Final Fantasy 14 bevindt zich op een cruciaal moment. Endwalker, het vorige uitbreidingspakket, sloot het tien jaar durende verhaal af waarmee de game ooit begon. Dawntrail start daarom met een schone lei, maar volgt daarmee vooral de al gelegde blauwdruk.

Endwalker was een meesterwerk. De schrijvers wisten alle worldbuilding uit de basisgame en vier uitbreidingen logisch samen te brengen. De verschillende werelden, het magiesysteem en de goden van Eorzea werden in een zinderende climax verklaard, waarbij je het hele universum redde.

Omdat Endwalker weinig losse eindjes overliet, begint Dawntrail een stuk eenvoudiger: dit keer staat niet de gehele schepping op het spel, maar het koningshuis van het afgelegen continent Tural. Wuk Lamat, een van de beoogde heersers, vraagt jou om te helpen in een race die de uiteindelijke troonopvolger zal bepalen.

Ter Land, Ter Zee en in de Lucht

Wat volgt is een soort Ter Land, Ter Zee en in de Lucht met een vleugje Game of Thrones. Deelnemers moeten zich in elke regio bewijzen door opdrachten te voltooien, zoals het vangen van alpaca’s of het bereiden van een lokale delicatesse. Kneuterige activiteiten met vaak een diepere boodschap, waardoor Wuk Lamat steeds meer over haar land leert.

Naast Wuk Lamat doen haar twee broers en een buitenstaander mee aan het toernooi, elk met eigen redenen om de troon te willen bestijgen. Zoraal Ja wil bijvoorbeeld de jarenlange vrede van Tural doorbreken om een keizerrijk te stichten en nabijgelegen landen te veroveren, terwijl Koana buitenlandse innovaties wil inzetten om het land in een industriële gouden eeuw te brengen. Het zijn in eerste instantie tweedimensionale tegenstanders, die gaandeweg steeds beter worden uitgediept.

Langzame start, verrassende wendingen

Het verhaal heeft veel tijd nodig om op gang te komen. Hoewel het een race betreft, blijven personages vaak rustig staan om eindeloos te praten over wat ze nu gaan doen. Dit maakt de eerste uren van Dawntrail tergend langzaam. Wat ook niet helpt, is dat je als speler aan de zijlijn staat: waar je in Endwalker de strijd tegen het grote kwaad leidde, ben je nu een simpele bodyguard die een ander begeleidt.

Halverwege de uitbreiding wordt je geduld beloond. Dan komen alle gelegde lijnen samen en neemt het verhaal wat interessante wendingen. Daarover verklappen we liever niet teveel.

Het niveau van Endwalker wordt niet geëvenaard, maar uiteindelijk vertelt Dawntrail een fijn nieuw verhaal binnen een vertrouwd game-universum, dat zich prima weet te meten met eerdere Final Fantasy-titels.

Bescheiden grafische update

Met Dawntrail heeft de game een grafische update gekregen, voornamelijk zichtbaar in de gebruikte texturen. Deze ogen minder pixelachtig, waardoor pantsers er mooier en moderner uitzien. Het lijkt echter vooral de nieuwste uitrusting te betreffen, waardoor je oude gear er ineens twee generaties ouder uitziet.

Nieuwe lichteffecten zijn ook toegepast en vallen hier en daar op, bijvoorbeeld bij een laaghangende zon of mistige gebieden. Het is allemaal net iets mooier, maar de vraag is hoe lang dat opvalt. Het verschil is, hoewel duidelijk zichtbaar, dermate klein dat je over een paar maanden alweer bent vergeten hoe het er eerder uitzag.

Snelle en simpele Viper

Voor onze recensie speelden we als Viper, een van de twee nieuwe Jobs. Deze krijgers vechten met twee zwaarden en zijn gespecialiseerd in het uitschakelen van gigantische monsters. De Viper speelt razendsnel, met bijna elke aanval gevolgd door extra vaardigheden die in je combo verweven worden. Uniek zijn de knoppen van een Viper, die van functie veranderen terwijl je aanvalt, waardoor veel aanvalsknoppen op je krappe hotbar passen.

