Waar oude Final Fantasy-games nostalgische gevoelens opwekken bij Nederlandse gamers, is dat bij Dragon Quest veel minder het geval. Officieel maakte de franchise hier in Europa pas zijn entree met het achtste deel op de PlayStation 2 - eerdere delen verschenen hier enkel in remakevorm. Het inmiddels 36 jaar oude Dragon Quest 3 voelt als een reliek uit je jeugd, door zijn pixelwereld en beurtelingse gevechten, maar de kans is klein dat je deze game als achtjarige op de NES hebt gespeeld.

Nieuwkomers vinden bij deze remake daarom vooral één ding: een oer-jrpg. Dragon Quest definieerde in de jaren tachtig ooit welke kant het genre opging, met zijn anime-achtige stijl en gestroomlijnde gevechtssysteem. Het zijn zaken die ook in dit derde deel aanwezig zijn. Je bent de zoon van een oude held, die in zijn vaders voetsporen moet treden om het land te redden van het kwaad. Met een team bondgenoten reis je stad en land af, los je problemen op en probeer je de boze koning van de demonen te verslaan.

Een sprookje

Andere, modernere jrpg's geven dat verhaal een twist, maar niet Dragon Quest 3: dit is de basislijn waar al die latere games op hebben voortgebouwd. De verhaalformule is puur, maar heeft juist daarom zijn charme. De remake voegt wel wat extra verhaalmomentjes en ingesproken dialoog toe, maar de essentie van het verhaal is onaangetast. Het doorspelen van Dragon Quest 3 voelt als het lezen van een oud sprookje. Je weet vooraf al ruwweg wat er gaat gebeuren, maar die voorspelbaarheid geeft rust. Je hoeft nooit op het puntje van je stoel te zitten, maar kunt daar rustig in wegzakken. Toch vergt dat een bepaald soort speler: wie koste wat kost twists, innovatie en onconventioneel design wil zien, is bij Dragon Quest 3 aan het verkeerde adres.

Dit is een zeer trouwe remake. Square Enix grijpt wederom naar zijn HD 2D-stijl, waarbij pixel art wordt gecombineerd met modern camerawerk, geavanceerde lichteffecten en een hedendaagse aspectratio. Het voelt alsof je een herinnering speelt: dit is hoe oude jrpg's er op de NES en SNES in je herinnering uitzagen, totdat je ze opstart en wordt geconfronteerd met de harde realiteit. Toch is de stijl hier ingetogener dan in bijvoorbeeld Octopath Traveler. Bij die game wordt ook flink met kleurfilters gespeeld, terwijl hier alles op één uniforme wijze wordt belicht. Het helpt de game om zijn identiteit als klassieke jrpg vast te houden.

Sneller en feller

Speltechnisch is aan de oppervlakte weinig veranderd. Dat is vooral merkbaar tijdens de eerste gevechten. Die zijn net als in het origineel beurtelings, waarbij ieder teamlid en elk monster op een tergend langzaam tempo aanvalt. Een welkome toevoeging is daarom de doorspoelknop waarmee je dit proces aanzienlijk kunt versnellen. Het gebruik van die functie voelt haast als een verplichting: die eerste keer dat je onversneld speelt is puur een momentje om jou als speler er op te wijzen hoe tergend gevechten vroeger waren.

In klassieke jrpg-vorm word je tijdens de reis overspoeld met plotselinge gevechten. Die worden door de toevoeging van een automatische vechtoptie veel dragelijker gemaakt. Je drukt simpelweg op de vechtknop, wacht tot je team alle vijanden heeft verslagen en kunt daarna weer vrijelijk door met je reis. Een simpele maar elegante oplossing: het zorgt dat je nog wel de klassieke ervaring meekrijgt, maar neemt veel van de bijbehorende ergernis weg.

In de details

Verder zitten de verbeteringen in de details. Je team kan wederom van vocation wisselen, zoals een magiër, ridder of genezer, maar ditmaal is ook de zogeheten Monster Wrangler toegevoegd. Deze kan aanvallen van monsters leren om tijdens gevechten te gebruiken. Tijdens je reis kun je bovendien monsters temmen, om met ze te vechten in de Monster Arena. Het is een extraatje dat in latere Dragon Quests werd geïntroduceerd, maar retroactief in deze remake is toegevoegd. Waar krijgers in vroegere delen alleen domweg konden slaan, hebben ze in de remake vaardigheden die gevechten voor hen gevarieerder maken.

Verder kun je nu bijvoorbeeld de zoom-spreuk binnen gebruiken om ergens heen te gaan, zodat je makkelijk kerkers kunt ontsnappen. Voortgang raakt minder snel verloren door de toevoeging van autosaves. Het zijn kleine toevoegingen die van deze game de beste manier maken om een oude klassieker te spelen. Maar dat blijft het ook: een oude klassieker.

Met dat in het achterhoofd zijn er maar weinig genregenoten die aan Dragon Quest 3 HD-2D Remake kunnen tippen. Dit is de klassieke formule in zijn geperfectioneerde vorm. Nooit kakt het tempo in, dialoog blijft altijd charmant. Het is een spel dat continu een glimlach op je gezicht weet te toveren - maar je ook uitdaagt met het vinden van nieuwe strategieën om moeilijke bazen te verslaan. Dit is de graadmeter voor waar een klassieke rpg zich aan moet meten.

Dragon Quest 3 HD-2D Remake is vanaf 14 november verkrijgbaar voor pc, PlayStation 5, Xbox Series X en S en Nintendo Switch. Voor deze review is de game op pc gespeeld.

Op 22 mei gaat de gratis open bèta van Splitgate 2 van start op pc en consoles.

Dat heeft 1047 Games aangekondigd. Eerder werd er al een gesloten alfatest gehouden, maar de bèta komt voor iedereen beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series-consoles, PlayStation 4, Xbox One, Steam en Epic Games Store. Daarbij bevat het spel cross-play op alle systemen.

De open bèta bevat meer dan vijftien multiplayermaps – waaronder twee nieuwe Onslaught-maps voor 24 spelers, genaamd Drought en Fracture – meer dan 25 wapens en meer dan tien modi, waaronder de terugkeer van de geprezen modus Takedown.

De eerste Splitgate verscheen in 2019 en draaide om het gebruik van portalen tijdens de multiplayergevechten. De game werd voor een deel ontwikkeld als een schoolproject en werd uiteindelijk meer dan 22 miljoen keer gedownload op pc en consoles.

Het vervolg draait geheel op Unreal Engine 5. In Splitgate 2 doen spelers mee aan de zogeheten Sol Splitgate League in de toekomst, wat zich uit in vier-tegen-vier-gevechten met een eerstepersoonsaanzicht en zoals gezegd het gebruik van portalen om de vijand te slim af te zijn. Spelers kunnen deze portalen met een geweer creëren.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.