. Met de nieuwe Hearth of Democracy-update worden Helldivers voor het eerst naar de thuisplaneet gestuurd om daar het gevecht aan te gaan.

"De Illuminate krioelen nu in onze steden, terroriseren inwoners en vernietigen de infrastructuur", zo wordt op PlayStation Blog gemeld. "Het is tijd om de wapens op te pakken en te vechten voor de kostbare funderingen van de democratie. Helldivers, keer terug naar jullie planeet en verdedig wat rechtmatig van ons is." In tegenstelling tot eerdere gebieden in Helldivers 2, betekent de nieuwe update dat spelers nu tussen wolkenkrabbers vechten.

Onlangs bleek overigens dat Helldivers 2-ontwikkelaar Arrowhead Game Studios hun volgende game helemaal zelf bekostigt. Dat wil overigens niet zeggen dat de samenwerking met Sony niet is bevallen: "PlayStation is geweldig. Helldivers zou niet zonder hen bestaan. We staan er voor open om in de toekomst weer met ze samen te werken."