De inleiding van Ratchet & Clank: Rift Apart is er een om niet te snel te vergeten. In kort tijdsbestek wordt je PlayStation 5 compleet uitgewrongen. De controller, de raytracing, de ssd: geen aspect blijft onbenut. En het goede nieuws? Dat blijft bijna de hele game zo.

Ratchet & Clank: Rift Apart is waarschijnlijk de mooiste consolegame die we ooit hebben gespeeld. De belichting en hdr zijn fenomenaal. De raytracing, bijvoorbeeld op het lichaam van Clank of op gladde vloeren, steelt in ieder gemaakt screenshot de show. De koddige en kleurrijke huisstijl is fantastisch, mede dankzij de prachtige character models en bijna Pixar-achtige animatie. Wanneer er allerlei soorten deeltjes en andere objecten in het rond vliegen is het verschil tussen deze game en de wat oudere animatiefilms nog maar moeilijk zichtbaar.

Controller en ssd

Hoe je die graphics beleeft ligt niet alleen aan je beeldscherm. De game heeft twee 60 fps-modi: eentje met en eentje zonder raytracing. Ratchet & Clank: Rift Apart is ook speelbaar op dertig frames per seconde, waarbij de game in een 4k-resolutie draait én met alle toeters en bellen ingeschakeld. Dips in de framerate zijn in alle weergaven niet aan de orde. Wij speelden zelf het liefst in de 60 fps-modus mét raytracing.

Maar welke modus je ook kiest, Ratchet & Clank: Rift Apart weet grafisch enorm te imponeren. En de game is ook nog eens een goede showcase van de haptische triggers en rumble-sensoren van de PlayStation 5-controller. Het gebruik van de DualSense doet in vrijwel alles denken aan Astro’s Playroom. Zo voel je regendruppels tikken in je handen en dreunt de bas van discomuziek door in je controller. Je loopt steeds weer tegen nieuwe dingen aan die op inventieve wijze gebruikmaken van de DualSense.

©GMRimport

Rift Apart is bovendien de eerste PlayStation 5-game die de ssd gebruikt als onderdeel van de gameplay. De game doet er veel meer mee dan ‘je lekker snel in de spelwereld plaatsen’. De razendsnelle opslag in de PlayStation maakt het immers mogelijk om verschillende spelwerelden in rap tempo af te wisselen. Die belofte maakt ontwikkelaar Insomniac Games zonder meer waar. Zoals we dat kennen uit de trailers spring je in deze game via paarse portalen vlotjes van dimensie naar dimensie.

Dat is continu indrukwekkend, maar let wel, het gebeurt zeker niet continu. Insomniac Games is behoorlijk terughoudend met deze spelmechaniek. Het lijkt erop dat de ontwikkelaar wil voorkomen dat de portalen ‘gimmicky’ aan gaan voelen. Het reizen tussen dimensies passeert vooral de revue tijdens chaotische momenten. Dat zijn vaak de momenten waarop je zulke hectiek ook wel verwacht. En dat is prima, want het gaat zo nooit vervelen of irriteren.

Reizen tussen dimensies

Het wisselen tussen spelwerelden staat desalniettemin zeer centraal in de game. Vrijwel alle gebeurtenissen in het verhaal worden veroorzaakt door ‘het botsen’ van dimensies. Dat hele proces wordt natuurlijk in gang gezet door de irritante slechterik Dr. Nefarious. Hij zorgt er zelfs voor dat je niet meer alleen speelt met Ratchet en Clank, maar ook met soortgenoot Rivet en bijhorende compagnon. Personages die toch een beetje je hart gaan stelen.

©GMRimport

Dat neemt niet weg dat Ratchet & Clank: Rift Apart uiteindelijk vooral een luchtig verhaal vertelt, en geen groot epos is. De game speelt met het idee van dimensies, maar verwacht geen kwantumfysica in je actieplatformer. De game is duidelijk geschreven zodat ook kinderen alles kunnen begrijpen. Dat is helemaal geen kritiek, maar het is iets om bij stil te staan als Rift Apart je eerste Ratchet & Clank-game wordt. Dan kun je de schaarse toespelingen naar volwassenen ook veel beter waarderen.

