Met het tweede deel van de verhalende scifi-levenssimulator met dobbelstenen maakt indie-ontwikkelaar Jump Over the Age een klassiek vervolg: groter, uitgebreider en epischer. De melancholische sfeer en boeiende vraagstukken over wat nou een individu vormt, blijven daarin gelukkig fier overeind.

Er is weinig om vrolijk van te worden in het leven van een Sleeper. Je kwam als androïde kloon ter wereld om je uit de naad te werken voor de megacorporatie Essen-Arp, zodat de mens waaruit jij gekloond bent dat lekker niet zelf hoeft te doen. Je mechanische lichaam is afhankelijk van een speciaal medicijn, dat alleen door Essen-Arp wordt gemaakt. Ontsnappen is dus onmogelijk, tenzij je je erbij neerlegt dat je leven een snel naderende einddatum heeft.

En toch zijn er Sleepers die de sprong wagen. Ze sluipen weg in een afvalcontainer of liften mee op een ruimteschip dat ze god-weet-waar in het universum afzet. Ergens ver weg van de binnenste ring van het heelal, waar een kapitalistische oorlog tussen bedrijven de laatste grammetjes levenslust uit de bevolking perst. Op afgetakelde ruimtestations, in stoffige schepen of dunbevolkte asteroïden bouwen deze Sleepers hun leven op, sluiten ze vriendschappen en proberen ze uit handen te blijven van het meedogenloze Essen-Arp.

Zwart gat

Sorry voor het deprimerende begin van deze review, maar dat is wel ongeveer wat Citizen Sleeper is. Deze verhalende game laat je zien hoe mensen die maar weinig hoop hebben, toch proberen een bestaan op te bouwen in een uitgestrekt universum. Niemand is perfect, iedereen doet wat ie moet om te overleven en niet door te draaien. En toch, in dat deprimerende sterrenstelsel, kan het lukken om liefde, vriendschap en geluk te vinden.

De eerste Citizen Sleeper uit 2022 vertelde op meesterlijke wijze hoe jouw robotkloon zich thuis begon te voelen op een enkel ruimtestation. Het tweede deel volgt een nieuwe Sleeper door een groter deel van het heelal, waarbij je meerdere locaties bezoekt en overal mensen ontmoet. Het brengt het universum van Citizen Sleeper nog meer tot leven, doordat je te zien krijgt hoe mensen in verschillende omstandigheden hun leven inrichten.

Dobbelen maar

De gameplay is grotendeels hetzelfde gebleven, en dat is geen straf. Elke dag gooi je vijf dobbelstenen, die bepalen hoe goed je je activiteiten voor die dag kunt uitvoeren. Daarna kun je vijf handelingen doen door je dobbelstenen daarvoor in te zetten. Zo kun je werken om geld te verdienen (je moet immers brandstof en eten kopen), tijd doorbrengen met een van je nieuwe kennissen of een van de verhaalmissies proberen te voltooien. Hoe hoger je ingezette dobbelsteen en de plussen van je bijbehorende skills, hoe meer kans op succes.

In Citizen Sleeper 2: Starward Vector ga je voor het eerst ook op grotere, tijdgevoelige missies, waarbij je zelfs bemanning meeneemt die twee eigen dobbelstenen bijdragen. Je zoekt bijvoorbeeld in een ruimtewrak naar waardevol schroot, zonder gespot te worden door bewakingsdrones. Voor het doorspitten van de wrakstukken kun je misschien met je uitmuntende technische vaardigheden uit de voeten, terwijl je je hoge dobbelsteenworpen moet bewaren voor het blokkeren van dronesignalen, als je daar minder goed in bent.

Het spel krijgt hier een extra laag door de toevoeging van stress. Als een gevaarlijke actie mislukt, loopt je stressmeter vol en kunnen je dobbelstenen breken. Je moet het dan dus even met minder handelingen per dag doen, totdat je de materialen hebt om jezelf te repareren. Hierdoor moet je iets langer nadenken voordat je toch maar een lage dobbelsteen op een kansloze missie inzet, want de straf kan behoorlijk heftig zijn.

Ook heeft je Sleeper in dit tweede deel een welkome extra vaardigheid, afhankelijk van je gekozen klasse. Zo had onze Sleeper de mogelijkheid om een lage dobbelsteen opnieuw te rollen, in ruil voor wat extra stress. Waar je in het origineel soms zat opgescheept met een nutteloze lage worp, kun je dit keer dus iets meer risico nemen om er toch nog wat van te maken, wat het kiezen van je dagbesteding een extra tactische dimensie geeft.

Verwacht overigens niet te veel van de bemanning. Je kunt weliswaar kiezen wie je wilt meenemen tijdens missies, maar buiten de extra dobbelstenen heeft je keuze maar weinig effect. Het is natuurlijk het slimst om iemand mee te nemen die goed is in skills waar jij minder op scoort, dus je keuze ligt meestal wel voor de hand.

Net een boek

Ondanks deze evoluties in gameplay, blijft het spel redelijk simpel van opzet en is het vooral bedoeld om je op een gestroomlijnde manier door het verhaal heen te loodsen. Net als deel 1 is Starward Vector gelukkig uitmuntend geschreven. Citizen Sleeper 2 leest als een spannend scifi-boek, vol interessante concepten, filosofische vraagstukken en dramatische wendingen.

