Een paar maanden terug zat ik nog vrolijk bij Remedy mooi weer én Firebreak te spelen. Toen durfde ik me nog niet te wagen aan iets van een oordeel, maar het was in ieder geval leuk dat de mensen achter Alan Wake en Max Payne eens wat nieuws probeerden. En, hoe ‘leuk’ is het geworden?
FBC: Firebreak is echt volkomen geen reet aan. Zo, dat het maar gezegd is. Heel eerlijk, ik zat daar dus bij Remedy lekker te kletsen met Game Director Mike Kyatta die echt een megasympathieke vent is. Ik vind Remedy ook een ontzettend leuke studio, dus dit cijfer geef ik met pijn in het hart. Maar we moeten wel eerlijk blijven tegen elkaar.
Baggergame
Mijn speelsessie daar was al geen succes omdat ik met twee andere journo’s speelde die nog liever dood neervielen dan dat ze communiceerden. Doen we thuis even dunnetjes over, maar dan wél goed: met twee maatjes in de headset. Ik denk dat het een uur duurt voordat een van de twee vraagt: “Simon, zeg eens eerlijk: je weet eigenlijk nu al genoeg toch?” Het antwoord is ja. Normaal ben ik groot voorstander van het helemaal kapot spelen van games voordat je er een cijfer aan mag hangen. Zeker multiplayergames en al helemaal als dat cijfer vernietigend laag is. Maar een beetje gamer kan na een uur in een baggergame ook wel inschatten dat het niks is, niks wordt en hoogstwaarschijnlijk in de toekomst ook niks gáát worden.
Bij Remedy wisten ze me ook niet precies te vertellen in welk genre Firebreak past, dus laat me even in de grabbelton aan termen duiken. Objective-based PVE online multiplayer horde-shooter; is dat een beetje duidelijk? Zo niet, noem het dan maar een Left 4 Dead-kloon in een Remedy-jas. De vijf verschillende type missies eindigen allemaal met een (hopelijk) succesvolle extraction, en met verdiende punten koop je nieuwe perks terwijl er vrij onschuldig wat pakjes in de online winkels te vinden zijn. Weinig om pissig over te worden, op papier een leuk idee en zeker voor gamers die de jacht op season passes, absurde microtransacties en afgeslacht worden in PVP-games een beetje beu zijn. Tot zover het ‘goede’ nieuws.
Proppenschieters
Bij al het andere wat ik over deze game te zeggen heb is namelijk geen zonnestraaltje achter de wolken te ontdekken. De vijf modi die je in deze uiteindelijk treurige Left 4 Dead-kloon aantreft doen allemaal een gooi naar de titel Gaarste Modus Ooit. 15.000 post-its kapotmaken is minder leuk dan voor je oven gaan staan om de lasagne gaar te zien te worden (en het duurt ook even lang).
De domme objectives zijn niet alleen suf, ze zijn ook allemaal veel te langdradig waardoor er precies nul tempo in de game zit. Dat zou ik nog over het hoofd kunnen zien als het schieten tof was, maar dat is het niet. Sterker nog, ik kan me niet herinneren dat een shooter ooit zo flauw aanvoelde. Het is verbazingwekkend, met honderden andere games voorhanden die laten zien hoe het wél moet, om anno 2025 een game te maken waarin het aanvoelt alsof je met papieren propjes schiet. Echt onwerkelijk dat zoiets uit een studio als Remedy komt.
Onder de ondergrens
Maar Simon, misschien is het elders in de game beter? Nee, tijdens mijn bezoek in Finland heb ik al de meest uitgebreide versies van de verschillende modi gespeeld en de kern blijft onveranderd. De levels zijn een stuk langer, met bijvoorbeeld een eindbaasgevecht aan het eind. Maar een shooter waarin het schieten niet op z’n minst een béétje lekker aanvoelt, is simpelweg niet meer te redden, hoeveel nieuwe objectives of bazen je er ook tegenaan gooit. De drie classes - je kunt water schieten, elektriciteit of goed zijn in dingen repareren - zijn er daarnaast meer voor de vorm dan dat ze echt iets bijdragen aan het plezier, als dat er zou zijn.
Ik heb door dit alles nog best lang zitten broeden op wat voor cijfer ik hierop moest plakken – zeker in gaming, waar je doorgaans al een 8 krijgt als je op komt dagen. Firebreak is niet kapot, haalt geen gekke fratsen uit en ziet er prima uit. Kun je dat wel een onvoldoende geven? Als ik nadenk over alles wat ik gespeeld heb dit jaar, dan is het antwoord ja.
We worden al het hele jaar om de haverklap met de meest gruwelijke, fantastische games om de oren geslagen. Sommige games zijn misschien niet je smaak, van andere had je eventueel iets anders verwacht, maar het is onmiskenbaar dat de lat vandaag de dag torenhoog ligt. Als je dan, zeker als Remedy, iets uitbrengt wat zo ontzettend niet leuk is om te spelen, dan weet ik niet waar ik die voldoende vandaan zou moeten trekken. We hebben het hier niet over een schoolproject, maar over een talentvolle studio die véél beter zou moeten weten.
Ik denk nog eens terug aan een andere zin die tijdens mijn speelsessie over de headset binnenkomt: “Die gasten moeten toch zelf ook weten dat dit helemaal ruk is?” Ik denk hetzelfde. Want iedereen die ooit games of shooters heeft gespeeld, voelt meteen dat schieten zonder enig gevoel van impact geen reet aan is, wát je er ook aan toevoegt. En de grote domper is dat wat Remedy eraan toevoegt, van hetzelfde niveau is als het schieten. Wat een drol.
FBC: Firebreak is nu beschikbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X en S en pc.
Ik ga me nog lang afvragen hoe dit heeft kunnen gebeuren. Remedy struikelt als een stel kleuters uit de startblokken van hun shooterambitie en levert de minste leuke shooter af die ik in jaren heb gespeeld. Ja, zelfs die ene andere game was leuker dan dit. Dat wil wat zeggen.