Over andere delen in de serie gesproken: in opzet is Rift Apart iets vrijer dan voorgangers. Het spel telt een handjevol kleurrijke planeten waartussen je moet reizen om missies en zijmissies tot een goed einde te brengen. Sommige van die levels zijn relatief groot, en in die levels loont het ook daadwerkelijk om af en toe op verkenning uit te gaan. Bijna alle werelden bevatten bijvoorbeeld kleinere mini-levels (dimensional pockets), die door de geweldige ssd-integratie direct binnen te lopen zijn. Dat is heel erg gaaf gedaan.

Maar je moet niet te ver in het verkennen doorschieten, iets wat wij aanvankelijk wel deden. De buitenste randen van de levels zijn duidelijk niet gemaakt om net zo grondig verkend te worden als het ‘duidelijkste’ pad. Met name in spelwerelden waarop je op een wezen of voertuig rijdt, kom je al snel kale omgevingen tegen waar weinig te halen valt. Daar merk je gelukkig minder van als je die perfectionistische drang naar verkenning niet zo hebt. Het spel laat zich prima lineair spelen. Dan loop je alleen wat items en ervaringspunten mis.

©GMRimport

Heerlijke wapens

Ratchet & Clank: Rift Apart is verder goed vergelijkbaar met de remake uit 2016. De gameplay leunt grotendeels op dezelfde pilaren. Stukje vechten, stukje op rails grinden, stukje platformen. Dat klinkt niet heel enerverend, maar door de aankleding en het razende tempo verveelt de gameplay eigenlijk nooit. De game doet zijn best steeds te variëren op de reguliere knok-actie. Zo moet je af en toe virussen verslaan met een schattige drone in mainframes en barsten de planeten van mini-eindbazen.

Het zijn uiteindelijk de wapens waaraan de actie zijn elan ontleent. Er is zoveel om uit te kiezen. Neem het sluipschuttersgeweer dat de tijd vertraagt of een drone die vijanden met clusters bombardeert. Onze persoonlijke favorieten zijn de wapens waarmee je AI-bestuurde hulptroepen oproept. Als je die allemaal tegelijk gebruikt, creëer je binnen enkele seconden een imposant leger aan turrets, zwevende paarse blobs en hobbelende groene onderdanen. Door al het geweld op je scherm zie je dan haast je vijanden niet meer. Ratchet & Clank kun je blijkbaar ook spelen als een soort necromancer.

Het is erg leuk om met het wapengerei te experimenten, en het is indrukwekkend hoe de game steeds maar weer nieuwe interessante wapens introduceert. Soms kan het aanbod, verveeld over twee weapon wheels zelfs een beetje overweldigend zijn. Je moet er ook rekening mee houden dat je waarschijnlijk niet alles in je eerste speelsessie gaat vrijspelen. Wil je dat wel doen, dan is de ‘battle arena’ de beste manier om alles te vergaren. Oh, en nog een tip: Rift Apart is een redelijk makkelijke game. Als je een beetje ervaring met een controller hebt, kun je dus het beste voor de Hard-moeilijkheidsgraad gaan.

©GMRimport

Als we een ruwe schatting moeten maken, want we hebben niet exact geklokt, dan hebben we op die moeilijkheidsgraad tussen de 16 en 18 uur over de game gedaan. De game is in elk geval met zekerheid veel langer dan de remake.

Ook een actieplatformer

Ratchet & Clank: Rift Apart is verder niet feilloos. Wij zaten een keer vast in het winkelmenu en een keer achter ons ruimtevaartuig. Daardoor moest de game opnieuw opgestart worden. Ook konden we tot twee keer toe de laatste vijand in een gebied niet vinden, waardoor we de save opnieuw moesten herladen. En dan zijn er nog sporadisch momenten dat vijanden plots voor je neus spawnen of gekke poses aannemen. Het zijn relatief kleine bugs, maar goed, ze waren er tijdens het recenseren dus wel.

