Concord is de nieuwste game die zich de haat van online menigtes op de hals heeft gehaald. De redenen lopen uiteen. ‘We willen niet dat Sony liveservice-games maakt!' 'Wat zijn dit voor Guardians of the Galaxy-aftreksels?' 'Er zitten voornaamwoorden in' – pfff, kom op. De grootste reden waarom deze online hero-shooter teleurstelt, wordt minder vaak benoemd: Concord is gewoon niet zo'n goed idee.

Natuurlijk verdient geen enkele game een online haatcampagne. Prima als je een game niet leuk vindt, maar dan speel je dat spel toch gewoon niet? Dat advies lijken veel mensen te hebben opgevolgd. Als je op dit moment kijkt naar de spelersaantallen op Steam heeft Concord een piek van nog geen 700 gelijktijdige spelers. Deze matige game wordt afgestraft.

Want ja, Concord is gewoonweg matig. Niet afgrijselijk slecht, en ook niet stiekem een verborgen parel: Concord is oninteressante middelmaat. Ergens zou je hopen dat een middelmatige game ook een middelmatig aantal spelers trekt, maar waarom zou je Concord kopen als je zo veel betere opties hebt in het genre, meestal nog gratis ook?

De conclusie is simpel: het is ontzettend moeilijk om door te breken in dit verzadigde genre, en als dat mislukt, mislukt het vaak genadeloos hard.

Bonus voor verliezers

En dat terwijl Concord best wat leuke ideeën heeft. Spelers strijden in teams van vijf tegen elkaar in zes verschillende speltypen op twaalf verschillende maps. Je kunt zonder beperkingen kiezen uit zestien Freegunners die niet zijn onderverdeeld in rollen. Je hoeft dus niet zoals in de meeste Overwatch-modi per se een tank of healer te hebben om je team compleet te krijgen.

De helden vallen wel in verschillende klassen. Iedere klasse levert jou als speler een nieuwe passieve vaardigheid op. Een tactisch personage geeft je bijvoorbeeld een snellere herlaadsnelheid, terwijl een ranger je wapens minder terugslag geven. En het leuke is: die passieve bonussen blijf je houden, ook als je naar een andere Freegunner overschakelt nadat je het loodje hebt gelegd. Als je slim blijft schakelen, kun je uiteindelijk zes van deze Crew-bonussen verdienen. En die kunnen daadwerkelijk het verschil maken.

Zo kun je prachtige combo's bedenken om met een zo sterk mogelijke versie van jouw favoriete held te eindigen. Begin je bijvoorbeeld met messenwerper Bazz, dan worden je volgende helden een stukje sneller. Dan is de tank-achtige Emari plotseling een stuk effectiever, omdat ze normaal zo log is als een olietanker. Of wil je daartussen toch eerst met mystieke vuurtovenaar Haymar spelen, zodat je wapens wat extra bereik hebben?

Het is een soort omgekeerde kill streak uit games als Call of Duty, waar je beloond wordt als je veel kills achter elkaar maakt. Hier word je juist sterker als je vaker doodgaat (en zo slim bent om van held te wisselen), wat een potje wat meer in balans brengt.

Concord door de bocht

Dat systeem moedigt je enorm aan om veel verschillende helden te spelen tijdens een match. Zo leer je alle Freegunners steeds beter kennen en word je uit je comfortzone getrokken. Het is niet handig om één of twee 'mains' te kiezen, zoals in een Overwatch, maar je kunt beter een hele trein aan helden kiezen die je achter elkaar speelt voor hun bonussen.

Het is echt een leuk idee, het probleem is alleen: het zit in de verkeerde game. In een hero-shooter als Concord is het de bedoeling dat je als team een tactiek aanhoudt en de teamleden een beetje op elkaar afstemt, maar dat is vrijwel onmogelijk. Heeft ons team een tank, een healer, iemand die de vijand kan afleiden? Geen idee, want iedereen is al drie keer van personage gewisseld.

Ondanks de vele helden met soms best interessante vaardigheden, verworden potjes zo tot blinde schietfestijnen zonder enkele vorm van synergie. Tuurlijk, je kunt wel goed samenwerken met je groepsgenoten, maar dat gaat nooit veel verder dan 'het hele team blijft bij elkaar, en dus zijn we beter'.

De verschillende speltypen passen bovendien amper bij die opzet. De meeste mensen lijken Team Deathmatch en Kill Confirmed (maar dan met andere namen) te spelen, waar alle strategie wordt platgeslagen tot 'we blijven bij elkaar en lopen al schietend door de map'. Maar ook twee andere speltypen waarin je plekken in de map moet veroveren zijn eigenlijk niet geschikt voor de spelopzet. Dat komt omdat de potjes veel te kort zijn om de Crew-bonussen tot wasdom te laten komen. Net als je wat bonussen bij elkaar hebt gesprokkeld, is het potje alweer voorbij.