Jouw Sleeper wordt met geheugenverlies wakker op een operatietafel, waar je robotlichaam is gereset om niet meer afhankelijk te zijn van medicijnen. De afgelopen jaren werkte je onder bendeleider Laine, die niet zo blij is dat je aan hem bent ontsnapt. Dankzij de reset is je Sleeper niet meer op de vlucht voor Essen-Arp, maar wel voor de megalomane Laine, die je tot in de uithoeken van het heelal zal achtervolgen. Hierdoor moet jij constant in beweging blijven, met Laine als zwaard van Damocles dat vrijwel de hele game boven je hangt.

De kwaliteit van het schrijfwerk is ongekend hoog, net als in het vorige deel. Je leert over de wensen, dromen en trauma’s van al je nieuwe bemanningsleden, en de emoties zijn haast voelbaar in de tekst. Hoewel je het gezicht van je beste vriend Serafin niet kunt zien, hoor je bijna zijn hart breken als hij ontdekt dat je je door je geheugenverlies niets meer van jullie verleden herinnert.

Als gezegd is het een groot pluspunt dat je nu een groter deel van het heelal verkent, omdat je meer verschillende perspectieven tegenkomt. Maar dit tweede deel voelt ook wat minder intiem dan de voorganger, juist omdat het groter is geworden. Vrienden komen en gaan, of worden achtergelaten op een planeet zonder dat je ze ooit weer spreekt.

Het helpt ook niet dat sommige verhalen een bevredigend einde missen: personages worden aan je bemanning toegevoegd en daarna praat je misschien wel nooit meer met ze. Zelfs het hoofdverhaal heeft een beetje last van een gebrekkige afronding. In Starward Vector is de reis blijkbaar belangrijker dan het einddoel.

Flair

Als we zeggen dat Citizen Sleeper 2 net een boek is, dan bedoelen we dat ook letterlijk. Het is goed om je te beseffen dat je in deze game vooral veel aan het lezen bent. Starward Vector is een hele hoop tekst, zonder al te veel opsmuk. Dat is niet per se een minpunt, en een stem die alle tekst inspreekt had ook niet echt bij de sfeer gepast. Toch had iets meer visuele flair zeker niet misstaan, met name voor mensen die moeite hebben om hun aandacht bij een lap tekst te houden. Denk bijvoorbeeld aan meer verschillende illustraties die de stemming van een personage laten zien. De meeste personages hebben nu maar één tekening, en daar moet je het maar mee doen.

Ook de verschillende ruimtestations die je bezoekt, lijken veel op elkaar. De torenhoge constructies en knipperende lampjes die je overal tegenkomt, geven je niet het idee van een enorme ruimtereis. Tel daar nog een opvallende hoeveelheid spel- en interpunctiefoutjes bij op, en je krijgt het gevoel dat er toch wat meer in had gezeten.

Onder de streep zijn het kleine ergernissen: een goed boek kraak je immers ook niet af omdat de kaft mooier had kunnen zijn. Citizen Sleeper 2: Starward Vector is heerlijk om mee weg te kruipen bij een open haard, of om onder een dekentje op de bank in te verzinken. Het biedt hoop in hopeloze tijden, door te laten zien hoe mensen doorzetten in de meest uitzichtloze situaties. Je Sleeper is verweerd en waardeloos, verwrongen en gebroken, en juist door die imperfecties een prachtig mens, robotlichaam of niet.

Citizen Sleeper 2: Starward Vector verschijnt op 31 januari voor PlayStation 5, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc. Voor deze recensie is de game getest op een PlayStation 5.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.

De systeemupdate voor de Nintendo Switch die eerder vandaag is uitgekomen geeft ook een nieuw design aan diverse avatars waar spelers uit kunnen kiezen.

Switch-eigenaren kunnen uit diverse illustraties gebaseerd op Nintendo-personages kiezen voor hun profielavatar. Het blijkt nu dat met de recente systeemupdate zeventien van die illustraties van een update zijn voorzien. Het gaat voornamelijk om illustraties gebaseerd op de Mario- en Pikmin-franchises.

Hieronder zijn de verschillen te zien. Daarbij is duidelijk dat de designs voor de Pikmin-avatars nu gebaseerd zijn op Pikmin 4 in plaats van Pikmin 3, en dat Donkey Kong er ook meer uitziet als zijn huidige evenbeeld in Mario Kart World. Diverse items uit de Mario-games ogen nagenoeg gelijk, met hele minimale verschillen.

Eerder vandaag viel er al te lezen over de nieuwe Switch-systeemupdate. De update voegt onder andere GameShare toe, waardoor mensen draadloos hun games met nabije Switch-eigenaren kunnen delen om bepaalde spellen samen te spelen. Het is nu ook mogelijk om meerdere savedata tegelijk te transferen. De icoontjes van de eShop en de Switch News-app op het thuisscherm zijn veranderd, en systeemsettings kunnen via het systeemmenu van de Switch naar de Switch 2 (die op 5 juni uitkomt) gekopieerd worden. Daarbij kan er ook een systeemtransfer naar een server van Nintendo worden gedaan, zodat de huidige Switch al verkocht kan worden voordat de Switch 2 wordt aangeschaft.

Ook is het Virtual Game Card-systeem toegevoegd. Daarmee kunnen spelers er voor kiezen om digitaal aangeschafte games in deze virtuele gamecartridges te veranderen, waardoor men deze games weer 'uit' het systeem kan halen om het 'in' een ander Switch systeem te stoppen. Ook kunnen Virtual Game Cards - oftewel digitale spellen - uitgeleend worden aan mensen uit een Nintendo Account-familiegroep.