Interpreteer die kritiek niet als fel. De combinatie van pracht en praal, het gebruik van de ssd en de mogelijkheden van de controller, maakt dit spel volledig uniek. Zelfs Astro’s Playroom voelde niet dusdanig toegespitst op de PlayStation 5 als Ratchet & Clank: Rift Apart. De gameplay is wat minder ambitieus. Dat merk je met name als je lange stukken achter elkaar aan het knokken bent. Gelukkig duurt het nooit lang voordat de game afwisseling introduceert. Op een gegeven moment ontgrendel je zelfs een setje raketschoenen waarmee je pijlsnel door omgevingen raast.

©GMRimport

Ratchet & Clank: Rift Apart is dé game waarmee je aan vrienden wilt laten zien waartoe je nieuwe console in staat is. Het is dan fijn dat je er ook nog een hele goede actieplatformer bij krijgt.

Ratchet & Clank: Rift Apart verschijnt 11 juni op PlayStation 5.

Pak je schild erbij, zadel je draak op en stof die middeleeuwse shotgun van je maar op: Doom: The Dark Ages is namelijk hier, en samen met bol mogen wij een exemplaar van het spel weggeven.

Het derde deel in de moderne Doom-reeks die in 2016 begint ligt vanaf vandaag in de schappen, maar in plaats van een direct vervolg op Doom: Eternal betreft dit spel een prequel. Een prequel waarin de Doom Slayer in de middeleeuwen te vinden is, wat in zijn uitrusting en bewegingsvrijheid te merken is. 

Waar je in eerdere Doom-games namelijk als een straaljager door hordes vijanden knalt, ben je in The Dark Ages eerder een tank, zo beschrijft Ron in zijn review. Je incasseert klappen met je schild, waarna je net zo hard terugslaat of schiet. Dat werkt lekker, ook al is de opzet van het spel daardoor wel heel anders dan in Doom (2016) en Eternal.

“Doom: The Dark Ages voegt enkele vernieuwingen door die je te vaak uit het ritme van de actie trekken. Ook de actie an sich, die stukken statischer is, legt het af bij die van de twee vorige delen. Doom: The Dark Ages is zeker de moeite waard - de levels zijn prachtig en de gevechten zijn bij vlagen immens bevredigend - maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er meer in het vat had gezeten.”

Wat moet je doen om de game te winnen? Ga naar de website van bol, vind de productcode in de url (bestaande uit zestien cijfers) en vul die hieronder in het invulformulier in! Vergeet ook niet je naam en emailadres in te vullen, dan sturen we je zo snel mogelijk een code om de game fysiek op bol.com te bestellen!

Doet het invulformulier het niet? Druk dan hier.

Het vierde seizoen van de serie The Bear komt op 25 juni op Hulu te staan.

Dat heeft FX aangekondigd. Alle afleveringen komen op die dag uit. Hulu is hier niet verkrijgbaar, maar meestal verschijnen afleveringen van The Bear kort daarna op Disney+, zodat we ook in Nederland kunnen kijken.

Het is niet bekend hoeveel seizoenen The Bear in totaal krijgt, maar de showrunner heeft eerder al gezegd de serie niet te lang uit te willen rekken. Het is dus goed mogelijk dat het aankomende seizoen een van de laatste seizoenen van de serie is.

In The Bear volgen we de perikelen in een sterrenkeuken. Dat levert vooral veel stressvolle momenten op, terwijl we ook dieper ingaan op het privéleven van de hoofdpersonages. De serie valt zeer goed in de smaak, ook bij ondergetekende, die zeer positief was in de PU-reviews van de eerste twee seizoenen. Het derde seizoen vond ik iets minder geslaagd maar nog steeds er goed, en ik gaf er een score van 80 aan.

Hieronder is een eerste poster van het vierde The Bear-seizoen te zien.