Het is allemaal totaal niet diepgaand en de verschillende skills bieden weinig manieren om met elkaar samen te werken. Natuurlijk kun je een healer, een tank met een schild en een dodelijke sniper bij elkaar zetten. Dat is inderdaad een handige strategie, maar dat tactische niveau ontstijgt Concord nooit. De game schreeuwt om een speltype als Payload uit Overwatch, waarbij het hele team samen moet werken om een enkel punt te beschermen en verschillende knelpunten goed moet aanvliegen.

Pro's en concords

Eén playlist is wel te pruimen. Rivalry heeft twee speltypen met rondes waarin je niet respawnt. Het team dat als eerste een punt verovert of een bom plant, heeft gewonnen, al kun je ook als eerste alle tegenstanders uitschakelen. Hier zit de spanning van Concord en komen de sterke en zwakke punten van elke held beter uit hun verf. Bovendien is de teamsamenstelling hier wél tactisch, omdat je als groep één voor één kiest en niet meer kunt wisselen. Als je de ronde wint, mag je je gespeelde Freegunner bovendien niet nog een keer kiezen, waardoor je toch strategisch moet kiezen.

En toch ondermijnt Concord die spanning dan weer door je je eigen team van helden te laten samenstellen. Daar kun je ook drie keer hetzelfde personage in stoppen. Als je gespeelde held na een winst wordt vergrendeld, kun je die dus alsnog doodleuk nog een keer kiezen als je die meerdere keren in je team hebt geplaatst. Natuurlijk wordt jouw keuzevrijheid wel kleiner als je in totaal maar vijf verschillende Freegunners meeneemt, maar wie speelt überhaupt álle helden in een hero-shooter?

Een ander groot minpunt is ook dat Rivalry de minst populaire modus is. Zelfs in het weekend na release kon het zo vijf minuten duren voor we een match hadden gevonden. Dat belooft natuurlijk weinig goeds.

Guardians of the Meh-laxy

Dat Concord tot nu toe zo weinig spelers heeft komt ook omdat het spel er ongeïnspireerd uitziet. Hoewel de graphics prachtig zijn en de animaties enorm vloeiend ogen, zijn het vooral de personages die niet tot de verbeelding spreken. Ze hebben geen sterke silhouetten waaraan je gelijk aan kunt zien wat voor rol ze binnen het team spelen. Natuurlijk hoeft niet elke game een Pixar-achtige Overwatch te zijn, maar dit is weer een ander uiterste. Slechts een paar ontwerpen zijn echt aansprekend, zoals de geniepige It-Z en de stijlvolle robot Kyps.

Bovendien hebben al die helden bijzonder weinig persoonlijkheid. Ze hebben niks tegen elkaar te zeggen aan het begin van een match en herhalen alleen hun standaardzinnetjes. Er zijn geen stickers of graffiti om in de wereld te plakken en personages vieren hun overwinningen slechts met een stijve pose. Geen Play of the Game-achtige filmpjes, geen juichmomenten om vrij te spelen. Het is allemaal kaal en saai.

Dat is vooral opvallend omdat Concord het van zijn verhaalvertelling moet hebben. Een van de dingen die de game uniek moet maken is dat er elke week een prachtig filmpje wordt toegevoegd die het verhaal van de Freegunners verder uitbreidt. Na één week valt daar natuurlijk nog niks zinnigs over te zeggen, maar het is een aardig idee en de eerste video weet zeker de juiste toon te zetten.

De wereld bevat daarnaast al een heleboel lore, die je op de minst aantrekkelijk mogelijke manier wordt gepresenteerd. De Galactic Guide is een soort Mass Effect-achtige sterrenkaart met allemaal icoontjes die je een beschrijving van bepaalde plekken en personages geven. Dat zijn flinke lappen tekst met vele alinea's die zonder opsmuk op je scherm worden geplempt. Er is niks mis met lezen, maar hier had wel wat meer sjeu in gemogen.

Dat de game veertig euro kost, schrikt misschien veel potentiële spelers af, maar het is ook een zegen. Je wordt nooit om je oren geslagen met Battle Passes, loot boxes of andere smerige free-to-play-praktijken. Je ontgrendelt álles in het spel gewoon door het te spelen, dat is toch precies waar we altijd om smeken? Wel is het jammer dat al die cosmetische voorwerpen heel inspiratieloos zijn. De meeste skins zijn gewoon hetzelfde pakje maar dan met een ander kleurtje.