Hoewel de Viper snel speelt, is de nieuwe Job ook simpel. De aanvalsrotatie is niet afhankelijk van buffs die eens per twee minuten afgaan, iets wat andere Jobs wel hebben. Dit voegt aan die Jobs een extra meta-laag toe, omdat je sommige aanvallen moet opsparen voor het beste buffmoment. Een Viper kan simpelweg aanvallen wanneer hij wil. Tijdens de tocht naar level 100 was dat niet erg, maar serieuze raiders hopen wellicht op meer complexiteit.

De nieuwe Pictomancer hebben we minder lang kunnen spelen, maar deze Job lijkt meer nuance te bevatten. Met een magisch penseel tekent deze spreuken om mee aan te vallen. Omdat je minder afhankelijk bent van een vaste rotatie, heb je de vrijheid om te kiezen welke spreuken op welk moment het meest gewenst zijn.

Hetzelfde raamwerk

Naast nieuwe Jobs en aanpassingen in bestaande, is het raamwerk van Dawntrail niet veel anders dan bij Endwalker en eerdere uitbreidingen. Je hebt wederom een vast aantal kerkers en Trial-gevechten, endgame-gear om te grinden op level 100, en de belofte van raids en andere content in latere patches. Het is duidelijk dezelfde game die we al veertien jaar spelen, met meer van de content die we kennen. De game speelt ook nog identiek, met een gevechtssysteem dat vooral aan World of Warcraft doet denken.

Dat is niet erg: Final Fantasy 14 was de afgelopen jaren het hoogtepunt op mmorpg-gebied. Dat is onveranderd gebleven, waardoor dit nog steeds de beste mmorpg is die we in afgelopen jaren hebben gespeeld. Dat er niet aan een winnende formule wordt getornd, voelt logisch.

Toch kun je je afvragen of ze hier bij een volgende uitbreiding nog mee wegkomen. Concurrent Blizzard lijkt voor te sorteren op een grote comeback met de terugkeer van Chris Metzen. Als The War Within een onverwachte hit is, dulden Final Fantasy-spelers dan nog steeds de conservatieve content-updates voor Square? Wellicht niet. Maar dat is een zorg voor de recensie van een latere uitbreiding.

Met kleine verschillen

Toch zijn er kleine verschillen ten opzichte van Endwalker en eerdere uitbreidingen. Latere baasgevechten zijn bijvoorbeeld moeilijker dan we gewend zijn, waardoor we vaak meerdere pogingen nodig hadden om ze te verslaan. Dat geldt vooral in de laatste kerkers, waardoor je minder snel het gevoel hebt op de automatische piloot te spelen.

Mogelijk is het een stille belofte voor moeilijkere content, iets dat we de afgelopen jaren in Final Fantasy 14 hebben gemist. Regisseur Naoki Yoshida bevestigde zijn ambities eerder ook hardop: in een recent interview vertelde hij dat baasgevechten in eerdere uitbreidingen eenheidsworst begonnen te worden en dat het team nieuwe, creatieve ideeën hiervoor probeert te verzinnen.

Dawntrail is nu verkrijgbaar voor pc, PlayStation 4, PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Een abonnement en het bezit van de basisgame met vorige uitbreidingen zijn vereist.

Op 22 mei gaat de gratis open bèta van Splitgate 2 van start op pc en consoles.

Dat heeft 1047 Games aangekondigd. Eerder werd er al een gesloten alfatest gehouden, maar de bèta komt voor iedereen beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series-consoles, PlayStation 4, Xbox One, Steam en Epic Games Store. Daarbij bevat het spel cross-play op alle systemen.

De open bèta bevat meer dan vijftien multiplayermaps – waaronder twee nieuwe Onslaught-maps voor 24 spelers, genaamd Drought en Fracture – meer dan 25 wapens en meer dan tien modi, waaronder de terugkeer van de geprezen modus Takedown.

De eerste Splitgate verscheen in 2019 en draaide om het gebruik van portalen tijdens de multiplayergevechten. De game werd voor een deel ontwikkeld als een schoolproject en werd uiteindelijk meer dan 22 miljoen keer gedownload op pc en consoles.

Het vervolg draait geheel op Unreal Engine 5. In Splitgate 2 doen spelers mee aan de zogeheten Sol Splitgate League in de toekomst, wat zich uit in vier-tegen-vier-gevechten met een eerstepersoonsaanzicht en zoals gezegd het gebruik van portalen om de vijand te slim af te zijn. Spelers kunnen deze portalen met een geweer creëren.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.