Unalived on arrival

Er schuilt soms een interessante game in Concord. Er zijn genoeg leuke helden met boeiende skills die de moeite waard zijn. De raketwerpende astronaut Roka vliegt bijvoorbeeld boven het slagveld om vijanden te bestoken, terwijl healer Daw overal genezingspunten neerlegt die ook na zijn dood nog blijven liggen. De Crew-bonussen blijven daarnaast interessant om mee te experimenteren,  ook al doe je dat dan vooral voor jezelf, en niet voor je team.

De actie in Concord is echt prima. Het schiet aardig, de vaardigheden vliegen er lekker uit en de maps zijn best oké. Het probleem is alleen dat 'prima' bij lange na niet goed genoeg is. Er zijn zoveel concurrenten die beter zijn en vaak ook nog gratis. Waarom zou je dit spelen in plaats van Overwatch 2, Valorant, XDefiant, Call of Duty, Fortnite, Apex Legends en noem maar op? Er is geen enkele reden voor te bedenken, want Concord heeft niks unieks te bieden.

De game bevat vooralsnog ook te weinig content, met maar zes speltypen waarvan er vier eigenlijk niet goed bij de game passen. Zonder ranked modus of interessante cosmetische voorwerpen is er ook weinig om naartoe te werken. Het is te hopen dat ontwikkelaar Firewalk daar in de komende maanden nog wat aan kan doen.

Voor deze recensie is de game gespeeld op een PlayStation 5. Concord is nu verkrijgbaar op PlayStation 5 en pc.

Meer dan een miljoen mensen hebben de op 8 april uitgekomen Xbox Series- en pc-game South of Midnight gespeeld.

Dat blijkt uit een artikel van Game Rant, waar men met Guillaume Provost, studiohoofd van ontwikkelaar Compulsion Games, heeft gepraat. Provost gaf daarbij aan dat de game inmiddels door meer dan een miljoen mensen is gespeeld.

South of Midnight is een third-person actiegame die zich afspeelt in een moerasachtige wereld met monsterachtige wezens. De graphics vallen daarbij meteen op door de unieke manier waarop het geheel stop-motion-animatie nabootst.

In South of Midnight wordt hoofdpersonage Hazel naar een gotische wereld getransporteerd waarin realiteit en fantasie met elkaar verweven zijn en eeuwenoude wezens uit folklore tevoorschijn komen. Het spel is zoals gezegd ontwikkeld door Compulsion Games, dat We Happy Few ontwikkelde en inmiddels onderdeel uitmaakt van Xbox Games Studios.

South of Midnight is verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc. De game staat ook op Xbox Game Pass. Het spreekt voor zich dat Game Pass-spelers worden meegerekend met de totale spelersaantallen van de game.

Ubisoft zou plannen hebben voor negen Assassin's Creed-games de komende jaren.

Insider Gaming plaatste een artikel waarin het enkele details gaf over deze negen games - waarvan sommigen al zijn bevestigd en anderen al geruime tijd het onderwerp van geruchten zijn. Het gaat om twee grootschalige rpg's in de stijl van Shadows en Valhalla, drie remakes, één 'kleinere' ervaring, twee multiplayergames en één mobiel spel. Deze games moeten volgens de planning de komende zes jaar verschijnen.

De eerstvolgende Assassin's Creed-game die uit zou komen, zou Assassin's Creed Jade zijn, de al onthulde mobiele game die zich in China afspeelt. Dit zou worden opgevolgd door een game met de codenaam Invictus, een multiplayergame die geïnspireerd is door Fall Guys en zestien spelers per potje het tegen elkaar laten opnemen. Er zouden al plannen zijn om de game zo'n vijf jaar te ondersteunen met updates en nieuwe content.

Rond dezelfde tijd als Invictus zou een Assassin's Creed-spel met de codenaam Obsidian uitkomen. Dit zou de remake van Assassin's Creed 4: Black Flag betreffen waar al geruime tijd geruchten over gaan. Ergens nadat de contentplanning voor Assassin's Creed Shadows ten einde komt (ongeveer twee jaar na release van de game) zou vervolgens 'Hexe' op de planning staan, een iets kleinere ervaring met - volgens eerdere geruchten - een focus op bovennatuurlijke krachten. De game zou ongeveer een jaar aan dlc-ondersteuning krijgen.

Ongeveer een jaar na Hexe zou een game met de codenaam Scarlet op de planning staan. Dit zou de volgende grote rpg in de reeks betreffen. Volgens Insider Gaming is de productie van dit spel inmiddels begonnen en zou het qua setting India, de Middenlandse Zee en de Azteken aanhouden. Dit zou gevolgd worden door Stardust, de volgende remake van een Assassin's Creed-game. Het is niet bekend waar de remake op gebaseerd is.

De laatste drie Assassin's Creed-games die op de planning staan, zijn Emerald, de derde rpg en de derde remake. Over de laatste twee titels is nog niets bekend, maar Emerald zou wederom een multiplayergame zijn met een vijfjarenplan.